Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Την τελευταία δεκαετία, ο βραζιλιάνικος κινηματογράφος παρουσιάζει μια άνθηση, που αντίστοιχή της είχε να εμφανιστεί από την περίοδο του θρυλικού Cinema Novo, όταν σκηνοθέτες όπως οι πρωτοπόροι Nelson Pereira dos Santos και Glauber Rocha κατέπλησσαν την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα με ταινίες έντονου κοινωνικο-πολιτικού προβληματισμού και δημιουργικά πρωτότυπης κινηματογραφικής γραφής, που θεωρούνται πια κλασικές. Ο σύγχρονος βραζιλιάνικος κινηματογράφος έχει να επιδείξει επίσης σπουδαίους δημιουργούς, όπως τον Walter Salles, τον Fernando Mereilles, τον Hector Babenc...

Από τις αυθεντικότερες και πιο ποιοτικές φωνές που μίλησαν για τον κινηματογράφο στην χώρα μας, ο Περικλής Δεληολάνης (1963-2004) άφησε μια κληρονομιά δημοσιευμένων κειμένων τα οποία αξίζει να ανακαλυφθούν από τη νέα γενιά των σινεφίλ, και συγκεντρώνονται για πρώτη φορά στην παρούσα έκδοση. Όσοι αγαπούν το σινεμά θα βρουν στον τόμο αυτό γραπτά που εξακολουθούν να ξαφνιάζουν με την ενέργεια των ιδεών και την μαχητική φιλοσοφική τους στάση απέναντι στη μεγάλη οθόνη, μα και στον κόσμο μας. Στις σελίδες τους κρύβεται ένας μικρός οδηγός ιδιωτικής σινεφίλ απόλαυσης που πηγαίνει...

Η παρούσα μελέτη απευθύνεται στους Έλληνες θεατές που θεωρούν τον κινηματογράφο αντικείμενο σοβαρής μελέτης. Αυτό ίσως θεωρηθεί υπερβολή στη σημερινή εποχή που ο κινηματογράφος είναι το προϊόν μιας βιομηχανίας που εκμεταλλεύεται με κοινό και μάλλον ασυνείδητο τρόπο σχεδόν το κάθε έργο που παρουσιάζει. Το κοινό δέχεται χωρίς καμία σχεδόν προειδοποίηση, το καθετί που μας παρουσιάζουν οι πιο πολλές παγκόσμιες βιομηχανίες κινηματογράφου. Και όμως, παράλληλα με τη μαζική παραγωγή κινηματογραφικών έργων, υπάρχουν και μάλιστα σε βαθμό μεγαλύτερο από ότι νομίζεται και τα έργα τη...

[...] Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ξεκίνησε από τη χώρα του, την Ελλάδα, ένα σταυροδρόμι πολιτισμών: μαρτυρία μιας αρχαίας αίγλης· μια γη-θύμα, όπως όλες οι άλλες. Η συγκεκριμένη εργασία αναλαμβάνει ουσιαστικά να συνεισφέρει σε μια βαθύτερη κατανόηση του Αγγελόπουλου, ενός σκηνοθέτη με τον οποίο ασχολούνται οι διανοούμενοι, οι καθηγητές πανεπιστημίου, οι πολιτικοποιημένοι φοιτητές, οι οποίοι απ' ό,τι φαίνεται όμως δεν καταφέρνουν να δουν την πραγματική του εμβέλεια, που, πέρα από υπαρξιακή και φιλοσοφική, είναι πρωτίστως καλλιτεχνική. Ο Αγγελόπουλος σηματοδοτεί μια θεμελιώδη στιγ...

