Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Χαρακτηριστικό στοιχείο και συνδετικός κρίκος των έργων που παρουσιάζονται στην έκθεση, είναι η υποδήλωση της κίνησης, του ρυθμού και μεταφορικά του υγρού στοιχείου. Το πρώτο έργο Χωρίς Τίτλο, 2002, Χωρίς είναι μια κατασκευή από πλεξιγκλάς και μεταλλικά στοιχεία, που χωρίζεται στη μέση από μεταλλικούς νεροχύτες. Στο επάνω μέρος έχει τοποθετηθεί μέταλλο σε σπειροειδή διάταξη, έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση ενός "εγκλωβισμένου" κύματος, που με τον έντονο στροβιλισμό του τείνει να σπάσει τα τοιχώματα που το συγκρατούν. Η ελαφρότητα του συρματοπλέγματος που χρησιμοποιείται στ...

Το εικαστικό δίδυμο Kalos&Klio σε αυτό το προκλητικό και θεματικά επίκαιρο έργο με τίτλο "Βίαιο Μετάξι: Πένθιμα Πέπλα ως Αντικείμενα Μνήμης", αναφέρεται συμβολικά στον αμφιλεγόμενο -στη σημερινή εποχή- παραδοσιακό τρόπο εξαγωγής οργανικού μεταξιού, ο οποίος εμπεριέχει τη βίαιη διαδικασία θανάτωσης του μεταξοσκώληκα με βρασμό, μία πρακτική που διασφαλίζει την εξαγωγή μεταξιού υψηλής ποιότητας. Το λεύκωμα αυτό παρουσιάζει μία σειρά δώδεκα εκτυπωμένων έργων σε οργανικό μετάξι με τη μορφή μαντήλας-πέπλου, η οποία ως σύνολο πραγματεύεται το φαινόμενο της βίας ανά τον κόσμο συμβο...

Το 1985, στην ηλικία των εβδομήντα εννιά, ο Βικτώρ Βαζαρελί ρωτήθηκε πώς οραματιζόταν την τέχνη του μέλλοντος. "Η αφηρημένη τέχνη του μέλλοντος", απάντησε, "θα στοχεύει στην παγκοσμιοποίηση της σκέψης. Η τεχνική της θα εξελιχθεί προς την κατεύθυνση της γενικότερης τεχνολογικής προόδου. Θα είναι απρόσωπη, θα δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να κωδικοποιηθεί. Η τέχνη υπήρξε από την αρχή κοινό αγαθό. Η λογοτεχνία έγινε κι αυτή κτήμα όλης της ανθρωπότητας χάρη στην τυπογραφία. Μπορώ να φανταστώ την πιθανότητα ολόκληρες εκθέσεις απλώς να προβάλλονται σ' έναν τοίχο. Η δυνατότητα να π...

Τα μονοκάναλα έργα βιντεοτέχνης της έκθεσης μπορούν να κατανοηθούν στον ευρύ ορίζοντα των μεταφορμαλιστικών και μεταμινιμαλιστικών τάσεων, όπως διαμορφώθηκαν κατά τις δεκαετίες ’60, ’70 και ’80, οπότε επιστρέφουν στην πραγματικότητα για να διερευνήσουν κριτικά, στοχαστικά και ποιητικά την ανθρώπινη υπόσταση μέσα στο πλέγμα των κοινωνικών, επικοινωνιακών, υπαρξιακών και διαπολιτισμικών σχέσεων. Το βίντεο, ένα νέο μέσο εγγραφής που στη δεκαετία του ’60 παίρνει τη θέση του δίπλα στο κινηματογραφικό φιλμ, για να το αντικαταστήσει ολοκληρωτικά στη συνέχεια, με τις πολλαπλές δυν...

