Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δυο μέρες και δυο νύχτες μείναμε όρθιοι στην παραλία περιμένοντας να μπούμε σε κάποιο πλοίο. Χιλιάδες κόσμος, απελπισμένος και εξαθλιωμένος, με μάτια άδεια απ' τα όσα είχαμε δει και την ψυχή ματωμένη απ' τον πόνο της απώλειας των αγαπημένων μας. Κάρα άδειαζαν πεθαμένους δίπλα μας, όπου έβρισκαν. Το βράδυ, όταν οι Τούρκοι άρχιζαν να βιάζουν και να κακοποιούν όποια γυναίκα έβρισκαν, οι Αμερικανοί άναψαν τους προβολείς των πλοίων και τους έριξαν πάνω μας, για να σταματήσουν κάπως το κακό. Φωνές ακούγονταν: "Τα γυναικόπαιδα να μπαρκάρουν πρώτα!" -θαρρείς και υπήρχε και κανένας...

Με χαρά και συγκίνηση υποδέχομαι την επανέκδοση του βιβλίου της μητέρας μου από τις εκδόσεις του Ελληνικού Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών (ΙΔ.ΙΣ.ΜΕ.), με πρωτοβουλία και επιμέλεια της ιστορικού Ειρήνης Σαρίογλου. Τέτοιες μαρτυρίες αξίζουν πράγματι να ανανεώνονται για να διατηρούνται ζωντανές στη μνήμη και των νέων ανθρώπων. Γιατί το μήνυμά τους είναι ότι και μέσα στις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας μπορεί να λάμπουν πράξεις ανθρωπιάς, αγάπης και αλληλεγγύης. Η Αγάπη Μολυβιάτη - Βενέζη ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, που είχε πολύ βαθιά συνείδηση του χρέους. Του χρέο...

[...] Τέτοιες μαρτυρίες αξίζουν πράγματι να ανανεώνονται για να διατηρούνται ζωντανές στη μνήμη και των νέων ανθρώπων. Γιατί το μήνυμά τους είναι ότι και μέσα στις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας μπορεί να λάμπουν πράξεις ανθρωπιάς, αγάπης και αλληλεγγύης. Η Αγάπη Μολυβιάτη-Βενέζη ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, που είχε πολύ βαθιά συνείδηση του χρέους. Του χρέους προς τον αδελφό της Ηλία Βενέζη, του οποίου προσπάθησε να σώσει τη ζωή μέσα στην καταστροφή του '22, διακινδυνεύοντας τη δική της ζωή. Μέσα από τη δίνη αυτού του πολέμου η Αγάπη Μολυβιάτη-Βενέζη γνώρισε έναν εξ ί...

Το βιβλίο αυτό περιγράφει πραγματικά περιστατικά, όπως τα έζησε ο μικρός Ίωνας, φεύγοντας κυνηγημένος από τους Τούρκους στη Μικρασιατική Καταστροφή.

"Το Ρόδο της Κυζίκου" είναι γέννηµα µιας νοσταλγικά χαµένης εποχής, από την οποία ξεκίνησαν πολλά ιστορικά γεγονότα που προσδιόρισαν τις τύχες της νεώτερης Ελλάδας. Η εποχή παρουσιάζεται µέσα από τη µορφή µιας άγνωστης Eλληνίδας, της Ευφροσύνης, που γεννήθηκε την ώρα που υλοποιούνταν το όραµα της Μεγάλης Ιδέας. "Της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών". Η ζωή της µοιάζει µε παραµύθι· αρχίζει από τότε που αντίκρισε το φως, συνεχίζεται µε την ιστορία των παιδικών της χρόνων στην Αρτάκη της Μικράς Ασίας, τον εκπατρισµό, και τα µετέπειτα δύσκολα χρόνια της επιβίωσης...

