Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το χαμένο ταίρι κρατά στη ζωή τη γιαγιά Δέσποινα. Το μικρό κουτί ντυμένο από μεταξωτό ύφασμα κρατά στα σπλάχνα του μόνο τη μισή ευτυχία της γιαγιάς Δέσποινας. Το υπόλοιπο χάσκει στην αντίπερα όχθη από τότε, από τον ανίερο εκείνο διωγμό που άνοιξε βαθιές πληγές στα στήθια. Μια ακόμη συγκλονιστική μαρτυρία από την φαρμακωμένη γενιά που εγκατέλειψε κακήν κακώς την Ιωνία μας με πολλά δάκρυα και στεναγμούς. Μα το χαμένο ταίρι πρέπει να βρεθεί για να αποκατασταθεί η τάξη των πραγμάτων, να μερώσει η ανησυχία. Μια πορεία ζωής με πολλά εμπόδια κι αντιξοότητες ως την τελική επιβί...

Ο θιασώτης του Νίτσε και δημοσιογράφος της Ροδιακής, Στέφανος, κατηγορείται για το φόνο της Εβραίας πόρνης Ραχήλ. Καταζητούμενος από τη φασιστική αστυνομία, βρίσκει καταφύγιο στο μοναστήρι του Πανορμίτη στη Σύμη. Σε έναν από τους μοναχικούς του περιπάτους στο νησί γνωρίζει τη γοητευτική Λαβίνια, μια αρχαιολόγο από την Αυστρία, την οποία και ερωτεύεται παράφορα. Ποιο ρόλο παίζει αυτή η απολαυστική ιστορική επινόηση στην πραγματική ζωή του Μιχάλη Απόκη, Έλληνα δημοσιογράφου της Νέας Υόρκης; Ποια είναι η εκλεκτική συγγένεια που τον αναγκάζει, αν και στιγματισμένος από το θάν...

"...Κι αποφάσισες να κλέψεις τον Ηνίοχο; είπε ειρωνικά - Όχι εγώ. Με κοίταξε έκπληκτη. - Όχι εσύ; - Όχι εγώ. - Ποιος; - Ο καθηγητής Φόυερμπαχ" Ύστερα από αυτήν την εξωφρενική δήλωση ακολουθεί μια απίθανη ιστορία αρχαιοκαπηλίας με ένα απροσδόκητο τέλος.

Η αστυνομική πλοκή ως πρόσχημα. 24 περιπέτειες με ζωντανούς ανθρώπινους χαρακτήρες συνθέτουν μια βιβλιοθήκη ελληνικού νουάρ, καθημερινά από το "Βήμα". "...Κι αποφάσισες να κλέψεις τον Ηνίοχο; είπε ειρωνικά - Όχι εγώ. Με κοίταξε έκπληκτη. - Όχι εσύ; - Όχι εγώ. - Ποιος; - Ο καθηγητής Φόυερμπαχ" Ύστερα από αυτήν την εξωφρενική δήλωση ακολουθεί μια απίθανη ιστορία αρχαιοκαπηλίας με ένα απροσδόκητο τέλος.

... Κοίταξε πάλι τον άνθρωπο στη φωτογραφία με τη μαύρη κορδέλα... Αυτόν τον άνθρωπο που τον είχε κηδέψει το πρωί, τον είχα συναντήσει εγώ ζωντανό το ίδιο βράδυ... Ήταν ο άνθρωπος που χάθηκε βιαστικά στο σκοτάδι... Μπροστά του η νέα και όμορφη χήρα του στρατηγού, Λάουρα Χατζηθωμά, πενθούσε για τον θάνατο του αδελφού της. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε ο γιός του στρατηγού, ο Ιάσων Χατζηθωμάς, παλιός του συμφοιτητής. Κι αυτή ήταν η τελευταία φορά που θα τον έβλεπε ζωντανό. Το αστυνομικό δαιμόνιο του νεαρού δικηγόρου ξυπνάει. Και τότε κάνει την εφάνισή του ο αστυνόμος Μπέκας.

