Υπνοπαιδεία
Γαλάζη Πίτσα
Εκδόσεις των Φίλων (1978)
V Εννιά νησιά στην άβυσσο κι εκείνος π' αγαπούσα. Τώρα διάττοντες αλιεύω μέσα σ' έρημο ανασηκώνομαι και πέφτω καθώς στοιχεία μνημονικά ανάβουν πυρκαγιές που να μετρήσω δεν προφταίνω. Φεγγάρια τρίμερα γίναν τα πρόσωπα κι ο ασβέστης ο άσβηστος κάνει εγκαύματα τα τελευταία όνειρα με τη συνέργεια των δακρύων. [...] Κάπου-κάπου κολλώ έναν επίδεσμο ύπνου κι η φωνή μου κάνει σθεναρή το μνημόσυνο που θα πεί: πίστη στην αιωνιότητα ή του φορτίου συναίσθηση της ζωής.
Τα ανεξίτηλα
Δόμος (1987)
Η ζωή του χωρκάτη
Ευσταθίου Γρηγόριος
Γερμανός (1990)
Στο έργο αυτό μπορεί κανείς να διακρίνει τον πλούτον των συναισθημάτων του πρωτοπρεσβυτέρου Γρηγορίου Ευσταθίου. Η νοσταλγία της ιδιαίτερής του πατρίδας, Κύπρου, και η επιθυμία του να κρατήσει ζωντανή την ζωή της κυπριακής υπαίθρου των παιδικών και νεανικών του χρόνων, ο σεβασμός στο μόχθο του ταπεινου εργάτη της Κυπριακής γης του "ρεσπέρη" και οι αναμνήσεις από τις καθημερινές στιγμές της αγροτικής κυπριακής υπαίθρου πίσω από διάφορα ονόματα π.χ. ο Γιωρκής, η Κορού, ο Κωστής, ο Κακουτής, ο Αρκύρης, ο Αρκής, ο Γιαννής, ο Γιασωνής, ο Τζυρκαλλής, ο Γρυσαθθής, η Βέρα, η Φιενού...
Αμμόχωστος Βασιλεύουσα
Χαραλαμπίδης Κυριάκος 1940-
Άγρα (1997)
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ Μες στην αμαρτωλή της φορεσιά με απομιμήσεις δέντρων και πουλιών κοιμάται πλάι στη δύναμη του ονόματός της. Με την άμμο του ύπνου στα μαλλιά της γαληνεύει τα όνειρα και τα σώματα των πρωινών αγαλμάτων. Φίδια της μαλακώνουνε τα στήθια. Τι έχει να χάσει αυτή που τόσο λίγο νοιάζεται για του θανάτου την ιτιά και τα χλωρά σπαθιά; σε λίγο θα γεμίσει στάχτη το δοχείο. Και του προσώπου της η φλόγα, κάποτε ιερή, θα πλύνει με βαμπάκι την πληγή της. Η άκρη του ματιού της γίνεται αλμυρή. Το φόρεμά της λιώνει...
