Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιστορία δυο μεγάλων οικογενειών που πορεύονται σύρριζα στην Ιστορία, περνάνε όλα τα δεινά του τόπου και αναλώνονται σε παράλληλους, ενδοοικογενειακούς εμφύλιους. Στην εξέλιξη παρεμβάλλονται έγγραφα δημόσια και ιδιωτικά, επιστολές, ερωτικά γράμματα, δημοσιεύσεις, σημειώματα, σημειώσεις: τα γραπτά ντοκουμέντα μένουν για πάντα εμβόλιμα στο θάνατο και οι ζωντανοί εμβόλιμοι στη χάρτινη ζωή τους. [...]

Τρεις γενιές αδίστακτων εραστών προσπαθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι των χάρτινων ψυχών τους. Διασχίζοντας τα σκοτεινά μονοπάτια της ύπαρξης, παλεύοντας με τους δαίμονες του μυαλού και του σώματος, θα γευτούν, άλλοι νικητές και άλλοι νικημένοι, το δικαίωμα της επιλογής. Ο Αντώνης, η Βιολέτα, η Κατερίνα, η Ναταλία παλεύουν να βρουν την ισορροπία που τόσο τους λείπει. Όλοι θα μπλεχτούν στα δίχτυα της ματαιοδοξίας, της ηδονής αλλά και της αγάπης. Άραγε, η αγάπη αυτή θα παρασύρει στη δίνη της τις χάρτινες ψυχές ή θα τις κάψει αφήνοντας πίσω τις στάχτες του παρελθόντος;

Ανοίγοντας το άλμπουμ ήξερε τι θα αντιμετωπίσει. Όμως δεν σκέφτηκε να το κλείσει... Εκείνο το άλμπουμ με τις χάρτινες μνήμες θα της θυμίσει ξανά τη σκληρή πλευρά της ζωής, που ένιωσε τόσο νωρίς· τον εγκλεισμό στο ορφανοτροφείο, την εγκατάλειψή της από την ίδια της τη μητέρα, τα παιδικά χρόνια που της τα πήραν με τη βία. Το γλυκό νερό της αθωότητας που γλίστρησε μέσα από τα δάχτυλά της και δεν γυρνάει πίσω. Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά... Η Χαρά θα τολμήσει. Και αυτό είναι το σημαντικότερο στη ζωή. Να τολμήσεις να αλλάξεις το πεπρωμένο σου. Έτσι, η νεαρή γυναίκα θα ριχτεί...

"Στάθηκε στο πεζοδρόμιο, σαν μικρό και αναποφάσιστο παιδί. Κάτι σαν νεύμα -ή μήπως κίνηση αχνή, αμυδρή, σχεδόν ανεπαίσθητη;- έσυρε τη ματιά της στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ρίχνοντας το βλέμμα εκεί όπου αυτή η αίσθηση την καλούσε, είδε τις τέσσερις γυναίκες της ζωής της. Στέκονταν ασάλευτες στο πεζοδρόμιο, η μία δίπλα στην άλλη. Η γιαγιά της, η γριά Ευσταθία, η μάνα της και τέλος η κόρη της, η Βικτωρία. Και το παράδοξο ήταν ότι καμία δεν την επέπληξε για την παράτολμη απόφασή της... Μόνο της χαμογέλασαν ενθαρρυντικά - ακόμα και η κόρη της." Η Ανθή, μεγαλώνοντας στον ίσκιο τη...

"Στάθηκε στο πεζοδρόμιο, σαν μικρό και αναποφάσιστο παιδί. Κάτι σαν νεύμα -ή μήπως κίνηση αχνή, αμυδρή, σχεδόν ανεπαίσθητη;- έσυρε τη ματιά της στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ρίχνοντας το βλέμμα εκεί όπου αυτή η αίσθηση την καλούσε, είδε τις τέσσερις γυναίκες της ζωής της. Στέκονταν ασάλευτες στο πεζοδρόμιο, η μία δίπλα στην άλλη. Η γιαγιά της, η γριά Ευσταθία, η μάνα της και τέλος η κόρη της, η Βικτωρία. Και το παράδοξο ήταν ότι καμία δεν την επέπληξε για την παράτολμη απόφασή της... Μόνο της χαμογέλασαν ενθαρρυντικά - ακόμα και η κόρη της." Η Ανθή, μεγαλώνοντας στον ίσκιο τη...

