Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μπλε πολυκατοικία Ένα διαμέρισμα που το κατοίκησα με τον τρόπο που κατοικεί κανείς τα όνειρά του. Ένα κρεβάτι στο οποίο δεν ξάπλωσε ποτέ κανείς. Δυο μαξιλάρια στα οποία κανένα κεφάλι δεν έγειρε. Μια μπανιέρα που έμεινε στεγνή. Μια κουζίνα στην οποία δεν ψήθηκε ποτέ ούτε ένας καφές. Ένα σαλόνι στο οποίο κανείς ποτέ δεν δέχτηκε κανέναν. Τραπέζια και καρέκλες στα οποία δεν κάθισε να φάει ποτέ κανείς. Ένα κουδούνι στην πόρτα χωρίς όνομα. Παντζούρια κλειστά. Μικρές χαραμάδες. Λίγο φως. Λίγος αέρας. Ελάχιστος που κούνησε όμως δυνατά ό,τι χαρτιά κρεμόντουσαν στους τοίχ...

Στις δύο μεγαλύτερες παρουσιάσεις της συλλογής στις εκθέσεις "Στην Εξοχή" (2006) και "Οι Πρωτοπόροι" (2003 & 2002) έγινε προσπάθεια να συγκεντρωθούν έργα που χαρακτηρίζουν και αντιπροσωπεύουν εικαστικά και ιστορικά τον κάθε καλλιτέχνη και την εποχή του. Στην παρούσα έκθεση με επιμέλεια του ιστορικού της τέχνης Σωτήρη Μπαχτσετζή γίνεται προσπάθεια να διανοιχτεί το απαραίτητο πλαίσιο για την ιστορική τεκμηρίωση και ερμηνεία του έργου σημαντικών γυναικών καλλιτεχνών στην χώρα μας. Η έκθεση αυτή θέλει να κάνει τη δική της κατάθεση στο πλαίσιο ενός ανανεωμένου και ταυτόχρονα καθ...

Christodoulides' art is about things. More so, it is about the thingness of things. His works are solid manifestations of a universe full of hovering meanings and fluid open relationships (between subjects and objects, objects and representations, content and narrative, human and nonhuman agents). If this sounds like a paradox, it is because Christodoulides makes a point out of revealing one after another: he feasts on the subtle deviations, all these areas of meaning which lay not far from but next to and at the same time beyond (para-) common understanding and belief (do...

Κείμενα: Τσανγκ Γιατσουάν, Άννα Καφέτση, Kάρεν Σμιθ, Σταμάτης Σχιζάκης, Γιανγκ Φουντόνγκ.

"You Am I" consists of 60 modified advertisements of luxury goods and beauty products. Irini Karayannopoulou paints directly on pages of fashion magazines replacing the faces of the models with her own. The result is a hybrid magazine in the mood for piracy.

[...] Η Αθηνά Τάχα, από πολύ νωρίς, ουσιαστικά από το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής της πορείας την δεκαετία του '60, μόλις τελείωσε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και έφυγε με υποτροφία για την Αμερική, όρισε τη θεωρητική και μορφοπλαστική βάση πάνω στην οποία στήριξε το έργο της, στρεφόμενη στις νέες αντιλήψεις για το χώρο, τον χρόνο και την ύλη. Η επαφή της με τη θεωρία της σχετικότητας, η αρχαία φιλοσοφία και πιθανόν η ιδιαίτερη μορφολογία της χώρας που γεννήθηκε και η έμφυτη περιέργειά της για θέματα που αφορούν στην κοσμολογία, καθόρισαν το κα...

