Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μυθιστορηματοποίηση της ζωής ορισμένων συγγραφέων μας με απασχολούσε από τότε που ήμουν παιδί. [...] Η μορφή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη μού παράστεκε μέρα και νύχτα κι η αγιότητα της ψυχής του διαπότιζε τη διάθεσή μου. Κουβέντιαζα μαζί του, ερχόταν στον ύπνο μου, και πολλές φορές στον δρόμο νόμιζα πάλι πως τον βλέπω να στρίβει αθόρυβος σε κάποια γωνιά. Ο Παπαδιαμάντης βρισκόταν συνεχώς μπροστά μου. Κι ήταν περίπου σαν να συνεργαζόμαστε. Όταν κατέστρωνα το σχέδιο της ψυχολογίας του, όταν πάσχιζα να εισδύσω στις εσωτερικές του κυμάνσεις, διαισθανόμουν τις επιφυλάξεις του κ...

"Εκατό χρόνια μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Η γραφή του εξακολουθεί να μαγεύει, αλλά και να υπενθυμίζει διακριτικά το απαράλλαχτο της ανθρώπινης φύσης. Ο παπαδιαμαντικός κόσμος δεν έχει αρχή και τέλος, μόνο διάρκεια. Σκιαγραφεί τον άνθρωπο ως αιώνια ύπαρξη και ψάχνει για απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα κάθε καιρού. Ο Παπαδιαμάντης έχει εμφανιστεί ποικιλοτρόπως στη ζωγραφική του Δημήτρη Μοράρου. Το δέσιμο του Βολιώτη ζωγράφου με τον Σκιαθίτη συγγραφέα σε καλλιτεχνικό επίπεδο εμφανίζεται έτη νωρίτερα. Ο Παπαδιαμάντης είναι διαρκώς παρών στα έργα και την έμπν...

Εγκώμιον του διηγηματογράφου από διηγηματογράφο είναι ολόκληρο το βιβλίο. Ο θαυμασμός του εγκωμιαστή για τον μεγάλο ομότεχνό του δεν καταλύει το ρηθέν υπό του αρχαίου κεραμεύς κεραμεί κοτέει και αοιδός αοιδώ, αφού ο κότος προϋποθέτει ότι αναγνωρίζεις του άλλου τη μαστοριά, αλλά, για να το πω με λέξη της Γραφής, το πληροί: κεραμεύς κεραμέα, ή καλύτερα, αοιδός αοιδόν αινέει, ήτοι ο Παπαδημητρακόπουλος τον Παπαδιαμάντη. "Εγκώμιον του διηγηματογράφου" τιτλοφορείται το ένα από τα κείμενα του βιβλίου. Στην πραγματικότητα, εγκώμια είναι και τα υπόλοιπα τέσσερα που έχουν συνταχθ...

Ελέχθη ότι "εκεί που γεννιέται ένα λουλούδι έχει περάσει ο Θεός". Πρέπει λοιπόν να έκανε αισθητή την παρουσία του ο μέγας Θεός-Δημιουργός "ζωγραφών άνθη" στην γη της Σκιάθου, που κατά γενική ομολογία είναι -η καλύτερα ήταν- ένας Παράδεισος. Μέλημα μας τώρα και διακαής πόθος μας είναι να παραμείνει, όπως ήταν! Δεν ήταν τυχαίο η Σκιάθος να γεννήσει έναν υμνητή της χλωρίδας και της πανίδας του ευλογημένου τούτου τόπου, έναν σφοδρό εραστή της φύσης και των "έργων του Θεού", τον δικό μας Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, που προβάλλεται στον παρόν πόνημα της κ. Βούλας Λαμπροπούλου....

Ο Νίκος Δ. Τριανταφυλλόπουλος συνεχίζει την ανεξάντλητη κειμενική του σχέση με τον Σκιαθίτη συγγραφέα. Ο Παπαδιαμάντης συγγραφικά, μεταφραστικά, ως ζώσα παρουσία στο έργο ομοτέχνων του, διυλίζεται και φωτίζεται περαιτέρω από τον άοκνο Χαλκιδαίο "εκσκαφέα" της παπαδιαμαντικής ουσίας.

Την πρώτη εβδομάδα του εγκλεισμού του Γεώργιου Βιζυηνού στο Δρομοκαΐτειο, τον επισκέπτεται ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Και εκεί στα όρια της λογικής και της τρέλας, στα όρια της πίστης και της απιστίας προς τις όποιες αξίες, τα δύο ιερά τέρατα της πεζογραφίας μας, με φόντο δύο ιστορίες τους, οδηγούνται σε μία άλλη πνευματική διάσταση και βρίσκουν και οι δύο καταφύγιο στο Δρομοκαΐτειο.

