Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτό που μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον αναφορικά με την ιδέα της αποδόμησης, είναι ο στοχασμός πάνω στους ίδιους τους κώδικες, στα ίδια τα σημεία, με άλλα λόγια, που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε ότι περιέχουν ένα ορισμένο νόημα. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εννοώ με τον όρο αποδόμηση. Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζεις αυτό το fade out/fade in είσαι υποχρεωμένος να αναρωτηθείς "Τι σημαίνει ακριβώς; Μήπως πρόκειται για ένα flash-back;" Δεν είναι πολλά τα σημεία που έχουμε στη διάθεση μας σε μια ταινία. Και έχουν κωδικοποιηθεί έτσι που να εξαρτώνται από τα συμφραζόμενα. Είν...

Η σειρά Theory Playtime των εκδόσεων Α/συνεχεια αποτελεί ένα εγχείρημα διεπιστημονικής και θεωρητικής μελέτης της σύγχρονης "λαϊκής κουλτούρας", του πεδίου δηλαδή που συνήθως υπονοείται με τον όρο "pop culture". Φιλοδοξία της είναι να αποδώσει την εν λόγω κουλτούρα στην τάξη του στοχασμού, να αναδείξει τις θεμελιώδεις σημασίες και αφηγήσεις που προάγουν οι ποικίλες εκφάνσεις της -από τα χολυγουντιανά blockbusters μέχρι τις ιστορίες κόμιξ, και από τα διαδικτυακά παιχνίδια μέχρι τις μουσικές "υποκουλτούρες"- και εν τέλει, να προτείνει μια εναλλακτική, όσο και πρωτότυπη ανάγνω...

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τα κείμενα: - Σωκράτης Καμπουρόπουλος, "Ισπανική λογοτεχνία· κινηματογραφικές και μη όψεις της πρόσληψής της" - Natividad Galvez Garcia, "Η ισπανική λογοτεχνία στο σινεμά" - Natividad Galvez Garcia, "El abuelo" (για το μυθιστόρημα του Benito Perez Galdos) - Γιάννης Σμαραγδής, "Ο παππούς" (για την ταινία του Jose Luis Garci) - Φίλιππος Φιλίππου, "Η Λέσχη Δουμάς ή Η σκιά του Ρισελιέ" (για το μυθιστόρημα του Arturo Perez-Reverte) - Νίνος Φένεκ Μικελίδης, "Η ένατη πύλη" (για την ταινία του Roman Polanski) - Natividad Galvez Garcia, "La senorita...

Η κινηματογραφική εικόνα αποτελεί προνομιακό πεδίο έρευνας και εφαρμογής του σύγχρονου επιστημονικού κλάδου της δημόσιας ιστορίας. Χάρη στη στενή σύνδεση μεταξύ κινηματογράφου και εθνικού κράτους, στις πολλαπλές δυνατότητες του συγκεκριμένου μέσου και στην ευρεία αξιοποίησή του από κρατικούς και μη φορείς για την αποτύπωση εκδοχών του ιστορικού παρελθόντος, ο τομέας αυτός θεωρείται εξαιρετικά σημαντικός για τη μελέτη της πρόσληψης του παρελθόντος και της διαμόρφωσης της επίσημης και συλλογικής μνήμης από τις αρχές του 20ού αιώνα και μέχρι τις μέρες μας. Παράλληλα, η εκπαίδε...

Τα κείμενα του τόμου διατάσσονται στις ενότητες: "Τρόποι προσέγγισης", "Αφορμές, ασκήσεις", "Η περίπτωση του γιαπωνέζικου κινηματογράφου", "Καταθέσεις", "Μετατοπίσεις", "Σταυροδρόμι", και δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο "Βήμα", στο περιοδικό "Σύγχρονος Κινηματογράφος" και σε προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα που εκδόθηκαν από τις εκδόσεις "Ύψιλον" και "Θεωρία" -στο πλαίσιο διαφορετικών προβληματισμών και θεωρητικών αναζητήσεων.

Οι ταινίες, οι θεματικές τους, οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες. Μια δομική ανάλυση σε αυτή καθαυτή την κωμωδία, από την εμφάνιση των πρώτων καλλιτεχνικών τάσεων στην ελληνική κινηματογραφία μέχρι τη στροφή της σε μια πιο σύγχρονη μορφή.

Το μεγαλείο της κινηματογραφικής δημιουργίας του Orson Welles, δοσμένο μέσα από ταινίες-σταθμούς στην ιστορία της 7ης Τέχνης, όσο και αν έχει κατά καιρούς -συνειδητά ή ασυνείδητα- επιχειρηθεί να περάσει στον κόσμο της λήθης, στέκεται πάντοτε ως σημείο αναφοράς, ως κινηματογραφικό ορόσημο, που καινοτομεί, ανοίγει δυνατότητες για περαιτέρω θέαση των οπτικών νοημάτων και συνάμα κινητοποιεί τον προσωπικό στοχασμό. Όλα αυτά μάλιστα σε μία εποχή όπου φαίνεται πως στον κινηματογράφο όλα -ή σχεδόν όλα- έχουν ήδη ειπωθεί, και η αμηχανία για την εξεύρεση νέων νοημάτων και εκφραστικών...

