Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το τελευταίο βιβλίο της Ιωάννας Καρατζαφέρη, μια συλλογή από δέκα διηγήματα που έχουν σαν γεωγραφικό χώρο τη Νέα Υόρκη, συμπληρώνουν τον κύκλο που άρχισε με τους τόμους "Η ζωή σε τέσσερις πράξεις" και "Ιστορίες γι' άντρες". Σκληρά και μη αναιρέσιμα, γραμμένα με μια ειρωνική διάθεση για τις τρομερές αντιθέσεις του βορειοαμερικανικού βίου, διεισδύουν μέσα σε πρόσωπα και πράγματα με τόση ένταση και δύναμη, που μας προκαλούν ν' αναγνωρίσουμε, πίσω από την περιγραφή και το εξωτερικό περίβλημα, το ανθρώπινο ιδιαίτερο στοιχείο των χαρακτήρων τους. Η γραφή είναι ρωμαλέα, οι...

Χρόνος, καιρός, ώρα, στιγμές, αιωνιότητα. Εφευρήματα της ανθρώπινης ματαιότητας, καθώς προσπαθεί να αποποιηθεί την ασημαντότητά της σε ένα άπειρο σύμπαν, ή έννοιες βαθιά ριζωμένες στη δομική υπόσταση της ίδιας της ύπαρξης, της ενέργειας και της ύλης; Ο Μάριος Αντύπας συλλέγει τις σκέψεις του πάνω σε αυτά τα ερωτήματα, όπως τις είχε μετατρέψει σε έξι μοναδικά διηγήματα, δημοσιευμένα κατά καιρούς σε έντυπα και διαδικτυακά μέσα.

- Ένα χαμένο ημίωρο - Η απόδραση στο βουνό - Η ζωή είναι ωραία - Μ' ένα αναψυκτικό ξεφεύγεις - Μπλεγμένος στον ιστό της αράχνης - Επανάσταση στην πόλη-εταιρεία - Εκεί που κάποιος μας την έχει στημένη - Ποιος είναι αυτός που με παρακολουθεί;

Από το άλλο χέρι με κρατούσε η μάνα μου, με τραβάγε, εγώ καθυστερούσα, τα πόδια μου είχαν πιαστεί, η ανάσα μου είχε πιαστεί, η καρδιά μου είχε πιαστεί, ο αέρας δεν μου έφτανε, αλλά προχωρούσαμε... .................. Σήμερα είναι το θερινό ηλιοστάσιο. Αυτή τη νύχτα, δώστε ζωή στα όνειρα σας. Κάντε τα να ζωντανέψουν για χάρη σας τα καλύτερα που μπορεί να σας δώσει ο ουρανός με τα άστρα, ο κάμπος με τα λούλουδα και η θάλασσα με τα κύματα... ..................... Πάνω, στην ταράτσα, ανάμεσα στις παλιές τρύπες του πολέμου, άνθιζαν και μοσκοβόλαγαν δυόσμος και γαρίφαλα και αλ...

Ο έρωτας. Που ξαγρυπνάει τα τριαντάφυλλα. Που ξεδιψά με όνειρα. Που πληγώνει. Η Αγάπη. Που νανουρίζει το δάκρυ. Που ταξιδεύει με το ουράνιο τόξο. Που τρομάζει. Ο εαυτός. Που τρέμει στο πλησίασμα. Που συντηρείται πίσω από την κλειστή πόρτα. Που αναρωτιέται. Ο συνοδοιπόρος. Που κρυφοζεί στην καρδιά της ψυχής. Που τρέφεται από τ' αγκάλιασμα. Που τολμάει. Η ελπίδα. Που λειαίνει τ' αγκάθια. Που απλώνει ρίζες στον ουρανό. Που αιμορραγεί. Λάσπης και Χρυσόσκονης γωνία... Στη δύση. Στο ξημέρωμα.

Εσωτερικός μονόλογος ενός ανθρώπου, απροσδιόριστου φύλου, που αναζητά λύσεις στις διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις, κοινωνικό ρόλο, ευτυχία, κατανόηση και λύτρωση από τους προσωπικούς εφιάλτες.

