Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μεγαλώνει μέσα σ' ένα κλουβί, και το μόνο που ξέρει είναι να τραγουδά. Βρίσκει ανοιχτή την πόρτα, μα δεν ξέρει τί να κάνει με τα φτερά του. Κι όταν μαθαίνει, διαπιστώνει πως ο ουρανός είναι πολύ μεγάλος. Γεμάτος από φωνές, προκλήσεις, απειλές. Γεμάτος από κάθε λογής πουλιά, κάποια με φτερά φανταχτερά, εκείνα που πετούν πολύ ψηλά και μοιάζουν να είναι οι βασιλιάδες του κόσμου. Πώς θ' ακουστεί η δικιά του φωνή μέσα στο θόρυβο του κόσμου; Πώς θα μπορέσει αυτός ο κόσμος να μάθει πως υπάρχει κι εκείνο; Θα γίνει δούλος, προσπαθώντας να πετάξει ψηλά. Θα γνωρίσει τη λάσπη, αντί για...

Το Παιδί μίλησε κι η γλυκιά φωνή του μέθυσε τον Ίζαν με αγαλλίαση: "Στον δικό μου κόσμο, όλοι ασχολούνται με όλα -τη γη, τα ζώα, τη μουσική και τον χορό, τη Γνώση για τον Εαυτό και την Αρμονία, που είναι ο Νόμος- δίχως ειδικεύσεις και διακρίσεις". Ξάφνου, μια θλίψη απλώθηκε στο πρόσωπό του κι ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει· η καλοσύνη ήταν πάντα εκεί, μα ο ενθουσιασμός είχε μετατραπεί σε απελπισία. Σχεδόν βουρκωμένο, ξαναμίλησε και, ενώ το παιδί είχε ήδη μετουσιώσει το βαρύ συναίσθημα σε απλή, παιδική απογοήτευση, ο Ίζαν άρχισε να τρέμει: "Πες μου, αν ξέρεις· ήρθα πολύ νω...

Ένα παραμύθι για μεγάλους, σαν αυτό του Αλχημιστή. Τι είναι τα παραμύθια; Ιστορίες που μας αρέσει ν’ ακούμε τότε που πρέπει να μεγαλώσουμε και να τις διηγούμαστε όταν έχουμε πια μεγαλώσει. Φτιάχνονται από όνειρα, εμπειρίες και αναμνήσεις, που είναι το υφάδι της ίδιας της ζωής μας· και τα χρειαζόμαστε σ’ όλη τη δύσκολη και συνάμα σαγηνευτική πορεία της. Η ιστορία δεν πρόλαβε να τελειώσει γιατί ο παππούς, ο Μιγκέλ Τόρρες ντα Σίλβα, μεγάλος οινοποιός και μεγάλος παραμυθάς, πνίγηκε πάνω στη διήγηση με μια μεγάλη γουλιά από το κρασί του. Η ιστορία αυτή είναι η χίμαιρα που ο Μα...

Την κρυφή αρμονία της τη χρωστούσε εκείνη η πόλη σε έναν ποιητή και μια ζωγράφο που κατοικούσαν στις δυο άκρες της. Αυτοί ήταν τα καλά πνεύματα της πόλης. Κανένας δεν τους είχε δει. Κανένας δεν τους γνώριζε. Κι ούτε μεταξύ τους γνωρίζονταν, γιατί οι μοίρες που τους είχαν μοιράνει, δίνοντάς τους αξεπέραστο ταλέντο, είχαν ορίσει ότι ποτέ δεν έπρεπε να το κουνήσουν απ' τη θέση τους, γιατί θα πλάκωναν τότε στην πόλη χίλιες συμφορές. Όταν όμως πρωτοπέταξαν κοκκινολαίμηδες στην αυλή του ποιητή, άρχισε μια μεγάλη ιστορία αγάπης ανάμεσα στον ποιητή και τη ζωγράφο.