Όλες οι εκθέσεις πλαισιώνονται με εκπαιδευτικά προγράμματα ειδικά σχεδιασμένα για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου από 12 έως 18 ετών. Μέσα από την επαφή των παιδιών με τα έργα κάθε έκθεσης, τις ερωτήσεις - ερεθίσματα και το διάλογο που πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια του προγράμματος, επιδιώκεται η κατανόηση της δημιουργικής σύλληψης κάθε έργου, καθώς και το σκεπτικό βάσει του οποίου σχεδιάστηκε η έκθεση. Απώτερος στόχος κάθε εκπαιδευτικού προγράμματος είναι η ανακάλυψη από τους μαθητές της σύγχρονης τέχνης (ελληνικής και διεθνούς), η γνωριμία με τους τρόπους έκφρασης και...

Η Εταιρεία Συγγραφέων, με την έκθεση "Βίοι Παράλληλοι" τιμά την τριπλή σχέση λέξεων, ήχων και εικόνων παρουσιάζοντας εκείνα τα μέλη της που διαθέτουν διπλή ή τριπλή καλλιτεχνική ιδιότητα. Δηλαδή δεν είναι μόνο εργάτες της πένας ή του πληκτρολογίου αλλά επιπλέον ζωγραφίζουν, συνθέτουν ή ασχολούνται με τη φωτογραφία ή τον κινηματογράφο. Συνεχίζοντας μια παράδοση του τόπου όχι ευκαταφρόνητη, την οποία κατά καιρούς λάμπρυναν ονόματα του μεγέθους του Κόντογλου, του Πεντζίκη, του Εγγονόπουλου, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Εμπειρίκου, του Σεφέρη, του Καρούζου, του Σινόπουλου, ή του...

Οι είκοσι ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες και φωτογράφοι που παρουσιάζονται στη σειρά "Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί" της εφημερίδας "Τα Νέα" διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Πράγματι, η επιλογή είναι ακριβής και αυστηρή, πράγμα σπάνιο για τέτοιου είδους εγχειρήματα. Επιπλέον, από την άποψη της πληροφόρησης ενός φιλότεχνου, αλλά δίχως εξειδικευμένες γνώσεις, κοινού η σειρά καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα δημιουργίας, από τη γενιά του ΄30 ως την πρωτοπορία της δεκαετίας του 1970. Ανάμεσά τους θα συναντήσει κανείς και ορισμένους καλλιτέχνες της διασποράς, οι οποίοι εντάσσονται...

Το Μουσείο Μπενάκη, με αφορμή τα ογδοντάχρονα του Βλάση Κανιάρη, διοργανώνει αναδρομική έκθεση του διακεκριμένου αυτού εκπροσώπου της ελληνικής avant-garde και καταλυτικής προσωπικότητας της λεγόμενης γενιάς του ’60. Το έργο του καλλιτέχνη προτείνεται διαχρονικά, με συμβολική αφετηρία το 1948, σε σχέση με τα μόνιμα εκθέματα του Μουσείου Μπενάκη, τα οποία υποστηρίζουν παράλληλα μια διαχρονική συνέχεια της ελληνικής τέχνης. Έτσι, φιγούρες, εικόνες και tableaux vivants, που αποτελούνται από ράκη, παλιά αντικείμενα, γύψους ή σύρματα, αντιπαρατίθενται σε δημιουργίες από την πρώι...

Ο Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα. Από το 1946 και για σχεδόν πέντε χρόνια φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1947 γνωρίζεται με τον Γιάννη Τσαρούχη. Το 1950, μετά το θάνατο του πατέρα του, εγκαταλείπει τις ιατρικές σπουδές και αρχίζει τη φοίτηση στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Τελειώνει το 1955, έχοντας δασκάλους τον Ουμβέρτο Αργυρό, τον Γιάννη Παπά, τον Πάνο Σαραφιανό και κυρίως τον Γιάννη Μόραλη που τότε είχε εκλεγεί καθηγητής. Παράλληλα εργάστηκε κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη στις σκηνογραφικές παραγγελίες της εποχής, πραγματοποιώντας και...

