Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ώρα είναι περίπου η ογδόη νυχτερινή της (ατελείωτης) Τρίτης 27ης Νοεμβρίου. Εμπρός λοιπόν και ο καιρός βιάζει. Τα δύο έγκριτα μέλη της Κοινότητάς μας, ο Καθηγητής της Αστροφυσικής (της παλαιάς Ελλάδος γόνος) Β. Ξ. και ο Καθηγητής της Φυσικής Σ. Π. (κι αυτός επίσης παιδί της παλαιάς Ελλάδος), αφήνοντας ολωσδιόλου αναπάντεχα (και τόσο βιαστικά!) πίνακες, διδασκαλίες και ηλεκτρονικούς υπολογιστές, έχουν ήδη αναχωρήσει προς άγνωστη κατεύθυνση. Μάλλον όμως προς τον Βορρά ετράβηξαν αυτοί, ίσως διότι ο τόπος καταγωγής τους είναι ο Βορράς, ενώ εμείς είμαστε γεννημένοι νοτίως της...

Το "Εκτός Έδρας" είναι ένα μυθιστόρημα εξαρθρωμένο από την άποψη του χώρου, του χρόνου, των προσώπων και των συναισθημάτων τους. Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού για το συγγραφέα η πραγματικότητα αποβαίνει εξίσου ή και περισσότερο ελαστική από τη μυθοπλασία. Ίσως, τελικά, το πιο ανελαστικό δεδομένο της υπόθεσης είναι το να νιώθει κανείς μονίμως "εκτός έδρας" ακόμα και στην έδρα του.

Οι πρωταγωνιστές είναι δύο. Έλληνες φίλοι και συνέταιροι. Το πλάνο απλό αλλά φιλόδοξο. Η πορεία συγκεκριμένη: Έδεσσα-Ζυρίχη. Ύστατος στόχος η μεγαλύτερη τράπεζα της Ελβετίας, η καρδιά της παγκόσμιας αποταμίευσης. "...Το όνειρο κάθε Νεοέλληνα, να φύγει με κομπίνες από την περιοχή που βρέχει σφαλιάρες, εμείς θα το κάνουμε πραγματικότητα! Εμείς θα πιάσουμε την καλή! Όχι φούμαρα, έργα!..." Στο βιβλίο βασίστηκε η ταινία "Βαλκανιζατέρ", σε σενάριο και σκηνοθεσία Σωτήρη Γκορίτσα και μουσική Νίκου Πορτοκάλογλου, με πρωταγωνιστές τους Γεράσιμο Σκιαδαρέση και Στέλιο Μάϊνα.

Άνοιξη του 1792. Το πανίσχυρο οθωμανικό στράτευμα που πολιορκεί το ανυπόταχτο επί αιώνες Παλιόκαστρο δεν έχει για στόχο του την απλή υποταγή αυτής της μικρής ηπειρώτικης πολιτείας. Η Υψηλή Πύλη έχει δώσει άλλου είδους διαταγές: το Παλιόκαστρο πρέπει να γκρεμιστεί συθέμελο· όλοι του οι κάτοικοι να εξοντωθούν· να ανασκαφτεί και να ισοπεδωθεί το κοιμητήρι του· να εξαλειφθεί και το παραμικρό ίχνος που θα μπορούσε κάποτε ν' αποκαλύψει στους μεταγενέστερους Έλληνες την αλλοτινή ύπαρξη αυτής της πόλης και την ιστορία της. Μα τι λογής κίνδυνο αποτελεί το μικρό και άσημο Παλιόκαστρο...

«Δεν ήταν βέβαια παρά μονάχα ο έρωτας, αυτός ο μεγάλος φόβος. Δεν είχε και το πιο απλό χτυποκάρδι της αγάπης μέσα του κάτι το θανάσιμο; Μια ζάλη σφίγγει το μέτωπο, το κορμί παραλύει. Οι άντρες έλυναν όπως όπως αυτό το πρόβλημα με γόρδιες λύσεις. Οι γυναίκες προσπαθώντας να γίνουν οι ίδιες ο γόρδιος δεσμός, η εικόνα του αινίγματος που καλεί μαγικά για την αποκρυπτογράφησή του... Πονεμένα μέλη, απογοητευμένοι ιππότες, απελπισμένες πυργοδέσποινες». Ο Δημήτρης, ένας νεαρός Αθηναίος, ακούει το κάλεσμα του έρωτα από την Άλλη Πόλη, τη Θεσσαλονίκη. Η Άντα έχει φυλακίσει τον...

Ξαναδιαβάζοντας σήμερα "Τα δέντρα", κάνω μια παράξενη σκέψη. Είναι σαν να πήγα να μείνω στο Παρίσι την πρώτη φορά για να ζήσω αυτά που έγραψα, αυτά που έζησε και η Ειρήνη, η ηρωίδα των Δέντρων. Ήθελα να γνωρίσω το δικό της κόσμο, τη δική της γειτονιά, τους αγαπημένους της δρόμους και τα γεφύρια του Σηκουάνα, και βέβαια τα ανδρικά πρόσωπα που κατά διαβολική σύμπτωση έτυχε να έχουν τα ίδια ονόματα με τα πρόσωπα του βιβλίου. Μόλις είχα χωρίσει. Το βιβλίο λοιπόν ήταν ερέθισμα ζωής και όχι το αντίστροφο. Είχα κάνει ένα ταξίδι στο Παρίσι, αλλά ήμουνα παιδί. Τρεις μέρες με το...

Οι συγγραφείς ανήκουν σε γενιές, τα βιβλία στη λογοτεχνία. Το Μπαζαγιάζι, με την επανέκδοσή του, το επιβεβαιώνει. Ένα μυθιστόρημα με προηγούμενες εκδόσεις που άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις για το μυθιστορηματικό τρόπο με τον οποίο ανασυνθέτει η Ιωάννα Καρατζαφέρη τη ζωή ενός χωριού ή ίσως της Ελλάδας. Η συγγραφέας διασχίζει τα γεγονότα από το 1936 μέχρι το 1974 μ' ένα εξαιρετικά ελισσόμενο τρόπο, αποφεύγοντας να κατονομάσει μορφές πολιτικών σχημάτων και τρόπους διακυβέρνησης, ανάμεσα από τους ανθρώπους που τους παρατηρεί από το Μπαζαγιάζι. Μεταμορφώνεται σ' έναν Ξένο...