Η αστυνομική πλοκή ως πρόσχημα. 24 περιπέτειες με ζωντανούς ανθρώπινους χαρακτήρες συνθέτουν μια βιβλιοθήκη ελληνικού νουάρ, καθημερινά από το "Βήμα". ... Κοίταξε πάλι τον άνθρωπο στη φωτογραφία με τη μαύρη κορδέλα... Αυτόν τον άνθρωπο που τον είχε κηδέψει το πρωί, τον είχα συναντήσει εγώ ζωντανό το ίδιο βράδυ... Ήταν ο άνθρωπος που χάθηκε βιαστικά στο σκοτάδι... Μπροστά του η νέα και όμορφη χήρα του στρατηγού, Λάουρα Χατζηθωμά, πενθούσε για τον θάνατο του αδελφού της. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε ο γιός του στρατηγού, ο Ιάσων Χατζηθωμάς, παλιός του συμφοιτητής. Κι αυτ...

Αθήνα, τέλη της δεκαετίας του '80. Εποχή εθνικής μελαγχολίας λόγω των σκανδάλων, μα και εθνικής υπερηφάνειας χάρη στις επιτυχίες της εθνικής ομάδας μπάσκετ. Ένας υποψήφιος δήμαρχος, ο καθηγητής Πατρίκιος, επίλεκτο μέλος της αθηναϊκής κοινωνίας, πεθαίνει αιφνίδια. Ο θάνατος του φαντάζει φυσιολογικός, αλλά ο δημοσιογράφος Τηλέμαχος Λεοντάρης υποψιάζεται πως πρόκειται για δολοφονία. Αρχίζει λοιπόν να ερευνά, αναζητώντας τον δράστη στον κύκλο του νεκρού, ιδίως ανάμεοα σε όσους συναναστρεφόταν στο εξωτερικό τον καιρό της Δικτατορίας. Στην υπόθεση -την οποία ο Λεοντάρης επιχειρεί...

"Σε έναν κόσμο όπου από την αρχή του χρόνου είχε επικρατήσει ο κακός σπόρος του Κάιν, εμφανίζονταν κατά καιρούς αιθέρια πλάσματα από την αγέννητη γενιά του Άβελ, που ήταν γραφτό τους να χάνονται νωρίς, φαντάσματα της ιστορίας που δεν πατούσαν στη γη, αλλά γλιστρούσαν χωρίς τριβή πάνω σε ένα λεπτό στρώμα αέρα, πριν σβήσουν βιαστικά και τελείως αθόρυβα, σαν ουράνιο τόξο καλοκαιρινής μπόρας." Τον Ιούνιο του 1961 οι μαθητές της όγδοης τάξης του γυμνασίου Καλαμαριάς χωρίζουν, για να ακολουθήσουν τα μονοπάτια της ζωής. Σαράντα δύο χρόνια μετά, εξηντάρηδες πια, θα συναντηθούν ξαν...

Εμείς... που κάναμε ψίχουλα την ψυχή μας για να ταΐσουμε τα όρνια. Εμείς... που περπατήσαμε μέσα στη βροχή γιατί δεν καταδεχτήκαμε να πάρουμε την ομπρέλα που μας πρόσφεραν οι άλλοι επ’ αμοιβή... Εμείς... που περπατήσαμε στον υπόνομο μ’ ένα τριαντάφυλλο στο χέρι. Εμείς... που κάναμε τον δράκο που φώλιαζε μέσα μας να χαμογελάσει. Εμείς... που φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, μόνο και μόνο για ν’ απολαύσουμε τη θέα... Εμείς... που δεν ζητήσαμε ποτέ τα ρέστα της ζωής μας από τον ταμία. Να ’μαστε, λέει, στη βαρκούλα... και να ’χε φεγγαράδα... και ν’ αρμενίζαμε...