Γιατί ο Ταρκόφσκι; Επειδή ο Ταρκόφσκι επιτρέπει σε κάποιον να σκεφτεί για την εικόνα και αυτά τα οποία η εικόνα μπορεί να διεκπεραιώσει και, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της εικόνας στις εικαστικές τέχνες τα τελευταία χρόνια, μια προσέγγιση του έργου του Ταρκόφσκι μπορεί να αποδειχτεί πολλαπλά ενδιαφέρουσα και επίκαιρη. Επιπλέον επειδή υπάρχουν ακόμη κάποιοι που ισχυρίζονται ότι το "εδώ" έχει τη σημασία του, γι' αυτό και η συνάντηση με κόσμους όπως του Ταρκόφσκι, όπου το "εδώ" είναι παρόν, δεν μπορεί παρά να είναι αέναη και διαρκής.

Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μια σύντομη ανάλυση των τρόπων με τους οποίους αντιμετώπισαν την καταγραφή της πραγματικότητας διάφοροι σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ. Σκοπός του βιβλίου δεν είναι μια ιστορική ανασκόπηση του ντοκιμαντέρ, αλλά η παρουσίαση του έργου δημιουργών οι οποίοι εισήγαγαν νέους κώδικες στην αποτύπωση του πραγματικού. Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τους κινηματογραφιστές που παρουσιάζονται στο βιβλίο σε δύο κατηγόριες: Σε αυτούς οι οποίοι επιθυμούν να διεισδύσουν στην πραγματικότητα μειώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο το υποκειμενικό στοιχείο, όπως ο Flaherty...

Τι είναι το "σύνδρομο του Αμπού Γκράιμπ" και πώς μας επηρεάζει όλους; Τι σχέση έχει ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" με το άγριο πρόσωπο των νέων ταινιών τρόμου; Πόσο απέχει στ' αλήθεια η πολιτική από τις παράξενες απολαύσεις της σκοτεινής φαντασίας; Μιλούν τελικά κι οι δύο την γλώσσα της πραγματικότητας; Ή άραγε... καμιά τους; Ανησυχητικές ερωτήσεις και τρομακτικές σινεμασκόπ απαντήσεις ξεπηδούν από τις σελίδες στην "Πολιτική του τρόμου" -μια αποκαλυπτική αναδρομή στις στενές συγγένειες ανάμεσα στο σινεμά τρόμου και στην πολιτική, στην φαντασία και την πραγματικότητα....

Ένα βιβλίο για τη χολιγουντιανή ρομαντική κομεντί στην Ελλάδα μπορεί να ξενίσει αρκετό κόσμο. Ωστόσο, η σύγχρονη κινηματογραφική θεωρία σταμάτησε να υποβιβάζει το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος και ασχολείται τις τελευταίες δύο δεκαετίες εκτενώς με το θέμα. Πολλά και διαφορετικού ύφους συγγράμματα προσπαθούν να ανακαλύψουν τις δομές του ρομαντικού αφηγήματος και διερευνούν τις θεματικές στο πέρασμα των δεκαετιών. Η δική μου προσπάθεια έγκειται στην εισαγωγή του φοιτητή και του κάθε ενδιαφερόμενου, αρχικά στις έννοιες του κινηματογραφικού είδους και γένους και στην αναλυ...

Αναγνωρισμένος σκηνοθέτης εντός και εκτός συνόρων, ο Παντελής Βούλγαρης έχει συνδέσει το όνομά του με την ανανέωση του εγχώριου κινηματογράφου. Με σταθερή πορεία από τη δεκαετία του 1960 ο φακός του παρατηρεί προσεκτικά τις μεγάλες αλλαγές της ελληνικής κοινωνίας, κι ο ίδιος αναδεικνύεται σε ένα είδος χρονικογράφου της εποχής του. Το έργο του είναι πλούσιο, όσο και πολυθεματικό. Ντοκιμαντέρ, μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, θέατρο είναι τα είδη που αγάπησε εξίσου αλλά και διακρίθηκε υπηρετώντας τα. Το ήθος, η ευαισθησία, η αισθητική, η μέχρι σήμερα καλλιτεχνική π...