Η παρούσα μελέτη προσεγγίζει την αφηγηματική μορφή του σεναρίου και αποκαλύπτει τις επιμέρους διαδρομές που συγκροτούν τη σεναριακή ανάπτυξη υπό το πρίσμα του μύθου, επιδιώκοντας ν’ αναδείξει έναν σταθερό και οικείο τόπο δημιουργικής γραφής του σεναρίου ως την ολοκλήρωσή του, με αρχή-μέση-τέλος. Με οδηγό τη θεωρία της αφήγησης και ειδικότερα τη "Μορφολογία του παραμυθιού" του Vladimir Propp, η Ελευθερία Δημητρομανωλάκη προχωρά σε μια καινοτόμα ερευνητική προσέγγιση της ταινίας "Το προξενιό της Άννας" του Παντελή Βούλγαρη, φιλμ με σαφείς πολιτικές θέσεις για τον ρόλο της...

Κατά τη δεκάχρονη ενασχόλησή της με το ετήσιο "Πανόραμα Ομοφυλοφιλικών Ταινιών" και της παράλληλες εκδηλώσεις του στη Θεσσαλονίκη, η "Σύμπραξη Κατά της Ομοφυλοφοβίας" συγκέντρωσε απόψεις ειδικών σε θέματα σκηνοθεσίας, κριτικής κινηματογράφου, ηθοποιίας, κοινωνικής και ψυχολογικής έρευνας, επιστημολογίας και μεθοδολογίας. Το 2007 καταγράφηκε μέσω ερωτηματολογίων η αντίληψη ελλήνων και ξένων σκηνοθετών που παρήγαγαν ταινίες ομοφυλοφιλικής, αμφιφυλοφιλικής και τρανσσεξουαλικής θεματολογίας, καθώς και των ομο/αμφι-/ και τρανσσεξουαλικών θεατών, σε θέματα που απασχολούν αυτή την...

[...] Στη διάρκεια των κινηματογραφικών μου σεμιναρίων-αφιερωμάτων συγκεντρώθηκε και συνεχίζει να συγκεντρώνεται ένας αριθμός σημειώσεων και σχολίων μου που απευθύνονται στους συμμετέχοντες. Οι σημειώσεις αυτές αποτελούν το περιεχόμενο τού παρόντος βιβλίου. Θέλω να τονίσω με έμφαση πως πρόκειται για σχόλια ενός θεατή που αγαπάει τον κινηματογράφο, και πως τα σχόλια αυτά απευθύνονται σε έναν όμοιό του, δηλαδή σε έναν άλλο θεατή που αγαπάει τον κινηματογράφο. Δεν προέρχονται από ειδικό, ούτε απευθύνονται σε ειδικό. Η δομή των σημειώσεων παίρνει πριν από όλα σαν βάση τον σ...

Αιμοδιψής δολοφόνος ή αφελές "θύμα", επαναστάτης ή νοητικά καθυστερημένος, ταλαντούχος ή αξιολύπητος, ο κινηματογραφικός τρελός διαμορφώνει τις κατεξοχήν στερεοτυπικές δομές στη συλλογική συνείδηση των δυτικών, κυρίως, κοινωνιών. Το αποτέλεσμα; Σύγχυση, στιγματισμός, διακρίσεις, επιδείνωση της νόσου. Εν τούτοις, όταν η φιλμική αποτύπωση της ψυχικής διαταραχής γίνεται σε αισθητική φόρμα μέτρου και σεβασμού, τότε ο κινηματογράφος αποστιγματίζει, διαφωτίζει και "θεραπεύει"· ρίχνει φως στον κόσμο της ψυχής και της ψυχιατρικής. Στο βιβλίο επιχειρείται -μέσω βιβλιογραφικής κατ...

Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου δεν κάθισε να διαλέξει αυτά τα φιλμ που με αυστηρά κριτήρια, σχετικά με τα σκηνοθεσία, το σενάριο, τις ερμηνείες, τη μουσική, τη φωτογραφία ή το μοντάζ, πληρούν τις προϋποθέσεις ένταξης σε ένα top 100. Γι' αυτό και δεν θα βρείτε τον "Πολίτη Κέιν" ή "Το θωρηκτό Ποτέμκιν", τον "Κανόνα του παιχνιδιού" ή τον "Δράκο". Το συναίσθημα, το ρίγος της επαφής με το φιλμικό σώμα, το όραμα για το μέλλον που πλησιάζει γοργά (και μάλλον απειλητικά), η σπίθα για διαρκή σκέψη πάνω στα όσα είδε στο πανί συνετέλεσαν πολύ παραπάνω στο να συνταχθεί ένα βιωματικό έρ...

