Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όμως όλα τα σώματα ξεθωριάζουν -αλλιώτικα δεν θα ήταν τόσο ερωτικές κάποιες λάμψεις τους- συνήθως σε στιγμή που δε θα θέλαμε να συμβεί αυτό. Και τότε παλιννοστούμε έχοντας την πικρή γεύση του ανολοκλήρωτου να κυριαρχεί σ' ένα σαστισμένο μυαλό. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το τελευταίο πράγμα που προγραμματίζεται στη ζωή είναι ο θάνατος. Δύσκολα τακτοποιείται στη συναισθηματοθήκη πριν την εμφάνισή του κι έτσι το δωμάτιο της ιστορίας μας είναι σχεδόν πάντα ακατάστατο. Αν δεν υπήρχαν ο έρωτας κι ο θάνατος, η ισορροπία δε θα 'ταν ετοιμόρροπη και θ' αυτοκτονούσαμε από πλήξη.

Ένα συναρπαστικό σε πλοκή και εξέλιξη μυθιστόρημα, με αδιάκοπες ανατροπές τόσο στο επίπεδο του πρωταγωνιστή όσο και στο επίπεδο του αναγνώστη. Κοινωνικό και έντονα ερωτικό μυθιστόρημα, με αστυνομική πλοκή. Ένα σύννεφο από κίτρινες πεταλούδες μαζεύτηκε πάνω από το σπίτι, ενώ οι ερωδιοί γύρω στον κήπο μας, για πρώτη φορά, είχανε σωπάσει τελείως. Οι σπάλες απ' όλα τα ζωντανά που σφάζαμε για να του κάνουμε σούπα έβγαιναν στραβές και η μάνα μου από ένστικτο σφάλισε όλα τα παράθυρα. Τότε πήρα την απόφαση και πήγα και βρήκα τον έφορο των Αρχαιοτήτων στον Πύργο, το Δημοσθενόπουλο,...

Το κλειδί που κρύβεται κάτω από το γεράνι δεν είναι σαν όλα τα κλειδιά. Ανοίγει την πόρτα σ’ έναν άλλο κόσμο, κατοικημένον από ευτυχισμένους δραπέτες, που μακριά από την παγίδα του «πολιτισμού», ζουν αρμονικά με τη φύση και τον εαυτό τους. Σ’ αυτόν τον κόσμο κυβερνά ο έρωτας, νεράιδες και μικροί θεοί ξεφαντώνουν μαζί με τους θνητούς, κι όλες οι περιπέτειες τελειώνουν καλά με μαγικούς τρόπους. Ο κόσμος του Χρόνη Μίσσιου είναι ένα ιδανικό καταφύγιο, πλημμυρισμένο από ξεχασμένες αισθήσεις και θαύματα ζωντανά.

Δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που οι οικογένειες τους είναι φίλοι, συναντούν κατά τη διάρκεια του παραθερισμού τους σε ένα νησί των Κυκλάδων ένα συνομήλικό τους αγόρι που ζει σ' αυτό. Η συνάντησή τους εκεί στην αρχή της εφηβείας, ζυμωμένη με τις μυστικές ανεξιχνίαστες διαδρομές που υπαγορεύει το παγανιστικό Αιγαίο και η μητέρα Αθήνα, θα παραμείνει ο άσβεστος φάρος που θα αναβοσβήνει σε όλη τη ζωή τους δείχνοντας το δρόμο της ένωσης ανθρώπων που έχουν γεννηθεί κάτω από διαφορετικούς κοινωνικούς και οικογενειακούς αστερισμούς.

"Τραυματισμένος στο πόδι από χειροβομβίδα ο Αγρίτης προσπαθεί να σκαρφαλώσει στον ανήφορο, μα δεν τα καταφέρνει. Πέφτει. Τον βλέπουν οι χωροφύλακες, τον πλησιάζουν και τον αποτελειώνουν. Και μόνο ο Μπούζδος, με δυο τραύματα από χειροβομβίδα στον ώμο και το λαιμό, φτάνει ασθμαίνοντας στην κορφή της πλαγιάς που κάθονταν προηγούμενα, απομακρύνεται κάμποσο, κρύβεται στα θαμνόκλαρα και το βράδυ φεύγει. Τα πάντα χαμένα γύρω του. Κατεβαίνει λοιπόν στην πόλη, πηγαίνει στους δικούς του, αυτοί φοβούνται και ειδοποιούν την αστυνομία. Μεταφέρανε γυμνά τα πτώματα των σκοτωμένων ανταρ...