Μία συγκλονιστική μαρτυρία με μνήμες μικρασιατικές, με μουσικές και αρώματα εκείνης της εποχής. Μία αναβίωση του δράματος, αλλά και του μεγαλείου του μικρασιατικού ελληνισμού. Ένας ανεκτίμητος θησαυρός γνώσης για τη Σμύρνη στα χρόνια πριν από το '22, για τον ξεριζωμό των Ελλήνων, αλλά και για τους αγώνες τους να εδραιωθούν στα χώματα της μητέρας πατρίδας, για το μεγαλείο της ψυχής εκείνων που ρίζωσαν στην Κοκκινιά κυρίως αλλά και αλλού. Είναι μερικά μόνο από όσα προσφέρει η ανάγνωση του βιβλίου του Γιώργη Παπάζογλου "Τα χαΐρια μας εδώ: Ονείρατα της άκαυτης και της καμέ...

Τα ξημερώματα τού Σαββάτου 3 Σεπτεμβρίου 1922 (παλ. ημερ.), περίπου τέσσαρες ημέρες μετά την έναρξιν τής πυρκαϊάς εις την Σμύρνην, τα Βουρλά τυλίχθηκαν εις τας φλόγας. Η πυρκαϊά αποτέφρωσεν το μεγαλύτερον μέρος τής πόλεως, καταστρέφουσα οικίας, καταστήματα, αρχοντικά, δημόσια κτίρια, ναούς. Σχεδόν τίποτα δεν εγλύτωσεν από την καταστρεπτικήν μανίαν της. Είχε προηγηθή η είσοδος τών Τούρκων, κατά πάσαν πιθανότητα Δευτέραν με Τρίτην (29-30 Αυγούστου) και η ανηλεής σφαγή εκατοντάδων αθώων. Όσοι κατώρθωσαν να γλυτώσουν από τις μάχαιρες και τις εξορίες, διέφυγαν, παντί τρόπ?, προς...

Ο Αρμένιος γιατρός Καραμπέτ Χατσεριάν, καταχωρίζοντας στο ημερολόγιό του όσα έζησε ο ίδιος τον Σεπτέμβριο του 1922 στη Σμύρνη, μας άφησε ένα πολύτιμο τεκμήριο μνήμης: βαθύ και διαρκές αποτύπωμα στον χρόνο, που ακόμη και σήμερα επανασυνθέτει σημαντικότατα βιώματα και ιδιαίτερης βαρύτητας ιστορικά γεγονότα μιας διαπραχθείσης γενοκτονίας. Προσηνής άνθρωπος και πάντοτε νομοταγής πολίτης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο γιατρός βλέπει τη ζωή να αφανίζεται, καθώς τα νικηφόρα τουρκικά στρατεύματα εισέρχονται στην πόλη-στολίδι της ιωνικής γης. Οι χριστιανικές συνοικίες πυρπολούντ...

Πρόκειται για μια έκδοση - ντοκουμέντο με σπάνιες και ανέκδοτες αναφορές στη ζωή των Ελλήνων της Μικράς Ασίας καθώς και διηγήσεις της ταραγμένης ιστορικής περιόδου του ξεριζωμού τους. Πηγές είναι τα αυθεντικά χειρόγραφα μιας λόγιας Ελληνίδας Μικρασιάτισσας, της Σοφίας Λουκά, η οποία έχοντας βρεθεί στο κέντρο των εξελίξεων κατέγραψε αυτά που έζησε και μας τα μεταφέρει μαζί με την πικρή γεύση της άτυχης χρονιάς του 1922 και ένα άρωμα νοσταλγίας από τις αλησμόνητες πατρίδες. Το βιβλίο αυτό είναι απόδοση τιμής και ιερής μνήμης σε μια μεγάλη εθνική πληγή που ο χρόνος δεν μ...