Όταν διαβάζω Παπαδιαμάντη, αισθάνομαι ότι μου λείπει ταπείνωση και πιέζω τον εαυτό μου με αυτομεμψία, για να φέρω στην επιφάνεια της ψυχής μου λίγο την αίσθηση της δροσιάς της. Γιατί πριν νάρθει αυτή η αίσθηση μέσα μου, σαν άνθρωπος του αιώνος τούτου αναζητώ κι εγώ πλοκή, περιπέτεια, ηθικά διδάγματα και προ παντός ηθικές αρχές, για να κρίνω κυρίως και να καταδικάσω τους κακούς και να αναγνωρίσω και να ευλογήσω τους καλούς. Ο Παπαδιαμάντης όμως βλέπει με μάτια ανοιχτά όλους τους ανθρώπους, που παίζουν το ρόλο του ο καθένας στα διηγήματά του, χωρίς να σου αφίνει υπόνοια ότ...

Όταν διαβάζω Παπαδιαμάντη, αισθάνομαι ότι μου λείπει ταπείνωση και πιέζω τον εαυτό μου με αυτομεμψία, για να φέρω στην επιφάνεια της ψυχής μου λίγο την αίσθηση της δροσιάς της. Γιατί πριν νάρθει αυτή η αίσθηση μέσα μου, σαν άνθρωπος του αιώνος τούτου αναζητώ κι εγώ πλοκή, περιπέτεια, ηθικά διδάγματα και προ παντός ηθικές αρχές, για να κρίνω κυρίως και να καταδικάσω τους κακούς και να αναγνωρίσω και να ευλογήσω τους καλούς. Ο Παπαδιαμάντης όμως βλέπει με μάτια ανοιχτά όλους τους ανθρώπους, που παίζουν το ρόλο του ο καθένας στα διηγήματά του, χωρίς να σου αφίνει υπόνοια ότ...

Αρκετοί παλαιοί έγραψαν για τη μακρόχρονη μεταφραστική θητεία του Παπαδιαμάντη σε περιοδικά κι εφημερίδες. Ωστόσο για τις ίδιες τις μεταφράσεις ελάχιστα πράγματα γνωρίζαμε. Το ενδιαφέρον για ουσιαστική γνωριμία με τον μεταφραστή Παπαδιαμάντη γεννιέται τη δεκαετία του 1980. Η έρευνα, η μελέτη και η έκδοση του μεταφραστικού του έργου επιταχύνθηκαν την τελευταία πενταετία, με αποτέλεσμα να έλθουν στο φως πλήθος άγνωστες παπαδιαμαντικές μεταφράσεις. Στον "Παρδαλό συρικτή της Εμλίνης" εξιστορούνται μερικές στιγμές της περιδιάβασής μας στον θαλασσινό μεταφραστικό κήπο του...

Το βιβλίο αυτό συσσωματώνει τέσσερα μελετήματα (και μια σύντομη βιβλιοκρισία) που αναφέρονται το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, το συσχετίζουν με το έργο εν μέρει "ομολόγων" του μεταγενέστερων πεζογράφων και προσπαθούν να τηρήσουν μιαν ερμηνευτική μέθοδο προσαρμογή στη γενική εσωτερική λογική που διέπει τα κείμενα και στις επιμέρους εκφάνσεις της. [...] Εξετάζονται διαδοχικά στην παρούσα συναγωγή τα ακόλουθα θέματα: 1) Ο βαθμός επαρκούς περιεκτικότητας και ενάργειας των χαρακτήρων στα πρώτα μυθιστορήματα του Παπαδιαμάντη, όπου παρατηρείται μια κλιμάκωση από τις κυρίως "...

Η μελέτη αυτή υπήρξε μέρος της δισυπόστατης διπλωματικής εργασίας μου (1999) για το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης (Ε. Κ. Πανεπιστήμιον Αθηνών/Μ.Ι.Θ.Ε.), με τίτλο: "Μικρή συμβολή στις παπαδιαμαντικές σπουδές, ήτοι παπαδιαμαντικά κειμενοκριτικά: α) Τα παπαδιαμαντικά διηγήματα του "Μπουκέτου", του "Ελευθέρου Βήματος" και της Κυριακής του "Ελευθέρου Βήματος", β) Οι παπαδιαμαντικές διορθώσεις στα εκκλησιαστικά λειτουργικά βιβλία" (1999). Αναδημοσιεύεται με ελάχιστες μόνο βιβλιογραφικές προσθήκες, προκειμένου να σχηματίσει ο αναγνώστης πληρέστερη αντίληψη για όσα δημοσιεύματα κ...

