Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιοι είμαστε; Πώς πορευτήκαμε μέσα στους αιώνες. Πώς μεγαλυνθήκαμε και πώς πέσαμε; Τι είναι αυτό το ελληνορθόδοξο που δομεί τις ιδιαίτερες προσωπικότητες αλλά και την εθνική μας ιδεολογία; Πώς παράγει τον διχασμό της ψυχής μας αλλά και τον αναγεννώμενο διχασμό του λαού μας; Στρατηγοί, βασιλιάδες, πολιτικοί, μα και ποιητές, ζωγράφοι και μελωδοί, παρελαύνουν για να μας διηγηθούν τα περασμένα μεγαλεία μας, αλλά και τα σημαδεμένα στο συλλογικό μας ασυνείδητο βάσανα. Ιστορίες, επιλεγμένες με κριτήριο το τι μπορούν να πουν για την ψυχή μας. Γραμμένες με απλό τρόπο, ώστε να...

Τούτο το βιβλίο είναι μια κραυγή αγωνίας, απαιτώντας από όσους ακόμη είναι ζωντανοί να επαναφέρουν τον ήρωα στην ζωή μας, να τον σηκώσουν ψηλά επάνω στην ασπίδα. Η ανθρωπότης βλέπει το ελληνικό αίμα να χύνεται και τα νιάτα της να προσπαθούν να τα αντικαταστήσουν με το πλαστικό αίμα των ψευδώς αποκαλουμένων ηρώων του θεάματος και του γηπέδου και το παραισθησιογόνο της ηρωίνης. Εγκληματίες βουλευτές, εγκληματίες νομοθέτες, εγκληματίες λογιστές, εγκληματίες δημοκράτες, τα νιάτα του πλανήτου σας ξερνούν. Ξερνούν τα ανθρώπινα δικαιώματά σας, ξερνούν την αιματοβαμμένη με χρήματα...

Στο νέο βιβλίο του ο Γιώργος Κοντογιώργης εξετάζει την έννοια του έθνους στην καθολικότητά της και, υπό το πρίσμα αυτό, την έννοια του ελληνικού έθνους. Το έθνος, ως έννοια, αποτελεί κοινωνικό γεγονός που προσιδιάζει στον τύπο της ελεύθερης κοινωνίας, όπως ακριβώς και τα ομόλογα φαινόμενα της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας κλπ. Ο συγγραφέας απορρίπτει, επομένως, τις νεοτερικές προσεγγίσεις που αντιμετωπίζουν το έθνος ως επινόηση ή κατασκευή και ως πρωτόγνωρο φαινόμενο της εποχής μας. Οι αντιλήψεις αυτές ενοχοποιούνται ως ολιγαρχικές, ιστορικά ανυ...

"Ω τρακόσιοι! σηκωθήτε και ξανάλθετε σ' εμάς· τα παιδιά σας θελ' ιδήτε πόσο μοιάζουνε με σας. Χτύπησε κουδούνι για διάλειμμα και μου το έκοψε στη μέση. Κατάπια το υπόλοιπο. Πιθανώς σ' αυτήν την παλαιά ημιτελή απαγγελία μου θα πρέπει να αποδώσω την μόνιμο σχέση μου με τα μεγάλα ποιήματα και τις μικρές ηλικίες. Ωστόσο, παρά την στομφώδη, αλλά και ειλικρινή επίκλησή μου οι τριακόσιοι συγγενείς μας, φρονίμως ποιούντες, έμειναν ξαπλωμένοι στις Θερμοπύλες και δεν εμφανίσθηκαν στο σχολείο. Κι ευτυχώς, δηλαδή, γιατί, μάλλον, θα μας έπιαναν στις σφαλιάρες άμα διαπίστωναν ιδ...

Η συγγραφέας παρατηρεί ότι η ιστορία δεν διδάσκει κατ' ανάγκην, και οπωσδήποτε όχι πάντοτε. Ότι όλα αλλάζουνε και συχνά όλα τα ίδια μένουν. Αν υπάρχει κάποια βαθύτερη αισιοδοξία στις σελίδες του βιβλίου, αυτή δεν βρίσκεται στα επιμέρους στοιχεία των περισσότερων από τις ιστορίες του, αλλά προκύπτει από τη διαπίστωση ότι υφίστανται ακόμα, ως συστατικά της κοινωνίας, αν και εν υπνώσει, κατά κανόνα, οι δυνάμεις της ανυπακοής και της αντίστασης. Τίποτα δεν τελείωσε. Μικρές ιστορίες, ομιλίες, περιγραφές εφημερίδων, αποσπάσματα βιβλίων που έρχονται από το παρελθόν αποτελούν το...

Θέματα από: την ιστορία του Βόλου, τη θρησκεία και την Εκκλησία, τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, την πολιτική κατάσταση, το εκλογικό σύστημα, τα προβλήματα της Κατοχής, την Αντίσταση και τα Τάγματα Ασφαλείας, το προσφυγικό ζήτημα, το δημογραφικό ελληνικό πρόβλημα, τον φεμινισμό, το αγροτικό ζήτημα, τις Κοινωνικές Ασφάλειες, την υγειονομική πολιτική, το ιατρικό επάγγελμα κ.ά.

