Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο "Πρίγκιπας του Χόμπουργκ", που ανεβάστηκε στη σκηνή του "Βασιλικού Θεάτρου", είναι το πιο μεγαλόπνοο έργο του Κλάιστ. Είναι ζήτημα αν υπάρχει στην παγκόσμια λογοτεχνία πατριωτικό έργο τόσο βαθύτατα ανθρώπινο. Η τραγική πάλη ανάμεσα χρέους και στοργής που συντελείται μες στην ψυχή του Εκλέκτορος και η ακόμα τραγικότερη αμφιταλάντευση του ηρωικού πρίγκιπα ανάμεσα του θανάτου που του επιβάλλει ο αλύγιστος στρατιωτικός νόμος και της ζωής που τον καλεί με πρόσχαρην αφιλοκέρδεια στην αγκαλιά της, δημιουργούν στο έργο μιαν ατμόσφαιρα τόσο θερμή, όπου κι αυτή η ομολογουμένως σπάν...

Ο Κλάιστ γράφει τον "Πρίγκιπά" του το 1809/10. Η ορμή του φαίνεται στις μικρές ασυνέπειες που σπέρνει πίσω του. Το άλογο του πρίγκιπα, μια μαύρο, μια ξανθό (σαν του Αχιλλέα, διαβάζω). Και η σκηνή με την υπνοβασία: πού βρίσκεται ο υπνοβάτης; Στη βελανιδιά των σκηνικών οδηγιών, ή κάτω απ' τα πλατάνια, όπως λέει ο Χοεντσόλερν; Όπου κι αν είναι ο Πρίγκιπας, στον κόσμο του υπάρχουν δάφνες και νυχτοβιολέτες. Και γύρω γύρω η άμμος και οι βάλτοι και οι ρεικότοποι του Βραδεμβούργου. [...] Ο Κλάιστ το στέλνει στην πριγκίπισσα Μαριάννα της Πρωσίας με μια ωραία αφιέρωση, κι αυτή, η...

Πολλές σκοτεινές ιστορίες ξεκινούν πάντα πριν εμφανιστούν τα απειλητικά σύννεφα κάποιου απατηλού πολέμου. Η ψυχή θέλει να βρει διέξοδο, η διανόηση να βοηθήσει στη λύτρωση. Η λύτρωση δεν έρχεται... Έρχεται όμως η μαύρη ιστορία ενός λαού... Το "πρόσωπο" Χίτλερ -ως νέος και αφελής- προσπαθεί να κλέψει την διανόηση για να την φτάσει ύπουλα δίπλα στον μεγάλο Φρόυντ, τον ψυχαναλυτή όλων των εποχών. Η πίστη σε κάτι που δεν μπορεί να φτάσει, το ιδεατό, τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή.

[...] Αιρετική, από δύο πλευρές, είναι η μετάφραση αυτή. Πρώτα πρώτα, επειδή έγινε όχι από το πρωτότυπο αλλ' από τη γαλλική απόδοση των Armand Jacob και Edouard Pfrimmer. Αυτήν μου είχε παραγγείλει ο Κάρολος Κουν, όταν αποφάσισε να παρουσιάσει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Και ύστερα, επειδή τα μέρη που είναι γραμμένα σε στίχους έχουν αποδοθεί εντελώς ελεύθερα, έτσι ώστε να δεθούν με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Ελπίζω να μου συγχωρεθεί που δίνω, παρ' όλ' αυτά, στη δημοσιότητα την εργασία αυτή. Φίλοι γερμανομαθείς με διαβεβαιώνουν ότι το πνεύ...

Ο "Κύκλος με την Κιμωλία" ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1954, κατακυρώνοντας και επίσημα την αναγνώριση και ακτινοβολία του Μπέρτολτ Μπρεχτ στο διεθνές κοινό. Η παρούσα μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη παρουσιάστηκε το 1957 από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Ο Ελύτης αναφέρει πως "το παραμυθένιο υπόβαθρο του έργου και οι βαθύτατα ανθρώπινες στιγμές του μου έδωσαν μια χαρά που θα ήθελα, μέσα από τη δική μου αίσθηση, να τη μεταδώσω και στους αναγνώστες".

Ο "Ο καυκασιανός κύκλος με την κιμωλία" είναι ένα από τα έργα τα οποία έγραψε ο Μπρεχτ στη διάρκεια των έξι χρόνων που έμεινε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έφτασε στην Αμερική τον Ιούλιο του 1941 με πλοίο από το Βλαντιβοστόκ, αφού ξεκίνησε από το Ελσίνκι δύο μήνες νωρίτερα. Αργότερα, τον Οκτώβριο του 1947, έφυγε ξανά με αεροπλάνο, για να επιστρέψει στην Ευρώπη και ύστερα από λίγο, στο Βερολίνο. Τον περισσότερο καιρό ανάμεσα σ' αυτό το διάστημα, τον πέρασε στο Λος Άντζελες. Πρόλαβε, ωστόσο, να κάνει και μερικές παρατεταμένες επισκέψεις στη Νέα Υόρκη. Όπως στο Μόναχο, σχεδόν ένα...

