Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Προσεγγίζοντας αυτά τα ποιήματα, αφυπνίζεται μέσα μας μια εμπιστοσύνη. Περνώντας από τη μια λέξη στην άλλη, το βλέμμα μας βλέπει να ξεδιπλώνεται μια ειλικρινής κουβέντα που κατοικεί το νόημα, όπως η σωστή φωνή κατοικεί τη μελωδία. Καμιά προσποίηση, καμιά επιτήδευση, κανένα προσωπείο. Μπορούμε να περισυλλέξουμε χωρίς τη διαμεσολάβηση καμιάς πανουργίας αυτή την κουβέντα που μας προσφέρεται χωρίς περιστροφές. Μας καταλαμβάνει ένας θαυμασμός, μια ευγνωμοσύνη: η ποιητική απαγγελία, ο ποιητικός λόγος (απελευθερωμένος όμως από κάθε ρητορικό τέχνασμα) είναι λοιπόν εφικτά, πάντοτε ε...

[...] Στο πόνημα που ακολουθεί, προσπάθησα να μεταφράσω Έλληνες, Γάλλους, Βρετανούς και Αμερικανούς ποιητές, επειδή τυχαίνει να γνωρίζω αυτές τις γλώσσες. Μπήκα, όμως, ακόμη στον πειρασμό να μεταφράσω (από μετάφραση στα ελληνικά) κάποιους Άραβες και Λατινοαμερικάνους, που με έχουν συγκινήσει· αυτό ίσως θεωρηθεί τολμηρό και έτσι είναι, παρά την καλή μου πρόθεση. Οι ποιητές που διάλεξα είναι είτε οι αγαπημένοι μου, που τους διάβασα και χάρηκα σε μεγάλη ηλικία, αλλά και άλλοι πολλοί, που δάσκαλοι και φιλόλογοι, με άπειρη αγάπη, αγωνία και πείρα ζωής ανέλυσαν για μένα και που...

[...] Η έκδοση αυτή συγκεντρώνει µεγάλο µέρος από τα ερωτικά ποιήµατα που έγραψε ο Ελυάρ τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του και που αρχικά δηµοσιεύτηκαν ξεχωριστά σε πέντε µικρές ποιητικές συλλογές: "Μια µακρά ερωτική περισυλλογή", "Η Σκληρή Επιθυµία της Διάρκειας", "Ο Χρόνος ξεχειλίζει", "Aξιoµνηµόνευτo κορµί", "Ο Φοίνικας". Οι δύο πρώτες είναι αφιερωµένες στη γυναίκα του τη Νυς, "την τέλεια", µε την οποία έζησε δεκαεπτά χρόνια. Η τρίτη, "Ο Χρόνος ξεχειλίζει", γράφτηκε την περίοδο που ακολούθησε τον αιφνίδιο θάνατο της γυναίκας του από εγκεφαλική αιµορραγία το 1946. Ο...

[...] Η ποίησή του είναι κατ' εικόνα της ζωής του, ταραχώδης, ζοφερή, οργισμένη, εκθαμβωτική, εξεγερμένη, περιγράφει την προσωπική του κόλαση και την αναζήτηση του απόλυτου, εξαπολύοντας παράλληλα μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα σαθρά θεμέλια της ανθρώπινης κοινωνίας. Είναι ο πρώτος που ξεκαθαρίζει την ποίηση από κάθε στοιχείο παράδοσης και συμβατικότητας, αυτός που εγκαινιάζει εκρηκτικά τον μοντερνισμό. Παράλληλα, το έργο του εκφράζει επακριβώς την έννοια του "κλασικού", παραμένει πάντα σύγχρονο κι επίκαιρο, σαν να γράφτηκε σήμερα. Ενέπνευσε (και συνεχίζει να εμπνέει) γε...

