Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κεφαλονίτικες ιστορίες που ξεδιπλώνονται από το 1728 μέχρι το 1896, από το Ληξούρι και το Αργοστόλι μέχρι τη Λόντρα και την Πάτρα, πάνω στον πολιτικό ανεμοστρόβιλο που ξέσπασε στο νησί όταν έπεσε η Βενετιά, πάνω στα ήθη και έθιμα, στη σταφίδα, στο κρασί, στο εμπόριο, στη ναυτιλία, στη μουσική, στο θέατρο, στη μαγειρική και στο μυστικό που λέει τι γίνονται οι Κεφαλονίτες άμα πάνε καλιά τσου. Ένα άγνωστο φωτογραφικό πορτραίτο (βλ. ανωτ.) του Ανδρέα Λασκαράτου, σε πολύ νεαρότερη ηλικία από αυτήν της γνωστής φωτογραφίας που κυκλοφορεί, βοηθάει στο ζωντάνεμα της εποχής και τω...

"Γιατί καθαρός δεν είν’ κανένας, μοναχά ο άπραγος". "Γκιακ" θα πει αίμα, δεσμός συγγένειας, φόνος για λόγους εκδίκησης, φυλή. Οι ήρωες στα διηγήματα του Παπαμάρκου, στρατιώτες που πολέμησαν στα άγρια πεδία των μαχών στη Μικρά Ασία, επιστρέφουν οριστικά αλλαγμένοι στον τόπο τους στη Λοκρίδα. Καθορισμένοι από ό,τι οφείλουν να κάνουν για την τιμή της κοινότητας, σύμφωνα με τον βαρύ νόμο του αίματος στο αυστηρό εθιμικό δίκαιο της κλειστής κοινωνίας τους, γίνονται θύτες και είναι ταυτοχρόνως θύματα. Αποσιωπημένα εγκλήματα και τραύματα, καταστροφή και αφανισμός, βιασμοί και δο...

"Τα απολεσθέντα" είναι ένα βιβλίο με 57 μικρά κείμενα, ειλικρινή και μεστά από συναισθήματα, τα οποία πηγάζουν από διάφορες εκφάνσεις της ζωής, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. Η απώλεια, ο θάνατος, ο έρωτας, οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό, η θλίψη, η κακία και αδιαφορία του κόσμου, η ανάγκη των Τεχνών, η μοναχικότητα ως επιλογή, η σωτήρια σιωπή, τα ναι και τα όχι, τα πρέπει... Καθημερινοί στοχασμοί που αναζητούν διέξοδο και ελευθερία. Που επιδιώκουν να φύγουν από μέσα μας, συμφιλιώνοντάς μας με την αλήθεια και την αγάπη. Διότι, πρά...

Η "Κερκόπορτα" είναι μια συλλογή διηγημάτων για τον έρωτα, την προδοσία, τη φιλία, τα υπαρξιακά ερωτήματα που ταλανίζουν πολλές γενιές -και τα αδιέξοδα στα οποία αναπόφευκτα οδηγούνται- καθώς και για κάποια καλά κρυμμένα μυστικά που αναδεικνύουν τη σαθρότητα της ανθρώπινης φύσης και οδηγούν άλλοτε στην τρέλα και άλλοτε στον θάνατο. Όλα αυτά είναι φωτισμένα από το εικαστικό κάδρο της σπαρακτικής φύσης που αποπνέει το αρχοντικό βλαχοχώρι Νυμφαίο, αθέατο κι αυτό, όπως δηλώνει το όνομά του -Νιμβιάστα-, στις δασωμένες πλαγιές του Βιτσίου. Οι ήρωες, απαλλαγμένοι εν τέλει από τα δ...