Περιέχονται τα κείμενα: - Η Σμύρνη κατά την αρχαιότητα - Αναστασία Λερίου, "Από την 7η χιλιετία π.Χ. ως τα τέλη της ρωμαϊκής εποχής" - Γιώργος Α. Γιαννακόπουλος, "Η Σμύρνη πριν από την καταστροφή" - Νίκος Χ. Βικέτος, "Η ελληνίδα της Σμύρνης (19ος-20ός αιώνας) - Νίκος Χ. Βικέτος, "Η εξωοικιακή απασχόληση των ελληνίδων της Σμύρνης" - Χρυσόθεμις Σταματοπούλου - Βασιλάκου, "Το ελληνικό θέατρο στη Σμύρνη - μια σφαιρική προσέγγιση" - Γιώργος Α. Γιαννακόπουλος, "Η Ελλάδα στη Σμύρνη 1919-1922" - Ηλιάδης Αναστασίου, "Απομνημονεύματα του παππού μας" - Αναστασία Λερίου, "Μετά...

Η Βασιλική Ράλλη αφηγείται την ιστορία της οικογένειάς της, που με βία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα της, το Μοσχονήσι της Μικράς Ασίας, και αφού δοκιμάστηκε από τη θλίψη της απώλειάς και το πένθος της καταστροφής, δόθηκε με δημιουργική ορμή στην οικοδόμηση μιας νέας ζωής στην απέναντι ακτή. Η Βασιλική Ράλλη σε κάθε μικρή ή μεγάλη ευκαιρία της ζωής της διακηρύσσει την καταγωγή της: «Τι κι αν γεννήθηκα στη Θερμή της Λέσβου. Είμαι Μικρασιάτισσα κι εγώ. Είμαι ο σπόρος που κυοφορήθηκε μέσα στα αγιασμένα χώματα της Γης αυτής της Επαγγελίας, της ποτισμένης με ιδρώτα και...

Επτά χρονών ήμουν, όταν η μάνα μου με πήρε από το χέρι και μαζί με τη γιαγιά μου, που ήταν φορτωμένες με ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν, πήραμε την ανηφόρα της γειτονιάς μας. Χωρίς να καταλάβω πολλά, βρεθήκαμε στην Ελλάδα. Η προσαρμογή δύσκολη. Ξένοι ανάμεσα σε ξένους. Για τους Τούρκους ήμουν Ρωμιός, για τους Έλληνες Τούρκος. Είκοσι χρόνια χωρίς πατρίδα. Ούτε Ρωμιός, ούτε Τούρκος.

Ο κοινός λόγος αίσθημα και μετάδοση άμεση, πράξη συνηθισμένη, τέλεια: γεμίζεις ένα ποτήρι νερό, πίνεις ή προσφέρεις, περνά το λεωφορείο, σταματά, μπαίνεις. Έτσι απλά, τέλεια, θυμάσαι ιστορίες, περιστατικά, μεγάλα, μικρά και παραμικρά, με λόγια κοινά μια ζωή, πολλές ζωές, εποχές ολόκληρες ζωντανεύουνε, βρίσκουνε θέση κοντά στη δική μας για λίγο διάστημα, κάποτε για πάντα. Η Έλλη Παπαδημητρίου (Σμύρνη 1906 - Αθήνα 1993), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει μουσικά ακούσματα, λαϊκές αφηγήσεις, προφορικές μαρτυρίες και προσωπικές καταγραφές γεγονότων πριν από το 1930. Πρωτοδημοσιεύει...

Ο κοινός λόγος αίσθημα και μετάδοση άμεση, πράξη συνηθισμένη, τέλεια: γεμίζεις ένα ποτήρι νερό, πίνεις ή προσφέρεις, περνά το λεωφορείο, σταματά, μπαίνεις. Έτσι απλά, τέλεια, θυμάσαι ιστορίες, περιστατικά, μεγάλα, μικρά και παραμικρά, με λόγια κοινά μια ζωή, πολλές ζωές, εποχές ολόκληρες ζωντανεύουνε, βρίσκουνε θέση κοντά στη δική μας για λίγο διάστημα, κάποτε για πάντα. Η Έλλη Παπαδημητρίου (Σμύρνη 1906 - Αθήνα 1993), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει μουσικά ακούσματα, λαϊκές αφηγήσεις, προφορικές μαρτυρίες και προσωπικές καταγραφές γεγονότων πριν από το 1930. Πρωτοδημοσιεύει...