Η θεολογική προοπτική κάποιων σύγχρονων αμερικανών σκηνοθετών, όπως επηρεάζεται από τις θρησκευτικές τους καταβολές, διαπνέει, με τρόπο περισσότερο ή λιγότερο λανθάνοντα ή αλληγορικό, το σύνολο του έργου τους. Στόχος του παρόντος βιβλίου είναι η μελέτη της εβραϊκής ταυτότητας συγκεκριμένων δημιουργών, όπως διαφαίνεται από τις ταινίες τους, καθώς η ανάδειξη των στοιχείων εκείνων που μαρτυρούν τόσο την κοσμική όσο και τη μεταφυσική προσέγγιση θεμάτων που σχετίζονται με τις έννοιες του χρόνου, της ιστορίας, της ηθικής ευθύνης και της ελευθερίας του ανθρώπινου υποκειμένου, της...

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος δε χρειάζεται παρουσίαση. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί δύο πράγματα: - να ανεύρει τη θέση του σκηνοθέτη στον ελληνικό και στον ευρωπαϊκό κινημοτογράφο - να αναγνωρίσει και εκτιμήσει κριτικά το έργο του στο σύνολό του. Μια εκτεταμένη εισαγωγή καλύπτει τον πρώτο προβληματισμό. Η ανάλυση κάθε ταινίας χωριστά εκπληρώνει το δεύτερο μέρος του σχεδίου. Το συμπέρασμα συνοψίζεται στα παρακάτω: Γυρίζοντας τις ταινίες του ο σκηνοθέτης μαθαίνει την Ελλάδα και διδάσκει μια προσωπική του ιστορία. Όχι τις ατομικές μικρές περιπέτειες, αλλά τις μεγάλες αναζητήσεις...

Αναγνωρισμένος σκηνοθέτης εντός και εκτός συνόρων, ο Παντελής Βούλγαρης έχει συνδέσει το όνομά του με την ανανέωση του εγχώριου κινηματογράφου. Με σταθερή πορεία από τη δεκαετία του 1960 ο φακός του παρατηρεί προσεκτικά τις μεγάλες αλλαγές της ελληνικής κοινωνίας, κι ο ίδιος αναδεικνύεται σε ένα είδος χρονικογράφου της εποχής του. Το έργο του είναι πλούσιο, όσο και πολυθεματικό. Ντοκιμαντέρ, μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, θέατρο είναι τα είδη που αγάπησε εξίσου αλλά και διακρίθηκε υπηρετώντας τα. Το ήθος, η ευαισθησία, η αισθητική, η μέχρι σήμερα καλλιτεχνική π...

Ο συλλογικός τόμος περιλαμβάνει τα κείμενα: - Anthony Easthope, "Κινηματογραφημένες πόλεις της δεκαετίας του '60" - Νίνος Φένεκ Μικελίδης, "Εφιαλτικές και άλλες πόλεις του μέλλοντος" - Federico Fellini, "Βία Βένετο" - Μαρία Γαβαλά, "Ο ηρωισμός της αδυναμίας: η Βενετία στον κινηματογράφο" - Edmund White, "Παραδοξότητες του Παρισιού" - Katherine Shonfield, "Ελεύθερη κυκλοφορία=ελεύθερη συνουσία" - Κώστας Τερζής, "Εξουσία πάνω στην πόλη: αποτυπώματα στο σελυλόιντ" - Ελεονώρα Πασπαλιάρη, "Η αρχιτεκτονική στον κινηματογράφο: μια 'τέχνη καθώς γεννιέται'" - Volker Schlond...

Μέσα από κείμενά του δημοσιευμένα στη διάρκεια τριάντα χρόνων (1983-2013), τα οποία ο συγγραφέας έχει επιλέξει και τα οποία συνιστούν μέρος μιας διανοητικής και αισθητικής περιπέτειας, χαρτογραφείται μια κινηματογραφική γεωγραφία όπου, σε μια ενωτική χειρονομία, αξιολογούνται τόσο οι κλασικοί auteurs (Ντράγιερ, Μπρεσσόν, Αντονιόνι, Ταρκόφσκι, Όζου κ.ά.) όσο και οι νεότεροι, κυρίως Ευρωπαίοι, των τελευταίων δεκαετιών (Κισλόφσκι, Βέντερς, Σκολιμόφσκι, Καουρισμάκι, Μάικ Λη, Κεν Λόουτς, Μορέτι, Νταρντέν, Μπέλα Ταρ, Σοκούροφ, Χάνεκε, Λοζνίτσα κ.ά..) Σημειώνει στο εισαγωγικό τ...