Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι ραψωδίες του ποιητή στη Νέκυια με φέρουν. Τα προχριστιανικά σπέρνω κόλλυβα και με κρασί μεθάω τον Τειρεσία. Κάποιοι μού μήνυσαν για το νεκρομαντείο. Πριν αυτό σπαρθεί με καρπούς μια σκιά ρουφούσε τα πουλιά. Η αιώνια αυτή κατάρα. Ίσως, στις αχαρτογράφητες των Πλουτωνίων σπηλιές να ξαλαφρώσει η ψυχή μου και της Ιθάκης το δρόμο να βρω. Διψασμένος από το χοντρό αλάτι των τριμμένων οστών σου κόρεσα το μένος μου με της Στυγός το νερό.

ARS POETICA κανείς δεν είδε το μασκοφόρο με τα τριαντάφυλλα. έφευγε απ' το σπίτι με ψαλίδια στα χέρια και μ' ένα γάτο μαύρο αγκαλιά στο δάσος με τα μυστικά -δεν το 'ξερε κανείς- μέχρι που χείλη τεράστια μίλησαν για εγκλήματα στον ποταμό, για πευκοβελόνες θηρίου, για επιθανάτιους χτύπους και θρήνους στη διαπασών. τότε ήταν που αγκάθια χέρια το ξεγύμνωσαν, το ξερίζωσαν το μολυσμένο μανιτάρι το μαινόμενο. ΚΑΙ ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ τη νύχτα έρχονται οι σκέψεις πλανόδιοι λειτουργοί και μύστες. με αποφεύγουν τη μέρα όταν χλομή ξυπνώ απ' τη λήθη ενώ το βράδυ κάνουν κύκ...

«Πριν την αιχμαλωσία, / να κάθομαι σε πολυθρόνα / και να πίνω καφέ, / δεν τα φαντάστηκα ποτέ / ότι είν’ ελευθερία».

Ο ποιητής μ' αυτή την ποιητική συλλογή, παραδίδει στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, ένα χαριτωμένο, φιλοσοφημένο και ευχάριστο ποιητικό λόγο, βγαλμένο από τα βάθη της ψυχής του και στηριγμένο στις προσωπικές του εμπειρίες και βιώματα. Πραγματεύεται οράματα, σκέψεις και προβληματισμούς, χαρές, λύπες και ελπίδες, χρησιμοποιώντας τη σημερινή ομιλουμένη κυπριακή διάλεκτο σαν κύριο εργαλείο έκφρασης. Με τους καλοφτιαγμένους στίχους του, εκφράζει χωρίς υπεκφυγές τη γνώμη του και με την ποιητική του ικανότητα και ευαισθησία παίρνει θέση καλώντας για μια δικαιότερη κοινωνία. Υμνεί τη...

Η Ευτυχία Παναγιώτου, στο δεύτερο ποιητικό βιβλίο της "Μαύρη Μωραλίνα", πειραματίζεται στο πεδίο της εξομολογητικής ποίησης πλάθοντας μια ιστορία για ποικίλες μορφές καταπίεσης, όπως εκφράζονται σε ένα σύστημα αποικιοκρατίας ή ολοκληρωτισμού, αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Στην ιστορία της μαύρης Μωραλίνας, μιας νεαρής νέγρας που αναζητά στο χάρτη το σημείο όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι, ρόλοι και όρια είναι ρευστά και το μέλλον προμηνύεται επικίνδυνα αβέβαιο. Η "Μαύρη Μωραλίνα" όμως δεν φοβάται πια το ύψος, δεν φοβάται το κενό, ζωγραφίζει στο τετράδιό της...

Ευτυχία θα πει: να βρεις την αγάπη και την καλοσύνη μέσα σου, και να τις μοιραστείς με τους άλλους.