Η μελέτη αυτή προσπάθησε να λάβει υπόψη της, εκτός εννοείται από τη σημασία και τις ιδιαιτερότητες του έργου του μεγάλου γλυπτή Γ. Σκλάβου -και κάθε καλλιτεχνικό έργο έχει τις δικές του-, μία γενικότερη προσέγγιση αρκετών σημαντικών θεμάτων, τα οποία συνδέονται με τη μοντέρνα και την αφηρημένη ειδικότερα τέχνη. Διαφορετικά, είναι βέβαιον ότι δεν είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί μια τέτοια θεωρητική απόπειρα. Έτσι, προσπαθήσαμε να αποφύγουμε μια παραδοσιακή μονογραφία, που ως μορφή έχει ελάχιστη σχέση με τη μοντέρνα τέχνη. Μ' αυτήν την έννοια, το συγκεκριμένο κείμενο έχει μεγ...

- [...] Πολλές από αυτές τις στιγμές της παιδικής ηλικίας εκφράζονται μέσω του animation. Τι το ελκυστικό βρήκες σ' αυτή τη σύγχρονη μορφή αφήγησης; Πώς είναι να δημιουργείς με ένα μέσο το οποίο δεν έχει μια μακρά παράδοση στην Ελλάδα; - Δεν ζω απλώς στην Ελλάδα. Ζω στην Ελλάδα την εποχή του Διαδικτύου. Και δεν κάνω animation, αλλά Flash animation. Διαχειρίζομαι μια πλατφόρμα δηλαδή κινούμενης εικόνας την ίδια ακριβώς στιγμή που αρχίζει να ασχολείται μ' αυτή όλος ο κόσμος, γιατί το Flash είναι ένα εντελώς καινούριο software που ήρθε για να δώσει λύσεις σε μια σειρά προβλημ...

Απρόσμενο, αυθόρμητο, τραγικό και πηγαίο το έργο του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994), περνά μέσα από διαφορετικούς, ασυμβίβαστους δρόμους, και συνιστά, στη σύγκλισή τους, μια πρωτογενή και ερευνητική καλλιτεχνική πράξη. Ως δημιουργός έρχεται στην τέχνη αυτοδίδακτος και γνώστης πρώτα της ζωής και του δρόμου και μετά των μουσείων και της ζωγραφικής. Η σχέση του με την ποίηση εμπνέει τα πρώτα βήματα του στην Αθήνα και τον καθιερώνει με το περιβόητο πια, τσίκι τσίκι. Νεαρός στο Παρίσι, γνωρίζει από κοντά την περιπέτεια του υπαρξισμού. Στην Αθήνα συμβάλλει ενεργά στην ανανέωση της κ...

Απρόσμενο, αυθόρμητο, τραγικό και πηγαίο το έργο του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994), περνά μέσα από διαφορετικούς, ασυμβίβαστους δρόμους, και συνιστά, στη σύγκλισή τους, μια πρωτογενή και ερευνητική καλλιτεχνική πράξη. Ως δημιουργός έρχεται στην τέχνη αυτοδίδακτος και γνώστης πρώτα της ζωής και του δρόμου και μετά των μουσείων και της ζωγραφικής. Η σχέση του με την ποίηση εμπνέει τα πρώτα βήματα του στην Αθήνα και τον καθιερώνει με το περιβόητο πια, τσίκι τσίκι. Νεαρός στο Παρίσι, γνωρίζει από κοντά την περιπέτεια του υπαρξισμού. Στην Αθήνα συμβάλλει ενεργά στην ανανέωση της κ...

Η «Αλληλογραφία 2007-2011» είναι η συνομιλία με εικόνες μεταξύ του Κύριλλου Σαρρή και του Γιώργου Χατζημιχάλη. Οι εικόνες που χρησιμοποιούνται ανασύρονται από την μνήμη, την καθημερινότητα και την ιστορία της τέχνης. Καταστατική αρχή αυτής της αλληλογραφίας ήταν η μη συζήτηση, εκ των προτέρων, του περιεχομένου κάθε απάντησης. Τα χάσματα, οι συνειρμικές ανακλήσεις και οι παρεκβάσεις αυτού του επιστολογραφικού διαλόγου διασώζουν τις εικόνες από την αδράνειά τους και τις κάνουν, με την νέα σημασία που αποκτούν ως «κείμενα αλληλογραφίας», ενιαίο και συνεκτικό έργο τέχνης και συ...

