Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις σελίδες του βιβλίου αυτού, διερευνάται η σχέση του θανάτου µε το προπατορικό αµάρτηµα, η έννοια του θανάτου πριν και µετά την έλευση του Ιησού Χριστού στον κόσµο, καθώς και η σχέση του θανάτου µε τη σταυρική θυσία και την κάθοδο του Χριστού στον Άδη. Εξετάζεται ο θάνατος ως φυσικό γνώρισµα της ανθρώπινης φύσης, ο θάνατος του ανθρώπου ως δικαίωµα του Θεού, η υπακοή µέχρι το θάνατο στο θέληµα του Θεού, ο άδικος και ο δίκαιος θάνατος. Επίσης, µελετάται ο ύπνος ως θάνατος, ο θάνατος ως το τέλος της πλεονεξίας, ο θάνατος ως ρυθµιστής των ανθρωπίνων πραγµάτων και σχέσεων...

Αν η αγάπη είναι ο δρόμος για να φτάσει κανείς στο Θεό, η συγχώρηση είναι το πρώτο βήμα στο δρόμο της αγάπης. Εκείνος που είναι ανίκανος να συγχωρεί, είναι ανίκανος και να αγαπά. Προσφέροντας συγγνώμη στον εχθρό του ο άνθρωπος μιμείται το Θεό, που πρώτος έδωσε το παράδειγμα, με μια μοναδική και ανεπανάληπτη πράξη συγγνώμης. Με τη σάρκωση και τη σταυρική θυσία του Χριστού.

Κάτι εντελώς αφύσικο για την εικόνα του Θεού -της πηγής της ζωής - ο θάνατος είναι απόρροια της πτώσης του ανθρώπου. Τον επέτρεψε ο Θεός «φιλανθρώπως, ινα μη το κακόν αθάνατον γένηται" - και μαζί μ’ αυτόν, το κεντρί του πόνου, της σύγχυσης και της αβεβαιότητας. Το καίριο μήνυμα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, η Ανάσταση, καταργεί θεραπευτικά το κεντρί του θανάτου. Τον μετατρέπει σε "κοίμησιν" και τον αναδεικνύει ως "φοβερώτατον μυστήριον".

Η "Βίβλος των νεκρών" αποτελείται από διάφορα θρησκευτικά κείμενα, συνθέσεις και συλλογές των αρχαίων Αιγυπτίων, που βρέθηκαν γραμμένα συχνά πάνω σε φέρετρα, τάφους, ακόμα και διπλωμένα μέσα στα υφάσματα που τύλιγαν τις μούμιες. Αυτές οι συνθέσεις-συλλογές στο σύνολο τους αριθμούν γύρω στις 200 περίπου. Είναι μαγικές επικλήσεις και γητιές που βοηθούσαν τους νεκρούς κατά την είσοδο τους στην αιωνιότητα. Η κηδεία του νεκρού σώματος και η τοποθέτηση του μέσα στον τάφο, συνοδευόταν από διάφορα τελετουργικά που ήταν συμβολικού χαρακτήρα. Ιερείς, συγγενείς και φίλοι έψαλλαν ύμνο...

Ο Γέροντας Αιμιλιανός, βαθύτατα πεπεισμένος ότι ο δίκαιος "μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν", πάντα προέτρεπε τα τέκνα του να αντιμετωπίζουν την ασθένεια και τον θάνατο ως υιοί Θεού. Θεωρούσε δε τόσο αυτονόητη την παρουσία του πόνου στην ζωή του πιστού, ώστε έλεγε πως "μόνον αν μας ξεχάση ο Θεός η αν εμείς ξεχάσωμε τον Θεόν, υπάρχει ενδεχόμενο να μείνωμε χωρίς πόνο και χωρίς τους κτύπους μιάς ασθενεία". Οι κατηχήσεις και ομιλίες του περί ασθενείας και θανάτου, που εν πολλοίς απορρέουν από κάποιο σημαντικό γεγονός, αποτελούν το περιεχόμενο του παρόντος τόμου.

Η βαθιά αποστροφή και συνάμα εμμονή με τον θάνατο που παρατηρείται στη σύγχρονη δυτική κουλτούρα πιστοποιεί τη δύναμή του πάνω μας. Έχει γίνει το πρωταρχικό μας ταμπού και πολλοί από μας έχουμε φθάσει στο σημείο να τον βλέπουμε σαν μια υπέρτατη δύναμη, κάτι σαν θεότητα. Όμως, όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα που θεοποιούμε, καταφέραμε να ξεπεράσουμε το φόβο μας γι’ αυτόν τόσο όσο χρειάζεται για να τον χειριζόμαστε για τους σκοπούς μας... Ξεπεράσαμε την αποστροφή μας για το θάνατο τόσο όσο χρειάζεται για να τον κάνουμε εργαλείο: να ξεφορτωνόμαστε δι’ αυτού κάποιους εγκληματ...