... Όλο το έργο του Μπρεχτ διαπνέεται από βαθύτατη αγάπη και οδυνηρή συμπόνια για την ανθρώπινη δυστυχία, για τα "έμψυχα και λογικά πλάσματα" που η κοινωνία, η πολιτική, η μισαλλοδοξία, η βία, η τύφλωση, η αβουλία τα ταπεινώνουν, τα εξευτελίζουν, τα συντρίβουν, τα εξανδραποδίζουν. Αυτή η οδύνη κυριαρχεί και στον "Καλόν άνθρωπο του Σετσουάν". Το έργο τούτο είν' ένας δραματικός θρύλος, μια θεατρική "παραβολή", μια "αλληγορία", - όπως κι άλλα έργα του Μπρεχτ. Στον "Καλόν άνθρωπο του Σετσουάν" αντιμετωπίζει το πρόβλημα του Καλού και του Κακού. Κι αναρωτιέται: Μπορε...

Η αγαθή πόρνη Σεν Τε υποχρεώνεται, σ' έναν κόσμο αχρείο, να μεταμορφωθεί σε αυστηρό και στη συνέχεια αδίστακτο "ξάδελφο", προκειμένου να επιβιώσει. Ο φύσει καλός υποτάσσεται στον θέσει μη καλό και παράγουν το κοινωνικό ερμαφρόδιτο: Σεν Τε / Σουί Τα. Το κορμί που σώζεται από την εκπόρνευση γίνεται χαμένο κορμί. Ο Μπρεχτ δεν απαντά κατά πόσον η Σεν Τε μπορούσε να πράξει διαφορετικά. Της βάζει και δύσκολα: τον έρωτα, τη μητρότητα, την αρπακτικότητα των εξαθλιωμένων, το κοινωνικό σύστημα. Ποίηση, βίαιη δύναμη, σασπένς, ακόμα και στοιχεία αστυνομικής ιστορίας -που τόσο λάτρευε-...

Τι είναι αυτό μέσα μας που ασελγεί, ψεύδεται, κλέβει και σκοτώνει; Μαριονέτες είμαστε που τις τραβούν απ' το κορδόνι, τίποτα, τίποτα δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι! Σπαθιά με τα οποία μάχονται φαντάσματα, μόνο που δεν φαίνονται τα χέρια που τα κρατούν, όπως στα παραμύθια.

Ο Δαντόν, μία από τις κύριες μορφές της Γαλλικής Επανάστασης, έχει κουραστεί από τις αδιάκοπες εκτελέσεις και την ανούσια πλέον αιματοχυσία κι έρχεται σε σύγκρουση με τον πρώην σύντροφο του και συνεπαναστάτη, τον πανίσχυρο Ροβεσπιέρο, ο οποίος αρχίζει να δρομολογεί την καταστροφή του. Παρόλο που ο Δαντόν θα μπορούσε να δραπετεύσει και να σωθεί, αφήνει τα γεγονότα με προφανή αδιαφορία να ακολουθήσουν τη ροή τους. Συλλαμβάνεται δικάζεται και τελικά αποκεφαλίζεται. Πίσω από την απάθεια του κρύβεται η φιλοσοφική πεποίθηση ότι κάθε άνθρωπος είναι ανίσχυρος μπροστά στις ιστορικές...

Τι σημαίνει ευτυχία; Υπάρχει μήπως μια μαγική διαδρομή που οδηγεί με σιγουριά σε αυτήν; Ποια είναι τα υλικά που την συνθέτουν; Ποιος είναι ο ρόλος της οικογένειας, της κοινωνίας, του σεξ, του χρήματος, σε αυτή την αναζήτηση; Δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στο γυναικείο ψυχισμό, με χιούμορ αλλά και τρυφερότητα, η Γιουστίνε ντελ Κόρτε στήνει μια σπονδυλωτή ιστορία, με μαρτυρίες και εμπειρίες προσώπων που κυνήγησαν το όνειρο και έζησαν έναν εφιάλτη. Το Εθνικό Θέατρο συστήνει στο ελληνικό κοινό την συγγραφέα Γιουστίνε ντελ Κόρτε. Η αυστριακή, μεξικάνικης καταγωγής, δημιουργός, γρά...

Ό "Αφέντης Πουντίλα κι ο υπηρέτης του Ματί" είναι κορυφαίο έργο του μεγάλου δραματουργού. Η κοινωνική αλλοτρίωση ανεξάρτητα από τάξη, φτάνει στο δισυπόστατο του ατόμου. Έργο σκληρό, που το απαλύνει η ιδιότυπη μπρεχτική φιλότητα και το χιούμορ. Το έργο γράφτηκε στα 1940-1941 όταν ο Μπρεχτ ήταν στη Φινλανδία. Πρωτοπαρουσιάστηκε στη Ζυρίχη το 1948 στο Schauspielhaus.

Σέφλερ: Κοιτάξτε, εγώ είμαι κάτι σαν γλύπτης που κοιτάζει μια πέτρα και διακρίνει το δυναμικό που κρύβεται στην πέτρα. Και ύστερα απελευθερώνει την ιδανική μορφή με τη σμίλη του. Αυτό ακριβώς κάνω κι εγώ με τα πρόσωπα. Αλλά στην περίπτωση σας - Λέττε: Στην περίπτωση μου; Σέφλερ: Στην περίπτωσή σας δεν διακρίνω κανένα δυναμικό. Δεν μπορώ να πω, καλά, τα μάγουλα είναι εντάξει, θα διορθώσω την αποτυχημένη μύτη, για να ταιριάζει με τα μάγουλα και να επαναφέρω την ισορροπία στο εκτροχιασμένο πρόσωπο. Ή η μύτη είναι υποφερτή, και χαράζω πάλι τα χείλη σύμφωνα μ' αυτήν και...