Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αν και το έργο "Στη ζούγκλα των πόλεων" είναι νεανικό, εν τούτοις είναι προφητικό ενός παράλογου κόσμου, ενός φρικιαστικού ανταγωνισμού για την αλλοτρίωση του ατόμου, όπου η απομόνωση είναι τόση, ώστε ούτε με την... έχθρα μπορούν να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι. Γράφτηκε στα 1921-1922. Πρωτοπαίχτηκε στο Residenztheater του Μονάχου στα 1923.

Το "Κουτί της Πανδώρας" ξεκινά με την απελευθέρωση της Λούλου, την οποία κατορθώνουν οι πιστοί ερωτικοί της σκλάβοι με επικεφαλής την κόμισσα Γκέσβιτς, μια λεσβία που την ακολουθεί σαν σκιά της ή σαν το διάβολο. Στο τέλος του έργου η Γκέσβιτς εγκαταλείπει το ρόλο του διαβόλου και παίρνει το ρόλο της μετανοούσας, προκαλεί την κάθαρση μέσω της θυσίας και μεσιτεύει υπέρ του αμαρτωλού. Το δίπτυχο της Λούλου φανερώνει την απόρριψη του νατουραλισμού, υπέρ ενός εξπρεσιονισμού που καθιστά τα θεατρικά πρόσωπα περισσότερο τύπους παρά ατομικότητες, με περιγράμματα που φτάνουν...

Σέφλερ: Κοιτάξτε, εγώ είμαι κάτι σαν γλύπτης που κοιτάζει μια πέτρα και διακρίνει το δυναμικό που κρύβεται στην πέτρα. Και ύστερα απελευθερώνει την ιδανική μορφή με τη σμίλη του. Αυτό ακριβώς κάνω κι εγώ με τα πρόσωπα. Αλλά στην περίπτωση σας - Λέττε: Στην περίπτωση μου; Σέφλερ: Στην περίπτωσή σας δεν διακρίνω κανένα δυναμικό. Δεν μπορώ να πω, καλά, τα μάγουλα είναι εντάξει, θα διορθώσω την αποτυχημένη μύτη, για να ταιριάζει με τα μάγουλα και να επαναφέρω την ισορροπία στο εκτροχιασμένο πρόσωπο. Ή η μύτη είναι υποφερτή, και χαράζω πάλι τα χείλη σύμφωνα μ' αυτήν και...

Ο "Φιλοκτήτης" του Χάινερ Μύλλερ (1929-1995) πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας "Sinn und Form" το 1965. Από γλωσσική άποψη πρόκειται για έναν μονόλιθο, για ένα από τα πιο πυκνά κείμενα του Μύλλερ και από τα πιο εντυπωσιακά λόγω του καθαρού ποιητικού-νοητικού του βάθους. Ο Μύλλερ το δούλευε από τα τέλη του '50. Αποτελεί μια πρωτότυπη διασκευή της τραγωδίας του Σοφοκλή, η οποία στα χέρια του Μύλλερ γίνεται έργο διδακτικό, παραβολή για τα παράδοξα της πολιτικής, του κομμουνισμού και του σταλινισμού, του ιδεαλισμού και του πραγματιστικού ρεαλι...

Για γουρούνια πρόκειται, αλλά όχι για τη συγκεκριμένη. -Κύριε Όσκαρ, να χαρείτε, μην το παίρνετε τόσο κατάκαρδα, αυτό με την πρώην σας δεσποινίς αρραβωνιαστικιά, γυναίκες υπάρχουν να φάνε κι οι σκύλοι! Κάθε σακάτης, ακόμα και συφιλιδικός, βρίσκει μια γυναίκα. Και στο βασικό σημείο όλες οι γυναίκες είναι ίδιες, πιστέψτε με, σας το λέω ειλικρινά! Οι γυναίκες δεν έχουν ψυχή, είναι μόνο εξωτερικό κρέας! Κάτι τέτοιες δεν πρέπει να τις μεταχειρίζεται με το γάντι, είναι λάθος. Αυτές πρέπει να τις γδέρνεις αμέσως ζωντανές, έτσι λέω εγώ!

Πολλές σκοτεινές ιστορίες ξεκινούν πάντα πριν εμφανιστούν τα απειλητικά σύννεφα κάποιου απατηλού πολέμου. Η ψυχή θέλει να βρει διέξοδο, η διανόηση να βοηθήσει στη λύτρωση. Η λύτρωση δεν έρχεται... Έρχεται όμως η μαύρη ιστορία ενός λαού... Το "πρόσωπο" Χίτλερ -ως νέος και αφελής- προσπαθεί να κλέψει την διανόηση για να την φτάσει ύπουλα δίπλα στον μεγάλο Φρόυντ, τον ψυχαναλυτή όλων των εποχών. Η πίστη σε κάτι που δεν μπορεί να φτάσει, το ιδεατό, τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή.