Χάθηκε σε ένα χάσμα πελώριο, τριακόσια μέτρα μήκος, σε βάθος μεγαλύτερο από το δικό του ύψος. Πολύς χρόνος μέχρι να συνέλθουν οι αυτόπτες μάρτυρες από το τρομερό συμβάν. Πολλά χρόνια μέχρι να ξανακτίσουν φάρο. Οι Έλληνες φυσικά, γιατί ο πόλεμος σταματημό δεν είχε. Τον νέο φάρο, στο Κουέρο, φυλάγω τώρα. Και αποφασίσαμε μαζί με τους συντρόφους μου να παραδώσουμε την εικόνα του Αγίου Νικολάου στην Υπηρεσία Φάρων του Πειραιά. Αυτήν που είχαν βρει οι ψαράδες να επιπλέει στη θάλασσα μετά την εξαφάνιση του φάρου, το μόνο πράγμα που σώθηκε από την καταστροφή και τη φυλάγαμε στο εικ...

"Μην αεροβατής, Αιμίλιε, ο γάμος είναι θεσμός του παρελθόντος. Αι νέαι ιδέαι τείνουν να τον καταργήσουν. Μεγάλοι συγγραφείς το ενόησαν ήδη και εκηρύχθησαν εναντίον του. Μεταξύ αυτών είναι και μία μεγάλη γυνή, η Γεωργία Σάνδη. Όπως δε τείνει να διοργανωθή η κοινωνία, είναι προφανές ότι μετά χίλια έτη ο γάμος δεν θα υφίσταται ως σήμερον. Αυτή είναι η αντικειμενική, η γενική ιδέα, ως την ασπάζονται σήμερον οι κράτιστοι των κοινωνικών φιλοσόφων. Θέλεις τώρα και την ατομικήν μου γνώμην; Θεωρητικώς είμαι κατά του γάμου, αλλά πρακτικώς ειμπορώ να είμαι; Το καθεστώς βλέπεις είναι τ...

Ο Νίκος Βουρλάκος με την ανεξάντλητη προσφορά του· τριάντα δυο χρόνια μέλος του Διοικητικού μας Συμβουλίου, τριάντα χρόνια έφορος του Ορυκτολογικού Μουσείου Λαυρίου της Ε.ΜΕ.Λ., από τους ελάχιστους ίσως ποιητές της ομορφιάς των ορυκτών και των οραμάτων των μεταλλωρύχων στο βάθος των ανήλιαγων στοών, ζωγράφος μυθικών ηρώων που συναντούσε στις στοές ή τους φανταζόταν να φτερουγίζουν πάνω από την πόλη και τον Ναό του Σουνίου, με την παρούσα "ηθογραφική ελεγεία", όπως αποκαλεί τα κείμενα που εμπνεύσθηκε, αναζητεί να βάλει μια τελεία στα γραπτά του. Η απόφασή μας να εκδώσουμ...

Γκρο πλάνο: Κοντινή λήψη, στην ίδια την ψυχή του ανθρώπου. Τριάντα επτά ιστορίες που "παίζουν" με την αλήθεια της ζωής, καθώς αποτελούν απείκασμά της. Κοινός θεματικός τους άξονας είναι η απώλεια και η κάθε λογής απουσία, οι διαψεύσεις, οι προδοσίες, οι δύσκολες επιλογές, τα αδιέξοδα, οι επώδυνες συχνά προσπάθειες αυτοπροσδιορισμού μας. Ποιος από μας δεν τις έχει βιώσει ποτέ; Πόσες μορφές μπορούν αυτές να ενδυθούν; Ποιες εσωτερικές δυνάμεις κινητοποιούν; Σε ποιον βαθμό μάς στιγματίζουν οι αποτυχίες μας; Ανατέμνοντας τον πόνο μας, τον αποδομούμε και βρίσκουμε τη λύτρωση ή το...