Η Γκρέτα είναι πρόσωπο υπαρκτό. Ζει και κινείται ανάμεσά μας, γράφοντας την απλή και καθημερινή ιστορία της. Μεγάλωσε σε καιρούς δύσκολους, όπου οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, χτυπούσαν λυσσασμένα τις πόρτες και τα παράθυρα των φαινομενικά ήρεμων και εφησυχασμένων πατρικών σπιτιών. Πανικόβλητοι γονείς, που θεωρούσαν υποχρέωσή τους να κωφεύουν νομίζοντας ότι έτσι προστατεύουν τα παιδιά τους αρσενικά ή θηλυκά, στέλνοντάς τα αργότερα στο καλοστημένο κοινωνικό ναρκοπέδιο. Το ρίσκο μιας όψιμης επανάστασης. Ο κοινωνικός μύθος της καταπιεσμένης γυναίκας. Η Γκρέτα, ο Αλέκος, ο Τηλ...

Ο Δημήτρης απολύεται λόγω κρίσης από την επιχείρηση όπου εργαζόταν και, στην προσπάθειά του να επιβιώσει, εγκαταλείπει τα πάντα πίσω του και περιοδεύει στην επαρχία με το ποδήλατό του για να βρει δουλειά. Όμως, η μοίρα τον κυνηγά και εκεί. Ένα βράδυ, θα βρεθεί στο λάθος σημείο, τη λάθος ώρα, όπου μια αδυσώπητη πυρκαγιά ξεσπά και αφανίζει το σπίτι και τον πατέρα της Αγγελικής. Η πυρκαγιά θεωρείται εμπρησμός και ο Δημήτρης είναι ο Νο1 ύποπτος. Αλλά και η Αγγελική, ράκος από την καταστροφή, γυρνά στα γνώριμα μονοπάτια των ναρκωτικών και ο κατήφορός της δεν έχει τέλος....

... Πλησίασε το παράθυρο και κοίταξε τον ουρανό. Αμέτρητα αστεράκια αναβόσβηναν περιπαικτικά. Ένα πεφταστέρι αποτύπωσε στιγμιαία την τροχιά του στο στερέωμα. "Αχ και να 'φευγα για λίγο από δω μέσα...", έκανε την ευχή της γαληνεύοντας. Και η ευχή της έπιασε τόπο και η ψυχή της πέρασε απ' τα κάγκελα και πέταξε σαν τρελό χελιδόνι πάνω απ' την πόλη της, πάνω απ' τα γνωστά δρομάκια και τους κρυψώνες όπου έπαιζε μικρή κρυφτό. Μπήκε στο σπίτι της, είδε τη μητέρα της αγκαλιά με τον άντρα της να κοιμούνται μακαρίως. Έστρεψε προς τα Παλατίτσια και ξαπόστασε για λίγο στους πεσμένους κ...

Η Σοφία και ο Δημήτρης ταξίδεψαν με το ίδιο καράβι, μετανάστες για την Αυστραλία, το '20. Διέσχισαν τους ωκεανούς σ' ένα μακρύ ταξίδι που θα άλλαζε τη ζωή τους. Εκείνος επιβάτης στην πρώτη θέση, γόνος γνωστής οικογένειας που ήθελε να ξεφύγει από τα πολιτικά μίση. Εκείνη με εισιτήριο τρίτης θέσης, κάτω στα αμπάρια, απελπιστικά φτωχή, το μεγαλύτερο από τα εφτά παιδιά που άφησε ο πατέρας της σαν πνίγηκε με τη βάρκα. Λαχταρούσε να γλιτώσει από την πείνα και να σώσει τα αδέρφια της από τη μιζέρια. Η μοίρα θέλησε να συναντηθούν απρόβλεπτα, να ερωτευτούν και να αγαπηθούν δυνατ...

Έχοντας φτάσει στην κορυφή της καριέρας της, μια γυναίκα ώριμη, καταξιωμένη καλλιτέχνιδα, νιώθει ξαφνικά την ανάγκη να απαλλαγεί από τον εαυτό της και να αφοσιωθεί σε μιαν άλλη ύπαρξη. Τη μεταστροφή αυτή την προκαλεί η συνάντησή της μ' έναν φοιτητή πολύ νεότερό της. Στα μάτια της γυναίκας ο νεαρός άγνωστος παρουσιάζεται σαν ένα πλάσμα πληγωμένο που, για να μη χαθεί, τα χρειάζεται όλα: την υλική υποστήριξη, την καθοδήγηση, τις ερωτικές φροντίδες. Τι κρύβεται όμως πίσω από την παραίτησή του και την τάση προς την αυτοκαταστροφή, που είναι και η πηγή της γοητείας του; Η ηρω...