Να φύγει, να πετάξει μακριά. Αυτό λαχταρούσε από τον καιρό που θριάμβευσε στις θεατρικές σκηνές της επαρχίας. Ένα τόσο δα βηματάκι από την κουίντα στο φως. Στο παραμύθι. Καθρεφτίζεται και ταξιδεύει στο χρόνο, διατρέχει τις εποχές, δρασκελίζεις δεκαετίες, αιώνες. Ντύνεται κοστούμια-ρόλους και τους ζει απόλυτα. Κι όταν κλείνει η αυλαία, αναζητά το είδωλό της πίσω από σύννεφα καπνού και του στέλνει φιλιά. Χάρτινα. Το ξέρει, στο τέλος θα επιστρέψει στις λατρεμένες ηρωίδες που κρύβονται πίσω από τον οβάλ καθρέφτη του μπουντουάρ, μόνη μαζί τους. Δε θέλει ρεαλισμό. Μόνο τη μαγεία...

"Περπάτησε μέσα στο βράδυ· δεν ήξερε πού να πάει. Ήταν αρκετά έξυπνη ώστε να σκεφτεί ότι οι ιστορίες δημιουργούνται απ' αυτήν και δεν τη βρίσκει καμία εάν δεν το επιθυμεί. Ήταν μία ακόμη δύσκολη νύχτα και τίποτε παραπάνω από αυτό... Κατέληξε σε μια ξαδέλφη της. Την επόμενη μέρα σκέφτηκε πως δεν έπρεπε να ξαναπάει στο σπίτι του αδερφού της, με οποιοδήποτε κόστος, αλλά έπρεπε να γλυτώσει από τις κακές ιστορίες".

"Χάρντκορ. Ένα βιβλίο που ανάβει σαν πυροτέχνημα. Γίνεται συνεχώς κάτι σαν ζάπινγκ της ψυχής, όπου πραγματικότητα και φαντασίωση γίνονται ένα. Το Χάρντκορ είναι ευχάριστο και θανατηφόρο συγχρόνως. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο κέφι, τρόμο, ηδονή, θάνατο, φόνους, μελαγχολία, χαρά, είναι Pulp Fiction, Pulp μουσική, Pulp όλα, σεξ, πολύ σεξ, ερωτισμό, ελευθερία, φρίκη, ναρκωτικά, είναι γεμάτο ΖΩΗ. Από την πρώτη σελίδα, το βιβλίο σε πιάνει από τον λαιμό, δεν ξέρεις αν θες να κλάψεις ή να γελάσεις. Αυτό όμως που θα κάνεις σίγουρα, είναι να το διαβάσεις". Μαργαρίτα Καραπάνου

Η μητέρα ήταν ερμητικά κλεισμένη στον εαυτό της. Είχε μεγάλα ξεσπάσματα τρυφερότητας και θυμού. Μέσα στο σπίτι οι διαθέσεις της είχαν τον πρώτο ρόλο. Ο πατέρας ήταν καλοκάγαθος. Φρόντιζε πάντα να δείχνει τον καλύτερό του εαυτό, αλλά ποτέ δεν ήμουν σίγουρος γι' αυτό που έδειχνε. Οι καυγάδες έμοιαζαν με τις τρομοκρατικές θύελλες που ξεσπούν στις θάλασσες. Η κυρία Όλγα είχε ένα χαρακτήρα πληθωρικό και θεατρικό, κάτι μεταξύ έπαρσης και διαρκούς έντασης. Έζησα μεταξύ αυτών των τριών ανθρώπων που ο καθένας τους είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Όλα μέσα στο σπίτι μας φαίνονταν ήρεμα,...

Τι κάνουμε, όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι μ’ ένα όνειρό μας που δέησε να καρποφορήσει; Το ταξίδι του Αλεξάνδρου συνεχίζεται στην πόλη που όλα τα "θέλω" του συναντιούνται. Το Μανχάταν είναι το πάσο του για τον κόσμο του θάμπους και του θεάματος. Εκεί τον περιμένουν μοιραίες γνωριμίες, που θα συμπληρώσουν το παζλ της ζωής και θα νοηματοδοτήσουν περισσότερο την ύπαρξή του. Ο μικρός Μιγκέλ των δασών του Περού, η κυρία Γουάτσον που φυλάει τις οδυνηρές αναμνήσεις της, κουλουριασμένη σε μία πολυθρόνα μαζί με μία γάτα. Ο Τόμι, ο Ρίκο, η Ζανίνα, η Λεονόρα. Ο καθένας από α...

