Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Πήδημα θανάτου" είναι επανέκδοση -σε 5η έκδοση- του βιβλίου του Γιώργου Σκούρτη "Το μυθιστόρημα μιας δολοφονίας", το οποίο, παρόλο που εγκωμιάστηκε εξαιρετικά απ' τους κριτικούς και τους «πιστούς» αναγνώστες του συγγραφέα, παραμένει σχεδόν άγνωστο στην πλειοψηφία των αναγνωστών της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Είναι μια εντελώς παράδοξη ιστορία που ο συγγραφέας είχε διαβάσει στα «ψιλά» του Newsweek, ταξιδεύοντας με το αεροπλάνο από Νέα Υόρκη-Σικάγο. Ένας νέος άντρας πήγε στην αστυνομία και δήλωσε ότι επρόκειτο να σκοτώσει οπωσδήποτε (!) μια κοπέλα. Όταν ο αστυνομικός τ...

Μέσα στον κατ' ευφημισμόν, μόνο, ονομαζόμενο «δρόμο των Αγγέλων», η φτώχεια, η αθλιότητα και το άχθος της ζωής καταυγάζονται από τον ιερό πόθο της επιβίωσης. Με μια καθαρόμορφη, ρεαλιστική γραφή, χωρίς εκφραστικούς κλυδωνισμούς, όπου εντυπωσιάζει ωστόσο η χρήση της γλώσσας, η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ καταθέτει τη δύναμή της να δομεί μια ιστορία με επάρκεια και φραστική γοητεία. Εξιστορείται, με την οπτική ενός μαγεμένου από το πολυσχιθές θαύμα της ζωής αγοριού, η παιδική ηλικία ως το κατώφλι της εφηβείας. Τόπος: η Γαλλία, και για την ακρίβεια η ιδιαίτερη πατρίδα του «μοναδικ...

Μετά την Έσθερ, όπου τα αισθήματα τείνουν να εξαφανιστούν, αφού αναφύονται όλο και πιο αργά και κρατάνε λιγότερο χρόνο κάθε φορά, το μυθιστόρημα Χαμόγελο στο Χάρο ήταν αναμενόμενο. Σ' αυτό το μυθιστόρημα η Ι. Κ., αφού έχει απογυμνώσει τους χαρακτήρες της από αισθήματα κι έχει οπλίσει το χέρι τους, επιχειρεί τη λογοτεχνική αναβίωσή τους από την «κινούμενη εικόνα» στις σελίδες της. Άνθρωποι που υπάρχουν μόνο για το συγκεκριμένο ρόλο. Η προηγούμενη ζωή τους σκοτεινή, το μέλλον τους άγραφο. Η αγάπη, η συνείδηση, η μεταμέλεια έχουν υποχωρήσει στο στιγμιαίο, στη βία, στην...

"Το πρώτο μεγάλο ελληνικό μυθιστόρημα για τον κόσμο του θεάματος". Μικέλα Χαρτουλάρη, "Τα Νέα". "Μαγευτικός, άγριος, μίζερος, θλιβερός, λαμπερός μαζί, ο κόσμος του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και των καλλιτεχνικών σελίδων". Σταυρούλα Παπασπύρου, "Ελευθεροτυπία". "Με έκανε να ζηλέψω την αφηγηματική του φλέβα, την ευφορία και τον οίστρο του". Μένης Κουμανταρέας, "Διαβάζω".

Έμεινα στη βελούδινη ζώνη περίπου μία ώρα, απόλυτα σίγουρη πώς αυτό το κομμάτι της γης ουδέποτε επρόκειτο να δεχτεί κάποια άγρια επίθεση ανέμων. Είχε διαλέξει για να το φρουρούν καλά κι αγαθά πνεύματα που τα ένιωθα ήδη να φτερουγίζουν γύρω μου, πάνω απ' το χορτάρι, σκορπίζοντας απαλούς ήχους, σαν ν' άγγιζαν τα χείλη τους φλάουτο. Αμέσως ο νους μου έτρεξε στο φωτογράφο κι αναρωτήθηκα αν στις συνεχείς περιπλανήσεις του είχε συναντήσει τη βελούδινη ζώνη. Ύστερα σκέφτηκα πως έπρεπε, χωρίς αργοπορία, να προτείνω στη Σαβίνα να πάρει την Ίλμη και να εγκατασταθούν σε τούτο το μέρος...