"O Παπαδιαμάντης είναι ο πιο μεγάλος πεζογράφος της νέας ελληνικής λογοτεχνίας", έγραφε το 1943 ο Σεφέρης· για να τον συγκαταλέξει λίγα χρόνια αργότερα (1952) ανάμεσα στους μεγάλους Έλληνες ποιητές. Αυτός ο διπλός χαρακτηρισμός είναι ενδεικτικός της παπαδιαμαντικής γραφής. Έργο ποιητικό που τυχαίνει να είναι γραμμένο σε πρόζα, ή πεζογραφικό ποιητικής υφής, το έργο του Σκιαθίτη συγγραφέα αποτέλεσε πρόκληση και γόνιμο πεδίο άσκησης για την κριτική. Γι' αυτό και μια ουσιώδης επιλογή κειμένων για το έργο αυτό ήταν απαραίτητη. Η παρούσα ανθολογία περιλαμβάνει 45 κείμενα (σε ακέ...

[...] Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι να βοηθήσει τον αναγνώστη να ατενίσει, μέσα από το πρίσμα της ποίησης, προς διαφορετικές κατευθύνσεις: προς την ελληνική παράδοση και ιστορία, προς την ατομική ψυχή και τα προσωποπαγή της κίνητρα, και τέλος προς την κατεύθυνση των δυνάμεων της αποδοχής (συμφιλίωσης) και της απόρριψης (σύγκρουσης), οι οποίες δραστηριοποιούν την ανθρώπινη ζωή και τον ποιητή στο έργο του, επιβεβαιώνοντας την απόφανση του Αριστοτέλη ότι "φιλοσοφώτερον και σπουδαιότερον ποίησις ιστορίας έστιν, η μεν γαρ ποίησις μάλλον τα καθόλου, η δ' ιστορία τα καθ' έκαστον...

Επτά δοκίµια και τέσσερις βιβλιοκρισίες του ποιητή Νίκου Φωκά για τον Σκιαθίτη συγγραφέα, δηµοσιευµένα σε εφηµερίδες, περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων από το 1977 έως το 2003 έχουν συγκεντρωθεί στον όγδοο αυτό τόµο της περίφηµης σειράς "Οι Νεώτεροι για τον Παπαδιαμάντη", που διευθύνει ο Ν. Δ.Τριανταφυλλόπουλος. Ήδη από το 1977, ο Νίκος Φωκάς υποστήριξε την αντοχή του παπαδιαµαντικού έργου στο χρόνο αντιδρώντας στην άποψη του γραµµατολόγου, Παναγιώτη Μουλλά που τρία χρόνια πριν, στο βιβλίο του Α. Παπαδιαµάντης αυτοβιογραφούµενος προεξοφλούσε τον αφανισµό του. Η θέση αυτή του...

Ο τόπος μας είναι κλειστός. Τις άδειες στέρνες του, που ηχούν, τις προσκυνούμε, κατά τον ποιητή. Είναι ο κλειστός τόπος άραγε που αποθαρρύνει την μετωνυμική επεκτατικότητα της όρασης και ευνοεί την μεταφορική ταύτιση της ακοής; Είναι από την άλλη, η κλειστότητα επαρχιωτισμός; Και τι βάζουμε απέναντι στον επαρχιωτισμό; Ποια είναι η κλειστότητα του Παπαδιαμάντη; Πόσο μας εξαπατά; Προέβη όντως στη "μεγάλη προδοσία", σπάζοντας το περίγραμμα του ανατολικού μονοφωνικού τοπίου και δραπετεύοντας στη Δύση της αντίστιξης και του μυθιστορήματος; Τέτοια ερωτήματα με κυκλώνουν εδώ και κ...

Μια πολυσύνθετη και δημιουργική προσωπικότητα, όπως εκείνη του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, δεν ήταν δυνατόν να μην προσελκύσει την προσοχή και το ενδιαφέρον των ειδικών. Ο μονήρης βίος του, η αποστασιοποίησή του από τη ζωή και τον κόσμο, η ανιδιοτέλειά του, η επίμονη τάση του να συναναστρέφεται τους φτωχούς και τους πένητες στις φτωχογειτονιές, η κάπως αντιφατική σχέση του με τον πατέρα του και πολλά άλλα έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται αντικείμενο μελέτης. Η παρούσα γραφή προσπαθεί να δώσει την άποψη ενός παιδαγωγού, του οποίου το επιστημονικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται στ...