Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΑΝΤΙ-ΠΛΑΤΩΝ ΙΙΙ Τι νόημα να δώσεις σε τούτο: ένας άντρας φτιάχνει από κερί και χρώματα το ομοίωμα μιας γυναίκας, το κάνει όσο γίνεται πιο πιστό, το υποχρεώνει να ζήσει, του δίνει μ' έναν σοφό φωτισμό τον ίδιο δισταγμό στην αρχή της κίνησης που εκφράζει και το χαμόγελο. Έπειτα οπλίζεται μ' ένα δαδί, παραδίδει το ομοίωμα στον οίστρο της φλόγας, παρακολουθεί την παραμόρφωση, το σπαραγμό της σάρκας, προβάλλει στη στιγμή χίλιες δυνατές μορφές, φωτίζεται με χίλια τέρατα, νιώθοντας σαν μαχαίρι αυτή την πένθιμη διαλεκτική όπου το άγαλμα του αίματος ξαναγεννιέται και διαλύετα...

Τα περιεχόμενα που συγκροτούν την ποίηση του Μπονφουά είναι η νοσταλγία, τουτέστιν η ενατένιση του μέλλοντος μέσα από ό,τι έχει διαφυλαχτεί απραγματοποίητο, δυνητικό κατά συνέπεια, μέσα στο παρελθόν· το ωκεάνειο αίσθημα που γεννά η θεωρία της φύσης· η ύψιστη σημασία της "παιδικότητας", δηλαδή της ικανότητας να αντιλαμβανόμαστε ενορατικά, για την μοίρα του ανθρώπου, του όντος που μοίρα του είναι να ζει ριγμένο σ' έναν κόσμο που, χωρίς αυτήν, είναι απόλυτο αίνιγμα· και βέβαια, πανταχού παρών, ο αλληγορικός λόγος για το ποιητικό φαινόμενο. Τα ποιήματα που η ανά χείρας έκδοση...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ Ο γέροντας ήταν σοφός και συχνά προς τον τάφο του τραβούσε περνώντας απ' το δάσος με τις καστανιές. Κει που η γη είναι πλατιά στη μορφή τ' αχνογάλαζου κι όπου οι πόλεις απόμακρες σα μαργαριτάρια λάμπουν. Οι πέτρες ροδόχροες φανέρωναν ματιές κάτω απ' τα χρόνια του τις χαμένες του αγάπες. Όταν ανηφόριζε το κοντανάσαιμα τον σταματούσε κι η ελπίδα. Ο Θεός έπλαθε για χάρη του τον κόσμο ασυννέφιαστο ανυπόμονο.

Κάθε γυναίκα είναι έρωτα, δόξα και ελπίδα μόνη. Παρηγορεί τον άντρα της και τα παιδιά καθοδηγεί, Αυτή υψώνει την καρδιά, τον πόνο μαλακώνει, Σαν πνεύμα που έπεσε απ΄τον ουρανό εξόριστο στη γή.

[...] Το μακρύ ποίημά του, "Περαστικός απ' τον Άθω" (Le passant de Athos) που περιλαμβάνεται στη συλλογή "Le reste du voyage", βασίζεται σε μικροπεριστατικά, εμπειρίες και καταγραφές από μια σημαδιακή επίσκεψη του στο Άγιον Όρος, το καλοκαίρι του 1994, και ειδικότερα στο ρωσικό μοναστήρι, συγκεκριμένα στη σκήτη του Αγίου Ανδρέα, μια εμπειρία που, αν και σύντομη, σφράγισε καταλυτικά τη σκέψη και το μέσα βλέμμα του. Γραμμένη με τη μορφή στιχουργήματος, αυτή η "αποσπασματική" ποιητική σύνθεση είναι μια ανομοιοκατάληκτη πρόζα, στιχουργημένη σε ενδεκασύλλαβους. Οι συλλαβές κά...

Ίριδα Ίριδα, Λουλούδι- μαντατοφόρος Με φτερά αγγέλου, Από ένα ρίγος Φανερώνει Την καρδιά της.