Με το κείμενό του για τις "Ετεροτοπίες" ο Μισέλ Φουκώ, για μία ακόμη φορά, επισημαίνει την καταστατική συνθήκη της νεωτερικότητας: την απόλυτη διάκριση ανάμεσα στο "ταυτό" (το ηθικό, το λογικό και το ωραίο) και το "έτερο" (το ανήθικο, το παράλογο και το άσχημο). Οι ετεροτοπίες, σύμφωνα με τον Φουκώ, είναι οι τόποι στους οποίους εκτοπίζεται το ανήθικο, το παράλογο, και το άσχημο έτσι ώστε να αναδειχθούν ως κυρίαρχες αξιολογικές κατηγορίες της νεωτερικής κοινωνίας: το ηθικό, το λογικό και το ωραίο. Ο τρόπος που επιτυγχάνεται αυτό, είναι μέσω της υιοθέτησης αυστηρών περιορισμ...

Πόσο εφικτή είναι μια αναπαράσταση; Πόσο τα υπολείμματα του πραγματικού, οι αφηγήσεις και τα ιστορικά τεκμήρια επηρεάζουν τη διαχείριση της μνήμης; Όποιες κι αν είναι οι απαντήσεις, 24 καλλιτέχνες δημιουργούν με τόλμη, ειλικρίνεια και ελευθερία τη διαδρομή που θα οδηγήσει σ' αυτές. Έργα: Νίκος Αλεξίου, Άννα Ανταλουδάκη, Μπάμπης Βενετόπουλος, Μωρίς Γκανης, Σίμης Γκατένιο, Γιάννης Γρηγοριάδης, Ειρήνη Ευσταθίου, Θοδωρής Ζαφειρόπουλος, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Απόστολος Καραστεργίου, Γιώργος Λάππας, Δέσποινα Μεϊμάρογλου, Κυριάκος Μορταράκος, Κώστας Μπασάνος, Δημήτρης Ξόν...

Ο καλλιτέχνης είναι σίγουρα -περισσότερο από οιονδήποτε άλλο- ένας πολίτης του κόσμου, ένας εσαεί ταξιδιώτης και κατά συνέπεια άπατρις. Άπατρις όμως, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αφού είναι προορισμένος να ζει και να δημιουργεί πορευόμενος συνεπώς, σε αναζήτηση της δικής του ουτοπίας, της "νήσου" που κανείς δεν μπορεί να του εγγυηθεί ότι θα βρει ή έστω θα προσεγγίσει, η οποία όμως αποτελεί και τη μοναδική του πατρίδα, το μοναδικό του προορισμό και ταυτόχρονα γυρισμό. Της νήσου, που δεν είναι άλλη από το έργο του. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σε αυτήν την έκθεση είναι μερικοί...

[...] Η έκθεση "Ανησυχητικές μούσες" παρουσιάζει έργα σημαντικών γυναικών καλλιτεχνών με καταγωγή από χώρες στη Μέσης Ανατολής, που δραστηριοποιούνται ως επί το πλείστον σε χώρες του δυτικού κόσμου. Το ζήτημα του εκπατρισμού και η αξιοποίηση αυτού το βιώματος στην καλλιτεχνική τους δημιουργία ορίζουν τον αφηγηματικό άξονα της έκθεσης. Χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα εικαστικών μέσων (φωτογραφία, βίντεο, σχέδιο, εγκατάσταση, ζωγραφική, περφόρμανς) τα έργα των Μόνα Χατούμ, Λάρα Μπαλάντι, Ζινέμπ Σεντίρα, Ντιάνα Αλ Χαντίντ, Χαΐβ Καχραμάν, Ζουλίκα Μπουαμπντελάχ και Μαχίντα Κατάρι...