Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Παράξενες ιστορίες που θα άκουγες στην κατασκήνωση γύρω από την φωτιά. Ή δίπλα σε ένα τζάκι κάποια παγωμένη βραδιά του Χειμώνα. Παράξενες ιστορίες που λέγονται σε απόμερα και σκοτεινά μέρη, υπενθυμίζοντας ότι δεν είμαστε μόνοι και ότι οι σκιές δεν είναι πάντα τόσο αθώες όσο φαίνονται. Παράξενες ιστορίες που τελικά, ίσως να μην ήθελες να ακούσεις ποτέ. Ιστορίες από σενάρια και για σενάρια. Γι’ αυτό και η γραφή του συγγραφέα αφήνει τα λογοτεχνικά μονοπάτια που είχε ακολουθήσει στα προηγούμενα βιβλία του, παίζοντας με τους χρόνους των λέξεων, υπηρετώντας την ιστορία.

Με την αύρα της Θεσσαλονίκης να υπερχειλίζει ή να υπονοείται, δεκατέσσερις ανθρώπινες - και όχι μόνο - ιστορίες παίρνουν τη θέση τους στις γωνιές της πόλης, αρχές Σεπτέμβρη, με το καλοκαίρι να ανασαίνει ακόμη. Μια αλλιώτικη συναυλία στο Θέατρο Δάσους, ένας φοιτητής που νυστάζει, μια σχέση ενός αιώνα, βιβλία που θα σταματήσουν να δανείζονται, μια παλιά ρεμπέτισσα και τα γιασεμιά της φωνής της, η πολύβουη αγορά στο Καπάνι, ένας αμετανόητος εργένης, καφές στη Λεωφόρο Νίκης με ένα κόκκινο πορτοφόλι, δυο αδελφές ψυχές, το Σέιχ-Σου αναδασωμένο με τη μνήμη του ’97, ένας άστεγος πο...

"Όπως και να έχει, όμως, επέστρεψα σήμερα, γιατί σκέφτηκα σοβαρά, ότι χρειάζομαι την βοήθειά σου. Άσχετα με τις προσωπικές μας διαφορές, μόνον εσένα εμπιστεύομαι προσωπικά και τον μακαρίτη τον Γιάννη... Εν πάση περιπτώσει, δεν είναι ώρα για να ανοίγουμε αυτές τις κουβέντες τώρα... Τι έλεγα; Α, ναι... ότι χρειάζομαι επειγόντως την βοήθειά σου ιδιαίτερα, μετά την τελευταία συνάντησή μου με την Μαρία, που πραγματοποιήθηκε την αμέσως επόμενη ημέρα που έφυγα από εσένα. Νιώθω, ότι τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου, είμαι εντελώς μπλοκαρισμένος... Τα θαλάσσωσα Χριστίνα, τα θαλάσσωσα...

Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορεί να χάσει κάποιος καθημερινά. Το μυαλό του, στιγμές, αντικείμενα, αναμνήσεις, ανθρώπους από τη ζωή του, ακόμα και την ίδια τη ζωή του όπως την ξέρει, όλα είναι κομμάτια απωλειών που μένουν αμετάκλητες. Και όταν χαθούν όλα αυτά, τελικά πού πάνε; Δυστυχώς αυτό το βιβλίο δεν έχει την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Έχει όμως τη διάθεση να μιλήσει για την απώλεια ως μέρος της ζωής μας μέσα από δεκαπέντε σύντομες κι ευφάνταστες ιστορίες.

Η Ποίηση, να το θυμάσαι, μια μέρα θα φέρει την Επανάσταση. Πότε η δυνατότητα θα γίνει πραγματικότητα, σπουργίτη; Αυτό θα πει ευτυχία! Να έχεις κάθε μέρα να περιμένεις κάτι καινούργιο. Αυτοί οι αλήτες οι θνητοί τα έχουν πει όλα. Όλοι οι άνθρωποι πόσο αγαπάτε τα μπαλόνια. Οι εφημερίδες έχουν από χρόνια χάσει το ρομαντισμό τους. Είναι, όμως, η μνήμη και η νοσταλγία δυνατότερες από τον εγωισμό. Τ’ όνειρο πάντοτε θα είναι το πιο μακρύ σου ταξίδι. Ο πολιτισμός σας, εξελιγμένοι λαοί, σας απαγόρευσε να γερνάτε και να μην είστε ωραίοι. Ώστε έτσι είναι, λοιπόν, να σε πίνουν...

