Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο "Λεόντιος και Λένα" η συνείδηση του Μπύχνερ αφανίζεται απ’ τον μηδενισμό, ειδικά όταν αυτός εμβαθύνει στις σχέσεις τού ανθρώπου με τη ζωή του. Και αυτή η όψη του Μπύχνερ σημαίνει απλούστατα ότι παρ’ όλες του τις αντιρρήσεις για τον Σίλλερ, τον ρομαντισμό και τον ιδεαλισμό, και παρά τον φανατικό θαυμασμό του στον νατουραλισμό, κατά βάθος είναι ένας αγιάτρευτος ρομαντικός. Δεν ανήκει όμως στον γερμανικό ρομαντισμό. Ο Α. Τζ. Νάιτ λέει πως ο Μπύχνερ δεν είναι συναισθηματικός, δεν είναι όμως και ασυγκίνητος ή και ρομαντικός. Τα ρομαντικά του στοιχεία, βέβαια, δεν είναι σαν τ...

H "Λούλου" είναι προϊόν εκλεκτών ζυμώσεων, ας πούμε ένα άστρο παλιγγενεσίας, όπως το σύμπαν για την Καμπάλα και η νεωτέρα Ελλάς για τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο. [...] Συνιστώσες της "Λούλου" υπήρξαν "Το πνεύμα της Γης" και το "Κουτί της Πανδώρας", δύο θεατρικά έργα του Βέντεκιντ που προηγήθηκαν και που η ύστερη συγχώνευσή τους απ' τον ίδιο τον συγγραφέα γέννησε τούτο το περίφημο κράμα. Η πρεμιέρα του "Πνεύματος της Γης" δόθηκε στη Λειψία το 1898 ενώ του "Κουτιού της Πανδώρας" στη Νυρεμβέργη το 1904. Στα 1905 ο Άλμπαν Μπεργκ παρακολούθησε μια ιδιωτική παράσταση του δεύ...

Η γυναίκα με τα αναρίθμητα προσωπεία: κορίτσι και πόρνη, σύζυγος και ερωμένη, άγγελος και διάβολος. Η Λούλου ως αινιγματικό, κορυφαίο σύμβολο της γυναικείας υπόστασης θα αποτελέσει το απόλυτο αντικείμενο του πόθου αντρών και γυναικών και θα περάσει με απαράμιλλη διάθεση και δημιουργικότητα από τις ζωές όσων ανθρώπων συναντήσει στον δρόμο της, φέρνοντας τον έρωτα, την ηδονή, τον αισθησιασμό αλλά και την καταστροφή. Η Κάπα Εκδοτική προσφέρει στο αναγνωστικό και θεατρόφιλο κοινό ένα εμβληματικό έργο του ευρωπαϊκού θεάτρου, ένα κείμενο που, γραμμένο έναν αιώνα πριν, γνώρισε...

Τα δύο θεατρικά του Xάινερ Μύλλερ που περιλαμβάνονται στον παρόντα τόμο ("Ο Οράτιος" και "Μάουζερ") κατατάσσουν τον δημιουργό τους τόσο στη μεγάλη παράδοση της τραγωδίας όσο και στην παράδοση του μπρεχτικού διδακτικού έργου. Ο Μύλλερ δεν αποβλέπει σε μια προπαγάνδιση συγκεκριμένων ιδεών, στη διακήρυξη επαναστατικών ή άλλων πεποιθήσεων, αλλά εκφράζει έναν βαθύ και επώδυνο προβληματισμό γύρω από τις πολιτικές έννοιες και πρακτικές. Τα δύο έργα διατυπώνουν την εμπειρία μιας συλλογικής ανικανότητας, μιας αδυναμίας που εκδηλώνεται στο εσωτερικό της επαναστατικής θεωρίας και πράξ...

Δύο εκ παραλλήλου αντίθετες γυναίκες, δύο βασίλισσες με τελείως διαφορετικό χαρακτήρα έρχονται αντιμέτωπες σ’ αυτό το έργο: από τη μια, η προτεστάντισσα Ελισάβετ, ως δικαστής, η οποία αναθράφηκε μέσα στον αυστηρό πουριτανισμό της Αγγλίας, από την άλλη, η καθολική Μαρία Στιούαρτ, ως καταδικασθείσα, η οποία διαπαιδαγωγήθηκε μέσα στην αλαφρόμυαλη Αυλή της Γαλλίας. Η Μαρία Στιούαρτ, παρόλο το παράφορο πάθος της, απεχθάνεται την εκλεπτυσμένη υποκρισία, ενώ η Ελισάβετ, χάριν του θρόνου και του λαού, αυτοχαρακτηρίζεται ως "Παρθένα Βασίλισσα". Οι βίοι των δύο βασιλισσών είναι συνυφ...

Στο έργο «Μαρία Στούαρτ» όλοι οι χαρακτήρες είναι πειστικοί σαν δραματικοί ήρωες και η ηθική νίκη της Μαρίας παρόλο το άθλιο τέλος της, λάμπει επάνω από τον ξεπεσμό και τη σκοτεινή απομόνωση της εξουσιάστριας Ελισάβετ. Η πρωτοτυπία και η δύναμη του έργου, ο ζωηρός φωτεινός διάλογος, η μαστορική πλοκή, οι συγκλονιστικές σκηνές αναγνώρισης και ειρωνείας, ο διάχυτος λυρισμός που γίνεται ενθουσιασμός στη σκηνή λίγο πριν από τη συνάντηση της Μαρίας με την Ελισάβετ, ανάδειξαν το έργο αυτό ένα από τα ωραιότερα του παγκόσμιου δραματολογίου και το θεατρόφιλο κοινό το εχτίμησε και τ...