Το ύφος των διηγημάτων, αν και είναι φαινομενικά απλό, τελικά είναι πολυδιάστατο και πολυσύνθετο. Όλα σου δίνουν την αίσθηση του πρώτου ψελλίσματος, ενώ στην πραγματικότητα έχουνε δουλευτεί με τέτοια τελειότητα που ενεργούν πάνω στον αναγνώστη, μέσα του, σαν μια δαιμόνια μηχανή, αθόρυβη, αόρατη και εξεζητημένη. Ο Αλέξανδρος Αδαμόπουλος μας μιλάει για την "άλλη μεριά", το "από κει και πέρα". Εκεί όπου η επικοινωνία δεν γίνεται πια με λέξεις, αλλά με κάτι πέρα από τις λέξεις. [...] Το διήγημα "Η Άννα", στο τέλος, κλείνει τον κύκλο που ουσιαστικά άνοιξε το εφιαλτικό και θαν...

Καθημερινοί ήρωες, όμορφοι, άσχημοι, λογικοί, παράλογοι, λογοδοτούν στην απώλεια, στη ζωή, στον χρόνο, στον έρωτα, στη φαντασία, στον θάνατο. Κινούνται σε τοπία αστικά, επαρχιακά, ουτοπικά και αλλόκοτα. Όνειρα παιδικά που γίνονται μνήμες Μάνες χωρίς μητρικό ένστικτο Νέοι χαμένοι σε πεδία παραίσθησης Κυνήγι του παρελθόντος χρόνου Φόνοι χωρίς καταδίκη Ζωντανοί και νεκροί σε αλισβερίσι

Aμνήμων Οδυσσέας ανασύρει εικόνες από τα ταξίδια του στη χώρα των γυναικών. Έλληνας φοιτητής στο Λονδίνο ταλαιπωρεί και ταλαιπωρείται, ως ζωντανό αντίγραφο άστρου της ποπ. Ένα νησί παγιδεύει τους καλοκαιρινούς επισκέπτες στην ενεργειακή σκοτεινιά του. Παππούς κι εγγονός αντιμέτωποι με τον ίδιο πόθο. Ο έρωτας ως νόμισμα πληρωμής της πιο αδιανόητης χάρης. Ένας τερατώδης μάρτυρας παραμονεύει στις γωνιές της οικιακής ζωής. Ένα παιδί-θαύμα δίνει χρησμούς από την άλλη όχθη. Διηγήματα για το σκοτάδι και το φως· για το σώμα και το βλέμμα· για τους αντικατοπτρισμούς που ονομάζουμε "...

Αρχαίοι μύθοι με μεταμοντέρνα αμφίεση, διαχρονικές αυταπάτες με υπερσύγχρονα προσωπεία, ελεγείες που εναλλάσσονται με σάτιρες, βιοτεχνολογικά επιτεύγματα που άλλοτε μεταμορφώνουν την ύπαρξη και άλλοτε επιβεβαιώνουν την αιώνια επιστροφή. Πάνω και πρώτα απ' όλα, η τραγικωμωδία του σύγχρονου ναρκισσισμού, όπου κάθε άτομο πιστεύει πως είναι το κινητό κέντρο του σύμπαντος, όχι ένα απειροελάχιστο άτομό του. Όλα αυτά συμπλέκονται σε ένα περιβάλλον όπου οι κλασικές διχοτομίες φύση-πολιτισμός, άνθρωπος-ζώο, οργανισμός-μηχανή, άνδρας-γυναίκα, νους-σώμα, πραγματικό-εικονικό πνέουν τα...

Οι "ψηφίδες" είναι μια εκλογή, από τον ίδιο τον συγγραφέα, 14 διηγημάτων από τα προηγούμενα βιβλία του. Σχεδόν όλα τα κείμενα παίρνουν την αφορμή τους από το μεγάλο θεσσαλικό κάμπο, πατρίδα του συγγραφέα και τόσο πλούσιο σε ιστορία, σε πάθη και παθήματα συλλογικά και ατομικά. Χρονικά τα περισσότερα κείμενα αναφέρονται στην περίοδο του τελευταίου πολέμου, με τις προεκτάσεις που είχε στον τόπο μας.