Ο κοινός λόγος αίσθημα και μετάδοση άμεση, πράξη συνηθισμένη, τέλεια: γεμίζεις ένα ποτήρι νερό, πίνεις ή προσφέρεις, περνά το λεωφορείο, σταματά, μπαίνεις. Έτσι απλά, τέλεια, θυμάσαι ιστορίες, περιστατικά, μεγάλα, μικρά και παραμικρά, με λόγια κοινά μια ζωή, πολλές ζωές, εποχές ολόκληρες ζωντανεύουνε, βρίσκουνε θέση κοντά στη δική μας για λίγο διάστημα, κάποτε για πάντα. Η Έλλη Παπαδημητρίου (Σμύρνη 1906 - Αθήνα 1993), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει μουσικά ακούσματα, λαϊκές αφηγήσεις, προφορικές μαρτυρίες και προσωπικές καταγραφές γεγονότων πριν από το 1930. Πρωτοδημοσιεύει...

[...] Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μονή μας, η αφιερωμένη σ' έναν μικρασιάτη σύγχρονο Άγιο, τον όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ασχολείται με τον μικρασιατικό χώρο. Οι κατά το παρελθόν εκδόσεις, ομιλίες, εκθέσεις και προσκυνήματα γύρω από τον συγκεκριμένο αυτόν χώρο έγιναν αφορμή να γνωρίσουμε ανθρώπους, μικρασιάτες στην καταγωγή, κυρίως παιδιά προσφύγων αλλά και ελάχιστους εναπομείναντες γέροντες και γερόντισσες που γεννήθηκαν στην "Πατρίδα". Οι άνθρωποι αυτοί θέλησαν να μας εμπιστευθούν με πολλή συγκίνηση τη δική τους μαρτυρία, συνήθως τραγική, που έζησαν ή άκουσαν από τον δι...

Χιλιάδες χρόνια τέτοια ώρα, το ηλιοβασίλεμα, κι άλλες χιλιάδες χρόνια στους καιρούς που θα'ρθουν, στον όμορφο τόπο θα ρίχνει μαγείας ωραιότητα. Όμως ποτέ, μέσα στο όραμα τούτο, δεν θ' ακουστεί θρήνος βαθύτερος και πόνος πιο πλατύστερνος δεν θα υψωθεί, όσος τώρα τις δυο ακρογιαλιές φραγγελώνει. Μυριάδες οι άνθρωποι ξεσπιτώθηκαν, σκορπίστηκαν όπου μπορούσαν κυνηγημένοι ν' απαγγιάσουν... ... Ο πατέρας στην Χίο. Δυο παιδιά στην Μυτιλήνη. Το μεγάλο στην Γαλλία. Η Μάνα στην Πύλο, ριγμένη, χαμένη. ... Ο πατέρας αιχμάλωτος, τα παιδιά - δυο μικρά αγοράκια - δουλάκια σε μια Τούρκ...

Ferozepore 19/3/22 Genie μου, Με χαρά μου σου λέγω ότι αυτή την εβδομάδα έλαβα δύο γράμματά σου ένα εκ των οποίων ήτο σχετικώς φρεσκότατο, μόλις 16 ημέρες έκαμε να φθάση. Βλέπω Genie μου τες ανησυχίες σου για τα στρατιωτικά και επαναλαμβάνω και πάλιν ότι κατά την ιδέα μου η καλλιτέρα λύσις της δυσκολίας αυτής θα είναι να βάλωμε εις πράξιν το σχέδιό μου εν περιπτώσει βέβαια και η κατάστασις αυτού εξακολουθεί να είναι η ιδία έως τον Μάϊο, περιμένω ανυπομόνως να δω αν εγκρίνης το σχέδιό μου. [...] Αλληλογραφία δύο χιώτικων οικογενειών που ζουν στη Σμύρνη. Αστικές οικ...