Συμπληρώνοντας αυτό το φυλλάδιο, θα έχεις την ευκαιρία να θυμηθείς πολλά από τα έργα του καλλιτέχνη που είδες στο μουσείο, να εκφράσεις τις απόψεις σου γι' αυτά και να δημιουργήσεις το δικό σου έργο, σχέδιο ή κατασκευή.

Το φυλλάδιο που κρατάς στα χέρια σου περιλαμβάνει κείμενα και φωτογραφίες που περιγράφουν τα έργα της έκθεσης "Σύνοψις 2 - Θεολογίες", η οποία παρουσιάζεται στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Συμπληρώνοντας αυτό το φυλλάδιο, θα έχει της ευκαιρία να θυμηθείς τα έργα που είδες και να εκφράσεις τις απόψεις σου σχετικά με αυτά. Το θέμα που μας απασχολεί στην έκθεση είναι πως η σύγχρονη τέχνη παρουσιάζει το θέμα της θρησκείας και του θεού στη σημερινή εποχή. Από πού εμπνέονται οι καλλιτέχνες για τα έργα τους; Θα δεις έργα κεντημένα με βελόνα και κλωστή, προβολές βίντεο, εγκ...

Το Βραβείο ΔΕΣΤΕ είναι, χωρίς αμφιβολία, ένας σημαντικός θεσμός, που κέρδισε με τα χρόνια μια ξεχωριστή θέση στα πολιτιστικά δρώμενα της Αθήνας, προσφέροντας σε νέους Έλληνες καλλιτέχνες την ευκαιρία να μοιραστούν τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και την τέχνη τους με το κοινό. Η παρουσίαση του 6ου βραβείου ΔΕΣΤΕ για το έτος 2009 στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, εντάσσεται στο πλαίσιο της συνεργασίας του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ με το Μουσείο μας και του προγράμματος "Βήμα στους Νέους". Δημιουργήσαμε αυτό το "βήμα" γιατί θεωρούμε ότι η προβολή της νέας καλλιτεχνικής δημιουργίας...

[...] "Ταξίδια ανακάλυψης και στιγμές ανακάλυψης είναι επίσης το επίκεντρο της έκθεσης "Γενέθλιος Τόπος", που παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη ως μέρος των επετειακών εκδηλώσεων της Alpha Trust. Όπως υπογράμμισαν οι οργανωτές της έκθεσης, υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να ορίσει κανείς τον γενέθλιο τόπο, πέραν της ίδιας της τοποθεσίας. Αυτή η κεντρική θεματική αποτελεί πρόκληση για τους ίδιους τους εικαστικούς, και για τον καθέναν από εμάς, ένα έναυσμα προβληματισμού για τις πιθανές συνέπειες: "γενέθλιος τόπος" μπορεί να είναι η στιγμή της ανακάλυψης, είτε τ...

Το βιβλίο αναπτύσσεται σε τρία τεύχη μέσα σε μια θήκη, ακολουθώντας τη διαδικασία δημιουργίας της εγκατάστασης "Για πάντα" που πραγματοποιήθηκε στο παλιό ελαιουργείο Κανελλόπουλου, στην Ελευσίνα. Το πρώτο τεύχος είναι ένα βιβλίο "σκηνοθετημένο" που εικονογραφεί αφενός την πρόταση και αφετέρου τη διαδικασία παραγωγής του έργου. Το δεύτερο τεύχος περιέχει κείμενα ιστορικών της τέχνης, με αφορμή το συγκεκριμένο έργο. Το τρίτο τεύχος περιέχει μεγάλες έγχρωμες φωτογραφίες με την καταγραφή της τελικής εγκατάστασης στο εργοστάσιο.

Ο Γαΐτης άφησε πίσω του έναν τεράστιο αριθμό έργων διασκορπισμένων σ' όλο τον κόσμο. Η δίψα του και η αντοχή του στη δουλειά, του επέτρεψαν να συμμετάσχει στη διάρκεια σαράντα χρόνων δραστηριότητας, σε εκατό ατομικές και διακόσιες ομαδικές εκθέσεις. Δηλαδή σχεδόν δέκα εκδηλώσεις το χρόνο σε περίπου είκοσι χώρες... Ο Γιάννης Γαΐτης πέθανε στις 22 Ιουλίου του 1984, λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του έργου του στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών. Η τότε υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη του απέδωσε τιμές ανάλογες με εκείνες που πρόσφεραν κατά την αρχαιότητ...