[...] Αναλαμβάνοντας την εβδομαδιαία στήλη του "Αθηνοράματος", ο Μπάμπης Ακτσόγλου απαγκίστρωσε την κινηματογραφική κριτική από τις αγκυλώσεις προηγούμενων δεκαετιών, διατηρώντας ακέραιο το κύρος και την αποτελεσματικότητά της. Στα κείμενά του συναντιόνταν η έγκυρη πληροφόρηση και η πολύπλευρη ανάλυση, η δημοσιογραφία και η κινηματογραφοφιλία, όλα εκείνα που θα μπορούσε να είναι ακόμα η κριτική αν δεν είχε παραδοθεί στις ευκολίες του lifestyle. Η παρούσα έκδοση δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει, λόγω του περιορισμένου όγκου της, παρά τα ελάχιστα αυτής της κληρονομιάς. Μια επ...

Ένας από τους πρώτους που άρθρωσε κινηματογραφικό λόγο για τον κινηματογράφο στην Ελλάδα, ένας από τους πρωτοπόρους της κινηματογραφικής κριτικής με τον τρόπο που την (ανα)γνωρίζουμε σήμερα, ο Αντώνης Μοσχοβάκης έφυγε φέτος από κοντά μας πλήρης ημερών και έργου. Από τη δεκαετία του 1950 και για περισσότερα από τριάντα χρόνια, τα κείμενά του υπήρξαν όχι μόνο οδηγός για ολόκληρες γενιές κινηματογραφόφιλων, αλλά την ίδια στιγμή αποτέλεσαν αξιοπρόσεκτα δείγματα μιας νέας αντίληψης για την κριτική που αντιμετώπιζε τις ταινίες σαν ολοκληρωμένα και σημαντικά καλλιτεχνικά έργα,...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία του αφιερώματος "Σε σκοτεινούς δρόμους: το φιλμ νουάρ στον ελληνικό κινηματογράφο", που οργανώθηκε από το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 16-25 Νοεμβρίου 2007, με επιμέλεια του Αλέξη Δερμεντζόγλου και συντονισμό των Ελένης Ανδρουτσοπούλου, Χαράς Παπαδημητρίου και Έλενας Χριστοπούλου. Περιέχονται τα κείμενα: - Δέσποινα Μουζάκη, "Ένα ξένο είδος που έγινε ελληνικό" (πρόλογος) - Αλέξης Ν. Δερμεντζόγου, "Είναι δικές μας, πιστέψτε το (τες)" (εισαγωγή) - Πάνος Κοκκαλένιος, "Αναζητώντας τα ίχνη του φιλμ νουάρ στον ελληνικό κιν...

[...] Το μεγάλο φετινό αφιέρωμα του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης στο νέο ισπανικό σινεμά φιλοδοξεί να συστήσει στο κοινό μια σειρά από αξιόλογες και αναμφίβολα ελπιδοφόρες φωνές, και να φωτίσει την πολυσύνθετη και πολυποίκιλη εικόνα μιας κινηματογραφίας, που βρίσκεται στις επάλξεις της καλλιτεχνικής παραγωγής παγκοσμίως, μέσα από μια επιλογή ταινιών που όχι μόνο θα δίνει με τον καλύτερο τρόπο τις απαντήσεις, στα ερωτήματα που θέσαμε στην αρχή, αλλά θα προσφέρει ταυτόχρονα πολύτιμες και γοητευτικές κινηματογραφικές απολαύσεις... (Δέσποινα Μουζάκη, διευθύν...

[...] Στις σελίδες που ακολουθούν επιλέξαμε και αναλύουμε -η σειρά είναι τυχαία- τις πιο χαρακτηριστικές παραγωγές του παγκόσμιου κινηματογράφου που έχουν ως κύριο θέμα τη σχιζοφρένεια ή παρουσιάζουν χαρακτήρες με σχιζοφρενικές διαταραχές. Είναι κατανοητό πως λόγω της πολυπλοκότητας της ασθένειας, οι ταινίες που επιχείρησαν να περιγράψουν αυτή την ιδιαίτερα περίπλοκη κατάσταση είναι ελάχιστες. Η πιο χρόνια και σοβαρή ψυχιατρική διαταραχή αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για λίγους αλλά αξιόλογους δημιουργούς της μεγάλης οθόνης που αντιμετώπισαν το συγκεκριμένο θέμα με απλό τρόπο αλ...

