Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Επτά χρονών ήμουν, όταν η μάνα μου με πήρε από το χέρι και μαζί με τη γιαγιά μου, που ήταν φορτωμένες με ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν, πήραμε την ανηφόρα της γειτονιάς μας. Χωρίς να καταλάβω πολλά, βρεθήκαμε στην Ελλάδα. Η προσαρμογή δύσκολη. Ξένοι ανάμεσα σε ξένους. Για τους Τούρκους ήμουν Ρωμιός, για τους Έλληνες Τούρκος. Είκοσι χρόνια χωρίς πατρίδα. Ούτε Ρωμιός, ούτε Τούρκος.

Το βιβλίο μου αυτό, αποτελεί βιογραφικό χρονικό με την ευχή, όχι άλλος πόλεμος, όχι άλλος αλληλοσπαραγμός, ποτέ πια καραβάνια προσφύγων και καταστρεμμένα χωριά και πόλεις. Ποτέ πια Ορφανοτροφεία και προσφυγικά καταλύματα.

"Η ιστορία ενός Έθνους, ενός λαού, ενός κόσμου είναι ο καθρέφτης των έργων και των πράξεων του. Και γι' αυτό ο ιστορικός πρέπει να έχη καθαρή τη σκέψι, άκαμπτη τη θέλησι. Ο απολογισμός των καλών ή των κακών και δυσαρέστων έργων είναι καθήκον και υποχρέωσί του. Συμπάθειες ή αντιπάθειες παραμερίζουν και μένουν τα έργα για την Ιστορία. Ανάξιος της αποστολής του θα είναι ο ιστορικός εκείνος ο οποίος θα προσέξη εις τα πρόσωπα και θα θυσιάση την αλήθεια. Ο ποιητής βροντόφωνα μας διδάσκει, ότι "ένας λαός υψώνεται άμα δείξη πως δεν φοβάται την αλήθεια". Χωρίς φόβο και χωρίς πάθο...

Την ώρα που ανέβαινα τη σκάλα για να επιβιβαστώ στο πλοίο, ρίχνω μια ματιά πίσω μου, στα Βουρλά, την πατρίδα μου. Την εικόνα αυτή, την τελευταία εικόνα της αγαπημένης μου πατρίδας, την κουβαλάω μέσα μου μέχρι σήμερα και θα την κουβαλάω μέχρι να πεθάνω. Καπνοί, φωνές, ρημαγμένο τοπίο, σκηνές Κόλασης καίνε τα μάτια μου, και τ' αφτιά μου ακόμα βουίζουν απ' τις σπαρακτικές κραυγές που γεμίζουν το δειλινό. Οι ακτίνες του ήλιου που δύει πέφτουν πάνω σ' αυτόν τον κρανίου τόπο, που μέχρι τότε ήταν η αγαπημένη και όμορφη γη μου. Τόση αγάπη, τόσα γέλια, τόση ευτυχία που έζησα μέχρι τ...

Τα ξημερώματα τού Σαββάτου 3 Σεπτεμβρίου 1922 (παλ. ημερ.), περίπου τέσσαρες ημέρες μετά την έναρξιν τής πυρκαϊάς εις την Σμύρνην, τα Βουρλά τυλίχθηκαν εις τας φλόγας. Η πυρκαϊά αποτέφρωσεν το μεγαλύτερον μέρος τής πόλεως, καταστρέφουσα οικίας, καταστήματα, αρχοντικά, δημόσια κτίρια, ναούς. Σχεδόν τίποτα δεν εγλύτωσεν από την καταστρεπτικήν μανίαν της. Είχε προηγηθή η είσοδος τών Τούρκων, κατά πάσαν πιθανότητα Δευτέραν με Τρίτην (29-30 Αυγούστου) και η ανηλεής σφαγή εκατοντάδων αθώων. Όσοι κατώρθωσαν να γλυτώσουν από τις μάχαιρες και τις εξορίες, διέφυγαν, παντί τρόπ?, προς...