Η γλώσσα είναι κάτι που πάντοτε με συνέπαιρνε. Η γλώσσα είναι ένα πράγμα που με διέφθειρε. Η γλώσσα είναι κάτι που μου χάρισε μορφή. Η γλώσσα είναι κάτι που κατέστρεψε την μορφή μου. Γι' αυτόν τον λόγο είμαι ποιητής, πιθανότατα διότι είμαι πολύ ευαίσθητος με την γλώσσα - σωστή ή λάθος, της κλείνω το μάτι. Αδιαφορώ και περιφρονώ την γραμματική, η οποία πνέει τα λοίσθια, μα είμαι μέγας αναγνώστης των λεξικών και αν η ορθογραφία μου δεν είναι και τόσο σίγουρη, είναι γιατί δίνω ιδιαίτερη προσοχή στην προφορά, στην ιδιοσυγκρασία της ζωντανής γλώσσας. Εν αρχή δεν υπήρξε η λέξη, μ...

Την 1 Νοεμβρίου 1755, στις 9.20 π.μ., ανήμερα των Αγίων Πάντων για τους καθολικούς, ένας σεισμός, σήμερα υπολογίζεται ότι ήταν της τάξης των 9 βαθμών της κλίμακας Richter, και το τσουνάμι που ακολούθησε, σκότωσαν 100.000 κατοίκους της Λισαβόνας, δηλαδή το μισό πληθυσμό της ή το 1/3 την κατοίκων της, τότε, Πορτογαλίας. [...] Ο Βολταίρος, η εμβληματική αυτή μορφή του διαφωτισμού, έγραψε λίγους μήνες μετά το "Ποίημα για την καταστροφή της Λισαβόνας", στο οποίο περιέχονται πολλά από τα ερωτήματα που τέθηκαν την εποχή εκείνη με αφορμή τον εν λόγω σεισμό και τα οποία ουδέποτε έπ...

Την 1 Νοεμβρίου 1755, στις 9.20 π.μ., ανήμερα των Αγίων Πάντων για τους καθολικούς, ένας σεισμός, σήμερα υπολογίζεται ότι ήταν της τάξης των 9 βαθμών της κλίμακας Richter, και το τσουνάμι που ακολούθησε, σκότωσαν 100.000 κατοίκους της Λισαβόνας, δηλαδή το μισό πληθυσμό της ή το 1/3 την κατοίκων της, τότε, Πορτογαλίας. [...] Ο Βολταίρος, η εμβληματική αυτή μορφή του διαφωτισμού, έγραψε λίγους μήνες μετά το "Ποίημα για την καταστροφή της Λισαβόνας", στο οποίο περιέχονται πολλά από τα ερωτήματα που τέθηκαν την εποχή εκείνη με αφορμή τον εν λόγω σεισμό και τα οποία ουδέποτε έπ...

Το 1842 που ο Ουγκώ ήταν μόνο σαράντα ετών, έγραψε σχετικά με το έργο του: "Κατά που την φαντάζομαι, η εργασία που έχω μπροστά μου είναι όπως μια θάλασσα - μια απέραντη απλωσιά από μισοϊδωμένες ιδέες, νέα γραψίματα, σχέδια, προσχέδια, μόλις μισοϊδωμένες τραγωδίες, κωμωδίες, ιστορία, ποίηση, φιλοσοφία, σοσιαλισμός, νατουραλισμός, ένα σύνολο από ασαφή έργα όπου χάνεται η σκέψη μου κι από τα οποία δεν ξέρω αν θα επιστρέψει ποτέ πια. Αν πεθάνω και δεν τα έχω τελειώσει, τα παιδιά μου θα ανακαλύψουν έναν σημαντικό αριθμό από αυτά αρχινημένα ή μισοτελειωμένα, στίχους, ποιήματα, κ....

Θαλάσσια κήτη, μικροσκοπικά ζωύφια, θηρία της άγριας φύσης, κακόβουλα φυτά, κι ο άνθρωπος μαζί με το Θεό του σ' έναν αδυσώπητο εμφύλιο πόλεμο, που το μένος και η ορμή του μεταφέρονται σαν απωθημένα ένστικτα που ξεσπούν στον τρόπο γραφής. Περίεργο αφήγημα, "πεζό ποίημα", γραμμένο από έναν εξίσου περίεργο έφηβο, ο "Μαλντορόρ" προκαλεί ακόμη ρίγη και δέος, όχι μόνο για τις σκληρές ιστορίες που περιέχει, αλλά κυρίως για τον ανατρεπτικό τρόπο με τον οποίο τις αφηγείται. Μια περιπλάνηση σε χώρους όπου ο εφιάλτης γίνεται πραγματικότητα, σ' ένα κείμενο χειμαρρώδες και ψυχρό ταυτ...

