Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας από τους πρώτους που άρθρωσε κινηματογραφικό λόγο για τον κινηματογράφο στην Ελλάδα, ένας από τους πρωτοπόρους της κινηματογραφικής κριτικής με τον τρόπο που την (ανα)γνωρίζουμε σήμερα, ο Αντώνης Μοσχοβάκης έφυγε φέτος από κοντά μας πλήρης ημερών και έργου. Από τη δεκαετία του 1950 και για περισσότερα από τριάντα χρόνια, τα κείμενά του υπήρξαν όχι μόνο οδηγός για ολόκληρες γενιές κινηματογραφόφιλων, αλλά την ίδια στιγμή αποτέλεσαν αξιοπρόσεκτα δείγματα μιας νέας αντίληψης για την κριτική που αντιμετώπιζε τις ταινίες σαν ολοκληρωμένα και σημαντικά καλλιτεχνικά έργα,...

Η πολιτική εξέλιξη του Ολλανδού ντοκυμανταιρίστα Γιόρις Ίβενς (1898-) συνοδεύει τις μεγάλες ταξικές μάχες ταξικές και τους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του αιώνα μας. [...] "Να μην ξεχνάμε τον πολιτικό σκοπό τον κομμουνισμό". Με βάση αυτή την καθοδηγητική γραμμή, καθόρισε ο Ίβενς τη ζωή του, τις πράξεις του και την καλλιτεχνική του δουλειά. Από τον κινέζικο λαό διδάχτηκε ότι η ταξική πάλη δεν μπορεί να ανακοπεί, ότι η επανάσταση πρέπει πάντα να ανανεώνεται, μέχρι που να φτιχτεί ο "καινούργιος άνθρωπος" και μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Εκτός από το κείμενο του σεναρίου της κινηματογραφικής ταινίας του Guy Debord, "Ουρλιαχτά για χάρη του Σαντ", περιέχονται τα κείμενα: - Γ. Ι. Μπαμπασάκης, "Η στρατηγική της σιωπής" (εισαγωγή) - Γκυ Ντεμπόρ, "Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντικό κινηματογράφο" - Άσγκερ Γιόρν, "Ο Γκυ Ντεμπόρ και το πρόβλημα του καταραμένου" (αποσπάσματα) - Ζαν-Φρανσουά Μαρτός, "Σχετικά με τα Ουρλιαχτά για χάρη του Σαντ" (απόσπασμα από την "Ιστορία της Καταστασιακής Διεθνούς") - Ρομπέρτο Ορτ, "Όταν τα νοηματικά στοιχεία της γλώσσας οδηγούνται στα άκρα τους" (απόσπασμα από το μεγαλύτερο κείμεν...

Από τη στιγμή της εμφάνιστής του, ο κινηματογράφος αποτέλεσε πεδίο δράσης και πειραματισμού ανοιχτό σε πολυεπίπεδες προσεγγίσεις. Η παρούσα έκδοση φιλοδοξεί να συμβάλει στο διάλογο του κινηματογράφου με τις άλλες τέχνες και επιστήμες, που βρίσκεται σήμερα στο κέντρο του διεθνούς προβληματισμού. Στην μελέτη της η ιστορικός της τέχνης, Ελένη Μαχαίρα, επιλέγει να ασχοληθεί αναλυτικά με το έργο δύο καλλιτεχνών, του Κώστα Σφήκα και της Αντουανέττας Αγγελίδη, με στόχο να φέρει στο επίκεντρο αποσιωπημένα εγχειρήματα πολλαπλού ενδιαφέροντος που δεν υπηρετούν τις κλασικές μορφές κι...

Το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την ευκαιρία του αφιερώματος Διάσπαση και ενότητα: Ο Κινηματογράφος στη Μέση Ανατολή, εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Εισαγωγικό κείμενο από τη Δέσποινα Μουζάκη. - Εισαγωγικό κείμενο από τη Λίλυ Μ. Παπαγιάννη - Εισαγωγικό κείμενο από τη Dr Lina Khatib - Εισαγωγικό κείμενο από τη Dr Viola Shafik - Εισαγωγικό κείμενο από τη Μυρσίνη Ζορμπά - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδα δοκίμια για το έργο των σκηνοθετών από τους κριτικούς Samir Farid και Yasser Moheb. - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδ...