Η μαρτυρία του Ιωάννη Τεβεκέλη (Γκιούλμπαξε Μ. Ασίας, 1909 - Νέα Αρτάκη Ευβοίας, 1984) αφορά, στο μεγαλύτερο μέρος της, την πολύμηνη και δραματική περιπλάνηση 65 Ελλήνων στα βουνά της χερσονήσου της Ερυθραίας, αμέσως μετά την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από τη Μικρά Ασία τον Αύγουστο του 1922, την καταδίωξή τους από τους Τούρκους και τη διάσωσή τους, τελικά, από πλοίο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Την ώρα που ανέβαινα τη σκάλα για να επιβιβαστώ στο πλοίο, ρίχνω μια ματιά πίσω μου, στα Βούρλα, την πατρίδα μου. Την εικόνα αυτή, την τελευταία εικόνα της αγαπημένης μου πατρίδας, την κουβαλάω μέσα μου μέχρι σήμερα και θα την κουβαλάω μέχρι να πεθάνω. Καπνοί, φωνές, ρημαγμένο τοπίο, σκηνές Κόλασης καίνε τα μάτια μου, και τ' αφτιά μου ακόμα βουίζουν απ' τις σπαρακτικές κραυγές που γεμίζουν το δειλινό. Οι ακτίνες του ήλιου που δύει πέφτουν πάνω σ' αυτόν τον κρανίου τόπο, που μέχρι τότε ήταν η αγαπημένη και όμορφη γη μου. Τόση αγάπη, τόσα γέλια, τόση ευτυχία που έζησα μέχρι τ...

Την ώρα που ανέβαινα τη σκάλα για να επιβιβαστώ στο πλοίο, ρίχνω μια ματιά πίσω μου, στα Βούρλα, την πατρίδα μου. Την εικόνα αυτή, την τελευταία εικόνα της αγαπημένης μου πατρίδας, την κουβαλάω μέσα μου μέχρι σήμερα και θα την κουβαλάω μέχρι να πεθάνω. Καπνοί, φωνές, ρημαγμένο τοπίο, σκηνές Κόλασης καίνε τα μάτια μου, και τ' αφτιά μου ακόμα βουίζουν απ' τις σπαρακτικές κραυγές που γεμίζουν το δειλινό. Οι ακτίνες του ήλιου που δύει πέφτουν πάνω σ' αυτόν τον κρανίου τόπο, που μέχρι τότε ήταν η αγαπημένη και όμορφη γη μου. Τόση αγάπη, τόσα γέλια, τόση ευτυχία που έζησα μέχρι τ...

Η "Μάστιγα της Ασίας" αποτελεί μια συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία του διπλωμάτη Τζορτζ Χόρτον, που υπηρετούσε ως γενικός πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη τα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ως αυτόπτης μάρτυρας, καταδεικνύει τις οργανωμένες σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους και την παθητική στάση που κράτησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. "Η "Μάστιγα της Ασίας" είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όποιον ενδιαφέρεται έστω και ελάχιστα να κατανοήσει τα πολύπλοκα και αποφεύξιμα γεγονότα που οδήγησαν στην καταστροφή της πόλης της Σμύρνης... Η αφήγηση τ...

Το βιβλίο αυτό περιγράφει πραγματικά περιστατικά, όπως τα έζησε ο μικρός Ίωνας, φεύγοντας κυνηγημένος από τους Τούρκους στη Μικρασιατική Καταστροφή.

Χιλιάδες χρόνια τέτοια ώρα, το ηλιοβασίλεμα, κι άλλες χιλιάδες χρόνια στους καιρούς που θα'ρθουν, στον όμορφο τόπο θα ρίχνει μαγείας ωραιότητα. Όμως ποτέ, μέσα στο όραμα τούτο, δεν θ' ακουστεί θρήνος βαθύτερος και πόνος πιο πλατύστερνος δεν θα υψωθεί, όσος τώρα τις δυο ακρογιαλιές φραγγελώνει. Μυριάδες οι άνθρωποι ξεσπιτώθηκαν, σκορπίστηκαν όπου μπορούσαν κυνηγημένοι ν' απαγγιάσουν... ... Ο πατέρας στην Χίο. Δυο παιδιά στην Μυτιλήνη. Το μεγάλο στην Γαλλία. Η Μάνα στην Πύλο, ριγμένη, χαμένη. ... Ο πατέρας αιχμάλωτος, τα παιδιά - δυο μικρά αγοράκια - δουλάκια σε μια Τούρκ...

