Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αμμόχωστος. Η δική μου Άγια Πόλη που καρτερά ν’ ανοίξουν τα συρματοπλέγματα. Να λάμψει ξανά στο φως η χρυσοστολισμένη αγκαλιά της.

Τα ποιήματα του Τίτου Χριστοφίδη, τα μαγνητίζει ένας εύρωστος στοχασμός φιλοσοφικής τάξης. Όμως όχι μόνον αυτό. Μέσα απ' τις σκεπτόμενες εικόνες του, αναδύεται πλούσιος λυρισμός που τον εκτρέφει γενναιόδωρα η δυναμική του γλώσσα. Γιάννης Βαρβέρης Έλληνας ποιητής της γενιάς του '70, κριτικός, δοκιμιογράφος και μεταφραστής

Στην ποιητική συλλογή του Ρήσου Χαρίση "Θάλασσα εσωτερικού χώρου" ιχνογραφούνται στιγμές από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα με τρόπο ρεαλιστικό και συνάμα εσωτερικό. Η φύση και τα παράδοξα της ιστορίας συμπλέκονται με τα πάθη και τα δεινά της εποχής μας προσδίδοντας στην ποίηση του Χαρίση μια καθολικότητα. Τέλος, η ειρωνεία, η παρωδία και η λογοπαικτική διάθεση αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά του λόγου του ποιητή και αναδεικνύουν το ιδιαίτερο χρώμα του. ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ Και μου 'λεγες πως είσαι αυτή π' αναστενάζει όταν εισχωρούν εντός σο...

Η Σίλια Χριστοδούλου, ζει έντονα από μικρή κάθε τι Ελληνικό και νιώθει και ότι ιστορικά ήρθε η στιγμή το ελληνόφωνο κοινό των Βρυξελλών (Ελλαδίτες, Κύπριοι και άλλοι Ευρωπαίοι λάτρεις της ελληνικής γλώσσας) αλλά και γενικά οι Έλληνες, Κύπριοι και Ομογενείς να προσεγγίσουν ξανά τις ρίζες τους μέσα από τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τις τέχνες, τη Γλώσσα και την Παράδοση που κληρονομήσαμε. Μέσα από την ποίησή της αχνοφαίνεται η βαθύτερη φωνή της που μας λέει ότι "η λογοτεχνία μετουσιώνει το τραύμα φανερώνοντας συνάμα αλήθειες μακριά απ' την ματαιοδοξία της κάθε πολιτικής σκηνής...

Πόσες αμυχές δεν κρύβει η ποίηση πόσες εκδορές πόσες πτώσεις σε χαράδρες οδύνης πόσα πουλιά στις φωλιές τους να τρέμουν τις λέξεις πόσων πιστών απεγνωσμένες πορείες. Κι αν όλα σβήσουν και χαθούν η ποίηση θα μείνει για να πυρώνει τις καρδιές στου λόγου το καμίνι για να χτυπά με δύναμη στη στάχτη τα φτερά της να πολεμά με τη σιωπή τους λόγους της απάτης. Στη δέκατη ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη, που τιτλοφορείται "Στρώσεις του ανέφικτου" (Αθήνα, Φαρφουλάς, 2020) περιλαμβάνονται πενήντα ποιήματα, γραμμένα κατά την περίοδο 2016-2019. Τα ποιήματα αυτά κα...

Το πρώτο βιβλίο του Άκη Βάλβη, κατά κόσμον Σάββα Βλαδιμήρου, με τον τίτλο "Δορυφόρος / Spear baerer" αρχικά ξαφνιάζει ευχάριστα τον αναγνώστη και τον εισβάλλει στη συνέχεια σιγά - σιγά, από το διάβασμα ενός πολύ ενδιαφέροντος, ελληνοαγγλικού ημερολογίου στα μυστήρια και άδυτα της ποιητικής τέχνης. Η ματιά του συγγραφέα περιφέρεται συνειδητά, σαν δορυφόρος, όχι μόνο στον πραγματικό γύρω του κόσμο, κυκλώνοντας τις πόλες Πάφος, Ιεροσόλυμα, Χεβρώνα, Ραμάλα, Γάζα, Βηθλεέμ, και Ιεριχώ, αλλά και στον υπερφυσικό και συμβολικό χωροχρόνο, κυκλώνοντας δυναμικά τη σκέψη και το συναίσθη...

BRAIN FREEZE Στο παραμυθοπωλείο Λέει: Δε θέλω να είμαστε φίλες Καίω τη γλώσσα μου Ρουφώντας αμήχανα Το τσάι του Harry Potter Θέλω να τη φιλήσει Να περάσει Γίνομαι Σκληρή Κατεψυγμένη φράουλα

"Οσία". Είναι τίτλος της ποιητικής συλλογής της Προέδρου του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (ΣΠΕΚ), Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη της γιαγιάς της, μητέρας του πατέρα της. Η Οσία Αϊβάτογλου του Ηλία και της Δέσποινας, γεννήθηκε το 1924 στην Κωνσταντινούπολη. Νυμφεύθηκε τον Φώτιο Σιγιουλτζή του Κωνσταντίνου και της Κυριακής, γεννηθέντα το 1920 στην Αδριανούπολη. Είχαν εργαστήριο παραγωγής μαντολάτων. Απέκτησαν τρεις γιους. Έζησαν στη Θεσσαλονίκη γεμάτοι αγάπη ο ένας για τον άλλο. Έφυγαν πολύ νωρίς για το μεγάλο ταξίδι... "Παράλληλα, τ...