Η έκθεση της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων σκιαγραφεί σχεδόν βήμα-βήμα την ρευστή και πληθωρική πορεία του Γιάννη Γαΐτη προς το αντιπροσωπευτικό ύφος του, ένα ύφος που συνυφαίνει τη γεωμετρική γραφή με την παραστατική εικόνα και το οποίο έχει πλέον γίνει άμεσα αναγνωρίσιμο και από το ευρύ κοινό. Γεννημένος το 1923, τη χρονιά της υπογραφής της Συνθήκης της Λοζάννης με την οποία επισημοποιήθηκε το τέλος της Μεγάλης Ιδέας και σηματοδοτήθηκε η αρχή του Μεσοπολέμου, ο Γαΐτης υπήρξε αριστερός, ένα παιδί της κατοχής, των Δεκεμβριανών και του ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Από την αρ...

Η συνάντηση τόπου και έργου στην έκθεση που «εν λευκώ» σχεδίασε ο Γιάννης Κουνέλλης σ' ένα ορθογώνιο κέλυφος εξακοσίων περίπου τετραγωνικών μέτρων, μορφοποιήθηκε ως μια τεράστια αυστηρή, απροσπέλαστη και δυναμική «σχεδιαστική» δομή στο χώρο, αποτελούμενη από ένα μεγάλο αριθμό διαγώνιων μεταλλικών σιδηροδοκών σε σχήμα σταυρών γερμένων στο έδαφος. Στο κέντρο της σταυρικής διάταξης των επαναλαμβανόμενων αποκαθηλώσεων, που κατά τη διαγώνια φορά τους εμπεριέχουν την προσδοκία επανάκτησης του ύψους και της ανάστασης, τοποθετούνται σε αυστηρή μετωπικότητα και κυκλικά, σ' ένα τραπέ...

Οι είκοσι ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες και φωτογράφοι που παρουσιάζονται στη σειρά "Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί" της εφημερίδας "Τα Νέα" διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Πράγματι, η επιλογή είναι ακριβής και αυστηρή, πράγμα σπάνιο για τέτοιου είδους εγχειρήματα. Επιπλέον, από την άποψη της πληροφόρησης ενός φιλότεχνου, αλλά δίχως εξειδικευμένες γνώσεις, κοινού η σειρά καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα δημιουργίας, από τη γενιά του ΄30 ως την πρωτοπορία της δεκαετίας του 1970. Ανάμεσά τους θα συναντήσει κανείς και ορισμένους καλλιτέχνες της διασποράς, οι οποίοι εντάσσονται...

Πρόκειται για την πρώτη αναδρομική έκθεση του Γιάννη Μίχα με τίτλο "Αρμονικές χαράξεις" που εγκαινιάστηκε και θα παραμείνει ανοιχτή μέχρι και τις 28 Φεβρουαρίου στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, με την επιμέλεια της Νέλης Κυριαζή. Πρόκειται για 65 έργα του καλλιτέχνη από την τριαντάχρονη πορεία, μελέτη και έρευνα του, στον τομέα της γεωμετρικής αφαίρεσης.

Περιλαμβάνονται κείμενα της Vittoria Capresi, επίκουρης καθηγήτριας στο Τμήμα Ιστορίας και Έρευνας της Αρχιτεκτονικής Σχολή Αρχιτεκτόνων, Πολυτεχνείο της Βιέννης, Αυστρία, του Σωτήρη Μπαχτσετζή, ιστορικού τέχνης και ανεξάρτητου επιμελητή, και συνέντευξη του Γιώργου Δρίβα από τον επιμελητή της έκθεσης Σταμάτη Σχιζάκη.