Ο Κόλτον Μπούρπο έχει γυρίσει από τον Παράδεισο για να μας πει ένα σημαντικό μήνυμα: ο Ιησούς αγαπά στ' αλήθεια πάρα πολύ τα παιδάκια!!! Και αγαπά στ' αλήθεια πάρα πολύ κι εσένα!!! Η παιδική έκδοση του μπεστ σέλλερ "Στ' αλήθεια ο παράδεισος υπάρχει!!!" είναι ένας υπέροχος τρόπος για να μεταδίδουμε το νόημα του παραδείσου, στις νέες καρδούλες: τα παιδάκια! Στ' αλήθεια ο παράδεισος υπάρχει, και θα σας αρέσει πολύ!!!

Η Ζωή Μετά τον Θάνατο, ένα από τα θεμελιώδη ερωτήματα για τον άνθρωπο, είναι το θέμα της έκθεσης "Επέκεινα: Ο Θάνατος και η Μεταθανάτια Ζωή στην αρχαία Ελλάδα" και του καταλόγου που τη συνοδεύει. Η αγωνία του θανάτου, η πανανθρώπινη αντίληψη για την αθανασία της ψυχής και οι αντιλήψεις των ανθρώπων για τις εκδοχές του άλλου κόσμου, όπως παρουσιάζονται στη λογοτεχνία από τον Όμηρο έως τον Πλάτωνα, αποκαλύπτονται μέσα από επιλεγμένα αντικείμενα της αρχαίας ελληνικής τέχνης.

"Μόνο όποιος τηρεί όλες ανεξαίρετα τις εντολές μπορεί να νικήσει τον εχθρό. Τις ώρες των σατανικών επιθέσεων αναδεικνύονται και αποδεικνύονται οι ανδρείοι στρατιώτες του Χριστού, που, νικώντας, μεταβαίνουν από τον αιώνιο θάνατο στην ανάσταση και την αιώνια ζωή της ψυχής. Την πανοπλία του Θεού τη φορούν οι άγιοί Του. Ο κανόνας της ζωής των αγίων είναι το Ευαγγέλιο. Ο λόγος τους -ο λόγος και των χειλιών και του νου και της καρδιάς τους- είναι ο λόγος του Θεού, είναι το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μ' αυτή την πνευματική μάχαιρα συντρίβουν τα περιστρεφόμενα πύρινα ξίφη των...

"Μόνο όποιος τηρεί όλες ανεξαίρετα τις εντολές μπορεί να νικήσει τον εχθρό. Τις ώρες των σατανικών επιθέσεων αναδεικνύονται και αποδεικνύονται οι ανδρείοι στρατιώτες του Χριστού, που, νικώντας, μεταβαίνουν από τον αιώνιο θάνατο στην ανάσταση και την αιώνια ζωή της ψυχής. Την πανοπλία του Θεού τη φορούν οι άγιοί Του. Ο κανόνας της ζωής των αγίων είναι το Ευαγγέλιο. Ο λόγος τους -ο λόγος και των χειλιών και του νου και της καρδιάς τους- είναι ο λόγος του Θεού, είναι το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μ' αυτή την πνευματική μάχαιρα συντρίβουν τα περιστρεφόμενα πύρινα ξίφη των...

Ένας από τους εικονογραφικούς τύπους που εισήχθησαν επί τουρκοκρατίας στην ορθόδοξη αγιογραφία ήταν η σκηνή που παριστάνει τον αββά Σισώη μπροστά στον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου. Η σκηνή αυτή που αποτελεί την πιο εποπτική αποστομωτική έκφραση της ματαιότητος της εγκοσμίου δόξης, εκφρασμένης στο πιο απόλυτο ίσως σημείο της, έχει την εξής επιγραφή: "Ο μέγας εν ασκηταίς Σισώης έμπροσθεν του τάφου του βασιλέως των Ελλήνων Αλεξάνδρου, του πάλαι διαλάμψαντος εν δόξη, φρίττει, και το άστατον του καιρού και της δόξης της πρόσκαιρου λυπηθείς, ιδού, κλαίει: Ορών σε τάφε, καρδιοστάλακτο...

Ο σημερινός άνθρωπος συνεπαρμένος από τις μεγάλες επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις του αντιμετωπίζει με αλαζονεία και περιφρόνηση τα υπαρξιακά προβλήματα του. Δεν θέλει να ασχολείται και να θυμάται γεγονότα, που θέτουν τέρμα στην αυτονομημένη επιστημονική του γνώση. Έτσι, όταν αμείλικτα έρχεται ο θάνατος, μένει βουβός και ανήμπορος να εξηγήσει το φοβερό αυτό γεγονός... Ο θάνατος αποτελεί αναμφίβολα το πλέον καταλυτικό γεγονός για την ζωή του ανθρώπου. Η παρουσία του πάντοτε γέμιζε την ψυχή του ανθρώπου με φόβο και έφερνε τη σκέψη του σε απορία και αδιέξοδο....