Άνυδρο θαλασσόκρινο νησί μου, αρχαίος βολβός στην άμμο του παλιού καιρού. Έφυγαν τα καράβια τους και πάλι. Δεν έφεραν κρασί και λάδι να γεμίσουν τα πιθάρια. Μόνο στα λαδιασμένα σώματα με δείχτες αντηλιακούς νυχτόβιες πεταλούδες ανασαίνουν. Αντέχεις;

Η γλωσσοκεντρική/γλωσσοπλαστική ποίηση του Μιχαήλ Κ. Παπαδόπουλου (Τις λέξεις δεν τις αναγνωρίζετε/ Έτσι αριθμομνήμονες που/ Καταντήσατε/ Δεν μπορείτε να δείτε/ Ούτε να δείξετε το φεγγάρι) βαθειά συνδεδεμένη με τον σουρεαλισμό, προϊόν της αγάπης του στον Ανδρέα Εμπειρίκο (με τις διττές του ιδιότητες του υπερρεαλιστή ποιητή/ψυχαναλυτή), παρουσιάζει την ανάλογη έκ-ρηξη που απαιτούν οι καταστάσεις στα χρόνια μας. Κάθε του λέξη είναι μια χειροβομβίδα, έτοιμη να σκάσει πρώτα στα δικά του χέρια κι έπειτα [ελπίζει] να ευαισθητοποιήσει τους ανα-γνώστες προς τους οποίους προσβλέπει...

Ο Μεχμέτ Κανσού, είτε ως πνευματικός δημιουργός είτε ως απλός πολίτης, έχει βαθιά ριζωμένη μέσα του την αίσθηση της προσφοράς στην κοινωνία, την αίσθηση της υπηρεσίας προς το κοινωνικό σύνολο. Αυτή ήταν και παραμένει η στάση όλης της ζωής του ως λογοτέχνη, ως εκπαιδευτικού και ως ανθρώπου. Και όπως η ζωή του δεν είναι πομπώδης και διακηρυκτική, έτσι και το έργο του. Η γλυκύτητα και η πραότητα του χαρακτήρα του έχουν ένα ευτυχές συναπάντημα με τη σεμνότητα, τη λιτότητα και τους χαμηλούς τόνους που διακρίνουν το έργο του. Μια "ροκ συμφωνία" σκουπίζει τα πράσινα φύλλα του...

ΑΝΑΚΛΗΣΗ - ΜΙΑ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΟΝΕΙΡΟΥ Καταπιεσμένα υποκείμενα σε στάση ύπνου. Εδώ βλέπουμε τη συγκίνηση. Οι στήμονες, ο ύπερος τα κουρέλια απ’ το βάθεμα των δακτύλων μας σκοτεινές διαφάνειες από αλλοτινούς καιρούς που χάθηκαν και δείχνουν δυο τελευταία σου φιλιά. Ξύπνησα ευτυχισμένη από τούτο τ’ όνειρο αγάπη μου.

Η ποίηση της Νεσιέ Γιασίν είναι ένα δώρο εικόνων, συναισθημάτων και ταυτόχρονα μια πολιτική πράξη. Λειτουργεί από τα μέσα προς τα έξω· ξεκινώντας δηλαδή με την αποτύπωση του εσωτερικού της εγώ, κατορθώνει να εκφράσει μια ολόκληρη γενιά Τουρκοκυπρίων που αγωνίζονται για μια πατρίδα που θέλουν να τους ανήκει. Η Νεσιέ δεν αισθηματολογεί, όμως η ποίησή της είναι αισθηματική, δεν συνθηματολογεί, όμως οι στίχοι της γίνονται συνθήματα. Μονάχα αγαπάει. Τον άνθρωπο, τη φύση, τον γιο της, τη γυναικεία της υπόσταση, την πατρίδα της. Μέσα από την αγάπη, υφαίνει ένα οικουμενικό σύμπαν π...

Η νύφη του Ιούλη, ένα συνθετικό-βιωματικό ποίημα εμπνευσμένο από πρόσφατο οδοιπορικό του ποιητή στο κατεχόμενο, από τον τουρκικό στρατό, βόρειο μέρος της Κύπρου. Όπως εκμυστηρεύεται, ήταν για εκείνον μια αποκαλυπτική, συγκλονιστική εμπειρία, "καθώς στην ηλικία των σαράντα πέντε ετών, έστω ως επισκέπτης, είδα για πρώτη φορά την πατρίδα μου ολόκληρη. Για πρώτη φορά, οι αφηγήσεις και οι περιγραφές της μάνας μου και του τζυρού μου, που κατάγονται από την κατεχόμενη Ακανθού και την Αμμόχωστο αντίστοιχα, έγιναν ζωντανή εικόνα, βίωμα και αίσθημα. Ένιωσα πραγματικά ότι ένα χαμένο κ...

"Μια νύχτα ονειρεύτηκα κάτι που ’χα ξεχάσει Το όνειρο το αλλιώτικο και το αλλοτινό Ένα Φεγγάρι όμορφο στην πιο γλυκιά του χάση Που το υμνούσα εκστατικός σαν ωδικό πτηνό Κι ακόμη ονειρεύτηκα θάλασσες και πελάγη Και ένα δάκρυ κρύσταλλο, διαμάντι καθαρό Τα θαύματα που κάνανε του Ύνυς Μόνα οι μάγοι Που τέτοια άλλα παρόμοια δεν έχω δει θαρρώ Τα γαλανά τα μάτια της, τα κόκκινά της χείλη Το δέρμα, την ανάσα της, το γέλιο, τη φωνή Την ομορφιά της που ’τανε σαν σπάνιο κοχύλι Που με γεννά και με πονά και με δολοφονεί Μα όσο κι αν με κέντησε, όσο κι αν με σκοτώνει Α...