Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην ποιητική αυτή συλλογή του Γιώργου Μοράρη, από την πρώτη κιόλας σελίδα, τα τέρατα κινούνται με όρους αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. H Ερινύα για λόγους εύγλωττους είναι το μόνο τέρας που δεν φορά καλύπτρα. Στις επόμενες σελίδες παρελαύνουν δανεισμένα ομοιώματα από όλες τις εποχές. Το κράνος του ιππέα είναι μια σφραγισμένη μάσκα, όπως του μεσαιωνικού σιδερόφρακτου ιππότη. Στην κορυφή της πυραμίδας ο θάνατος μεταμφιέζεται στη ρωμαϊκή αρένα. Ακολουθούν στους νεότερους χρόνους τα προσωπεία του έρωτα φασματικά και απροσδιόριστα. Μέχρι που ανασύρεται η γαμήλια καλύπτρα. Γιατί...

Στην έκτη ποιητική συλλογή του, "Το μάθημα της περίληψης", ο Γιώργος Καλοζώης επανέρχεται στη γνώριμη θεματική του. Ο κόσμος όπως τον συλλαμβάνει το μυαλό αποτελεί μια μεγαλειώδη αφαίρεση, μια μεταφορά, μια περίληψη που δεν οδηγεί πουθενά, με την έννοια ότι δε χρησιμεύει σε τίποτα. Ή μάλλον χρησιμεύει για να αποδειχτεί ότι οι νοητικές λειτουργίες μας είναι ατελείς και η μεταδοτικότητα της οποιασδήποτε γνώσης εξαιρετικά δυσχερής. Το νευρικό σύστημα του ανθρώπου εμποδίζει την κατανόηση του κόσμου και κατ' επέκτασιν τη μετάδοση αυτής. Ό,τι ζούμε, ό,τι καταλαβαίνουμε είναι σπαρ...

"Ο ΓΟΡΙΛΛΑΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ" Ένας γορίλλας στον ζωολογικό κήπο του Βερολίνου περιφέρεται οργισμένος μέσα στον περίκλειστο από τοίχους και σίδερα λάκκο του. Μας κοιτάζει με βλέμμα σκοτεινό, όπως ο φυλακισμένος σε ισόβια. Σίγουρα έχει πλήρη συναίσθηση της κατάστασής του και μισεί τη μοίρα του, όπως κι εμάς, που τον κάναμε θέαμα. Αν μπορούσε να μας φωνάξει κατάμουτρα αυτά που σκέφτεται για μας δεν θα ξέραμε πού να κρύψουμε το πρόσωπό μας. Πιο πολύ όμως θα ήθελε να βρεθεί ελεύθερος έξω από τον λάκκο του και σαν ένας φοβερός θεός, απελευθερωμένος, να μας σκορπί...

ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ Συμμορίες κακόφημων λέξεων κακόηχων και διε- φθαρμένων λυμαίνονται τα ποιήματα μέτριων έως κακών ποιητών.

Τα ποιήματα της Δάφνης Νικήτα απηχούν την υπερσύγχρονη τάση της ενοποίησης των τεχνών, είναι ποιήματα εικαστικά, αρχιτεκτονικά, μουσικά, κινηματογραφικά και φωτογραφικά. Χωρίς να προδίδουν άμεσα το μυστικό τους, ωστόσο είναι ποιήματα μιλητά, μπορείς να τα πεις και να τα ξαναπείς όπως γινόταν και με τα παλιά ποιήματα. ("Το Ροδακιό") [Μικρό δείγμα γραφής:] ΤΟ ΒΡΟΧΕΡΟ ΒΑΓΟΝΙ Βρέχει καθώς το ξύλινο βαγόνι χαράζει τις γραμμές Από το ανοιχτό παράθυρο σε βλέπω να κρεμάς κλωστές από τον ουρανό και στην άκρη τους το χαμόγελό σου. ΣΑΝ ΑΓΚΑΘΙ Χωρίς εσένα μ...