29 διηγήματα από μια πέννα που πάλλεται με τον σεισμογράφο της καθημερινότητας. Τα δέκα εξ αυτών Χριστουγεννιάτικα, στολισμένα με αστερόσκονη και γεύση νοσταλγίας. Όλα είναι αφιερωμένα σ’ αυτούς που ονειρεύονταν τις αγριοβιολέτες στα λιβάδια και η ζωή τούς έμαθε να μαζεύουν κυκλάμινα στους γκρεμούς. Σ’ αυτούς τους διακριτικά ΔΙΑΚΡΙΤΟΥΣ. Στους ξεχωριστούς. Στους πρωταγωνιστές του παρασκηνίου. Σ’ αυτούς που αξίζουν το χειροκρότημα της ζωής!!!

Μερικές φορές αρκεί ν’ ακουστεί μια λέξη και τότε η ζωή ξεκολλάει από εκεί που βρίσκεται. Το όνομα ενός παλιού έρωτα ή μιας προσδοκίας που μόλις γεννιέται. Ίσως και κάτι άλλο ακόμα που μπορεί να σπρώξει ορισμένους να τριγυρίζουν στους δρόμους, ψάχνοντας, ανοίγοντας πόρτες στα τυφλά όπου πίσω τους δεν ξέρουν αν υπάρχει μέρα ή νύχτα, ένα χαμόγελο ή ένα τρίξιμο δοντιών. Στις σελίδες αυτές ο αναγνώστης θα βρει γυναίκες και άνδρες που ξαφνικά βλέπουν τον κόσμο να αλλάζει πρόσωπο. Μόνο και μόνο επειδή βγήκαν από το στόμα τους ή άγγιξαν τ’ αυτιά τους κάποιοι ψίθυροι.

"...Εκείνη τη χρονιά έπεσε χιόνι πολύ. Είχεν αρχίσει να χιονίζη από τον Νοέμβρη. Και πριν καλά καλά σηκωθή το πρώτο χιόνι, νάσου το δεύτερο. Και το τρίτο. Και τώρα, παραμονές Χριστουγέννων, σε εκείνο το βουνίσιο χωριό της Φλώρινας, το Κρατερό, οι στέγες των σπιτιών ήταν φορτωμένες με χιόνι σκληρό και παγωμένο. Από τα κεραμίδια των χαμηλών σπιτιών κρεμόταν τα κρύσταλλα σαν σπαθιά ξεγυμνωμένα, έτοιμα να τρυπήσουν την γη. Και στους δρόμους χιόνι πολύ, αυλακωμένο από τους τροχούς των κάρων. Ήταν ένας χειμώνας πολύ βαρύς. Τέτοια παγωνιά δεν την θυμόνταν ούτε και οι γεροντότεροι...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια συλλογή διηγημάτων. Κάθε διήγημα παρουσιάζει μια ξεχωριστή ιστορία που μαρτυρά ότι ο άνθρωπος έχει μια περίπλοκη ψυχοσύνθεση, αλλά σε κάθε περίπτωση, οι αντοχές του δοκιμάζονται και υποφέρουν πολλά. Πολυποίκιλοι και πολυεπίπεδοι χαρακτήρες θα σας ταξιδέψουν στα άδυτα του συνειδητού, του υποσυνείδητου και του ασυνείδητου και θα σας αφηγηθούν τις ιστορίες τους, μέσα στις οποίες μπορείτε να βρείτε κι εσείς ένα δικό σας κομμάτι... Καλή ανάγνωση...

Καθένας από εμάς κουβαλάει μια πυξίδα που λέγεται παιδικό βίωμα. Κι όσο πιο αιχμηρούς δείκτες έχει αυτή η πυξίδα, τόσο αντί να μας δείχνει τον δρόμο, ματώνει την ψυχή μας. Τι μας οδηγεί στις επιλογές μας και από πού πηγάζουν τα συναισθήματα χαράς ή ματαίωσης που μπορεί να βιώνουμε; Γιατί επιλέγουμε τους συντρόφους που επιλέγουμε, ποιες είναι οι ανάγκες μας και το "γιατί" πίσω από αυτές; Τι θέλουμε και τι πραγματικά αντέχουμε; Ποια είναι η θέση του "Εγώ" μέσα στο "Εμείς" και πώς οι πρώιμες εμπειρίες της ζωής μας καθορίζουν τον ενήλικο κόσμο μας; Ποιος είναι ο τρόπος να οδ...