Ο Παυλάκος ήταν παρών στην εκτέλεση του Βασίλημη. Τον Βασίλημη τον σκότωσε ένας αδερφός του. Ένας αδερφός του και ο Μαυρόγιαννης. Ο Μιχάλης Μαυρόγιαννης που παίρνει τώρα και σύνταξη για αντίσταση. Έσφαξε τον άνθρωπο παίρνει και σύνταξη. Τον πιάσανε τον Γιάννη Βασίλημη έναν άντρα μέχρι κει πάνω. Ωραία παρουσία, ωραία εμφάνιση. Με ένα αγόρι και ένα κορίτσι ανήλικα. Τον πιάσανε με τον πατέρα του. Ο πατέρας του πήγαινε κοντά. Ρε παιδιά τι σας έκανε ο Γιάννης, τους λέει. Του έδωσε μια κάποιος, δεν ξέρουμε ποιος, και τον έριξε μέσα σε κάτι βάτα. Αλλά έζησε ο γέρος, δεν πέθανε. Το...

Είδα περιουσίες να εξανεμίζονται φύλλο φτερό. Φιλίες σοβαρών οικογενειαρχών να γίνονται μίση και πάθη άγρια για μεσόκοπες τραγουδίστριες, που το καλύτερο γραφείο συνοικεσίων δε θα μπορούσε να πασάρει στο χειρότερο συνταξιούχο. Είδα έναν κόσμο που άναψε πάνω σε μια σκηνή όλο μάγια. Σαν τον πιο άγριο και άπονο έρωτα που θα 'θελε να γράψει ο Λόρκα ή σαν ένα φλαμένκο πάνω σε απαγορευμένα βήματα κι άγριες φιγούρες της φωτιάς. Μπορεί και σαν σκηνές που ο Αλμοδοβάρ και ο Φασμπίντερ δεν πρόλαβαν να βάλουν στις ταινίες τους, γιατί δεν έζησαν, δεν είδαν για να εμπνευστούν. Τη νύχτα...

Σήκωσα το χέρι μου και ανάγκασα ένα ταξί που περνούσε τυχαία από μπροστά μου να κοκκαλώσει. Φαντάζομαι πως θα πήγαινα στη Λισσαβώνα. Γιατί θα πήγαινα δεν ήξερα. Δηλαδή, δεν ήξερα γιατί απ' όλα θα πήγαινα. Όπως δεν ήξερα και τι ακριβώς ήταν όλο αυτό το σκηνικό" τι ήταν αλήθεια και τι ψέμα, τι συνέβαινε πραγματικά και τι όχι. Πάντως, σίγουρα, αυτό το κάπως μακάβριο και κατά βάθος μυθιστορηματικό στοίχημα δεν το είχαμε βάλει για να αποθαρρύνουμε αυτόν που δεν ήθελε να έρθει, για να διασφαλίσουμε πως όλοι θα ήμαστε κάθε φορά παρόντες· ...δεν είμαστε τόσο ηλίθιοι! Περισσότερο...

Ζούμε σε μια εποχή υποτίμησης αξιών κι έναν κόσμο γεμάτο πλάνες. Μπορούμε σ' όλα αυτά να είμαστε ψυχροί κι αδιάφοροι; Μπορούμε να μένουμε απαθείς θεατές; Μπορούμε να λέμε πως το φτάσιμο της άλλης μέρας είναι ουτοπία; Μπορούμε ή έχουμε δικαίωμα να λέμε πως δεν γίνεται τίποτε; Οι παρελθόντες κι οι μελλούμενοι είναι κριτές μας. Η ιστορία γράφεται την κάθε μέρα και την κάθε ώρα. Γράφεται κι αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Ο ταξιδιώτης με τη σάλπιγγα είναι στο δρόμο και μιλώντας όσο και δρώντας μας δίνει τα μηνύματα του. Μηνύματα απλά και μαζί μεγάλα. Είναι στο δρόμο...

