Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό επιλέγονται και ανασύρονται ορισμένα θέματα, κατά τη γνώμη μας κεντρικά για τη συνολική κατανόηση του πλατωνικού έργου. Ως οδηγητικό νήμα χρησιμοποιείται το παρεχόμενο από τον ίδιο τον Πλάτωνα, όπως αυτό σχηματοποιείται στους ύστερους διαλόγους του εκ των οποίων ο τελευταίος δεν πρόλαβε καν να γραφτεί: σοφιστής (Σοφιστής), πολιτικός (Πολιτικός), φιλόσοφος. πλατωνική φιλοσοφία αντιμετωπίζεται ως όλον, ως ένας ιστός με πολλά επιμέρους συμπλεκόμενα νήματα. Ο Πλάτων, σαν την αράχνη, έχει στήσει τον ιστό του και μας έχει παγιδεύσει στην τυραννική του γοητεία. Στη...

The "Ανάπτυξις" is a text not only needed but also deserved a critical edition. To produce such an edition has been my main concern in this book, but I have also tried to bring some order and some accurace in what pertains to Nicholas' life and works. Chapter one of the introduction is a narrative of his life and of the events of his times which are echoed in his writings. The crucial Greek passages are grouped together in the appendix at the end of the introduction. Arabic numerals refer to footnotes and latin letters to the appendix. The reader is advised to read a whole...

Το βιβλίο αυτό επιχειρεί μια ερμηνευτική ανακατασκευή του κλασικού πλατωνικού έργου "Πολιτεία" από τη σκοπιά της μαρξικής θεωρίας της αξίας και του χρήματος, επιδιώκοντας να καταδείξει το σύνθετο ρόλο που διαδραμάτισε η ανάπτυξη του χρήματος στην αρχαία πόλη και την επίδραση του στη διαμόρφωση της πλατωνικής θεωρίας. Σε αυτό το πλαίσιο, διερευνάται τόσο ο συστατικός όσο και ο διαλυτικός ρόλος της ανάπτυξης του χρήματος όσον αφορά στη διαμόρφωση της πλατωνικής θεωρίας δικαιοσύνης, ενώ, παράλληλα, αυτή η ανάπτυξη τίθεται ως βάση εξήγησης του σχηματισμού των πολιτευμάτων, αλλά...

Μετά τα 10 δώρα του δημιουργού προς τον κόσμο και μετά τη δημιουργία των αστέρων, η οποία περιγράφηκε στο προηγούμενο βιβλίο, ο Πρόκλος, ακολουθώντας την πορεία του πλατωνικού Τίμαιου, ασχολείται στο Ε΄ και τελευταίο βιβλίο του "Υπομνήματος στον Τίμαιο" με τους γενεσιουργούς θεούς, δηλαδή τους θεούς οι οποίοι είναι πλέον συνδεδεμένοι με τη γένεση, τον υποσελήνιο κόσμο του γίγνεσθαι, και οι οποίοι παράγουν τα θνητά όντα. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Από τους διάλογους του πνευματικού του γενάρχη, ο Πρόκλος, εκτός από την Πολιτεία, υπομνημάτισε τον Κρατύλο τον Παρμενίδη, τον Τίμαιο, τον πρώτο Αλκιβιάδη, τον Φίληβο, τον Θεαίτητο, τον Σοφιστή. τον Φαίδρο, τον Φαίδωνα και τμήματα του Συμποσίου - και ίσως τον Πρωταγόρα, τον Γοργία και τους Νόμους. Από τα υπομνήματα αυτά πολλά δεν σώζονται και άλλα έχουν μερικό ως προς το σχολιαζόμενο σύγγραμμα χαρακτήρα. Η "Πολιτεία" είναι ο διάλογος που αποτέλεσε κεντρικό σημείο αναφοράς για το πλατωνικό έργο. Σύμφωνα με τους καθορισμούς του υποτίτλου της, το αντικείμενο της είναι "περί δ...

Στον παρόντα τόμο συμπεριλαμβάνεται το δεύτερο και τελευταίο μέρος του Ε΄ βιβλίου, και πιο συγκεκριμένα οι 7 υπόλοιπες ενότητες του βιβλίου αυτού.