Tο μεταξωτό της φόρεμα είχε βαθύ άνοιγμα μπρος και πίσω. Πίσω ως κάτω στη μέση και μπροστά μέχρι αναισθησίας. - Κομπιναιζόν αποκλείεται να φορούσε... Αυτό είναι κάτι που ίσως θα μπορούσε να με κρατήσει εδώ. - Περισσότερο από περιέργεια. - Πρέπει να είναι μια αλλόκοτη αίσθηση -σαν να σε παρασύρουν αφρισμένα ρεύματα. - Δεν θα πω σε κανέναν πως επιστρέφω στην ανυπαρξία άπρακτος. Θα κάνω σαν να έχω δοκιμάσει τα πάντα... Είναι εξευτελιστικό να είσαι άνθρωπος, και να μην έχεις δοκιμάσει το πιο ανθρώπινο πράγμα. - Έρχεστε από την Αίγυπτο, αξιότιμε κύριε, και δεν έχετε δει τις πυρα...

Στον απόηχο της χρονιάς του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, ο Μπρεχτ έγραψε "Τα τουφέκια της κυρίας Καρράρ", ένα μονόπρακτο που παίχτηκε στο Παρίσι από εξόριστους Γερμανούς ηθοποιούς, με πολύ μεγάλη επιτυχία. Η Έλενα Βάιγκελ έπαιξε τον βασικό ρόλο της κυρίας Καρράρ.

H Ελισάβετ πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει να σταθεί στα πόδια της, αγαπάει τον Αλφόνσο με όση αθωότητα της επιτρέπει η κοινωνία που ζει, ελπίζει να βγει από το αδιέξοδο, μάταια όμως, δεν έχει μπουκιά να βάλει στο στόμα της και πέφτει στο ποτάμι. Ένας θαρραλέος σωτήρας τη σώζει, αλλά μετά από λίγο πεθαίνει ήσυχα από εξάντληση, αποκαμωμένη, χωρίς κουράγιο πια να παλέψει για τη ζωή της. Ο αγαπημένος της αστυφύλακας βλέπει μόνο καθήκον μπροστά του. Ο Παρασκευαστής πτωμάτων αγαπάει μόνο τα ζώα του αδιαφορώντας για τους ανθρώπους. Ο Αρχιπαρασκευαστής και ο Βαρόνος περιμένουν...

Περιέχει το δραματοποιημένο και το πεζό κείμενο, κείμενα για την παράσταση και για το ίδιο το κείμενο, χρονολόγιο του Κάφκα και των παραστάσεων έργων του στην Ελλάδα, κ.ά. ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ Εγγραφέας; ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ Ναι, ΕΓΓΡΑΦΕΑΣ. Ταιριαστό όνομα, δεν βρίσκετε; Οι βελόνες του είναι τοποθετημένες όπως στη σβάρνα του γεωργού και λειτουργεί όπως αυτή, αν και σε περιορισμένο χώρο και πολύ πιο καλλιτεχνικά. Ο Κατάδικος είναι ξαπλωμένος στο ΚΡΕΒΑΤΙ. Ολόκληρη η επιφάνεια του ΚΡΕΒΑΤΙΟΥ είναι καλυμμένη από ένα στρώμα βαμβάκι. Ξαπλώνουμε τον Κατάδικο, γυμνό φυσικά, μπρούμυτα πάνω στο β...

Τι σημαίνει ευτυχία; Υπάρχει μήπως μια μαγική διαδρομή που οδηγεί με σιγουριά σε αυτήν; Ποια είναι τα υλικά που την συνθέτουν; Ποιος είναι ο ρόλος της οικογένειας, της κοινωνίας, του σεξ, του χρήματος, σε αυτή την αναζήτηση; Δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στο γυναικείο ψυχισμό, με χιούμορ αλλά και τρυφερότητα, η Γιουστίνε ντελ Κόρτε στήνει μια σπονδυλωτή ιστορία, με μαρτυρίες και εμπειρίες προσώπων που κυνήγησαν το όνειρο και έζησαν έναν εφιάλτη. Το Εθνικό Θέατρο συστήνει στο ελληνικό κοινό την συγγραφέα Γιουστίνε ντελ Κόρτε. Η αυστριακή, μεξικάνικης καταγωγής, δημιουργός, γρά...

