Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Την κρυφή αρμονία της τη χρωστούσε εκείνη η πόλη σε έναν ποιητή και μια ζωγράφο που κατοικούσαν στις δυο άκρες της. Αυτοί ήταν τα καλά πνεύματα της πόλης. Κανένας δεν τους είχε δει. Κανένας δεν τους γνώριζε. Κι ούτε μεταξύ τους γνωρίζονταν, γιατί οι μοίρες που τους είχαν μοιράνει, δίνοντάς τους αξεπέραστο ταλέντο, είχαν ορίσει ότι ποτέ δεν έπρεπε να το κουνήσουν απ' τη θέση τους, γιατί θα πλάκωναν τότε στην πόλη χίλιες συμφορές. Όταν όμως πρωτοπέταξαν κοκκινολαίμηδες στην αυλή του ποιητή, άρχισε μια μεγάλη ιστορία αγάπης ανάμεσα στον ποιητή και τη ζωγράφο.

Ένα παραμύθι για μεγάλους, σαν αυτό του Αλχημιστή. Τι είναι τα παραμύθια; Ιστορίες που μας αρέσει ν’ ακούμε τότε που πρέπει να μεγαλώσουμε και να τις διηγούμαστε όταν έχουμε πια μεγαλώσει. Φτιάχνονται από όνειρα, εμπειρίες και αναμνήσεις, που είναι το υφάδι της ίδιας της ζωής μας· και τα χρειαζόμαστε σ’ όλη τη δύσκολη και συνάμα σαγηνευτική πορεία της. Η ιστορία δεν πρόλαβε να τελειώσει γιατί ο παππούς, ο Μιγκέλ Τόρρες ντα Σίλβα, μεγάλος οινοποιός και μεγάλος παραμυθάς, πνίγηκε πάνω στη διήγηση με μια μεγάλη γουλιά από το κρασί του. Η ιστορία αυτή είναι η χίμαιρα που ο Μα...

Το Παιδί μίλησε κι η γλυκιά φωνή του μέθυσε τον Ίζαν με αγαλλίαση: "Στον δικό μου κόσμο, όλοι ασχολούνται με όλα -τη γη, τα ζώα, τη μουσική και τον χορό, τη Γνώση για τον Εαυτό και την Αρμονία, που είναι ο Νόμος- δίχως ειδικεύσεις και διακρίσεις". Ξάφνου, μια θλίψη απλώθηκε στο πρόσωπό του κι ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει· η καλοσύνη ήταν πάντα εκεί, μα ο ενθουσιασμός είχε μετατραπεί σε απελπισία. Σχεδόν βουρκωμένο, ξαναμίλησε και, ενώ το παιδί είχε ήδη μετουσιώσει το βαρύ συναίσθημα σε απλή, παιδική απογοήτευση, ο Ίζαν άρχισε να τρέμει: "Πες μου, αν ξέρεις· ήρθα πολύ νω...

Μεγαλώνει μέσα σ' ένα κλουβί, και το μόνο που ξέρει είναι να τραγουδά. Βρίσκει ανοιχτή την πόρτα, μα δεν ξέρει τί να κάνει με τα φτερά του. Κι όταν μαθαίνει, διαπιστώνει πως ο ουρανός είναι πολύ μεγάλος. Γεμάτος από φωνές, προκλήσεις, απειλές. Γεμάτος από κάθε λογής πουλιά, κάποια με φτερά φανταχτερά, εκείνα που πετούν πολύ ψηλά και μοιάζουν να είναι οι βασιλιάδες του κόσμου. Πώς θ' ακουστεί η δικιά του φωνή μέσα στο θόρυβο του κόσμου; Πώς θα μπορέσει αυτός ο κόσμος να μάθει πως υπάρχει κι εκείνο; Θα γίνει δούλος, προσπαθώντας να πετάξει ψηλά. Θα γνωρίσει τη λάσπη, αντί για...

Ο παρών τόμος φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν σύγχρονο και ενημερωμένο Οδηγό για τη διεπιστημονική μελέτη του παραμυθιού, για όσους το "ζουν" ως ερευνητές του (εκπαιδευτικοί, φοιτητές) αλλά και για το ευρύ αναγνωστικό κοινό. Με αφετηρία τη θεωρητική διατύπωση ότι κάθε είδος της λαϊκής αφήγησης αποτελεί μια ξεχωριστή οντολογική κατηγορία που μεσολαβεί μεταξύ της γλώσσας, των συμβόλων και της πραγματικότητας (κατά την έκφραση του Αμερικανού λαογράφου Dan Ben-Amos), το παραμύθι γίνεται αντικείμενο μελέτης ως προς τον πλούτο των μορφών, των επεξεργασιών και των σημασιών του στην ι...

