Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Θεόφιλος και ο Φάνης, ο πρώτος ένας πλούσιος κληρονόμος και ο δεύτερος ένας απένταρος φοιτητής, συνδέονται παρ' όλ' αυτά με μια σταθερή φιλία που φτάνει μάλιστα ως τη θυσία: όταν κάποτε κινδυνέψει ο Θεόφιλος, ο Φάνης δε θα διστάσει, στο όνομα της φιλίας, να ριχτεί στην πιο παράτολμη περιπέτεια της ζωής του, αντιμετωπίζοντας σε κάθε βήμα θανάσιμους κινδύνους. Μα όταν τους περάσει, με ακριβό, έστω, τίμημα, θα βρεθεί αντιμέτωπος της υποκρισίας, του κυνισμού και της πιο ανείπωτης θηριωδίας από εκεί που δεν το περίμενε... Σε ένα αδρό και τραχύ τόπο όπου οι άνθρωποι είναι δε...

Βιώματα και τραυματικές εμπειρίες θέλει να εκφράσει αυτό το μυθιστόρημα. "Ω Θεέ μου", θα φωνάξει γεμάτη απόγνωση μια γυναίκα, "γιατί μας έπλασες έτσι, ώστε να πρέπει να τρώμε τρεις φορές την ημέρα κι όχι μια φορά κάθε τρεις μέρες!" Αποφεύγοντας να περιοριστεί σε συγκεκριμένους τόπους και εποχές, επεκτείνεται σε πλατύτερους χώρους για να εκφράσει την τραγωδία, που ακολούθησε τον πόλεμο και την κατοχή. Να εικονογραφήσει την τραγικότητα της γενιάς του εμφύλιου πολέμου, το διωγμό της, αλλά και την ήττα της. Ήττα που δε θα την καταβάλει ωστόσο. Στις φυλακές, στις εξορίες, αλ...

Όταν όλοι κοιμούνταν στους συνεχόμενους θαλάμους των τριών διμοιριών του λόχου, αυτός στεκόταν με την πλάτη σ' ένα από τα παλιά σιδερόφρακτα παράθυρα, παρακολουθώντας τούτη την ανθρώπινη ακίνητη μάζα πεσμένη πάνω στα διπλά κρεβάτια, με πόδια και χέρια ξεπεταμένα από τις κουβέρτες. Άλλοι έμεναν με μάτια ανοιχτά, να ονειρεύονται ποιος ξέρει τι, άλλοι ροχάλιζαν ξεφυσώντας ένα απαίσιο βουητό ακατάληπτων φθόγγων κι άλλοι, θαρρείς πως αρκούνταν σ' ένα βαθύ ξεπνοησμένο λήθαργο. Ένοιωθε στο στόμα περίπου την ίδια γεύση της ναυτίας, όπως τότε που τους παρακολουθούσε όλους αυτούς να...

Αυτόκλητη τιμωρός της κοινωνικής αδικίας, διεστραμμένη εγκληματική φύση, αντάρτισσα οργισμένη απέναντι στο Θεό - τι είναι εντέλει η Φραγκογιαννού, η "Φόνισσα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη; Συμπάσχει με το θύμα ή με το θύτη ο συγγραφέας, ταυτίζεται "ιδεολογικά" με την ηρωίδα του ή προβληματίζεται, όπως ο Ντοστογιέφσκι, με το "Κακό", με την άβυσσο της ανθρώπινης ύπαρξης - άντα βέβαια (κάτι που δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνά ο αναγνώστης) από την αμετακίνητη σκοπιά του πιστού της Ορθοδοξίας. Το πιο γνωστό, και για πολλούς το κορυφαίο έργο του μεγάλου Σκιαθίτη, προκάλεσε όσο καν...

Μπορεί ένας κατασταλαγμένος ορθολογιστής ν' αρχίσει ν' αναλογίζεται πώς οι μεγάλες αλήθειες ξεπερνούν τις δυνατότητες της λογικής και μας αποκαλύπτονται μ' υπερβατικό τρόπο; Αυτό το πρόβλημα αποτελεί το επίκεντρο του νέου μυθιστορήματος του Βασίλη Μοσκόβη "Αιωνιότητα". Ο αόρατος κόσμος που την ύπαρξή του, δε πίστευε, ούτε υποψιαζόταν ο κεντρικός ήρωας, του αποκαλύπτεται μ' εκτυφλωτική λάμψη και σμίγει με τον ορατό, τον αισθητό και χειροπιαστό κόσμο. [...]

Με το βλέμμα της ψυχής του είδε παρσήδες με φανταχτερά ρούχα, κούληδες και μαχαραγιάδες, βρήκε δαμασκηνούς αυτοκράτορες λησμονημένους στο μια φορά κι ένα καιρό, ευφράνθηκε μυρωδιές μπαχαρικών, αναζήτησε στο κορμί του ουρανού χαμένες ψυχές ανθρώπων, ξαπόστασε στα κοραλλένια υπνοδωμάτια μιας παγωμένης θάλασσας πλάι στις νύμφες του Ποσειδώνα... Όρθωσε το μέτωπό του. Προς στιγμή νόμισε πως μια γυναίκα απομακρύνθηκε από κοντά του περπατώντας γυμνή στη μέση του σκονισμένου δρόμου. Φάνηκαν να λάμπουν στον ήλιο τα στιλπνά μαύρα μαλλιά της καθώς χύνονταν μακριά ως τη μέση της, οι λε...

Είναι ο καθημερινός άνθρωπος που βιώνει αθόρυβα, δοκιμάζοντας την πορεία ανάμεσα στο πολύ και στο λίγο. Είναι η πόρτα που διαχωρίζει τον προσωπικό απ' τον κοινωνικό μας χώρο, αποσιωπώντας την κραυγή. Είναι ο καταργημένος Θεός της φαραωνικής εποχής που επιδιώκει να επιβάλει την εξουσία του, γεννώντας στο ρευστό χάος -απ' την ίδια την ύλη του - τα μυθικά του παιδιά. Είναι τα στιγμιαία πρόσωπα και γεγονότα που συμπληρώνουν αριθμό ή κύκλο. Είναι το ανεκπλήρωτο που παραμένει λύτρωση ή καταστροφή μας.

Στον συγγραφέα σιγά-σιγά κυοφορείται η μεγάλη φυγή -η απόδραση και η περιχαράκωση στον κόσμο την φαντασίας, της ολοκληρωτικής αδράνειας, του ύπνου, της παντοδυναμίας της μαγικής σκέψης. Κατ' αυτόν τον τρόπο θα γίνει σούπερμαν, ένας Γουώλτερ Μήττυ απροσμέτρητων διαστάσεων, που "σφετερίζεται" και "ασκεί" το δικαίωμα να κρίνει και να κατευθύνει τον κόσμο σύμφωνα με τις αγαθοποιές προθέσεις του. Μόνο που αν και σούπερμαν φτάνει κάποτε η ώρα να σταθεί στο προσκεφάλι της μάνας του που πεθαίνει χωρίς να μπορεί να προσφέρει την παραμικρή ανακούφιση στο μαρτύριό της. Είναι οι τελευτ...