Όταν το μίσος της θυγατέρας προς τη μάνα πηγάζει από τα βάθη της ψυχής της, όταν η θυγατέρα, -ένα σωστό διαβολοκόριτσο, ένα καταχθόνιο πλάσμα, όλο τεχνάσματα και ραδιουργίες- σπρώχνει τη μάνα της σε μια μυστηριώδη εξαφάνιση κιι όταν η τίμια ψυχή της μάνας δεν ανέχεται τις ατιμίες της θυγατέρας που ντροπιάζουν το σπίτι της, τότε το κρίμα της μάνας σίγουρα θα φέρει την τιμωρία της θυγατέρας. Και πολλές φορές η τιμωρία είναι βαρύτερη από το έγκλημα.

Σεπτέμβρης του 1922! Η Σμαράγδα ένα νεαρό κορίτσι από τη Σμύρνη -σύμβολο του εθνικού πένθους- αποβιβάζεται στον Πειραιά τραυματισμένη. Χωρίς καμία ελπίδα για το μέλλον δε φαίνεται να προσέχει τίποτα γύρω της ούτε να περιμένει κανέναν... Στη νέα "πατρίδα" η οικογένεια του Μάνου Κυριακίδη τη σώζει και προσπαθεί να επουλώσει σωματικούς και ψυχικούς πόνους και να της φέρει πίσω το χαμόγελο για τη ζωή και την αισιοδοξία για την ανεύρεση των δικών της. Με φόντο την Αθήνα του '22 και τη μικρασιατική καταστροφή ο Γρ. Ξενόπουλος συνθέτει ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με πρωταγωνισ...

Οδύσσεια ήταν η ζωή του Μαρή, που ξεκίνησε όχι από την Ιθάκη, αλλά από τη Ζάκυνθο για να φτάσει στην Αθήνα. Χώρισε τη γυναίκα του που του ήταν άπιστη, πήρε στην Αθήνα μαζί του τη μικρή μονάκριβη θυγατέρα του που τη λάτρευε, για να του φύγει κι αυτή ξαφνικά αργότερα. Ένα στραπατσάρισμα όλη η ζωή του, κι από δουλειά σε δουλειά που πήγαινε ποτέ του δεν έκανε προκοπή. Η μοίρα του; Ν’ αγαπά και να τον μισούν... Ν’ αφοσιώνεται και να τον εγκαταλείπουν...

Ποια είναι τα δρομολόγια της ψυχής μετά το θάνατο; Πού διακρίνονται τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και το μεταφυσικό; Υπάρχουν ανώτερες ψυχές μέσα στα περιορισμένα σώματα; Άραγε η καρδιά ακούει τη λογική; Η αινιγματική παρουσία του πνευματιστή κ. Ζαννή, ενός επιφανή Αθηναίου ποιητή, αναστατώνει τη ζωή τριών γυναικών που ζουν στο ίδιο σπίτι, προκαλώντας μια θύελλα εσωτερικών αναζητήσεων, περίεργων καταστάσεων και προβλημάτων. Μητέρα, κόρη και υπηρέτρια, πρόσωπα καθημερινά, ξαφνικά ανακαλύπτουν την κενότητα της ύπαρξής τους και θέλουν να ξεφύγουν - η καθεμιά με το δικ...