Η Ελληνίδα ψυχολόγος Λίμπυ (Ελευθερία) Τατά Αρσέλ, κόρη πρόσφυγα από το Τσανταρλί Περγάμου, γεννημένη στη Μυτιλήνη και εγκατεστημένη στη Δανία, εξετάζει για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία το ψυχολογικό διαγενεαλογικό τραύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Έχοντας ως βάση το τραγικό παρελθόν της δικής της οικογένειας και με άξονα δέκα μαρτυρίες από τρεις γενιές αναδεικνύει τους μηχανισμούς επιβίωσης που χρησιμοποίησαν οι Μικρασιάτες στην Ελλάδα προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα τραύματα της προσφυγιάς. Εν μέρει ιστορική αφήγηση, εν μέρει ψυχολογική και κοινωνική ανάλ...

Η Βασιλική Ράλλη αφηγείται την ιστορία της οικογένειάς της, που με βία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα της, το Μοσχονήσι της Μικράς Ασίας, και αφού δοκιμάστηκε από τη θλίψη της απώλειάς και το πένθος της καταστροφής, δόθηκε με δημιουργική ορμή στην οικοδόμηση μιας νέας ζωής στην απέναντι ακτή. Η Βασιλική Ράλλη σε κάθε μικρή ή μεγάλη ευκαιρία της ζωής της διακηρύσσει την καταγωγή της: «Τι κι αν γεννήθηκα στη Θερμή της Λέσβου. Είμαι Μικρασιάτισσα κι εγώ. Είμαι ο σπόρος που κυοφορήθηκε μέσα στα αγιασμένα χώματα της Γης αυτής της Επαγγελίας, της ποτισμένης με ιδρώτα και...

Ferozepore 19/3/22 Genie μου, Με χαρά μου σου λέγω ότι αυτή την εβδομάδα έλαβα δύο γράμματά σου ένα εκ των οποίων ήτο σχετικώς φρεσκότατο, μόλις 16 ημέρες έκαμε να φθάση. Βλέπω Genie μου τες ανησυχίες σου για τα στρατιωτικά και επαναλαμβάνω και πάλιν ότι κατά την ιδέα μου η καλλιτέρα λύσις της δυσκολίας αυτής θα είναι να βάλωμε εις πράξιν το σχέδιό μου εν περιπτώσει βέβαια και η κατάστασις αυτού εξακολουθεί να είναι η ιδία έως τον Μάϊο, περιμένω ανυπομόνως να δω αν εγκρίνης το σχέδιό μου. [...] Αλληλογραφία δύο χιώτικων οικογενειών που ζουν στη Σμύρνη. Αστικές οικ...

Η καταγεγραμμένη μνήμη του Μιχαήλ Αγγέλου ανήκει στην κατηγορία εκείνη των κειμένων με τα οποία τα θύματα μια μεγάλης καταστροφής προσπαθούν να αποτρέψουν τον αφανισμό της από τη μνήμη της ανθρωπότητας. Ο Αγγέλου ήταν ένας διανοούμενος Μικρασιάτης, γεννημένος στην κωμόπολη Κιουπλιά της Βιθυνίας, ο οποίος βρέθηκε μέσα στη δίνη των γεγονότων έχοντας τη δυνατότητα ερμηνείας της ιστορικής στιγμής. Το κείμενό του βρίσκεται κάπου μεταξύ των μονογραφιών των διανοουμένων και των προσωπικών αφηγήσεων της πρώτης γενιάς των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής, όπως του Εμμανουήλ Ε...