Δεν φοβάμαι τίποτα, θυμάμαι τα πάντα. Είμαι ελεύθερη. Εξακολουθώ όμως να αγαπώ. Τη θάλασσα. Τα ταξίδια... Και, από ασίγαστη ανασφάλεια, τον πρώτο τυχόντα που θα δώσει σοκολάτα στην υπογλυκαιμία της μόνιμης απουσίας... Αυτή η γυναίκα έχει τον τρόπο να σε κάνει να την αγαπάς και να την αντιπαθείς. Εγώ δεν είμαι εκρηκτικός και ενθουσιώδης να της ξεφουρνίζω εκπλήξεις που την ξετρελαίνουν. Κι εκείνη είναι ένας κυκλοθυμικός αντιδραστήρας, που γέρνει μάλλον προς την απαισιόδοξη πλευρά - περιμένεις απλώς πότε θα εκραγεί. Δεν ξέρω ποιος συνδυασμός θα μπορούσε να την ευχαριστήσει. Ο...

Η ιστορία αυτή είναι μια ζωντανή παράσταση ενός αληθινού δράματος, που παίχτηκε από τους πρωταγωνιστές μου, τους οποίους γνώριζα προσωπικά, από τη στιγμή που γεννήθηκαν. Είναι μια πέρα για πέρα αληθινή ιστορία... Εκείνα που δεν είναι αληθινά, σ' αυτή την αληθινή ιστορία, είναι τα ονόματα των ανθρώπων, των πόλεων, των χωριών και των τοποθεσιών, που αναφέρονται... Αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία...

Η ιστορία μας αναφέρεται στη δεύτερη δεκαετία του περασμένου αιώνα. Ο Χαρίδημος και η Κλημεντίνη -οι ήρωες της ιστορίας μας- γνωριστήκανε στην αποβάθρα κάποιου λιμανιού της Ιωνίας, στην προσπάθειά τους να γαντζωθούν σε κάποιο σαπιοκάραβο που θα τους μετέφερε στις ακτές της απέναντι στεριάς, στα χώματα της πληγωμένης πατρίδας, για να σωθούν από τις θηριωδίες του εχθρού. Μέσα από τον πόνο και τη δυστυχία, γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας, μια μεγάλη αγάπη. Σε μια φτωχή και ανήμπορη οικογένεια, κάπου ανάμεσα Πειραιά και Αθήνα, μέσα στους λαχανόκηπους, βρήκανε να στεγάσουν προσω...

Πόσο εύκολο είναι να παρασυρθεί κανείς από την καθημερινότητα και να μην αναγνωρίσει τις χαρές που του δίνει η ζωή και τις χάρες που του κάνει; Η Μαργαρίτα, η Λευκή και η Αυγή -ένα λουλούδι, ένα χρώμα και ένα ξημέρωμα- αναπολούν το παρελθόν και κάνουν σχέδια για το μέλλον όσο έρχονται αντιμέτωπες με το παρόν. Μια παρέα κοριτσιών, που ανακατεύουν τις πίκρες με μια κουταλιά ζάχαρη και δυο σταγόνες σοκολάτα, και αντρών, που λατρεύουν το ποδόσφαιρο, τις γυναίκες και το χρήμα, στροβιλίζεται στους ρυθμούς της ζωής και όλοι μαζί χορεύουν αγκαλιά με τα όνειρά τους μέχρι να ζαλιστού...

Έτσι ήταν η ζωή μου... Ένας ξέφρενος χορός που τον έσερναν πότε η Χαρά και πότε η Λύπη. Η αλήθεια είναι ότι η Λύπη ήταν ζαβολιάρα και έμενε όλο και περισσότερο χρόνο μπροστά, αλλά για μένα μετρούσαν οι στιγμές της Χαράς κι ας ήταν για λίγο. Αρκεί που ήταν εκεί και τραγουδούσε με τη γλυκιά της φωνή που με ανέβαζε στα ουράνια! Ναι, για λίγο... Γιατί γρήγορα ερχόταν πάλι η Λύπη για να της υπενθυμίσει ότι ήλθε η σειρά της. - Λίγο ακόμα,την παρακαλούσε η Χαρά. Άσε με λίγο ακόμα να σύρω το χορό και είναι τόσο χαρούμενος ο ρυθμός! - Όχι, είναι η σειρά μου της έλεγε και πήγα...