Χίλια πρόσωπα, με χίλιες σκηνές, σε χίλια μέρη, και με σπαρακτική ηρωίδα την όμορφη, αθώα και μικρή νησιωτοπούλα, που έρχεται στην Αθήνα να δουλέψει με την τιμή της, να μαζέψει την προικούλα της, να γυρίσει στο χωριό της και να παντρευτεί, αλλά χωρίς κι αυτή να καταλάβει πως απ' την κουζίνα περνά στο χαρέμι, για να γίνει πρώτα, μαζί με χίλιες άλλες, οδαλίσκη του αφεντικού της κι ύστερα να καταντήσει οδαλίσκη ολονών.

Το ωραιότερο και αισθηματικότερο έργο. Η τραγωδία και η κωμωδία ανακατεμένες και συγχωνευμένες στην «υπόθεση των φοιτητών». Ο τόπος, η εποχή, τα πρόσωπα, η ηλικία τους, η θέση τους, η ψυχοσύστασή τους, οι μεταξύ τους σχέσεις, η ιστορία τους, στην πιο δυναμική πλοκή. Ένα δυνατό αίσθημα, μια μεγάλη αγάπη του Τάσου και της Φανίτσας, που άρχισε με κλάματα, βάσανα, πόνους, με ό,τι χρειαζόταν για να εξαγοραστεί μια ευτυχία... και να βαστάξει για πάντα!...

Στιγμές που λάμπουν μες στο χρόνο που μαραίνεται. Καλοδεχούμενες χαρές, φτωχές και μίζερες ελπίδες. Ύστερα οι πόνοι κι ο θάνατος, βέβαια, πάντοτε εκεί. Μια θάλασσα μικρές θλίψεις που φτιάχνουν έναν πανικό. Τι σημαίνει ευτυχία; Στους Αναλφάβητους του Έρωτα ξετύλιξαν ένα μικρό κουβαράκι ζωής και τώρα, σ' αυτό το δεύτερο βιβλίο μου, έρχομαι να συναντήσω τα παροράματά της. Ο Ηρακλής Μαρίδας δεν είναι μόνο ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου αλλά κι ένας ήρωας αυτής της παράτολμης μάχης. Παραπαίοντας ανάμεσα στην παραδοχή και την απόρριψη, τη μια βιάζεται να χαρεί και την άλλη αναζητε...

Από την Αλεξάνδρεια των παιδικών χρόνων του αφηγητή ως τη σύγχρονη Αθήνα και το Λονδίνο, τα "τοπία της Φιλομήλας" διαρκώς μεταμορφώνονται: είναι οι εσωτερικοί χώροι της ενηλικίωσης, που αναδιπλώνονται με μιαν υποβλητική αρμονία μαθημάτων πιάνου και χαμηλόφωνη ζωής και όπου κυριαρχεί η μορφή του πατέρα· είναι όμως και χώροι της φαντασίας, όπου τα ινδάλματα της μέρας επιστρέφουν, κάποτε με βίαιο τρόπο. Η Φιλομήλα, ταλέντο του πιάνου, πρόσωπο βουβό, υπαγορεύει μια σκληρή μουσική στο βίο και τα όνειρα του αφηγητή και τον κρατεί, μαζί με τον καλύτερό του φίλο, δέσμιο σ' ένα τρίγ...

Ένας φτωχός διανοούμενος μέσης ηλικίας, πικραμένος βαθιά από την απόρριψη του κοινωνικού περιβάλλοντος, συναντάει τη γυναίκα που θα μπορούσε να είναι ο ιδανικός σύντροφος της ζωής του: μια κοπέλα με σπάνιες πνευματικές αρετές και βάθος ψυχής ασυνήθιστο, τραυματισμένη κι αυτή από τη ζωή, η οποία ζει απομονωμένη ουσιαστικά με το γερο-πατέρα της. Από τη διασταύρωση της μοίρας των πλασμάτων αυτών, καθώς και άλλων που ζουν δίπλα τους βουβά τη βασανισμένη ζωή τους, αναδίνεται ένα σπαραχτικό τραγούδι, άλλοτε διαμαρτυρίας και άλλοτε εμπιστοσύνης στη ζωή. Ένα έργο εξαιρετικά σύγχρον...