Αυτές τις αναμνήσεις των γεγονότων και παραστάσεις της εικοσαετίας 5 έως 25 χρόνων, κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν, τοποθετώντας τις δίπλα στις αντίστοιχες παραστάσεις του σήμερα, τις φέρνω στο νου μου με νοσταλγία και συγκίνηση. Εποχές δύσκολες, όμως αγνές και όμορφες με διάχυτο το πνεύμα αγάπης. Εποχές που η αξία τους ξεθώριασε σήμερα με την επανάσταση της τεχνολογίας, την κυριαρχία του διαδικτύου και την αλλαγή στις διαπροσωπικές σχέσεις. "Εικοστός πρώτος αιώνας Μας βρήκε κατά μόνας Φτώχεια, μιζέρια, ανέχεια Στα δρώμενα απέχθεια Γοργός ρυθμός, αγώνας Μας πήρε κ...

Μπορεί κανείς να είναι συνεπής μονάχα με δύο τρόπους: Με το να επαναλαμβάνεται συστηματικά ή με το να επεκτείνεται διαρκώς. Αλλά ως και οι πιο μοναχικοί, ανεξάρτητοι ή χαρισματικοί από εμάς οφείλουν να γνωρίζουν πως η θέλησή τους για ελευθερία και αυτοδιάθεση δεν χαρίζεται ποτέ. Οι κανόνες ισχύουν εξίσου για αγίους και καθάρματα, επηρεάζουν τόσο τους νικητές όσο και τους χαμένους. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο από άλλους ανθρώπους. Κάθε επιλογή, κάθε επιθυμία, είναι βέβαιο πως αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις προτεραιότητες τω...

Δέκα τρία διηγήματα, όμοια με περιπάτους σε μονοπάτια δύσβατα. Η μουσική συνοδεύει τα βήματα όσων αντιστέκονται στο παράλογο, αυτών που διαμαρτύρονται για τα κακώς κείμενα ή εκείνων που υποκύπτουν στη μοίρα τους. Οι ήχοι λειτουργούν άλλοτε ως υπόκρουση να ζωντανέ-ψουν θύμησες, και άλλοτε ως λάιτ μοτίβ να υπογραμμίσουν τις εξελίξεις. Και παράλληλα τρεις μονόλογοι, όμοιοι με σπαράγματα ψυχής.

Συνηθισμένες ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που ζουν σ΄ έναν κόσμο που στενεύει κάθε μέρα. Που παγιδεύονται και αρπάζονται από την επιθυμία, την αναζήτηση, το κυνήγι του έρωτα. Ο έρωτας μπήγεται σαν μυτερό τακούνι στα σωθικά τους και μια γεύση από καμένο γάλα γεμίζει το στόμα τους. Ζουν ξανά και ξανά ιστορίες από τα παιδικά τους χρόνια που τους υπαγορεύουν την ερωτική τους συμπεριφορά.

Σου έχει τύχει ποτέ να δεις έναν εφιάλτη τόσο τρομακτικό, που ο μόνος τρόπος για να γλιτώσεις είναι να ξυπνήσεις; Τί θα γινόταν σε περίπτωση που καταλάβαινες ότι δεν μπορείς να ξυπνήσεις, γιατί όσα νόμιζες ότι ονειρευόσουν συμβαίνουν στην πραγματικότητα; Αν ζωντάνευαν οι εφιάλτες, θα μπορούσαν να μοιάζουν με αυτές τις δέκα ιστορίες. Οι ήρωες εγκλωβίζονται σε καταστάσεις που μοιάζουν με αδιέξοδα. Άλλοτε ξεφεύγουν, άλλοτε πάλι όχι. Ένα ταξίδι σε κόσμους που ακροβατούν μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Επικρατούν στοιχεία αγωνίας, ψυχολογικού τρόμου, δυστοπίας, παράν...