Οι ήρωες των ιστοριών ζουν την καθημερινότητά τους όπως τους επιβάλλεται. Όπως έχουν μάθει. Ακολουθούν συμβάσεις, κανόνες, παραδόσεις... Δεν είναι, όμως, μόνοι τους. Κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται μόνος του. Κουβαλά και τον άλλο, αόρατο εαυτό του που χωρά παντού. Στο μυαλό, στην καρδιά, στη συνείδηση... Η "συνάντηση" των δύο προκαλείται από μεγάλα ή μικρά αναπάντεχα γεγονότα. Τότε, ξεκινά η συμπόρευση των δύο με τον αόρατο να παίρνει τον έλεγχο. Μαζί αναζητούν το ελάχιστο που θα κάνει τη ζωή τους πιο χαρούμενη, ασφαλή, αθώα, μαγική.

23&1 γράμματα δίχως καμιά συγγένεια, παρά μόνο τη λογική τους συνέχεια στο Αλφάβητο της Ζωής. 23&1 καρδιές αναζητούν την ευτυχή κατάληξη στο ταξίδι που τους ορίζει η μοίρα. 23&1 πρόσωπα ακολουθούν το δίκαιο που ορίζει η καρδιά τους, συνθέτοντας ένα ζωντανό παζλ. Με βαλίτσες από θέλω και πρέπει. Από όχι και ναι. Με εισιτήρια από το παρελθόν, το παρόν ή και το μέλλον. Διαλέγουν διαφορετικά βαγόνια, αποβιβάζονται σε διαφορετικούς σταθμούς. Ο προορισμός όμως ένας. Όπως και η Ζωή...

24 στιγμιότυπα, 24 καρέ, 24 στάσεις, όσες και σε ένα φωτογραφικό φιλμ. Όσες και οι στάσεις του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου της Αθήνας. 24 αυτοτελείς, ημιτελείς, μετέωρες και συνεχιζόμενες ιστορίες, που εκτυλίσσονται μέσα και έξω από τα βαγόνια και τους σταθμούς. Είναι μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα στην κορύφωση της κρίσης και οι απεργίες έχουν παραλύσει την πόλη - τα ταξί έχουν ανεβάσει χειρόφρενο και τα βενζινάδικα παραμένουν κλειστά για μέρες. Στα γεμάτα βαγόνια συνυπάρχουν τακτικοί επιβάτες με εκείνους που μπαίνουν για πρώτη φορά στο τρένο, εκπρόσωποι της μεσαίας τάξης με νε...

240 δευτερόλεπτα ή 4 λεπτά. Αυτός είναι ο χρόνος που διαχωρίζει τον εγκεφαλικό θάνατο. Μεταφορικά μιλώντας, έναν θάνατο που μπορεί να προέλθει και από την αποστροφή για την ανάγνωση και την απουσία του βιβλίου γενικότερα στη ζωή μας. 24 διηγήματα με κεντρικό τους θέμα την αξία της Λογοτεχνίας και την απόλαυση της ανάγνωσης δημιουργούνται μέσα από αναμνήσεις του φωτογραφικού φακού εννέα φωτογράφων, παλεύοντας να συνυπάρξουν πλάι στη δύναμη της εικόνας.

Το να σωπαίνεις σαν απάντηση στη σιωπή που προτείνει η γενιά σου, ενώ στην αρχή ίσως έχει την γοητεία ενός καλλιτεχνίζοντα χαμένου, τελικά είναι ισάξιο σε πλήξη με τα πρόχειρα μεταγλωττισμένα βραζιλιάνικα σήριαλ. Όταν όμως κάποιος αποφασίζει να ρίξει τη σιωπή πάνω στο χαρτί, να την παλέψει άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο γενναία, βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα τρυφερό καλλιτεχνικό ξέσπασμα που μπορεί να δικαιώσει και να μετατρέψει σε παρδαλό καρναβάλι ακόμα και την πιο άχρωμη εποχή. Ο Άγγελος Χαριάτης έχοντας μπροστά του μια άδεια παλέτα και ένα λευκό τελάρο που ζητάει...

Η μικρή ιστορία των μικρών ιστοριών Τριάντα τέσσερις μικρές ιστορίες , ιστορίες μπονζάι. Οι επτά γερμανικές είναι απόρροια της πενταετούς "μετανάστευσης" στη Γερμανία. Οι ιστορίες αναφέρονται στη σχέση μάνας- κόρης, στην απώλεια, στην κατάθλιψη, στους μετανάστες, στους φίλους του ανθρώπου που δεν είναι άνθρωποι, στο ερωτικό έγκλημα, στη μοναξιά, ακόμα και στον θεό Ερμή, ακόμα και σε πορτοκαλί Παρασκευές.

