Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ξέρεις τι θα πάθουν αυτοί που πάνε και στην εκκλησία και στην Σχολή του; Σχιζοφρένεια θα πάθουν... Και να σου εξηγήσω τι εννοώ; Όταν ένας άνθρωπος έχει το ένα πόδι σε μια βάρκα και το άλλο πόδι σε μια άλλη βάρκα τι θα πάθει; θα σκιστεί... Ε, αυτό θα πάθουν κι εκείνοι. Να του πεις ότι είναι προτιμότερο να μην πάνε στην εκκλησία, από το να πηγαίνουν συγχρόνως και σ' αυτόν και στην εκκλησία".

Ο Άγιος Διονύσιος Ολύμπου, ένας μεγάλος Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, έζησε και έδρασε τον 16ο αιώνα, μια εποχή πνευματικής και πολιτιστικής ακμής των Ορθοδόξων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Γεννήθηκε στη Δρακότρυπα της Καρδίτσας, μόνασε αρχικά στα Μετέωρα, ίδρυσε και αναδιοργάνωσε μονές στο Άγιον Όρος, στη Θεσσαλία και στη Μακεδονία, ενώ η τιμή του διαδόθηκε και σε περιοχές έξω από τον σημερινό ελλαδικό χώρο. Ο Άγιος στήριξε πνευματικά τον λαό του Θεού σε δύσκολες εποχές, ενισχύοντας το αντιστασιακό και αγωνιστικό φρόνημα των Ορθοδόξων. Η έκδοση του Βίου του, οι Ασματικές...

Αναφέρονται περιπτώσεις Αγίων της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης καθώς και Αγίων από τα Συναξάρια της Εκκλησίας μας, που διέπραξαν σοβαρά ή καθημερινά αμαρτήματα κι όμως, οδηγήθηκαν μέσω της προσωπικής τους μετάνοιας στην Βασιλεία των Ουρανών.

Μια προσεκτική ματιά στη σύγχρονη ιστορία του Ρωσικού λαού, αλλά και στα συναξάρια των μαρτύρων που θυσίασαν τη ζωή τους κατά τον 20ο αιώνα στο αθεϊστικό καθεστώς της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, θα μας φέρει αντιμέτωπους με τα ανατριχιαστικά εγκλήματα. Αργής γενομένης από τα πρώτα χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης μέχρι και την πτώση του καθεστώτος, μετρούμε πολλές χιλιάδες μαρτύρων. Δεν είναι τόσο ο αριθμός τους που έχει σημασία, αλλά ο τρόπος που αυτοί διώχθηκαν, βασανίστηκαν και τελικά θανατώθηκαν. Δικαιολογία δεν υπήρχε κι έτσι εφευρέθηκαν άπειρα προσχήματα και προφάσεις, γι...

Προσπαθώντας να εντοπίσουμε το "αρχαίον κάλλος" των αγιολογικών πηγών που αφορούσαν τον Άγιο μεγαλομάρτυρα του Χριστού, Φανούριο, διακρίναμε σ' αυτές, σε σημαντικό βαθμό, την πρόσμιξη ανακριβών στοιχείων τα οποία προέκυψαν με την πάροδο του χρόνου. Αφού προσπαθήσαμε να τις αποκαθάρουμε, με ιδιαίτερη προσοχή, και να φτάσουμε στην πηγή με το καθάριο ύδωρ (αρχαίον κάλλος), σας την προσφέρουμε με πολλή αγάπη και τιμή, προκειμένου να αντλήσετε και εσείς ύδωρ μετ' ευφροσύνης εκ των πηγών του Κυρίου.

Ο άγιος Γρηγόριος, κινούμενος από αγάπη, θυσίαζε την εράσμια ησυχία του χάριν των αναγκών της μαχόμενης Ορθοδοξίας. Αλλά και στην ηρεμία του δεν έμενε άπραγος, αμέτοχος των προβλημάτων των ανθρώπων. Ανθρωπιστής καλλιεργημένος, έμεινε κοντά στους ανθρώπους. Γι' αυτό και γνώριζε τόσο καλά την κοινωνία του, την οποία ήθελε να αναμορφώσει. Ακόμη και στην μόνωσή του, προσέφερε το δάκρυ του, απερίσπαστος από ποικίλες μέριμνες, έλαβε τον κάλαμο και μας κληροδότησε έργα άφθιτα και ζωτικότητας αενάου. Υπήρξε ρέκτης κληρικός, κάτοχος ποικίλων γνώσεων, άνθρωπος αγαπών και αγαπώμενος...

"Τη του Πνεύματος καταλαμπρυνθείς αίγλη, της σοφίας των θεοσόφως ρητορευόντων ηξίωσαι. Τω φωτί δε της ευσεβείας καταυγάζων τας εν σκότει της αγνοίας τελούσας καρδίας των ανθρώπων, πάμφωτος εφάνης της Ορθοδοξίας φωστήρ, Μάξιμε όσιε. Εκ ζήλου δε ενθέου, αποξενωθείς της πατρίδος, μέτοικος εγένου εις χώρας τας Ρωσικάς, ένθα ή του Υψίστου δεξιά εστεφάνωσέ σε εν βασάνοις, δεσμών και φυλακής, και εδόξασε σε εν θαύμασιν. Πρέσβευε απαύσεως υπέρ ημών των εν αγάπη τιμώντων την μνήμην σου" (μετάφραση Γρ. Παπαμιχαήλ, βλ. Γρ. Π., 1950, Μάξιμος ο Γραικός, ο πρώτος φωτιστής των Ρώσων, Αθή...

Ανάτυπο από το περιοδικό "Βυζαντινός Δόμος" τόμ. 22-23-24 (Βυζαντινή και Νεότερη Ελληνική Ιστορία και Πολιτισμός) 2017.

Ο όσιος Βασιλίσκος ήταν ένα εκλεκτό σκεύος του Αγίου Πνεύματος. Αρχικά εγκαταστάθηκε στα δάση του Μπριάνσκ και της Σιβηρίας, όπου επιδόθηκε με μεγάλο ζήλο στην καρδιακή προσευχή. Ο ζήλος κι η επιμέλεια του στο ιερό αυτό έργο είχαν θαυμαστά αποτελέσματα στο φλογερό ασκητή. Με την πάροδο του χρόνου άρχισε να γεύεται τους καρπούς και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος με διάφορους τρόπους. Ζούσε μια θεοχαρίτωτη κατάσταση, ένιωθε τη λειτουργία και τα ανοίγματα της χάρης του Θεού επάνω του, δεν τα έκρυβε όμως από τον πνευματικό του φίλο και μαθητή, τον π. Ζωσιμά. Κι ο π. Ζωσιμάς...