Τα 20 διηγήματα των "Αστικών Μύθων" έχουν όλα σαν τίτλο ένα άρθρο κι ένα ουσιαστικό (π.χ. "Η Πυραμίδα", "Το Τέρας") ή ένα ουσιαστικοποιημένο επίθετο (π.χ. "Το Μπλε". "Η Τυχερή"), που παρουσιάζουν είτε μια κατάσταση είτε τον ίδιο τον πρωταγωνιστή. Αυτοί οι τελευταίοι ποικίλλουν ιδιαίτερα, μια και κάποιους από αυτούς ίσως και να τους έχετε συναντήσει στους δρόμους της Θεσσαλονίκης ή κάποιας άλλης πόλης. Οι ήρωες αυτής της συλλογής αγαπιούνται, ακριβώς λόγω της ποικιλίας τους, κάτι που χαρακτηρίζει τους κατοίκους κάθε πόλης: ένας επιτυχημένος αρχιτέκτονας, κυνηγημένος όμως...

Πόσο κοντά άραγε είναι το τέλος ή η καταστροφή της πραγματικότητάς μας; Σε αυτή την συλλογή διηγημάτων φαντασίας, σε κόσμους αλλιώτικους, ταξιδιώτες και πολεμιστές, απλοί και καθημερινοί άνθρωποι βιώνουν με το δικό τους τρόπο την κατάληξη που όλοι πάντοτε φοβούνται.

Ένας σωρός σπασμένα τσιγάρα, ένα σχισμένο εισιτήριο, ένα ανοιγμένο κεφάλι, μια πριονισμένη εικόνα, πολλά κομματάκια μουλιασμένο χαρτί, ένα ζευγάρι πιτσιλισμένα γυαλιά μυωπίας, ένα κράνος που κατρακυλάει, ένα κιλό σκορπισμένα φιστίκια Αιγίνης, μια αγχόνη από καλσόν, ένα ματωμένο άσπρο πουκάμισο. Δέκα ιστορίες για θραύσματα και θαύματα, για μυστικά ανομολόγητα, για αποκαλύψεις και εξομολογήσεις. Άνθρωποι που ταλανίζονται στις περιπέτειες των διαψεύσεων και των ματαιώσεών τους, που χάνονται ή σώζονται περνώντας μέσα από τις συμπληγάδες της οδύνης.

Έντεκα διηγήματα, έντεκα διαφορετικές ματιές στην πραγματικότητα και τον μύθο, στα αισθήματα και τα πάθη, στο όνειρο ή την τιμωρία, στα σύνορα μνήμης και λήθης. Και στα άλλα όμως σύνορα, αυτά που ενώνουν, που χωρίζουν, που σημαίνουν πόλεμο και προσφυγιά. Έντεκα διηγήματα, έντεκα απόπειρες για να ειπωθούν, όσο είναι δυνατόν να ειπωθούν, τα ανείπωτα. Για να ζυγιστεί, όσο κι αν είναι δύσκολο να ζυγιστεί, το σωστό και το λάθος στις ζωές των ηρώων, αλλά και στις δικές μας τις ζωές. Τι σώζει, ή τι στήνει ίσως την παγίδα της μοίρας. Έντεκα διηγήματα, καράβια να μας ταξιδέψου...

Ο πατέρας πρόκειται να ξεψυχήσει ξαπλωµένος στην παραλία κι ο γιος τού ανακοινώνει ότι θα κολυµπήσει. Τρεις φίλοι βρίσκονται όλοι µαζί και διασκεδάζουν για τελευταία φορά, προτού το χιόνι σκεπάσει τα πάντα αµετάκλητα. Ένα αγριογούρουνο εγκλωβίζει πεινασµένους στρατιώτες πάνω στα κλαδιά ενός δέντρου και τέσσερις γυναικείες νεκροκεφαλές δεν θα αποχωριστούν ποτέ τα κοσµήµατά τους. Το αυτοσχέδιο ποδοσφαιρικό µατσάκι στο νησί αρχίζει αξηµέρωτα υπό τους προβολείς των αυτοκινήτων και η πανύψηλη λεύκα που κόβεται από τη ρίζα της δεν είναι διακοσίων αλλά µόλις τριάντα εννέα...