Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιπλανήθηκα μονάχος μου στην καρδιά του Γιοσίνο. Πραγματικά, τα βουνά ξετυλίγονταν σ' ένα ατέλειωτο βάθος. Λευκά σύννεφα σωρεύονταν στις κορυφές τους κι οι κοιλάδες χάνονταν στην ομίχλη της βροχής. Σκόρπια εδώ κι εκεί τα σπιτάκια των ορεσίβιων, τόσο δα μικρά. Στα δυτικά, ήχοι από κόψιμο δέντρων· στ' ανατολικά, οι απόηχοι. Ο χτύπος απ' τις καμπάνες των ναών δονούσε τα κατάβαθα του είναι μου. Πολλοί άνθρωποι που ήρθαν σε τούτα τα βουνά απ' τα παλιά χρόνια, αναζητώντας λησμονιά απ' τα εγκόσμια, βρήκαν καταφυγή στη ποίηση της Κίνας και της Ιαπωνίας. Μήπως δε στέκει στη σύγκρι...

Περιέχει τέσσερις αφηγήσεις πάνω στο θέμα του ζωγράφου και του μοντέλου: Θανάσης Βαλτινός, "Ιστορία ενός βιασμού" Βασίλης Παπαβασιλείου, "Το πλήρωμα της σκηνής" Κωστής Παπαγιώργης, "Τα πουλιά στο ακροθαλάσσι" Χρόνης Μπότσογλου, "Ο ζωγράφος και το μοντέλο"

Εκατό σελίδες γεμάτες παγίδες, χιούμορ, μεγαλοφυΐα. Προσοχή, λοιπόν! Αυτό το βιβλίο είναι επικίνδυνο! Ο Περέκ είναι ένας απαράμιλλος ακροβάτης της λογοτεχνίας... Mathieu Lindon Ιδού η ιστορία ενός πίνακα, ενός ζωγράφου και ενός συλλέκτη. Όμως η ιστορία αυτή είναι πρόσφατη για ένα ανεπανάληπτο παιχνίδι με καθρέφτες, όπου, από ίλιγγο σε ίλιγγο, βυθιζόμαστε γοητευμένοι. Ο Περέκ μας τραβάει από τη μύτη... Pierre Mertens Το αληθινό και το ψεύτικο συγχέονται ή αλλάζουν ρόλους: συχνά, το ψεύτικο δείχνει πιο αληθινό. Κι ο μεθυστικός χορός κορυφώνεται με την ιλιγγιώδη δη...

Ο πίνακας του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης, ζωγραφισμένος επάνω σε λεπτό ξύλο, είναι σχεδόν τετράγωνος (0,41χ0,475 μ.) και παριστάνει τρεις οξυκόρυφους ορεινούς όγκους, σε λοξή διάταξη προς τα μέσα, με παρένθετους μικρότερους λόφους, που με τον όγκο τους χαρακτηρίζουν έντονα τον τρισδιάστατο χώρο. Στο μεσαίο βουνό - το όρος Χωρήβ, του Μωυσέως - χαμηλά, ριζώνει φρουριακό μοναστήρι, άλλα μικρά μοναστικά κτήρια σε ελλειπτικό περίβολο, ενώ μικρά κελλιά είναι σκορπισμένα στις ράχες γύρω. Όλα μαρτυρούν μόνιμες ασκητικές εγκαταστάσεις στο θεοβάδιστο αυτό όρος, τόπο ιερού προσκυνήματο...

Ένα δοκίμιο κριτικής στο σύγχρονο εικαστικό βυζαντισνισμό.

Τι είναι η μορφή; Αυτή η ερώτηση κυριαρχεί στο "Σημείο - γραμμή - επίπεδο", ένα από τα κύρια θεωρητικά έργα του Kandinsky γραμμένο και σημοσιευμένο το 1926 κατά την περίοδο που ήταν καθηγητής στο Bauhaus. Αυτό που επιδιώκει εδώ ο συγγραφέας είναι να θέσει τις βάσεις μιας πραγματικής επιστήμης της αφηρημένης τέχνης, σε συσχετισμό με τις συγκινήσεις μας, τη νοητική μας δομή. Είναι ίσως η πιο τολμηρή απόπειρα από την εποχή της κωδικοποίησης των κανόνων της παραδοσιακής ζωγραφικής, κατά την Αναγέννηση, από τον Alberti.