"Mε αγαπάς;" "Σε αγαπώ". "Από παλιά;" "Nαι. Από παλιά". "Θα σκεφτείς κάτι καλό για μένα; Έχει χώρο στο μυαλό σου για μένα; "Θα είναι ζεστά; Θα είναι σαν μαμά;" Εκλιπαρεί ο άνθρωπος για μια στάλα παραμυθιού, για ένα ελάχιστο ίχνος συγκάλυψης. Καμουφλάζ. Κι όμως, δεν μπορεί. Δε γίνεται. Θα υπάρξει κάτι άλλο, κάποιος άλλος τρόπος. "Πώς να το ζητήσω;" "Θα δεις". "Θα μπορέσω να το βρω;" "Θα μπορέσεις". "Μέσα στις ιστορίες που γράφω;" "Ναι". "Μου λες αλήθεια;" "Όχι". Η Βέρθα ζει και μεγαλώνει σε μια ανήσυχη πόλη. Μια πόλη που φοβάται τον εαυτό της και...

"Mε αγαπάς;" "Σε αγαπώ". "Από παλιά;" "Nαι. Από παλιά". "Θα σκεφτείς κάτι καλό για μένα; Έχει χώρο στο μυαλό σου για μένα; "Θα είναι ζεστά; Θα είναι σαν μαμά;" Εκλιπαρεί ο άνθρωπος για μια στάλα παραμυθιού, για ένα ελάχιστο ίχνος συγκάλυψης. Καμουφλάζ. Κι όμως, δεν μπορεί. Δε γίνεται. Θα υπάρξει κάτι άλλο, κάποιος άλλος τρόπος. "Πώς να το ζητήσω;" "Θα δεις". "Θα μπορέσω να το βρω;" "Θα μπορέσεις". "Μέσα στις ιστορίες που γράφω;" "Ναι". "Μου λες αλήθεια;" "Όχι". Η Βέρθα ζει και μεγαλώνει σε μια ανήσυχη πόλη. Μια πόλη που φοβάται τον εαυτό της και...

"Ένα εισιτήριο παρακαλώ", η κοπέλα στο ταμείο με κοιτάζει παράξενα την ώρα που μου δίνει τα ρέστα. Σκύβω το κεφάλι, προσπαθώ να αποφύγω το βλέμμα της. Έτσι γίνεται πάντα, οι άλλοι με κοιτούν παράξενα κι εγώ σκύβω το κεφάλι κι εξαφανίζομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ. Στο σινεμά μπαίνω πάντα μόλις σβήσουν τα φώτα, κάθομαι άκρη άκρη και φεύγω λίγο πριν ανάψουν. Βαρέθηκα πια τις κλεφτές ματιές τους, τα μισόγελά τους. Είναι στιγμές που αποφασίζω να κλειστώ στο σπίτι, να μην ξαναβγώ έξω. Μα είναι εκεί η γριά η μάνα καθισμένη στην πολυθρόνα, βουβή κι αγέλαστη, πάντα, να πεθάνει λέει θέ...

Μια αναπάντεχη συνάντηση της Τόνιας με έναν φίλο, όταν αυτή είναι παιδί, τη φέρνει αντιμέτωπη με ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά που μπορούν να σμιλέψουν την ψυχή. Η είδηση ότι είναι υιοθετημένη την συγκλονίζει. Νέες ισορροπίες πρέπει να κρατηθούν ανάμεσα στους γονείς που ως τότε θεωρούσε πραγματικούς αλλά και στα καινούρια δεδομένα της ζωής της. - Τι οδήγησε τη μητέρα της σ' αυτή την απόφαση; - Πώς μπορεί να γεφυρωθεί η μεταξύ τους απόσταση; Διαβάστε, συγκινηθείτε, χαρείτε και βιώστε την εξέλιξη των ηρώων μέσα στο χρόνο.