"Στην Κίνα δεν αναζητώ ιδέες ή θέματα, αναζητώ μορφές· μορφές ασυνήθιστες, ποικίλλες, αγέρωχες", έγραφε το 1913 ο Βίκτωρ Σεγκαλέν στον φίλο του Ζυλ ντε Γκωλτιέ παρουσιάζοντας τις "Στήλες", τα μικρά ποιητικά κείμενα που δημοσίευσε στο Πεκίνο, τον Αύγουστο του 1912, σε 81 αντίτυπα. Κείμενα, είναι αλήθεια, που, περισσότερο από κάθε άλλο του γραφτό γι' αυτή τη χώρα, αποκαλύπτουν την ιδιόμορφη αλλά βαθειά του σχέση με τον ξεχωριστό πνευματικό της κόσμο, λίγο πριν την κατάρρευση της Αυτοκρατορίας. Κι αν ορισμένα κείμενα του Κλωντέλ (κυρίως η "Γνώση της Ανατολής") μοιάζουν να δια...

[...] Το μικρό αυτό βιβλίο είναι συνδυασμός άσκησης, προσπάθειας, αγάπης για την ποίηση. Η δυσκολία είναι να "γυρίσεις" τούτην εδώ την κατά βάσιν επιγραμματική ποίηση από μια γλώσσα σε μια άλλη. Τα κομμάτια που επιλέγονται -ελάχιστο δείγμα από τον ποιητικό ποταμό του Ρενέ Σαρ- είναι θαρρείς χαραγμένα όχι πάνω σε χαρτί αλλά σε πέτρα: σμιλεύουν το χρόνο πασχίζοντας να τον νικήσουν. Ο Σαρ ανήκει στους ποιητές της "αντίστασης", τότε που ο κόσμος -πρώτιστα ο ευρωπαϊκός-, χωρισμένος στα δύο, είχε παραδοθεί στην ύβρη του πολέμου. Μα είναι ακόμη από τη γενιά εκείνη που κατάλαβε...

Γράφω για να ξορκίσω το θάνατο./ Χρόνο με το χρόνο κοιτάζω τον κόσμο με μεγαλύτερη επιείκεια, για να ξορκίσω το θάνατο.

Ναι! με τα ποιήματα της Βαλμόρ θαυμάζει κανείς, μένει κάνεις κατάπληκτος, με τη σημασία, με τη σπουδαιότητα, με τη βαθύτητα, με την οικουμενικότητα, επιτέλους, την οποία μπορεί να πάρη αυτό το αίσθημα της Αγάπης. Αρχίζει κατ' ευθείαν από την καρδιά, δεν υποπτεύεται καν το δέρμα και την αίσθηση και τελειώνει παράφορα - στο θάνατο, θα έγραφα, αν απ' αυτόν τον θάνατο δεν την ανάρπαζε, κάθε τόσο, ο Θεός. Η αγάπη είναι για τη Γαλλίδα ποιήτρια, κάτι, μέσα στην ανθρώπινη ζωή, το αμίμητο, το ασύγκριτο, το απροσπέραστο. Τίποτε δεν ημπορεί να μετρηθή μαζύ μ' αυτήν. Από τη στιγμή...

[...] Στις 15 Νοεμβρίου του 1923 κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική συλλογή του Breton "Γαιόφως" (Clair de terre), με την ένδειξη "Collection litterature" ως όνομα εκδότη, σε 240 αντίτυπα και ένα πορτρέτο του ποιητή από τον Pablo Picasso. Αποτελούνταν από αφηγήσεις πέντε ονείρων και 23 ποιήματα γραμμένα από το 1920 ως το 1923, αρκετά πιο ελεύθερα στη μορφή από αυτά της πρώτης του νεανικής συλλογής. Η μορφολογική ευρύτητα των ποιημάτων και τα λιγοστά δείγματα ντανταϊστικού πειραματισμόύ, φανερώνουν μια σαφή απομάκρυνσή του και από τον αυτοματισμό των "Μαγνητικών πεδίων". [...] (...

[...] "Μια εποχή στην κόλαση": ένα κείμενο αναμφίβολα διαχρονικό, αλλά ιδιαίτερα κοντινό στην εποχή μας. Σήμερα που όλα παγκοσμιοποιούνται κι οι αποχρώσεις σβήνουν στη μεταμοντέρνα ύφεση και αφωνία το "Μια εποχή στην κόλαση" ίσως να είναι το κατεξοχήν όχημα για μια καινούργια περιπέτεια, κολασμένη ή παραδείσια, διόλου πάντως χλιαρή και γκρίζα. Ένα κείμενο που δεν εντάσσεται πουθενά: ποίηση, μαρτυρία, αφήγημα, θεατρικός μονόλογος, φιλοσοφικό δοκίμιο, αυτοβιογραφία, χρονικό, ποιητική τέχνη, εξομολόγηση, ασκητική, προφητεία. Όλα αυτά και τίποτα απ' όλα αυτά. Μια πορεία από τ...