Είκοσι οκτώ διηγήματα για τα πάθη και τους ανεκπλήρωτους έρωτες, για τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων και τα όνειρα που παλεύουν να κτίσουν μια διαφορετική ζωή... Μια μάνα εμμονική και ενοχική για τη ζωή της κόρης της· ένας ζωγράφος που ζει στη σκιά του μοντέλου που ερωτεύθηκε παράλογα· η ευτυχία μιας γυναίκας να ζει δεμένη με την ταμπλέτα της μακριά από τον πραγματικό κόσμο· η μοιρολατρία ενός περιθωριοποιημένου που κινείται σε μια ζωή άδεια, μοιρασμένη στα δύο· το μέτρημα του στηθόδεσμου από μια μελλοντολόγο· η ζωή ενός ιερομόναχου που τιμώρησε τη μητριά του και μετά τιμω...

Το παρόν λογοτεχνικό βιβλίο διηγημάτων που κρατάτε στα χέρια σας αποτελείται από 30 διηγήματα τα οποία έχουν γραφτεί τα τελευταία δύο χρόνια. Η κύρια θεματολογία τους περιστρέφεται γύρω από θέματα που σχετίζονται με την ψυχική ασθένεια (κατάθλιψη, σχιζοφρένεια) καθώς και θέματα εξαρτήσεων από αλκοολισμό μέχρι ναρκωτικά, ενώ κάποια άλλα αναφέρονται σε προβλήματα σύγχρονα και όχι μόνο της κοινωνίας… Ο συγγραφέας, βαθύς γνωστής των καταστάσεων αυτών μιας και εργάζεται στο χώρο της ψυχικής υγείας ως νοσηλευτικός λειτουργός τα τελευταία 15 χρόνια, δεν θα μπορούσε να παραμείνει ω...

33 ΜΚ "Όλα άρχισαν ένα καλοκαιριάτικο πρωινό. Ένα πρωινό δροσερό, να, σαν το σημερινό, που έμελε, όμως, να αλλάξει όλα τα πρωινά μας. Όλα τα καλοκαίρια μας. Η ζωή μας έγινε χειμώνας. Ένας κρύος, παγερός χειμώνας. Για πάντα! Έτσι θα είναι πάντα, να ξέρεις. Ό,τι και να γίνει από εδώ και μπρος, αυτά που ζήσαμε, δεν μπορούν να τα ξεγράψουν. Ποτέ!" Μια συλλογή διηγημάτων φόρος - τιμής σ’ όλους αυτούς που υπερασπίστηκαν με την αυτοθυσία τους την ελευθερία της πατρίδα τους και τις πανανθρώπινες αξίες!

Σε μια εποχή και σε μια περιοχή που θα μπορούσε να κυριαρχεί η απελπισία και η αυτοεγκατάλειψη οι άνθρωποι δεν παραδόθηκαν στη μοίρα τους. Παρά τις όποιες απώλειες, με απίστευτο χιούμορ, φαντασία και πολλές φορές με πονηριά, χωρίς όμως κακία, κατάφερναν όχι απλώς να επιβιώσουν αλλά και να στέκονται όρθιοι. Να θυμηθούμε το λαϊκό ρητό: "η φτώχια θέλει καλοπέραση" και το σύνθημα: "ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό". Με λιτή αλλά μεστή γλώσσα ο Γιώργος Τσαούσης περιγράφει σ' αυτό το βιβλίο πραγματικές παλιές ιστορίες, περισσότερες κωμικές, μερικές μελαγχολικές αλλά...

ανθολογία ιστοριών από 32 συγγραφείς, με αφορμή το διαδικτυακό της project (https://tesseralepta.wordpress.com/) Πόση ζωή χωράει σε τέσσερα λεπτά; Και αν γυρίσεις το χρόνο πίσω, έστω και τέσσερα λεπτά, θα έκανες όσα δεν πρόλαβες... Θα έλεγες όσα δεν πρόλαβες... Κι εσύ θες άλλα τέσσερα λεπτά για να ζήσεις όσα δεν έζησες. Αν καθόσουν μόνο ένα λεπτό, τίποτα δεν θα είχε συμβεί. Έχεις τέσσερα λεπτά. Χαμογελάς... Σε τέσσερα λεπτά όμως, δε στεγνώνει τίποτα. Ούτε τα δάκρυα. Θολώνεις τις λέξεις μετρώντας τέσσερα λεπτά. Σφίγγεις στην παλάμη σου το χρόνο. Τέσσερα λεπτά ορίζουν την...