Ο κινηματογράφος είναι μια άλλη «πραγματικότητα». Αναπαράσταση και αναφορά στην αισθητική, την ονειρική, τη φυσική, την κοινωνική και ανθρωπολογική πραγματικότητα. Με δύο λέξεις, στην «πραγματική πραγματικότητα». Κάθε ταινία αποτελεί τεχνική και λεκτική κατασκευή μιας άλλης πραγματικότητας που η προβολή της καθίσταται δυνατή χάρη στη διαμεσολάβηση τεχνικών μέσων και τη λειτουργία πολλών οπτικών, ηχητικών και νοητικών κωδίκων. Μύθος και ντοκουμέντο στον κινηματογράφο δεν αντιγράφουν την πραγματικότητα, αλλά την ανάγουν σε φιλμική εικόνα, ήχο και λόγο, δηλαδή σε αποσπασματικό...

Περιεχόμενα: Ιταλικός κινηματογράφος: - Ο σκηνοθετικός χειρισμός του χρόνου, στις αρχές του μοντέρνου ιταλικού σινεμά - Ο ποιητικός κινηματογράφος του Φεντερίκο Φελίνι - Η ιταλική κωμωδία, ο Μονιτσέλι, ο Κομεντσίνι και ο Ρίζι - Μπερνάρντο Μπερτολούτσι - Αδελφοί Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι Γαλλικός κινηματογράφος: - Ο φλεγματικός στιλίστας κ. Ζακ Τατί - Η γκονταρική αισθητική και οργάνωση του νοήματος Ζακ Ντεμί - Η πρόταση του Ερίκ Ρομέρ - Πατρίς Σερό: Σκοτώνουμε ό,τι αγαπάμε Βελγικός κινηματογράφος: - Αδελφοί Νταρντέν: "Σας σκέφτομαι" Μεξικάνικο...

O Andre Breton έλεγε ότι "απ' τη κουλτούρα μας απουσιάζει ένας ουσιαστικός μύθος". Και πράγματι μόνο ένας μύθος θα μπορούσε να στηρίξει όλα αυτά τα θαυμαστά τελετουργικά που χάνονται. Δεν ξέρω γιατί αυτή η σκέψη μου φέρνει στο μυαλό τον Nietzsche, όταν περπατούσε στους δρόμους του Τορίνο κι έγραφε αυτές τις καταπληκτικές σελίδες: "Το φθινόπωρο με τη δύση του ήλιου, όταν οι σκιές χαμηλώνουν, τα αγάλματα κατεβαίνουν από τα βάθρα τους και τότε συναντούμε φαντάσματα τόσο παράξενα, όπως δεν έχουμε δει ποτέ, πουθενά αλλού". Αυτή η φράση ήταν αρκετή για να κάνει έναν αξιοθαύμαστο...

"Η ζωή είναι ένα όνειρο, η ζωή είναι ένα θέατρο, η ζωή είναι ένα τσίρκο. Είναι οι τρείς μεγάλες περιγραφές του ανθρώπινου γίγνεσθαι, σχεδόν τρία αξιώματα της σύγχρονης ευρωπαϊκής κουλτούρας. [...] Ο Αλμοδόβαρ μοιάζει να έχει κάνει μια σύνθεση των τριών ερμηνευτικών κλειδιών της ανθρώπινης συνθήκης: η ζωή είναι ταυτόχρονα όνειρο, θέατρο και τσίρκο. Ο κινηματογράφος του είναι κυρίως αυτό". Ο συγγραφέας Αντόνιο Ταμπούκι, λίγο πρίν την ολοκλήρωση της τελευταίας ταινίας του Πέδρο Αλμοδόβαρ "Volver", έγραψε το κείμενό του σε είκοσι παραγράφους με την ευκαιρία της μεγάλης αναδ...

Ένα βιβλίο για τη χολιγουντιανή ρομαντική κομεντί στην Ελλάδα μπορεί να ξενίσει αρκετό κόσμο. Ωστόσο, η σύγχρονη κινηματογραφική θεωρία σταμάτησε να υποβιβάζει το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος και ασχολείται τις τελευταίες δύο δεκαετίες εκτενώς με το θέμα. Πολλά και διαφορετικού ύφους συγγράμματα προσπαθούν να ανακαλύψουν τις δομές του ρομαντικού αφηγήματος και διερευνούν τις θεματικές στο πέρασμα των δεκαετιών. Η δική μου προσπάθεια έγκειται στην εισαγωγή του φοιτητή και του κάθε ενδιαφερόμενου, αρχικά στις έννοιες του κινηματογραφικού είδους και γένους και στην αναλυ...