Ο Rimbaud είναι σαν ποιητής και σαν άνθρωπος ένα φαινόμενο. Παιδί σχεδόν έχει συμπληρώσει το έργο του. Εκτός από τη σφραγίδα της μεγαλοφυΐας, στην ποίησή του είναι φανερή η δίψα για το απόλυτο, η αγάπη της ουσίας, η βαθειά του απέχθεια για οποιοδήποτε καθιερωμένο κενό σχήμα, στην τέχνη και στη ζωή. Πνεύμα ανήσυχο και προσωπικότητα ολοκληρωμένη, είναι ένας πνευματικός επαναστάτης που θα μπορούσε να ανήκει στον πολυτάραχο αιώνα μας πιο πολύ, παρά στο δικό του. Σαν ποιητής έχει τη μεγαλύτερη δυνατή κλίμακα: ρωμαλέος, βίαιος, εικονοκλάστης, αλλά και απέραντα εσωτερικός, με πάθο...

Στο λιγοσέλιδο αυτό βιβλίο συγκεντρώνονται οι μεταφράσεις που ο Τέλλος Άγρας (1899-1944), ο Κ.Γ. Καρυωτάκης (1896-1928), ο Μιλτιάδης Μαλακάσης (1869-1943), ο Κωστής Παλαμάς (1859-1943), ο Τ. Κ. Παπατσώνης (1895-1976) και ο Λάμπρος Πορφύρας (1879-1932), ανάμεσα στα 1901 και στα 1949, έκαμαν σε ποιήματα εκείνου που, στον καιρό του, είχε ανακηρυχθεί "πρίγκηπας των ποιητών" και σήμερα δίκαια αναγνωρίζεται σαν μια από τις πιο μουσικές και υποβλητικές φωνές του συμβολισμού - του Παύλου Βερλαίν (1844-1896). Η πρόθεση διπλή. Να συσταθεί ξανά, ψηφίδα ψηφίδα, από τους καλύτερους τεχ...

[...] Η μετάφραση αυτή είναι η πρώτη και επισήμως η μοναδική του έργου. Σ' αυτήν έγιναν κάποιες αναγκαίες (μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού) μικροαλλαγές χωρίς να παρέμβουμε ουσιαστικά στο κείμενο. Εκφράζουμε τον θαυμασμό και τις ευχαριστίες μας στον αξιότιμο Κλείτο Κύρου που επέλεξε να μεταφράσει αυτό το ανεκτίμητο ποιητικό έργο, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο το προσέγγισε. Από την άλλη, μας τίμησε απίστευτα η συγκατάβασή του να μας παραχωρήσει ευγενικά αυτήν τη μετάφραση. Το βάρος αυτού του έργου είναι μεγάλο στους δικούς μας ώμους και το χρέος μας να το θέσου...

ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ Πέρασα μπροστά από τόσες πόρτες μέσα στο διάδρομο των χαμένων φόβων και των φυλακισμένων ονείρων άκουσα πίσω απ' τις πόρτες δέντρα που τα βασάνιζαν και ποταμούς που προσπαθούσαν να τους δαμάσουν Πέρασα μπροστά απ' τη χρυσή πόρτα της γνώσης μπροστά από πόρτες που έκαιγαν και δεν ανοίγαν μπροστά από πόρτες που κουράστηκαν να μένουν πολύ καιρό κλειστές κι από άλλες σαν καθρέφτες απ' όπου περνούσαν μόνο οι άγγελοι Υπάρχει όμως μια πόρτα απλή, δίχως σύρτη ούτε μάνταλο στο βάθος του διαδρόμου, απέναντι απ' το ρολόι η πόρτα που οδηγεί πέρα από σένα- καν...