[...] Εκτός του μεγάλου περί θανάτου ζητήματος· και άλλα, ως τα έχοντα σχέσιν με την επίγειον ζωήν και του τρόπου διελεύσεως αυτής, του σκοπού της, της αντιμετωπίσεως και λύσεως των παρουσιαζομένων προβλημάτων, εν αυτή και τα μετά θάνατον επακολουθούντα, ως της ελεύσεως του Χριστού, της αναστάσεως των νεκρών, της τελικής κρίσεως και αποκαταστάσεως των ψυχών, περί της αθανασίας αυτών και της ζωής των εν τη αθανασία, τα εν ουρανοίς ητοιμασμένα δια τας ψυχάς των δικαίων, αλλά και δια τας των αδίκων τοιαύτας, ως και άλλα, εκτίθενται εις το παρόν εν πάση δυνατή περιεκτική συντομ...

Η αγωνιώδης επιδίωξη της θεραπείας απηχεί την υπέρτατη κραυγή του ανθρώπου που φοβάται και απορρίπτει το θάνατο, καθώς δεν αισθάνεται την παραμικρή ελπίδα, ως εάν ο Θεός να μην υπάρχει. Δεν μπορεί να συνυπάρξει με την πίστη στην ανάσταση και στην αιώνια ζωή. Το εκφράζει ωραία στην Ε΄ Ομιλία του προς τους κατοίκους της Αντιοχείας ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "Τι έχει λοιπόν ο θάνατος, που είναι τόσο τρομερό; Πείτε το μου. Μήπως είναι το ότι μας εισάγει στο λιμάνι της ευτυχίας; Ελπίζουμε αγαθά 'α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη' και α...

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται οι αντιλήψεις για τη μεταθανάτια ζωή σε διάφορους αρχαίους πολιτισμούς. Πέρα από τις αποστάσεις χρόνου και τόπου και παρά τις διαφορετικές πεποιθήσεις, συναντούμε σε όλους τους λαούς του κόσμου ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τη "μεταθανάτια ζωή". Είναι σημαντικό να διαπιστώσουμε ότι όλοι οι λαοί, παρά τις όποιες άλλες διαφορές, έχουν μια κοινή αντίληψη: ότι η ανθρώπινη ψυχή επιζεί μετά το θάνατο και μάλιστα ότι η μεταθανάτια εμπειρία της είναι αρκετά σημαντική, όπως και η εμπειρία της γήινης ζωής της. Ο αναγνώστης θα ταξιδέψει μέσα από αυτέ...

Ο συγγραφέας με δυνατά βιβλικά επιχειρήματα και την πλούσια εμπειρία του απαντά στο ερώτημα που έχει βασανίσει το νου του ανθρώπου από την αρχή της γραπτής ιστορίας: Τι συμβαίνει αφού πεθάνει ο άνθρωπος; Ξέρουμε ότι το σώμα μπαίνει στον τάφο. Τι γίνεται όμως με την ψυχή ή το πνεύμα του; Εκμηδενίζεται ή μετενσαρκώνεται; Έχει συνείδηση ή όχι; Αντιμετωπίζει ατελείωτο πόνο ή ατέρμονα μακαριότητα; Υπάρχει δεύτερη ευκαιρία για να διορθώσει τα πράγματα; Θα το μάθουμε αυτό αφού πεθάνουμε ή μπορεί να το γνωρίζουμε από τώρα; Φιλόσοφοι, θρησκειολόγοι, επιστήμονες δίνουν τις δικές το...

Οι μύθοι περί θεών και μεταφυσικής τύχης του ανθρώπου δε γεννήθηκαν από ψυχαγωγική διάθεση! Προέκυψαν ως απότοκο αποτέλεσμα έκφρασης των εσωτερικών ανησυχιών του, ψάχνοντας εναγωνίως να προσδιορίσει την αιτιώδη συνάφειά του με τη Φύση, να την προσεγγίσει, να την ερμηνεύσει και να καθορίσει τη στάση του απέναντί της. Εκείνο δε που εντελώς ξεχωριστά και βασανιστικά τον απασχόλησε ήταν το αόρατο, το απρόσιτο, το μεγάλο «επέκεινα», το αμείλικτο ερώτημα «τι κρύβεται στην πίσω πλευρά του λόφου»! Μεταθανάτιο υπαρξιακό άγχος τον πίεζε να βρει απάντηση σε τούτο το μεγάλο προβληματισ...

Πώς θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για τον θάνατο; Συνήθως μόνο με πόνο και θλίψη μιλούν οι άνθρωποι για τούτη την αξεπέραστη βεβαιότητα. Αρκετοί όμως στοχάζονται και μέσα από την αγωνία του θανάτου ξεπηδούν μελέτες και κείμενα που καταγράφουν την έννοια στο πέρασμα του χρόνου. Έτσι και στον παρόντα τόμο. Μέσα από μια συλλογική προσπάθεια, ερευνητές από διαφορετικές μεθοδολογικές και επιστημονικές αφετηρίες καταγράφουν και στοχάζονται για αυτή την αντικειμενική μας κατάληξη. Ο τόμος έχει χωριστεί σε τέσσερα κεφάλαια, δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία εντρύφησης σε διαφορε...