Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Παραμύθια για μικρούς ή για μεγάλους; Τα παραμύθια της συλλογής αυτής δεν ξεχωρίζουν. Και για μικρούς ειπώθηκαν και για μεγάλους. Και τα αφηγήθηκαν και μικροί και μεγάλοι. Τελευταία η "Ελευθεροτυπία" εκδίδει παραμύθια για μεγάλους, ενώ και στο θέατρο σκηνοθετήθηκαν παραμύθια. Επιστροφή στο παραμύθι; Ίσως όχι, αφού είναι παρόν, πότε η μαμά, ο μπαμπάς, οι παππούδες αφηγούνται ή διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά τους, το βράδυ πριν κοιμηθούν. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)

Την κρυφή αρμονία της τη χρωστούσε εκείνη η πόλη σε έναν ποιητή και μια ζωγράφο που κατοικούσαν στις δυο άκρες της. Αυτοί ήταν τα καλά πνεύματα της πόλης. Κανένας δεν τους είχε δει. Κανένας δεν τους γνώριζε. Κι ούτε μεταξύ τους γνωρίζονταν, γιατί οι μοίρες που τους είχαν μοιράνει, δίνοντάς τους αξεπέραστο ταλέντο, είχαν ορίσει ότι ποτέ δεν έπρεπε να το κουνήσουν απ' τη θέση τους, γιατί θα πλάκωναν τότε στην πόλη χίλιες συμφορές. Όταν όμως πρωτοπέταξαν κοκκινολαίμηδες στην αυλή του ποιητή, άρχισε μια μεγάλη ιστορία αγάπης ανάμεσα στον ποιητή και τη ζωγράφο.

Tρεις μαρμαρωμένοι βασιλιάδες, το φίδι, ο μαγεμένος ποταμός και ο βαρκάρης, δύο στοιχειά χρυσοβόρα και χρυσοτόκα, ο γέρος, η γριά και η μαγική λάμπα, η πανέμορφη Kρινιώ και η ακολουθία της, ο μαγεμένος πρίγκιπας, ο ανήμπορος γίγαντας με την πανίσχυρη σκιά, ο κινούμενος ναός - είκοσι πρόσωπα μέτρησε ο ίδιος ο Γκαίτε στο "Παραμύθι της ουτοπίας", όπως το ονόμασε προτού το γράψει. Tο "Παραμύθι" γράφτηκε το καλοκαίρι του 1795 και δημοσιεύτηκε στο δέκατο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού "Horen" ("Ώρες") που εξέδιδε ο Σίλερ. O παμπόνηρος παραμυθάς της Bαϊμάρης μαζεύει εδώ όλα...

Μια μέρα, στα πολύ παλιά χρόνια, ο Γκόχα, ο πιο σοφός ανάμεσα στους τρελούς, διάλεξε για πρωτεύουσα το Κάιρο. Και από τότε, αμέτρητες ιστορίες μαγικές, αστείες ή σοφές πλανιούνται μέσα στην αιγυπτιακή πόλη. Αρχίζουν έτσι: Καν γιάμα καν, μια φορά ήταν και δεν ήταν, γιατί τούτο δω είναι μονάχα παραμύθι. Καν γιάμα καν... Και παρουσιάζεται ο Σαΐντ, ο φτωχός χωρικός, φορώντας στο κεφάλι το ξύλινο γαβάθι του. Καν γιάμα καν... Θα μιλήσει στο τέλος η αμίλητη πριγκίπισσα; Καν γιάμα καν... Ήταν ένας έμπορος που, προτού ξεκινήσει για τη Μέκκα, φύλαξε το θήσαυρό του μέσα σ' ένα πιθά...

Ένα παραμύθι για μεγάλους, σαν αυτό του Αλχημιστή. Τι είναι τα παραμύθια; Ιστορίες που μας αρέσει ν’ ακούμε τότε που πρέπει να μεγαλώσουμε και να τις διηγούμαστε όταν έχουμε πια μεγαλώσει. Φτιάχνονται από όνειρα, εμπειρίες και αναμνήσεις, που είναι το υφάδι της ίδιας της ζωής μας· και τα χρειαζόμαστε σ’ όλη τη δύσκολη και συνάμα σαγηνευτική πορεία της. Η ιστορία δεν πρόλαβε να τελειώσει γιατί ο παππούς, ο Μιγκέλ Τόρρες ντα Σίλβα, μεγάλος οινοποιός και μεγάλος παραμυθάς, πνίγηκε πάνω στη διήγηση με μια μεγάλη γουλιά από το κρασί του. Η ιστορία αυτή είναι η χίμαιρα που ο Μα...