Στις σελίδες του καινούργιου βιβλίου του γνωστού συγγραφέα Χρήστου Σαμουηλίδη, που έχει τον τίτλο "Με τους Έλληνες των χαμένων πατρίδων: Οδοιπορικά στην προσφυγική Ελλάδα του '50 και '6Ο" -παρελαύνουν ζωντανοί πάνω από (800-900;) Μικρασιάτες και Πόντιοι πρόσφυγες της πρώτης γενιάς, -μόλις 30 με 40 περίπου χρόνια, μετά από τον αναγκαστικό ξεριζωμό τους από τις πατρογονικές εστίες των χαμένων πατρίδων τους και την εγκατάστασή τους στα χωριά και τις πόλεις της νέας, όσο και προαιώνιας πατρίδας τους, της Ελλάδας. Η περιηγητική ματιά του συγγραφέα, σε συνδυασμό με την επιστημ...

"Οι αφηγήσεις των προσφύγων της Μικράς Ασίας, εκείνων που ο ξεριζωμός τους έριξε στον αλιευτικό συνοικισμό της Σκάλας Πολιχνίτου, της γενέτειράς μου, μ' έκαναν όχι μόνο να συμπαθήσω αλλά και να σεβαστώ αυτούς τους ανθρώπους, γιατί κάθε ένας απ' αυτούς ή κάθε οικογένεια, στην οποία ανήκε, είχε την δική της ξεχωριστή, ενδιαφέρουσα και πάντα δακρύβρεχτη ιστορία. Όμως, η συμπάθεια και ο σεβασμός μου, προς όλους τους Μικρασιάτες πρόσφυγες γενικά, εξελίχθηκε σε αγάπη, για δύο γλυκύτατους γέροντες πρόσφυγες τον Νικόλαο Κουβελίδη και τη γυναίκα του, την κυρά Ευανθία, που έμεναν...

"Το Ρόδο της Κυζίκου" είναι γέννηµα µιας νοσταλγικά χαµένης εποχής, από την οποία ξεκίνησαν πολλά ιστορικά γεγονότα που προσδιόρισαν τις τύχες της νεώτερης Ελλάδας. Η εποχή παρουσιάζεται µέσα από τη µορφή µιας άγνωστης Eλληνίδας, της Ευφροσύνης, που γεννήθηκε την ώρα που υλοποιούνταν το όραµα της Μεγάλης Ιδέας. "Της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών". Η ζωή της µοιάζει µε παραµύθι· αρχίζει από τότε που αντίκρισε το φως, συνεχίζεται µε την ιστορία των παιδικών της χρόνων στην Αρτάκη της Μικράς Ασίας, τον εκπατρισµό, και τα µετέπειτα δύσκολα χρόνια της επιβίωσης...

Πρόκειται για μια έκδοση - ντοκουμέντο με σπάνιες και ανέκδοτες αναφορές στη ζωή των Ελλήνων της Μικράς Ασίας καθώς και διηγήσεις της ταραγμένης ιστορικής περιόδου του ξεριζωμού τους. Πηγές είναι τα αυθεντικά χειρόγραφα μιας λόγιας Ελληνίδας Μικρασιάτισσας, της Σοφίας Λουκά, η οποία έχοντας βρεθεί στο κέντρο των εξελίξεων κατέγραψε αυτά που έζησε και μας τα μεταφέρει μαζί με την πικρή γεύση της άτυχης χρονιάς του 1922 και ένα άρωμα νοσταλγίας από τις αλησμόνητες πατρίδες. Το βιβλίο αυτό είναι απόδοση τιμής και ιερής μνήμης σε μια μεγάλη εθνική πληγή που ο χρόνος δεν μ...

Με χαρά και συγκίνηση υποδέχομαι την επανέκδοση του βιβλίου της μητέρας μου από τις εκδόσεις του Ελληνικού Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών (ΙΔ.ΙΣ.ΜΕ.), με πρωτοβουλία και επιμέλεια της ιστορικού Ειρήνης Σαρίογλου. Τέτοιες μαρτυρίες αξίζουν πράγματι να ανανεώνονται για να διατηρούνται ζωντανές στη μνήμη και των νέων ανθρώπων. Γιατί το μήνυμά τους είναι ότι και μέσα στις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας μπορεί να λάμπουν πράξεις ανθρωπιάς, αγάπης και αλληλεγγύης. Η Αγάπη Μολυβιάτη - Βενέζη ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, που είχε πολύ βαθιά συνείδηση του χρέους. Του χρέο...