Tρεις μαρμαρωμένοι βασιλιάδες, το φίδι, ο μαγεμένος ποταμός και ο βαρκάρης, δύο στοιχειά χρυσοβόρα και χρυσοτόκα, ο γέρος, η γριά και η μαγική λάμπα, η πανέμορφη Kρινιώ και η ακολουθία της, ο μαγεμένος πρίγκιπας, ο ανήμπορος γίγαντας με την πανίσχυρη σκιά, ο κινούμενος ναός - είκοσι πρόσωπα μέτρησε ο ίδιος ο Γκαίτε στο "Παραμύθι της ουτοπίας", όπως το ονόμασε προτού το γράψει. Tο "Παραμύθι" γράφτηκε το καλοκαίρι του 1795 και δημοσιεύτηκε στο δέκατο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού "Horen" ("Ώρες") που εξέδιδε ο Σίλερ. O παμπόνηρος παραμυθάς της Bαϊμάρης μαζεύει εδώ όλα...

Το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια για το παραμύθι φαίνεται εκ πρώτης όψεως ανεξήγητο σ' έναν κόσμο στον οποίο τα επιστημονικά επιτεύγματα έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής, και, κυρίως, τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Σε έναν, λοιπόν, συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο, όπου η λεγόμενη νεωτεριστική ή σύγχρονη σκέψη όχι μόνο επιβλήθηκε ολοκληρωτικά στη μυθική σκέψη αλλά της προσέδωσε και χαρακτηρισμούς όπως "πεπαλαιωμένη", "συντηρητική", "ανεξέλικτη", "πρωτόγονη", ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος του παραμυθιού; Μήπως το σύγχρονο ενδιαφέρον για το παραμύθι, και γενικό...

Κανείς δεν περιμένει ότι τα δυο ευτραφή πειραχτήρια, ο Αλεκάρας και ο Γερασιμάρας, θα αλλάξουν τον ανάποδο χαρακτήρα τους που βασανίζει τον κόσμο του νησιού. Όμως επειδή στα παραμύθια και στη ζωή συμβαίνουν κάποτε αναπάντεχα, αλλά όχι ανεξήγητα, θαύματα, μετά από έναν αποκριάτικο μπαλαριστό χορό που σέρνει ο "Αμίλητος" προκαλείται μέγας σεισμός, τραβιέται το κουρτινάκι της καρδιάς του Αλεκάρα και του Γερασιμάρα κι επιτέλους ο βοριάς και το φως βρίσκουν την ευκαιρία να τρυπώσουν μέσα. Αποτέλεσμα; Παρά το υπερβολικό πάχος τους οι δυο αχώριστοι φίλοι μετεωρίζονται τώρα ανάλαφρ...

Η κακιά μητριά, η καλή και η κακιά κόρη, ένα γιασεμί που μιλάει, το βασιλόπουλο που θέλει να παντρευτεί, η ευγενική δρακόντισσα... είναι οι πρωταγωνιστές αυτού του παραμυθιού, που έφτασε στα χέρια μας από το στόμα της κυρίας Αικατερίνης Μανουσάκη. Η αφήγησή της έχει άρωμα νοσταλγίας για την Αλικαρνασσό, την πατρίδα της στις ακτές της Μικράς Ασίας. Τα φωτεινά χρώματα ζωντανεύουν μνήμες που είχαν ξεθωριάσει και αγγίζουν τη δική μας φαντασία.

Παρουσίαση Που πηγαίνει ένα μπαλόνι, όταν χάνεται; Χάνεται ποτέ κανείς; Και αν χαθεί, πως θα βρει πάλι το δρόμο του; Ένα παραμύθι, που μιλάει για τη διαφορετικότητα και τη φιλία. Για όλα τα παιδιά από 4 μέχρι 94...

4 σύγχρονα παραμύθια γι' αυτούς που είναι ή φαίνονται μεγάλα παιδιά και χαμογελούν άφοβα στις ανατροπές, που φέρνουν μερικές συμπτώσεις. - Ο παράξενος κόσμος που συναντά ο Τηλέμαχος, παίζοντας με τα αντίθετα. - Οι περιπέτειες μιας παρέας, η οποία αλλάζοντας διαδρομή βρέθηκε να ψάχνει τον κρυμμένο θησαυρό. - Η τέταρτη καρέκλα του επιπλοποιού Ισίδωρου, που γίνεται η αιτία να ελευθερωθούν τρία κορίτσια από μια ιδιόμορφη φυλακή. - Και τέλος, το διαφορετικό ταξίδι του Ηλία με το αυτοκίνητο της μιας μέρας. 4 Πανέμορφα παραμύθια για να πεις "Καληνύχτα" σ' αυτούς που αγαπάς....

"Τα παραμύθια είναι η ιστορία της ψυχής" λέει ο Γιουγκ κι εγώ στο δισάκι μου κουβαλώ τους μύθους της γενιάς μου κι αν η φαντασία είναι η ελευθερία από τη συνθήκη, τότε θέλει πέντε ζωγραφιστά αλλά ολοζώντανα παπαγαλάκια νάναι έτοιμα να πετάξουν την ευχή των ανθρώπων. Πέντε παπαγαλάκια με ατρόμητες, καθαρές καρδιές πετάνε για τη μεγάλη αποστολή. Να μας φέρουν χρώματα, χορούς, ήχους, σιωπές... αλλά και κάτι τι ακόμα! Αγκαλιαστά, τράβηξαν στις ανοιχτές θάλασσες στα πέρατα του ορίζοντα, για να γευτούν το μεθύσι της πίκρας και το αμέθυστο της χαράς. Και ο Άνθρωπος θα πετάξει, με...