Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιός είναι λοιπόν αυτός ο Σιλβέστρος που καταφτάνει στη μικρή πόλη, ξυπνάει παλιές πληγές και, χωρίς να κουνήσει -φανερά τουλάχιστον- το χέρι του, τους κάνει όλους μαλλιά κουβάρια; Δαίμονας του έρωτα; Κοσμοπολίτης; Πράκτορας; Φακίρης; Κι αν τίποτε απ' όλα αυτά, τότε, πως δικαιολογείται η ταυτόχρονη εμφάνισή του μ' ένα πράσινο Φίατ που ξανάφερε στην επιφάνεια ιστορίες βυθισμένες πιο βαθιά κι από το θησαυρό των Ωρεών; Και τι σημαίνει αυτό το όνομα -αν πρόκειται για όνομα; Τελικά: Ένα μυθιστόρημα, όπου ο συγγραφέας και ο αναγνώστης, κάθε τόσο, κλείνουν με νόημα το μάτι ο έν...

Λένε, πως όταν έρθει ο καιρός, τα πάντα γίνονται ως εκ θαύματος. Αυτή η κουβέντα ως εκε θαύματος αναστέλλει μόνιμα την ισχύ της σ' αυτό που λένε καθημερινοτητα. Έτσι αναπτύσσονται ενδιαφέρουσες διαδικασίες στη ζωή των ανθρώπων, που όσο ακριβά κι αν πληρώνονται κάποιες φορές ή όσο αδιάφορες και αν καταλήγει να τις κάνει η επανάληψη -πάλι η καθημερινότης αυτή η πόρνη- είναι κάτι μπροστά στο τίποτα ή αλλιώς μπροστά στην αναμονή του θαύματος. [...] (Απόσπασμα από το βιβλίο)

[...] Απ' ολόκληρη την εντυπωσιακή και πληθωρική δραστηριότητα του Στεφάνου Ξένου εκείνο που έμεινε περισσότερο στη μνήμη των συγχρόνων του, άλλα και των μεταγενέστερων, ήταν το ιστορικό του μυθιστόρημα "Ηρωίς της Ελληνικής Επαναστάσεως". Το έργο άρχισε να γράφεται το 1852, λίγα δηλ. χρόνια μετά την εγκατάσταση του Ξένου στο Λονδίνο. Μολονότι είχε πάρει ολοκληρωμένη σχεδόν μορφή στα 1853-1855, εκδόθηκε στα 1861. Οι συχνές επανεκδόσεις, που γνώρισε στα μετέπειτα χρόνια ως την εποχή μας (1874, 1886, 1911, 1940 κλπ.), δείχνουν ότι η επιτυχία του έργου δεν ήταν ούτε πρόσκαιρη ο...

Κι εκεί, πάνω από το πράσινο τραπέζι, παρακολουθώντας την μπίλια να πέφτει στα κόκκινα και στα ζυγά και στα μαύρα και στο ζερό έκανε τη φοβερή ανακάλυψη: ως τότε δεν έχει ποτέ ζήσει στη ζωή του παρά μονάχα κάποιες, πολύ λίγες, στιγμές, ένα πρωί που είχε καλπάσει καταπάνω σ' ένα παραπέτασμα από βράχια, μια στιγμή που τα μαλλιά της Νικόλ είχαν αγγίξει τον γυμνό του ώμο, κι όλα τ' άλλα, τα πολύ σημαντικά, τα σοβαρά και υπεύθυνα δεν ήταν παρά ένα ψέμα, μπροστά σ' αυτό το φοβερό στρόβιλο, όπου η ψυχή του κατέβαινε γεμάτη ηδονή ακολουθώντας τις στροφές της μπίλιας. Εκείνο το βράδ...