Στην οικογένειά μου υπήρχαν δύο αφηγητές, τους οποίους ευγνωμονώ για τις αξέχαστες στιγμές που έζησα, ακούγοντάς τους. Ήταν ο παππούς μου και ο θείος μου. Όλα τα παραμύθια που αφηγούνταν σ' εμάς τα παιδιά, τα μακριά χειμωνιάτικα βράδια, συχνά κάτω από το μελαγχολικό ουρλιαχτό της χιονοθύελλας, όταν η φωτιά στο τζάκι μας έπαιρνε τη μορφή ενός από τους ήρωες αυτών των παραμυθιών, ζεσταίνοντάς μας και αντιδρώντας με συμπάθεια σε όλα τα καπρίτσια της παιδικής φαντασίας μας. Και τώρα η ίδια, σαν αφηγητής πια, θέλω να σας διηγηθώ τα παραμύθια, τα οποία αφηγόντουσαν ο παππούς μο...

Τα Κελτικά παραμύθια, οι θρύλοι και οι παραδόσεις τους συγκεντρώθηκαν από μεγάλους λαογράφους. Όμως και πολλοί συγγραφείς και διανοούμενοι ασχολήθηκαν με την καταγραφή και τη διασκευή τους με ενθουσιασμό.

Όταν ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο κάθισε και τον καμάρωσε. - Μπράβο μου, είπε, έκαμα ωραία δουλειά. Έφτιαξα περιβόλια, δάση, ποτάμια, βουνά, λίμνες, θάλασσες, ζώα, ψάρια, πουλιά! Χαρά Θεού να τα βλέπει και να τα χαίρεται όλ' αυτά ο άνθρωπος!... Ελπίζω να τ' αγαπήσει, να τα σεβαστεί και να ζήσει χαρούμενος κι ευτυχισμένος. Αλλά ο άνθρωπος δε σεβάστηκε το ωραίο περιβόλι του Θεού. Έκοψε τα δέντρα, έκαψε τα δάση, μόλυνε τις θάλασσες, τις λίμνες και τα ποτάμια, κυνήγησε και σκότωσε τα ζώα και τα πουλιά κι έχτισε πολυκατοικίες κι έκλεισε μέσα τα παιδιά. Και τα παιδιά άρχισαν να κλα...

Η Αλήθεια, είναι η άλλη όψη του Παραμυθιού... Αν πεις σ' έναν μεγάλο ένα παραμύθι, θα γελάσει, ή θα θυμώσει. Κι όμως, τα παραμύθια είναι μονάχα για τους μεγάλους. Με αρχή, μέση και τέλος, με λέξεις μεγάλες όπως η "Ευτυχία", ο "Πόνος", η "Αγάπη", ο "Θάνατος", ο "Έρωτας", η "Χαρά". Ήτανε δύσκολο πάντα να φτιάξω ένα παραμύθι για παιδιά. Θα 'πρεπε τότε να βάλω αντί για τέλος, μιαν ευχή. "Και μεις καλύτερα..." Κι ίσως η ευχή να μην ήταν αληθινή, γιατί στα παραμύθια είναι όλα ψέματα. Έτσι, χωρίς λόγια, έφτιαξα ένα "παραμύθι για μεγάλους" με Όνειρα που δεν μπαίνουν σε λέξεις, μ...

Όταν θέλομε να πούμε για κάτι πως είναι ωραίο, λέμε πως είναι σαν παραμύθι. Έτσι ομολογούμε πως οι καρδιές μας είναι φτιαγμένες τέτοιες από το δημιουργό τους, ώστε να χαίρονται με τα παραμύθια και με ό,τι από τον αντικειμενικό κόσμο μοιάζει με παραμύθι. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος που ταιριάζει στις καρδιές μας είναι ένας κόσμος πολύ διαφορετικός από αυτόν, που έφτιαξε ο πολιτισμός μας και προσπαθούμε να τον ζήσομε. Λέω ότι "προσπαθούμε" να τον ζήσομε, γιατί αυτό, που ζούμε, δεν είναι ζωή. Δεν είναι ζωή, γιατί δεν έχει χαρά, γαλήνη, απλότητα, πίστη ότι αυτός, που μας έπλασ...