[...] Στο ανωτέρω πλαίσιο κεφαλαιώδη θέση κατέχουν οι αντιλήψεις του Πλάτωνα περί δικαίου. Διαθέτουμε τις κειμενικές προϋποθέσεις για να υποστηρίξουμε ότι η έννοια του δικαίου ανήκει στον αστερισμό των προσφιλών θεμάτων του, την οποία υποστηρίζει στους αρεταϊκούς και πολιτικούς διαλόγους του, κυρίως όμως και συστηματικά στους: "Γοργίας", "Πολιτεία", "Πολιτικός" και μάλιστα υπό ποικίλες οπτικές, και θεματολογικές και μεθοδολογικές. [...] Στην κατηγορία λοιπόν των ανωτέρω διαλόγων μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ανήκει και ο "Περί δικαίου". Ωστόσο, σύμφωνα με τη σχετική έρευ...

[...] Στο ανωτέρω πλαίσιο κεφαλαιώδη θέση κατέχουν οι αντιλήψεις του Πλάτωνα περί δικαίου. Διαθέτουμε τις κειμενικές προϋποθέσεις για να υποστηρίξουμε ότι η έννοια του δικαίου ανήκει στον αστερισμό των προσφιλών θεμάτων του, την οποία υποστηρίζει στους αρεταϊκούς και πολιτικούς διαλόγους του, κυρίως όμως και συστηματικά στους: "Γοργίας", "Πολιτεία", "Πολιτικός" και μάλιστα υπό ποικίλες οπτικές, και θεματολογικές και μεθοδολογικές. [...] Στην κατηγορία λοιπόν των ανωτέρω διαλόγων μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ανήκει και ο "Περί δικαίου". Ωστόσο, σύμφωνα με τη σχετική έρευ...

[...] Ο Πρόκλος ωστόσο δρατηριοποιείται συγγραφικά σε μια εποχή κατά την οποία ο γνήσιος φιλοσοφικός στοχασμός έχει αποκτήσει έναν δευτερεύοντα ρόλο και έχει προσλάβει, κατά το μάλλον ή ήττον, τη λειτουργία ενός χρηστικού -ανωτάτης βέβαια υφής- μέσου για την επεξεργασία θεολογικών και μεταφυσικών ζητημάτων. Πρόκειται για μια ιστορική περίοδο στο πλαίσιο της οποίας κυριαρχούν οι θρησκευτικές πράξεις, οι μυστικές τελετές και οι θεουργίες, για να εκφραστεί μέσα από την εκτύλιξή τους η εσωτερικότητα του ανθρώπου. Στην συγκεκριμένη αυτή στιγμή της ιστορικής εξέλιξης ο άνθρωπος α...

Ο τόμος περιέχει ένα ευσύνοπτο τμήμα από τα σχόλια του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πρόκλου (412-485) στον πλατωνικό διάλογο "Αλκιβιάδης Α'", και συνοδεύεται από εκτενές ερμηνευτικό δοκίμιο του μεταφραστή και επιμελητή, καθηγητή στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών, Χρήστου Αθ. Τερέζη, που περιλαμβάνει τις ενότητες: Α': "Οι γνωσιολογικές προϋποθέσεις της διαλεκτικής και της θεωρίας", Β': "Από τη γνωσιολογία στην οντολογία".

Tο βιβλίο "Διαχρονικά Τεκμήρια της Πλατωνικής Παράδοσης" αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, συνέχεια της πρόσφατης έκδοσης η Βιβλιοθήκη του Πλάτωνα και της Ακαδημίας, που κυκλοφόρησε το 2013. Πραγματεύεται ζητήματα σχετικά με την αναπαραγωγή και ταξινόμηση των πλατωνικών Διαλόγων από τα χρόνια του Πλάτωνα έως και τον 16ο αιώνα μ.Χ. και κατ’ επέκταση με τη διαδρομή του πλατωνικού corpus. Ξεδιπλώνοντας το χρονικό αυτής της διαδρομής, ο αναγνώστης παρακολουθεί τη συγκρότηση φιλοσοφικών σχολών, τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση, των οποίων η διδασκαλία βασίστηκε στις πλατωνικές θε...