Οι μάντεις είχαν προφητεύσει πως το παιδί τούτο θα παρέμενε ανίκητο σε όλη του τη ζωή εφόσον γεννήθηκε τη μέρα που ο πατέρας του είχε πετύχει τρεις νίκες. Πράγματι ο Αλέξανδρος υπήρξε ο μεγαλύτερος στρατηλάτης από όσους είχε γνωρίσει τότε ο κόσμος. Κορυφαίοι στρατηγοί της Ρώμης διατείνονταν ότι ο Αλέξανδρος ήταν ο σπουδαιότερος από όλους τους στρατηγούς του κόσμου. Κανένας άνθρωπος δεν κατόρθωσε να τον φθάσει στην ανδρεία, την αποφασιστικότητα και τη μεγαλοφυία. Ο Αλέξανδρος κληρονόμησε από τον πατέρα του σπουδαία προτερήματα - δηλαδή οξεία αντίληψη και στρατιωτικό...

Στις 360 σελίδες του βιβλίου έγινε προσπάθεια ν' αναφερθούν τα κύρια γεγονότα που χάραξαν την ιστορία του ελληνικού έθνους, χωρίς σχόλια και κρίσεις, προκειμένου οι αναγνώστες να εξάγουν τα δικά τους συμπεράσματα. Ο τίτλος του βιβλίου δικαιολογείται από το περιεχόμενό του, που αποτελεί μία σύντομη αναφορά (σύνοψη) της ιστορίας του ελληνικού έθνους από την αρχαία εποχή μέχρι και σήμερα. Η γνώση της αληθινής ιστορίας είναι αναμφίβολα για κάθε έθνος το αντίδοτο της λήθης στη μακρά πορεία του χθες και πυξίδα στην πορεία του αύριο. Είναι η φυσική αντοχή του, ενάντια στις πιέσ...

Αντιπαρατίθενται εδώ οι ήρωες και οι αντιήρωες. Είναι παραδείγματα με έναν ειρμό. Και έναν "μίτο" για να βγει ο σύγχρονος άνθρωπος, και ο Έλληνας ειδικά, από τον σημερινό του Λαβύρινθο. Ο "μίτος" δεν είναι άλλος από το παλιό προγονικό ήθος. Το έμπλεο από τις αρετές της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Αυτός είναι ο δρόμος-τρόπος που πρέπει να καθορίζει τις σχέσεις του ατόμου προς το σύνολο και των εθνών-κρατών μεταξύ τους.

Το φωτογραφικό αυτό λεύκωμα παρουσιάζει 41 ασπρόμαυρες φωτογραφίες των τελευταίων Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, έτσι όπως τους είδε ο φωτογράφος Κώστας Σακελλαρίου ζώντας πάνω από δύο χρόνια (1992-1995) ανάμεσά τους. "Το έργο δεν είναι μια καταγραφή των ελληνικών μνημείων της πόλης", σημειώνει στον πρόλογο της έκδοσης ο φωτογράφος. "Είναι μια προσπάθεια να ανιχνευθεί το τι σημαίνει για μια απελπισμένη κοινότητα χιλίων πεντακοσίων ατόμων να ζει τη ζωή της μέρα τη μέρα στη σκιά της μελαγχολίας, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι αυτοί είναι οι "τελευταίοι". [..΄.] Πολλές από τις φωτ...

Ο φιλέλληνας Γερμανός ιστορικός (1832-1873), καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Greifswald, τεκμηριώνει με ιστορικά επιχειρήματα και επιστημονικό τρόπο την αδιάρρηκτη συνέχεια του Ελληνισμού κατά τους Μέσους (Βυζαντινούς) Χρόνους (577-1204). Η μετάφραση της μονογραφίας του Χοπφ ήλθε να προστεθεί στην ελληνική ιστοριογραφική παραγωγή που, ξεκινώντας με την εισαγωγή του Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου στα Άσματα δημοτικά της Ελλάδος το 1852 (αρ. 204 της Βιβλιοθήκης Ιστορικών Μελετών) και κορυφούμενη με την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου το 1860-77 (βλ. και του...

Με τις ανασκαφές που διεξάγει από το 1952 στις Πιθηκούσσες ο Τζιόρτζιο Μπούχνερ, αποκαλύπτονται οι διαφορετικές όψεις της καθημερινής ζωής σε ένα από τα μεγάλα σταυροδρόμια του αρχαίου κόσμου. Η αποικία αυτή των Ευβοέων στον κόλπο της Νεάπολης ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες και λόγω της παρουσίας μεταναστών από την Εγγύς Ανατολή. Οι Ευβοείς εισήγαγαν στην Ιταλία του 8ου π.Χ. αιώνα την ιδέα της πόλης-κράτους, τη γραφή και την καλλιτεχνική αναπαράσταση της ανθρώπινης μορφής.