Το Παιδί μίλησε κι η γλυκιά φωνή του μέθυσε τον Ίζαν με αγαλλίαση: "Στον δικό μου κόσμο, όλοι ασχολούνται με όλα -τη γη, τα ζώα, τη μουσική και τον χορό, τη Γνώση για τον Εαυτό και την Αρμονία, που είναι ο Νόμος- δίχως ειδικεύσεις και διακρίσεις". Ξάφνου, μια θλίψη απλώθηκε στο πρόσωπό του κι ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει· η καλοσύνη ήταν πάντα εκεί, μα ο ενθουσιασμός είχε μετατραπεί σε απελπισία. Σχεδόν βουρκωμένο, ξαναμίλησε και, ενώ το παιδί είχε ήδη μετουσιώσει το βαρύ συναίσθημα σε απλή, παιδική απογοήτευση, ο Ίζαν άρχισε να τρέμει: "Πες μου, αν ξέρεις· ήρθα πολύ νω...

Το παραμύθι αυτό της αλεπούς προέρχεται από την ελεύθερη απόδοση σε δακτυλικά εξάμετρα ενός γνωστού παλιού ποιήματος της νοτίου Γερμανίας και το οποίο ο Γκαίτε συνέθεσε σε στίχους ως άσκηση ποιητικού ύφους. Το έργο τούτο δημοσιεύτηκε το 1793, τότε που η Γαλλική Επανάσταση συγκλόνιζε εκ θεμελιων τον κόσμο. Αν και ο Γκαίτε φαίνεται ότι ασχολήθηκε με το θέμα τούτο αντιδρών - προς ανεύρεση της ψυχικής του γαλήνης - στα φοβερά εκείνα γεγονότα, εν τούτοις η αλληγορία του παλαιού μύθου όπου η αλεπού συμβολίζει την πληβειακή αστική τάξη που θριαμβεύει επί της φεουδαρχίας και των ε...

Κανείς δεν περιμένει ότι τα δυο ευτραφή πειραχτήρια, ο Αλεκάρας και ο Γερασιμάρας, θα αλλάξουν τον ανάποδο χαρακτήρα τους που βασανίζει τον κόσμο του νησιού. Όμως επειδή στα παραμύθια και στη ζωή συμβαίνουν κάποτε αναπάντεχα, αλλά όχι ανεξήγητα, θαύματα, μετά από έναν αποκριάτικο μπαλαριστό χορό που σέρνει ο "Αμίλητος" προκαλείται μέγας σεισμός, τραβιέται το κουρτινάκι της καρδιάς του Αλεκάρα και του Γερασιμάρα κι επιτέλους ο βοριάς και το φως βρίσκουν την ευκαιρία να τρυπώσουν μέσα. Αποτέλεσμα; Παρά το υπερβολικό πάχος τους οι δυο αχώριστοι φίλοι μετεωρίζονται τώρα ανάλαφρ...

Ο συγγραφέας "απελευθερώνει" τις κλασσικές χριστουγεννιάτικες ιστορίες από τις αρχαϊκές, σεξιστικές, ηλικιακές, κλασικιστικές, εικαστικές, ρατσιστικές και οικολογικά απαράδεκτες προκαταλήψεις.

Πρόκειται για ένα παραμύθι που έγραψε ο B.D.Foxmoor πριν μερικά χρόνια για τις μέρες των γιορτών. Τίτλος του "Κι όμως ξημέρωσε"... (To ομώνυμο τραγούδι από το album "Άπνοια").

Με ποιητικό όσο και χιουμοριστικό τρόπο οι συγγραφείς, διεθνούς κύρους θεραπεύτριες οικογένειας, τολμούν να φανταστούν τη συνέχεια του γνωστού παραμυθιού. Η γοητευτική αυτή εκδοχή της συνέχειας εξετάζει από πιο κοντά τους δύο ήρωες και την προσπάθειά τους να στήσουν το σπιτικό τους... στο παλάτι, να αποκτήσουν αληθινή ζωή. Το επιστημονικό υπόβαθρο του βιβλίου επιτρέπει να επισημαίνονται οι δυσλειτουργίες του ζευγαριού, οι συγκρούσεις που προκύπτουν από τη διαφορά μεταξύ της ελπίδας που έχουν για τη σχέση τους ο άνδρας και η γυναίκα και της πραγματικής υποσυνείδητης προσ...