Ο Ινδός φορτωτής Γκάλυ Γκάυ "που δεν μπορεί να πει όχι", βγαίνει το πρωί να ψωνίσει ένα ψάρι, πέφτει πάνω σε στρατιώτες βρετανικού τμήματος πολυβόλων που αναζητούν τέταρτο άντρα και ως το βράδυ, μεταμορφωμένος σε στρατιώτη και αργότερα σε πολεμική μηχανή, εκστρατεύει μαζί με χιλιάδες άλλους εναντίον του Θιβέτ. Στο θεατρικό αυτό ο Μπρεχτ θέτει το θέμα της κατάργησης της ατομικότητας, της "ανταλαξιμότητας της ανθρώπινης ταυτότητας". Ο πόλεμος καταδεικνύει το ρόλο που καλείται να παίξει το άτομο, ως μη υπολογίσιμη μονάδα, που δεν επηρεάζει τα δρώμενα ούτε με την επέμβασή τ...

Σέφλερ: Κοιτάξτε, εγώ είμαι κάτι σαν γλύπτης που κοιτάζει μια πέτρα και διακρίνει το δυναμικό που κρύβεται στην πέτρα. Και ύστερα απελευθερώνει την ιδανική μορφή με τη σμίλη του. Αυτό ακριβώς κάνω κι εγώ με τα πρόσωπα. Αλλά στην περίπτωση σας - Λέττε: Στην περίπτωση μου; Σέφλερ: Στην περίπτωσή σας δεν διακρίνω κανένα δυναμικό. Δεν μπορώ να πω, καλά, τα μάγουλα είναι εντάξει, θα διορθώσω την αποτυχημένη μύτη, για να ταιριάζει με τα μάγουλα και να επαναφέρω την ισορροπία στο εκτροχιασμένο πρόσωπο. Ή η μύτη είναι υποφερτή, και χαράζω πάλι τα χείλη σύμφωνα μ' αυτήν και...

Ό "Αφέντης Πουντίλα κι ο υπηρέτης του Ματί" είναι κορυφαίο έργο του μεγάλου δραματουργού. Η κοινωνική αλλοτρίωση ανεξάρτητα από τάξη, φτάνει στο δισυπόστατο του ατόμου. Έργο σκληρό, που το απαλύνει η ιδιότυπη μπρεχτική φιλότητα και το χιούμορ. Το έργο γράφτηκε στα 1940-1941 όταν ο Μπρεχτ ήταν στη Φινλανδία. Πρωτοπαρουσιάστηκε στη Ζυρίχη το 1948 στο Schauspielhaus.

Τι σημαίνει ευτυχία; Υπάρχει μήπως μια μαγική διαδρομή που οδηγεί με σιγουριά σε αυτήν; Ποια είναι τα υλικά που την συνθέτουν; Ποιος είναι ο ρόλος της οικογένειας, της κοινωνίας, του σεξ, του χρήματος, σε αυτή την αναζήτηση; Δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στο γυναικείο ψυχισμό, με χιούμορ αλλά και τρυφερότητα, η Γιουστίνε ντελ Κόρτε στήνει μια σπονδυλωτή ιστορία, με μαρτυρίες και εμπειρίες προσώπων που κυνήγησαν το όνειρο και έζησαν έναν εφιάλτη. Το Εθνικό Θέατρο συστήνει στο ελληνικό κοινό την συγγραφέα Γιουστίνε ντελ Κόρτε. Η αυστριακή, μεξικάνικης καταγωγής, δημιουργός, γρά...

Τι είναι αυτό μέσα μας που ασελγεί, ψεύδεται, κλέβει και σκοτώνει; Μαριονέτες είμαστε που τις τραβούν απ' το κορδόνι, τίποτα, τίποτα δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι! Σπαθιά με τα οποία μάχονται φαντάσματα, μόνο που δεν φαίνονται τα χέρια που τα κρατούν, όπως στα παραμύθια.

Ο Δαντόν, μία από τις κύριες μορφές της Γαλλικής Επανάστασης, έχει κουραστεί από τις αδιάκοπες εκτελέσεις και την ανούσια πλέον αιματοχυσία κι έρχεται σε σύγκρουση με τον πρώην σύντροφο του και συνεπαναστάτη, τον πανίσχυρο Ροβεσπιέρο, ο οποίος αρχίζει να δρομολογεί την καταστροφή του. Παρόλο που ο Δαντόν θα μπορούσε να δραπετεύσει και να σωθεί, αφήνει τα γεγονότα με προφανή αδιαφορία να ακολουθήσουν τη ροή τους. Συλλαμβάνεται δικάζεται και τελικά αποκεφαλίζεται. Πίσω από την απάθεια του κρύβεται η φιλοσοφική πεποίθηση ότι κάθε άνθρωπος είναι ανίσχυρος μπροστά στις ιστορικές...

Η αγαθή πόρνη Σεν Τε υποχρεώνεται, σ' έναν κόσμο αχρείο, να μεταμορφωθεί σε αυστηρό και στη συνέχεια αδίστακτο "ξάδελφο", προκειμένου να επιβιώσει. Ο φύσει καλός υποτάσσεται στον θέσει μη καλό και παράγουν το κοινωνικό ερμαφρόδιτο: Σεν Τε / Σουί Τα. Το κορμί που σώζεται από την εκπόρνευση γίνεται χαμένο κορμί. Ο Μπρεχτ δεν απαντά κατά πόσον η Σεν Τε μπορούσε να πράξει διαφορετικά. Της βάζει και δύσκολα: τον έρωτα, τη μητρότητα, την αρπακτικότητα των εξαθλιωμένων, το κοινωνικό σύστημα. Ποίηση, βίαιη δύναμη, σασπένς, ακόμα και στοιχεία αστυνομικής ιστορίας -που τόσο λάτρευε-...