Η συλλογή αποτίνει φόρο τιμής στους επιφανείς και αφανείς ήρωες του Έπους της ΕΟΚΑ 1955-59, στις χιλιάδες αγωνιστών που πολέμησαν και ονειρεύονται ακόμα τη Λευτεριά της Κύπρου. Δείγμα γραφής: Χέρι με χέρι τον πυρρίχιο χόρευαν στ' αλώνια της τιμής, στα κακοτράχαλα βουνά και στις μικρές ραχούλες. Και πορεύονταν με μπόρες, με λιοπύρι ακάματοι, θηρευτές Δικαιοσύνης.

ΩΔΗ ΣΤΟ ΨΕΜΑ Κλαίνε οι κάμποι κλαίνε τα βουνά τον ήλιο που βυθίζεται στο ψέμα τη μέρα που λικνίζεται σαν να 'τανε θεά τη νύχτα που στολίζεται μόνο για τους καθρέφτες τις στιγμές που πέφτουν χορεύοντας στο πηγάδι της μνήμης (λες και θα γύριζαν ποτέ στο φως ξανά με το σφρίγος της νιότης) την ένοχη σιωπή που βυθίζεται στο τέλμα των ονείρων μας το ψέμα που φουντώνει και μας πνίγει τη λήθη που μας διπλώνει και μας τυλίγει. Στην ένατη ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη, που τιτλοφορείται "Ληξιπρόθεσμες επαγγελίες", γύρω από το κεντρικό θέμα του σ...

"Δεν είναι μονάχα συναισθηματική ανάγκη που με παρότρυνε να ασχοληθώ -κάτι εξαιρετικά επίπονο- και να μαζέψω -τουλάχιστον όσα μπόρεσα- τα δημοσιευμένα σε περιοδικά και εφημερίδες καθώς και τα αδημοσίευτα ποιητικά έργα του πατέρα μου και να προσπαθήσω να τα εκδώσω. Οι τοτινές συνθήκες του τόπου μας και της ζωής του δεν του επέτρεψαν να το κάνει ο ίδιος. Και όπως είναι φυσικό, σιγά σιγά αρχίζει να παραλείπεται από πολλές νεότερες ανθολογίες. Ο Λεωνίδας Παυλίδης όμως δικαιούται, νομίζω, μια θέση στην πνευματική ζωή τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας. [...] Πέρα από το ποιη...

Στην Πενταλιά ανθίσαν οι αμυγδαλιές Αλέξανδρε και συ ανάμεσα στο Γρανικό και στο Κεμπέκ αναζητάς, λέει τον κόσμο... Κοίταξα το σκληρό τοπίο το φεγγάρι ήταν γεμάτο δεν έμεναν παρά κάτι μεσοτοιχίες σημάδι πως κάποτε ήτανε σπίτια. Ύστερα χάθηκε μες στη νύχτα. Κανείς δεν έμαθε αν πέθανε στο Μόντρεαλ στην Πενταλιά ή στη Βαβυλώνα.

Σ' αυτόν τον δεύτερο τόμο της σειράς για την Κυπριακή λογοτεχνία ανθολογούνται ποιητές των αρχών του 20ού αιώνα (Γλαύκος Αλιθέρσης, Τεύκρος Ανθίας, Παύλος Βαλδασαρίδης, Νίκος Βραχίμης, Λευτέρης Γιαννίδης, Δημ. Δ. Δημητριάδης, Πυθαγόρας Δρουσιώτης, Μάνος Κράλης, Νίκος Κρανιδιώτης, Γιάννης Λεύκης, Ζήνων Ρωσσίδης κ.ά.). Εξετάζονται η θέση τους στην ιστορία της λογοτεχνίας καθώς και κεντρικά θέματα του έργου τους: η μοναξιά, το όνειρο, η συνομιλία με τη φύση, η σχέση με τη μουσική. Παρουσιάζεται έτσι μία, εν πολλοίς άγνωστη στο ελλαδικό κοινό, ποίηση χαμηλών τόνων και εσωτε...