"... Γιατί άραγε οι φωνές τους έρχονται από μακρυά; Ούτε με τον τόπο τους με χωρίζουν οι μεγάλες αποστάσεις -δεν κατάγονται από εξωτικές και μυστηριώδεις χώρες, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Ελβετία βρίσκονται κοντά μου (αν και η οποιαδήποτε πολιτισμική διαφορά είναι σίγουρο ότι απομακρύνει τη φωνή)- ούτε χρονικά έζησαν μακριά απ' την εποχή μας· είναι όλοι τους παιδιά του εικοστού αιώνα. (Από τον πιο νέο α' αυτούς, τον Claude Hammont -γέννηση 1936- απέχω μόλις δέκα χρόνια). Ωστόσο αυτοί πρόλαβαν να ζήσουν κάτι που τους έκανε να μιλήσουν μεσ' από τη σιωπή. Και αυτή σιωπή έρχεται...

[...] Ο Ίγκιτουρ, ήρωας μυθοπλασίας, δεν είναι παρά ένας ηθοποιός που παριστάνει πως ρίχνει τα ζάρια. Και απευθύνεται στη Νοημοσύνη τον αναγνώστη που σκηνοθετεί τα πράγματα μόνη της. Έξω από το χρόνο, από τις περιστάσεις, από την πραγματικότητα. Η ζωή του είναι νεύρωση και πλήξη. Πότε θηλυκό πότε αρσενικό, πότε Σκιά πότε Μεσονύκτιος, πότε εγώ πότε εσύ πότε αυτός, με μια κίνηση περισσότερο σπειροειδή παρά κυκλική κατεβαίνει στη νύχτα του ασυνείδητου, στη νύχτα των λέξεων, πριν από τις λέξεις. Ίχνος μιας απαρχής χωρίς ιστορία, που αισθάνεται την ανάγκη να την ξαναπαίζει σε κά...

[...] Σκοπός της παρούσας έκδοσης είναι μια αντιπροσωπευτική εικόνα της ποιητικής δημιουργίας του Βιγιόν κι όχι η μετάφραση του συνόλου του έργου του. Έτσι επελέγησαν χαρακτηριστικά του ποιήματα (συμπεριλαμβάνονται και αρκετά από το οκτάστιχα των κληροδοτημάτων, ίσως "αδιάφορα" για τον σημερινό αναγνώστη, αλλά απαραίτητα για να συμπληρωθεί η γενική εικόνα) τα οποία αποδίδονται τηρώντας πάντα την ομοικαταληκτική τους μορφή· εξαίρεση αποτελεί η "Μπαλλάντα των κυριών του παλιού καιρού" και οι δύο συνοδευτικές της. Γι' αυτές χρησιμοποιήθηκε ένα ασυνήθιστο ελληνικό μέτρο και δεν...

Ψυχή ανελέητη, ω έλα στην καρδιά μου, τίγρη σκληρή και ράθυμη που σ' αγαπώ· μες στη βαριά, πλούσια χαίτη σου ζητάω να βάλω τα τρεμάμενα τα δάχτυλά μου· μες στο φουστάνι σου, με σάρκα μυρωμένο, το λυπημένο μου κεφάλι εκεί να θάψω. Τ' άρωμα της παλιάς λατρείας δε θα πάψω, οσμή από τεφρό λουλούδι, να ανασαίνω.

... Την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου ο θάνατος τον αγκαλιάζει και την επομένη 1η Μαρτίου 1875 στις 10 το βράδυ ο Corbiere πεθαίνει στα τριάντα του χρόνια. Καθ' όλη τη βραχύβια ύπαρξή του ζει στο περιθώριο μιας κοινωνίας που δεν τον κατανοεί: Πουλί σπάνιο και λαθραίο Αρσενικό... και μερικές φορές πολύ γυναίκα Σε όλα επιτήδειος και πουθενά καλός. Ανάμεσα στους πέντε ποιητές που ο Βερλαίν αναφέρει στη σύντομη μελέτη του με γενικό τίτλο "Les Poetes maudits" που δημοσιεύθηκε το 1884, το όνομα του Τριστάν Κορμπιέρ αναφέρεται πρώτο. Μπορεί η επιλογή να προήλθε από τ...