Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η αφετηρία αυτής της μελέτης του Γ.Δ. Ζιούτου ήταν ένα θεωρητικό μάθημα για νέους εργάτες, όπου εκτός από την ιστορία του Τύπου διατυπώνονταν και πρακτικά μέτρα για την αναδιοργάνωσή του. Με βάση αυτό το μάθημα ο Ζιούτος έγραψε τον Οκτώβριο του 1943, κάτω από δυσμενείς συνθήκες, μια "Έκθεση για τα αναγκαία μέτρα για μιαν ανοικοδόμηση του Ελληνικού Τύπου" που την υπέβαλλε στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ. Μετά την έγκριση η Έκθεση αυτή δόθηκε στον καθηγητή Αλέξανδρο Σβώλο για να τη συμπεριλάβει στην κατάρτιση του πολιτικού προγράμματος. Η μελέτη γράφτηκε για πρακτικούς σκοπούς...

[...] Ο αββάς Jacques-Paul Migne (1800-1875), εγκατέλειψε τη μίζερη επαρχία που ζούσε και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Εκεί, χωρίς χρήματα, ερείσματα και υποστήριξη, κατόρθωσε γρήγορα να στήσει μία καταπληκτική "καπιταλιστική μηχανή" μαζικής παραγωγής. Έγινε μεγάλος βιομήχανος, όχι βέβαια σε ρούχα και παπούτσια ανθεκτικά ή καπέλα παπάδων αθάνατα, αλλά στις εκδόσεις. Συγκεκριμένα, στις εκδόσεις κειμένων της χριστιανικής παράδοσης, αλλά και των επιστημών, ώστε να καταδειχθεί η πλήρης συμφωνία μεταξύ των τελευταίων και της πίστης και τελικά να θεμελιωθεί η "καθολική επιστήμη" (La...

Η έρευνα που πραγματοποιεί ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κωνσταντινουπόλεως Δρ. Αλή Αρσλάν στα αρχεία του Οθωμανικού Κράτους, αξιολογεί για πρώτη φορά και βάσει επίσημων στοιχείων το ρόλο που διαδραμάτισε ο ελληνόφωνος τύπος στην εξελίξη-και όχι μόνο- της δημοσιογραφίας, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και της τυπογραφίας στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Δεκάδες εφημερίδων και αρκετά περιοδικά αποτελούν το σχετικό μωσαϊκό, πρέπει δε να τονισθεί ιδιαίτερα, ως ομολογεί άλλωστε και ο Τούρκος συγγραφέας στον πρόλογο του, το γεγονός ότι οι Ρωμιοί της εποχής είχαν μεγάλη επιρροή κα...

Από τα μέσα του 20ού αιώνα στην Ευρώπη και διεθνώς αυξάνεται το ενδιαφέρον για την ιστορία των μεταφράσεων, ενώ από το 1990 η θεωρία των πολιτισμικών μεταφορών εστιάζει σε μεγάλο βαθμό στις διαπολιτισμικές σχέσεις μέσω των μεταφράσεων. Οι σύγχρονες ιστορίες των μεταφράσεων αντιμετωπίζουν το μεταφραστικό φαινόμενο στο σύνολό του κατανέμοντάς το κατά χρονικές περιόδους. Ο παρών τόμος εξετάζει τις μεταφράσεις της περιόδου του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και της Ελληνικής Επανάστασης (1700-1832), κατά την οποία οι επαφές με την Ευρώπη εντείνονται, ιδίως με τη γαλλική γλώσσα και πα...

Η έκθεση αποτυπώνει τη σταθερή και πολύμορφη παρουσία του Ιδρύματος στον εκδοτικό χώρο: Οδηγοί του Μουσείου, κατάλογοι εκθέσεων και κατάλογοι συλλογών, λευκώματα, ειδικές μονογραφίες και μελέτες αναδεικνύουν έναν από τους πιο σταθερούς προσανατολισμούς της πολιτικής του, ήδη από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του. Η συγκέντρωση της εκδοτικής παραγωγής τόσων δεκαετιών, οργανωμένης κατά θεματικές ενότητες, οι οποίες αντανακλούν την ίδια τη φυσιογνωμία του Μουσείου, όχι μόνον εικονογραφεί τα στάδια αυτής της προσπάθειας, αλλά και αποτελεί μαζί ένα γοητευτικό ταξίδι στην ι...

Πρόκειται για μια καταγραφή, μέχρι το 1950, αποκλειστικά και μόνον των λογοτεχνικών εντύπων που είδαν το φως μέσα από τυπογραφεία μακεδονικών πόλεων.