Τα δύο θεατρικά του Xάινερ Μύλλερ που περιλαμβάνονται στον παρόντα τόμο ("Ο Οράτιος" και "Μάουζερ") κατατάσσουν τον δημιουργό τους τόσο στη μεγάλη παράδοση της τραγωδίας όσο και στην παράδοση του μπρεχτικού διδακτικού έργου. Ο Μύλλερ δεν αποβλέπει σε μια προπαγάνδιση συγκεκριμένων ιδεών, στη διακήρυξη επαναστατικών ή άλλων πεποιθήσεων, αλλά εκφράζει έναν βαθύ και επώδυνο προβληματισμό γύρω από τις πολιτικές έννοιες και πρακτικές. Τα δύο έργα διατυπώνουν την εμπειρία μιας συλλογικής ανικανότητας, μιας αδυναμίας που εκδηλώνεται στο εσωτερικό της επαναστατικής θεωρίας και πράξ...

Το έργο του Γκίζελμαν "Χερ Κόλπερτ" συνδυάζει τις υπερβολές της Σάρα Κέιν και το black humor των αδέξιων καταστάσεων του Πίντερ. Είναι ένα προκλητικό και πάνω απ' όλα αστείο έργο. Η ωμή βία και οι καγχασμοί λένε πολλά για τη ζωή μας, αλλά θα σοκαριστούμε και θα γελάσουμε πολύ για να το αντιληφθούμε. (remotegoat.co.uk)

Περίεργο πράγμα ο έρωτας. Στριφογυρίζεις ένα χρόνο μεταξύ ύπνου και ξύπνιου στο κρεβάτι, κι ένα ωραίο πρωί ξυπνάς, πίνεις ένα ποτήρι νερό, φοράς τα ρούχα σου, περνάς το χέρι πάνω απ' το μέτωπό σου και συλλογίζεσαι - και συλλογίζεσαι. - Θεέ μου, πόσες γυναίκες χρειάζεται κανείς για να τραγουδήσει όλη την κλίμακα του έρωτα; Μόνο μία δεν φτάνει ούτε για μια νότα. Γιατί να είναι η πάχνη πάνω από τη γη μας ένα πρίσμα που διασπάει το λευκό φως του έρωτα σε ουράνιο τόξο;

Η μετάφραση αυτή έγινε στην αρχή περικομμένη και πρόχειρη για να παρασταθεί στο θέατρο. Έπειτα διορθώθηκε και συμπληρώθηκε στη μορφή που τυπώνεται δω. Ο μεταφραστής γνωρίζει πρώτος πως και η τωρινή μορφή δεν είναι κείνη που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν η τελειωτική στη γλώσσα μας, και πως απομένει πάντα μια δοκιμή, ίσως μάλιστα παράτολμη, όσο η καθαυτό της πρόθεση δεν είναι να μεταφράσει κατά λέξη, αλλά ν' αποδώσει ποιητικά, σε μια γλώσσα που τώρα σχηματίζεται, ένα από τα μεγαλύτερα ποιητικά δημιουργήματα των αιώνων. Όμως μια κ' έγινε η πρώτη δοκιμή στο θέατρο, παρουσιάζεται...

Ο αναγνώστης του πρώτου μέρους του "Φάουστ" ευθύς από την αρχή του ανυψώθηκε από τον ποιητή του έργου στον ουρανό. Κι εκεί είδε, πως ο Κύριος, ο Θεός της αιώνιας αγάπης δίνει άδεια στο Σατανά - Μεφιστοφελή να φέρει στον κακό δρόμο και την οριστική πτώση τον δόκτορα Φάουστ, έχοντας τη βεβαιότητα, που είναι και βεβαιότητα και κύρια ιδέα του ποιητή, πως ένας άνθρωπος, προικισμένος με τις ανώτατες δυνάμεις του πνεύματος της καρδιάς και της θελήσεως, όπως είναι ο Φάουστ, όσο κι αν παραστρατήσει δεν θα πέσει μακριά, μα θα έχει τη δύναμη με την βοήθεια της αγάπης να ξαναβρεί το σω...

Ο "Κύκλος με την Κιμωλία" ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1954, κατακυρώνοντας και επίσημα την αναγνώριση και ακτινοβολία του Μπέρτολτ Μπρεχτ στο διεθνές κοινό. Η παρούσα μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη παρουσιάστηκε το 1957 από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Ο Ελύτης αναφέρει πως "το παραμυθένιο υπόβαθρο του έργου και οι βαθύτατα ανθρώπινες στιγμές του μου έδωσαν μια χαρά που θα ήθελα, μέσα από τη δική μου αίσθηση, να τη μεταδώσω και στους αναγνώστες".