[...] Στη διάρκεια των κινηματογραφικών μου σεμιναρίων-αφιερωμάτων συγκεντρώθηκε και συνεχίζει να συγκεντρώνεται ένας αριθμός σημειώσεων και σχολίων μου που απευθύνονται στους συμμετέχοντες. Οι σημειώσεις αυτές αποτελούν το περιεχόμενο τού παρόντος βιβλίου. Θέλω να τονίσω με έμφαση πως πρόκειται για σχόλια ενός θεατή που αγαπάει τον κινηματογράφο, και πως τα σχόλια αυτά απευθύνονται σε έναν όμοιό του, δηλαδή σε έναν άλλο θεατή που αγαπάει τον κινηματογράφο. Δεν προέρχονται από ειδικό, ούτε απευθύνονται σε ειδικό. Η δομή των σημειώσεων παίρνει πριν από όλα σαν βάση τον σ...

Το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την ευκαιρία του αφιερώματος Διάσπαση και ενότητα: Ο Κινηματογράφος στη Μέση Ανατολή, εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Εισαγωγικό κείμενο από τη Δέσποινα Μουζάκη. - Εισαγωγικό κείμενο από τη Λίλυ Μ. Παπαγιάννη - Εισαγωγικό κείμενο από τη Dr Lina Khatib - Εισαγωγικό κείμενο από τη Dr Viola Shafik - Εισαγωγικό κείμενο από τη Μυρσίνη Ζορμπά - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδα δοκίμια για το έργο των σκηνοθετών από τους κριτικούς Samir Farid και Yasser Moheb. - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδ...

Κατά τη δεκάχρονη ενασχόλησή της με το ετήσιο "Πανόραμα Ομοφυλοφιλικών Ταινιών" και της παράλληλες εκδηλώσεις του στη Θεσσαλονίκη, η "Σύμπραξη Κατά της Ομοφυλοφοβίας" συγκέντρωσε απόψεις ειδικών σε θέματα σκηνοθεσίας, κριτικής κινηματογράφου, ηθοποιίας, κοινωνικής και ψυχολογικής έρευνας, επιστημολογίας και μεθοδολογίας. Το 2007 καταγράφηκε μέσω ερωτηματολογίων η αντίληψη ελλήνων και ξένων σκηνοθετών που παρήγαγαν ταινίες ομοφυλοφιλικής, αμφιφυλοφιλικής και τρανσσεξουαλικής θεματολογίας, καθώς και των ομο/αμφι-/ και τρανσσεξουαλικών θεατών, σε θέματα που απασχολούν αυτή την...

Κάθε σπουδαίος σκηνοθέτης έχει μια μυστική μέθοδο δουλειάς· αλλά του καθενός είναι διαφορετική. Ο Martin Scorsese αρέσκεται να προετοιμάζει κάθε του πλάνο με πολύ μεγάλη ακρίβεια εκ των προτέρων, έτσι ώστε να έχει την ευκαιρία να αλλάξει τα πάντα αν νιώσει την ανάγκη. Ο Lars von Trier, από την άλλη, αρνείται να σκεφτεί ένα πλάνο πριν από τη στιγμή του γυρίσματος. Και ο Bernardo Bertolucci προσπαθεί να ονειρεύεται τα πλάνα του το προηγούμενο βράδυ. Κι αν αυτό δε λειτουργήσει, περιπλανιέται στο πλατό μόνος του με ένα βιζέρ, φανταζόμενος τις σκηνές πριν φτάσουν οι ηθοποιοί και...