''... οι άξιοι άρχοντες δεν επιδιώκουν την εξουσία ούτε για τη δόξα ούτε για τα χρήματα, αφού δε θέλουν να χαρακτηριστούν ούτε κλέφτες ούτε φιλόδοξοι. Ο φόβος είναι η αιτία και όχι το κέρδος, που δέχονται οι άξιοι να κυβερνήσουν. Η πιο μεγάλη τιμωρία για αυτούς θα είναι να τους εξουσιάζει κάποιος χειρότερος. Αν όμως υπήρχε μια άριστη πολιτεία με άριστους ανθρώπους κανείς δε θα ήθελε να κυβερνά. Και θα προτιμούσε ο καθένας να έχει όφελος από τον άλλο, παρά να ωφελεί επωμιζόμενος τις ευθύνες της εξουσίας. ...Διότι δεν υπάρχουν φύσει άριστοι πολιτικοί, αφού η πολιτική αρετή εί...

Ο Βλαδίμηρος Σολοβιόφ (1853 - 1900) δικαίως θεωρείται γενάρχης της ρωσικής φιλοσοφικής σχολής, ο άνθρωπος που μέσα από μεγάλες, βαθιές και επίπονες αναζητήσεις, κατάφερε να θεμελιώσει τον φιλοσοφικό στοχασμό, πάνω στα πανάρχαια θεμέλια του πλατωνισμού. Γόνος οικογένειας διανοουμένων, ο πατέρας του ήταν ιστορικός και συγγραφέας του μνημειώδους έργου Η ιστορία του ρωσικού κράτους, ο Σολοβιόφ μας κληροδότησε όχι μόνο σημαντικό έργο, αλλά και μία πλειάδα μαθητών που συνέχισαν το έργο του, τόσο εντός της σοβιετικής Ρωσίας, όσο και στην υπερόρια εξορία του πρώτου κύματος της...

Όποιος θέλει να ερμηνεύσει την πλατωνική φιλοσοφία πρέπει να μάθει να χωρίζει αυστηρά την λογική από την ποίηση της φιλοσοφίας αυτής. Από τ' άλλο μέρος όμως, είναι ανάγκη κάποτε αυτός ο χωρισμός να υπερπηδηθεί, δηλαδή λογική και ποίηση στον Πλάτωνα να ερμηνευθούν όχι μόνο χωριστά, αλλά και στη βαθύτατη αμοιβαία σχέση που έχει το ένα με το άλλο. Το αίτημα τούτο της ερμηνείας με παρακολουθούσε όλη την τελευταία δεκαετία που είχα την ευκαιρία να διδάσκω Πλάτωνα στη νέα μας γενεά. Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλος, Πρόλογος στην έκδοση του 1941

Ο όρος "δημοσιότητα" μπορεί να μην απαντά στην αρχαία ελληνική γραμματεία (εντοπίζονται μόνο ομόρριζες και συνώνυμες με αυτόν λέξεις), όμως το περιεχόμενό του έχει ελληνική προέλευση. Σύμφωνα με τον J. Habermas δύναται να γίνει λόγος για ένα ελληνικό μοντέλο δημοσιότητας, το οποίο συναρτάται με τον δημόσιο βίο των αρχαίων Ελλήνων στον χώρο της αγοράς. Στην παρούσα εργασία γίνεται εξέταση των εκφάνσεων της δημοσιότητας στην φιλοσοφία του Πλάτωνα, με στόχο να αποδειχθεί αν το πνεύμα της δημοσιότητας είναι έκδηλο τόσο στην πολιτική φιλοσοφία όσο και την οντολογία και την γν...

Η "Πρώτη εννεάς" του Πλωτίνου (204-270 μ.Χ.) περιλαμβάνει εννέα αυτοτελή κείμενα, όπου ο μεγάλος Νεοπλατωνικός φιλόσοφος πραγματεύεται θέματα ηθικού και γνωσιολογικού περιεχομένου, όπως οι αρετές, η ευδαιμονία, η προέλευση του Κακού, διαλεκτική, η φύση του ανθρώπου, αλλά και το ζήτημα του Ωραίου. Είναι αντιπροσωπευτική όλων των συγγραφικών του περιόδων και των τεχνικών γραφής που μεταχειρίζεται ο Πλωτίνος στα υπόλοιπα έργα του. Σ' αυτήν εκτίθενται, έσω και συνοπτικά, οι βάσεις και οι θεμελιώδεις αρχές που διέπουν το φιλοσοφικό του σύστημα, το οποίο παρουσιάζεται συνήθως ως...