Ποια ανάγκη κάνει την ηρωίδα να βάλει αγγελία για να δημιουργήσει ένα χαρέμι από έξι άντρες; Ποιο κίνητρο υποκινεί τους υποψήφιους να απαντήσουν, αναλαμβάνοντας έκαστος το ένα έκτο των εξόδων της; Τι κοινό μπορεί να έχουν ένας διονυσιακός εραστής που απαγγέλλει ποίηση, ένας ρομαντικός φυσιολάτρης, ένας ομοφυλόφιλος καλλιτέχνης, ένας Αθηναίος ζωγράφος, ένας αρχαιολόγος-ταξιδευτής και ένας τεχνοκράτης; Στο "Χαρέμι ανδρών", με βαθιά ειρωνεία και ανάλαφρη φιλοσοφική διάθεση, η Σοφία Μαντουβάλου επιχειρεί μια κάθοδο στη γυναικεία ύπαρξη και στην ορατή και αόρατη σχέση τ...

Ποια ανάγκη κάνει την ηρωίδα να βάλει αγγελία για να δημιουργήσει ένα χαρέμι από έξι άντρες; Ποιο κίνητρο υποκινεί τους υποψήφιους να απαντήσουν, αναλαμβάνοντας έκαστος το ένα έκτο των εξόδων της; Τι κοινό μπορεί να έχουν ένας διονυσιακός εραστής που απαγγέλλει ποίηση, ένας ρομαντικός φυσιολάτρης, ένας ομοφυλόφιλος καλλιτέχνης, ένας Αθηναίος ζωγράφος, ένας αρχαιολόγος-ταξιδευτής και ένας τεχνοκράτης; Στο "Χαρέμι ανδρών", με βαθιά ειρωνεία και ανάλαφρη φιλοσοφική διάθεση, η Σοφία Μαντουβάλου επιχειρεί μια κάθοδο στη γυναικεία ύπαρξη και στην ορατή και αόρατη σχέση τ...

Αρκεί μια μικρή χαραμάδα στο χρόνο για να ανατραπούν οι γενιές και οι αιώνες, να αμφισβητηθεί το τετελεσμένο του θανάτου. Δυο ιστορίες ζωής, αν και απέχουν στα συμβατά ημερολόγια βιώνονται παράλληλα σε δυο σκηνές, στη ματαιόδοξη εποχή του σήμερα και στην υπερήφανη εποχή της ιστιοφόρου ναυτιλίας. Ένας αβίωτος έρωτας κληροδοτείται μετά από τέσσερις γενιές. Η μία αγάπη περπατάει στα βήματα της άλλης, σε άλλη εποχή, με άλλα δεδομένα, με τον ίδιο πόνο. Δυο γυναίκες, η Καπετάνισσα Αλτάνα και η Γλαύκη, συμπάσχουν και συμπορεύονται. Αν και δεν έχουν δεσμό αίματος, τις ταυτίζει η...

Μια κοπέλα, εγκλωβισμένη σ’ ένα σπίτι που έχει παντού χαραγμένο τ’ όνομά της, ασφυκτιά μέσα στον γάμο της, στη φυλακή που αντί για σίδερα έχει λέξεις. Ένας άντρας, μεγαλωμένος με τη ρετσινιά του "γύφτου" και του "μπάσταρδου", μοναχικός, σκληρός, συναισθηματικά χωλός, ακροβατεί στο περιθώριο μιας κοινωνίας που από νωρίς τον απορρίπτει και τον εχθρεύεται. Ένας έρωτας, μια αμοιβαία ανάγκη, μια φυγή και ένα άδοξο τέλος. Δεκαπέντε χρόνια μετά, ένας ξένος, ταλαιπωρημένος απ’ το ταξίδι, βρίσκει θαλπωρή και καταφύγιο στο σπίτι μιας γυναίκας που είναι γεννημένη ν’ αγαπά, να προ...