Ο Μεχμέτ Κανσού, είτε ως πνευματικός δημιουργός είτε ως απλός πολίτης, έχει βαθιά ριζωμένη μέσα του την αίσθηση της προσφοράς στην κοινωνία, την αίσθηση της υπηρεσίας προς το κοινωνικό σύνολο. Αυτή ήταν και παραμένει η στάση όλης της ζωής του ως λογοτέχνη, ως εκπαιδευτικού και ως ανθρώπου. Και όπως η ζωή του δεν είναι πομπώδης και διακηρυκτική, έτσι και το έργο του. Η γλυκύτητα και η πραότητα του χαρακτήρα του έχουν ένα ευτυχές συναπάντημα με τη σεμνότητα, τη λιτότητα και τους χαμηλούς τόνους που διακρίνουν το έργο του. Μια "ροκ συμφωνία" σκουπίζει τα πράσινα φύλλα του...

Στο βιβλίο αυτό, η Αγνή Λεαντζή Μενελάου, μέσα από τα ποιήματα, αναζητεί εναγωνίως την αλήθεια, περί της έλευσης του ανθρώπου στη γη, το σκοπό της ύπαρξής του και τον τελικό προορισμό του. Με λίγα λόγια γιατί γεννήθηκε ο άνθρωπος, ποιος ο σκοπός της εδώ ζωής του και πού πάει μετά θάνατον.

Όλα τα ταξίδια που σου έταξα σε πόλεις, σε ποτάμια, σε έρωτες ή θάλασσες και δεν έγιναν, θα διανύσω στον υφασμάτινο χάρτη του κόσμου που με περιτυλίγει καθώς εισχωρώ στο απέραντο γαλάζιο, πράσινο και μαύρο νερό της θάλασσας για να χορέψω ένα τανγκό στον βυθό. Αν δεις τις φυσαλίδες να φτάνουν στα παράλια της Κύπρου στη Μεσόγειο, ενώ κάθεσαι και αγναντεύεις, είμαι ζωντανός.

ΠΡΩΙΝΑ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ Κοίταξε επιτέλους έξω / απ΄ το ανοιχτό παράθυρο / να χωθούν βαθιά / τα κλαδιά μέσα στα μάτια! / Το δέρμα είναι πνεύμα / Το κρύο σφίγγει το δέρμα / Το κρύο σφίγγει το πνεύμα. / Πρωινά γαλλικού χειμώνα. / Η παρουσία είναι απόλυτη. / Κάμπος αιωνιότητας. Χαρούμενα ποιήματα και σύντομα κείμενα θεωρίας της παρατήρησης. Η οπτική ως απτική. Έργο για την άσκηση του βλέμματος, τη μεγάλη γλυπτική, το πώς δυναμιτίζεται η επιθυμία, τη λεπτότητα του έρωτα, το γαλλικό κόρνο. Η θλίψη μας ενώνει. Η χαρά είναι ασκητής.

Ο βραβευμένος ποιητής Γιώργος Καλοζώης στην έβδομη ποιητική συλλογή του "Τα νύχια του κόκορα" δημιουργεί με απλά ρεαλιστικά υλικά ένα ασπρόμαυρο, εφιαλτικό εξπρεσιονισμό. Γνήσιος ποιητής της εποχής του φτάνει τη γλώσσα στα όριά της, για να αγγίξει τον πυρήνα των πραγμάτων. Πουθενά δεν υπάρχει ελπίδα. Η αισιοδοξία αντλείται από τη συνέχιση της διαδικασίας της ίδιας της γραφής. Ο τίτλος της συλλογής παραπέμπει στο γνωστό ζωολογικό σύμπαν του ποιητή. Οι άνθρωποι μεταμορφώνονται σε ζώα, τα ζώα σε ανθρώπους. Υπάρχει ρευστότητα ανάμεσα στις δύο ταυτότητες και φοβιστική εναλλαγή....

Φυλακισμένος κάθομαι κι απ' τις πληγές μουγκρίζω Μέρα και νύχτα φύλακες πενήντα με φυλούν Και το Φεγγάρι κρύφτηκε στο σύννεφο το γκρίζο Μ' αυτή την ώρα αναπολώ τα μάτια της Aelun [...]