Η "Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου" είναι μια από τις πιο σημαντικές και αναγνωρισμένες εισηγητικές μελέτες στην ανάλυση του κινηματογραφικού μέσου, ένα διδακτικό εγχειρίδιο χρήσιμο στα πανεπιστημιακά τμήματα του κλάδου. Στο βιβλίο εξετάζεται ο τρόπος δημιουργίας, λειτουργίας και πρόσληψης της κινηματογραφικής ταινίας ή του ντοκιμαντέρ με σκοπό την ευαισθητοποίηση των αναλυτικών και ερμηνευτικών ικανοτήτων και εν γένει της προσοχής του θεατή. Οι συγγραφείς αναλύουν τα κινηματογραφικά είδη, την παραγωγή, την αφηγηματική μορφή, την τεχνική (μιζανσέν, μοντάζ, φωτογραφία...

Η "Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου" είναι μια από τις πιο σημαντικές και αναγνωρισμένες εισηγητικές μελέτες στην ανάλυση του κινηματογραφικού μέσου, ένα διδακτικό εγχειρίδιο χρήσιμο στα πανεπιστημιακά τμήματα του κλάδου. Στο βιβλίο εξετάζεται ο τρόπος δημιουργίας, λειτουργίας και πρόσληψης της κινηματογραφικής ταινίας ή του ντοκιμαντέρ με σκοπό την ευαισθητοποίηση των αναλυτικών και ερμηνευτικών ικανοτήτων και εν γένει της προσοχής του θεατή. Οι συγγραφείς αναλύουν τα κινηματογραφικά είδη, την παραγωγή, την αφηγηματική μορφή, την τεχνική (μιζανσέν, μοντάζ, φωτογραφία...

O Χρήστος Μαλεβίτσης υπήρξε ο μεγάλος τεχνίτης του φιλοσοφικού δοκιμίου. Με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από τον θάνατό του, οι εκδόσεις Περισπωμένη"" κυκλοφορούν, για πρώτη φορά σε αυτοτελή έκδοση, το κείμενό του για την ταινία Kaos"" των Αδελφών Taviani. Σε επίμετρο, δύο κείμενα του Χρήστου Μαρσέλλου: α) Θέμα και παραλλαγές, β) Impromptu.

Το βιβλίο αυτό είναι απόσταγμα της πενηντάχρονης πορείας μου μέσα στον κινηματογράφο, τον οποίο υπηρέτησα είτε ως δημιουργός, είτε ως θεωρητικός, είτε ως δάσκαλος, είτε ασχολούμενος με παράπλευρες εργασίες, πάντα με μεγάλη αγάπη για την τέχνη αυτή, γι' αυτό και καμιά φορά μιλάω παθιασμένα, ποτέ όμως με εμπάθεια. Έχω συγκεντρώσει όλα όσα έχω αγαπήσει (είτε πρόκειται για ταινίες είτε για κριτικά κείμενα) κι όσα με διαμόρφωσαν ως σκεπτόμενο κινηματογραφιστή σ' αυτή τη μεγάλη πορεία. Δεν πρόκειται για επιστημονικό σύγγραμμα ούτε όμως και για λυρική δοξολόγηση μιας εποχής. Θέλησ...

Στο βιβλίο αυτό παρατίθενται δύο δοκίμια που ανήκουν στο ίδιο θεματικό πλαίσιο "τέχνη και φασισμός". Το πρώτο αναφέρεται στη Λένι Ρίφενσταλ και το άλλο στο κινηματογραφικό έργο του Γιούργκεν Ζύμπερμπεργκ. Το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν για το σημερινό αναγνώστη έχει να κάνει με την ανίχνευση των αιτίων μιας διαφαινόμενης κατά τη δεκαετία του '70 απενοχοποίησης κάποιων φωτογενών μορφών του φασισμού, αιτίων τα οποία η Σόντακ εντοπίζει "στις νέες ευκαιρίες που δόθηκαν στην ιδέα του ωραίου" μέσα στην κοινωνία του θεάματος και του life style.

Αυτή η μελέτη δεν αποτελεί προσπάθεια υπεράσπισης των γυναικών. Ο συγγραφέας πιστεύει ότι οι γυναίκες μπορούν να ανταποκριθούν μόνες τους σε μία, επίκαιρη πάντα, πάλη για την αναγνώριση της θέσης τους στην κοινωνία και τον πολιτισμό, στην ιστορία και την καλλιτεχνική παραγωγή. Έτσι αναλύει τα σημαντικότερα κείμενα και θέσεις που βρήκε στην πορεία τής έρευνάς του. Τα σχολιάζει και τα συμπληρώνει με δικές του παρατηρήσεις. Φιλοδοξία του ήταν να γράψει συνοπτική εισαγωγή στο γενικό θέμα "Γυναίκες και κινηματογράφος". Θεωρώντας τις γυναίκες ως υποκείμενα που βρίσκονται και δρου...