Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η έκθεση της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων σκιαγραφεί σχεδόν βήμα-βήμα την ρευστή και πληθωρική πορεία του Γιάννη Γαΐτη προς το αντιπροσωπευτικό ύφος του, ένα ύφος που συνυφαίνει τη γεωμετρική γραφή με την παραστατική εικόνα και το οποίο έχει πλέον γίνει άμεσα αναγνωρίσιμο και από το ευρύ κοινό. Γεννημένος το 1923, τη χρονιά της υπογραφής της Συνθήκης της Λοζάννης με την οποία επισημοποιήθηκε το τέλος της Μεγάλης Ιδέας και σηματοδοτήθηκε η αρχή του Μεσοπολέμου, ο Γαΐτης υπήρξε αριστερός, ένα παιδί της κατοχής, των Δεκεμβριανών και του ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Από την αρχή της σταδιοδρομίας του, και εν μέσω όλων αυτών των πολιτικών αναταραχών, ο Γαΐτης ζωγράφιζε ασταμάτητα και με πάθος. Η πρώτη ατομική του έκθεση έγινε το 1944 στο σπίτι του, μια μονοκατοικία της οδού Μαυρομματαίων, για να ακολουθήσουν και άλλες εμφανίσεις στον λογοτεχνικό όμιλο Παρνασσός το 1945, το 1946 και το1947. Στην τελευταία αυτή έκθεση, την οποία προλόγιζε ο Νεοκλής Κουτούζης, ο Γαΐτης είχε παρουσιάσει έργα με σαφείς επιρροές από τον κυβισμό και τον βιομορφικό υπερρεαλισμό. Τα εκθέματα -όπως αντίστοιχα η "Φιγούρα" του 1947 που παρουσιάζεται στην τρέχουσα έκθεση πρόδιδαν τις ανησυχίες του νεαρού καλλιτέχνη για ο μοντερνισμό και την παγκόσμια καλλιτεχνική σκηνή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι άρχισε να υπογράφει τους πίνακές του με λατινικούς χαρακτήρες από το 1949, μια πενταετία δηλαδή πριν φύγει για το εξωτερικό, πράξη που μάλλον υποδηλώνει τη μεθοδικότητα με την οποία προετοίμαζε το έδαφος για να κάνει το όραμα μιας διεθνούς σταδιοδρομίας απτή πραγματικότητα. [...] Μπία Παπαδοπούλου Ιστορικός Τέχνης Μέλος της A.I.C.A.