O τόμος αυτός συγκεντρώνει τα συμπεράσματα του συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στο Iνστιτούτο της Δανίας στην Aθήνα, με τίτλο "Σύμμικτοι κώδικες υστεροβυζαντινών και πρωτονεοελληνικών λογοτεχνικών κειμένων". Eιδικοί της κωδικολογίας, της παλαιογραφίας, της κριτικής κειμένου και της λογοτεχνικής κριτικής συναντήθηκαν με σκοπό να αποκρυπτογραφήσουν τα μηνύματα που μεταφέρουν τόσο τα χειρόγραφα αυτά όσο και τα πρώιμα βενετικά έντυπα, καθώς και οι μεταγενέστερες συλλογές δημοτικών τραγουδιών κ.λπ. σχετικά με την παραγωγή και τη χρήση τους. O τόμος χωρίζεται σε τέσσερα μέρη ("Γρ...

Εκδότες και τυπογράφοι, συγγραφείς και μεταφραστές, οπαδοί και αντίπαλοι του Διαφωτισμού, τα ελληνικά τυπογραφεία της Βενετίας, η Πατριαρχική Τυπογραφία της Κωνσταντινούπολης κι ακόμη: συνδρομές και συνδρομητές, κυκλοφορίες, ζητήματα βιβλιογραφικά (με το μεγάλο έργο του Emile Legrand να δεσπόζει), το αναγνωστικό κοινό και τα είδη του βιβλίου, από τις λαϊκές φυλλάδες και τα θρησκευτικά έντυπα μέχρι το νεωτερικό επιστημονικό βιβλίο: Μέσα από τις σελίδες του τόμου αυτού αναδεικνύεται ένας ολόκληρος κόσμος, άγνωστος εν πολλοίς και γοητευτικός, όχι μόνο για τους ερευνητές αλλά γ...

Η ιδέα για την οργάνωση ενός εξειδικευμένου επιστημονικού συμποσίου Neograeca Medii Aevi IVa στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου προέκυψε στο Συνέδριο Neograeca Medii Aevi IV της Λευκωσίας (1997) το "Συμποσιόπουλον" αυτό οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε με αποκλειστικό σκοπό την εμβάθυνση της συζήτησης μεταξύ ειδημόνων, που πραγματοποιείται στα πλαίσια των συνεδρίων Neograeca Medii Aevi (1986 Κολωνία, 1991 Βενετία, 1994 Βιτόρια της Χώρας των Βάσκων, 1997 Λευκωσία, 2000 Οξφόρδη), πάνω στο θέμα: "Θεωρία και Πράξη των εκδόσεων της υστεροβυζαντινής, αναγεννησιακής και μεταβυζαντινής...

Η συμβολή του Τύπου στη μελέτη διαφόρων όψεων της νεότερης Ιστορίας αποτελεί αναμφίβολα μια σημαντική ερευνητική παράμετρο. Μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό δε χρησιμεύει τόσο στο να εξακριβωθούν επακριβώς μεγάλα γεγονότα όσο το να φωτιστεί ο αντίκτυπός τους στην κοινωνία, να αποκαλυφθούν λανθάνουσες ιδεολογικές τάσεις και γενικότερα το δημόσιο αίσθημα. Αυτό κυρίως επιχειρείται και στο βιβλίο του μελετητή Χρήστου Αλεξάνδρου. Το "Νέον Έθνος", μια φιλοβασιλικού προσανατολισμού εφημερίδα στην κατεχόμενη από τους Βρετανούς Κύπρο, με έντονο το πνεύμα του μεγαλοϊδεατισμού καταγρά...

Η Ελλάδα ήταν η πρώτη εθνική χώρα που αναδύθηκε μέσα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία κι αυτή η απόσχισή της ή η κίνηση για την ανεξαρτησία εκδηλώθηκε με συγκεχυμένες επαναστατικές ιδέες γύρω από την Ορθοδοξία και κατά δεύτερο λόγο τη γλώσσα. Βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση των εθνικών επιδιώξεων, που άρχισαν να μορφοποιούνται στα τέλη του 18ου αιώνα, ήταν μια συντονισμένη κινητοποίηση όλων των Ελλήνων των διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων. Η δραστηριοποίηση αυτή αφορούσε το γένος σε όλη την επικράτεια της αυτοκρατορίας αλλά και τις εύρωστες ελληνικές παροικίες στην Ευρώπη....

Η υιοθέτηση των λέξεων "ερωτικός", "ερωτισμός", με τη σημασία που εννοούμε σήμερα, τοποθετείται μάλλον στα τέλη του 19ου αιώνα, από το 1881 και μετά, την εποχή που η απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων, ο πλούτος και η διάδοσή τους μας οδήγησαν στην ανάγκη ταξινόμησης της λογοτεχνικής παραγωγής. Το "ερωτικός" καταχωρίστηκε τότε ανάμεσα στα συνώνυμα "χυδαίος", "ακόλαστος", "άσεμνος", "απρεπής", "πορνογραφικός", κλπ. Θα πρέπει να προστεθεί ο χαρακτηρισμός "υβριστής των χρηστών ηθών", που δεν είναι σημερινός, αλλά χρονολογείται από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, εποχή κατά την οποία...