Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Στο νέο της βιβλίο "Κρα κρα", περιγράφει τη ζωή στα χωριά της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Ο μόχθος για το καθημερινό, οι προλήψεις, οι κατατρεγμοί των προοδευτικών στοιχείων, δίνονται με την ιδιότυπη αφηγηματική χάρη και δύναμη που έχουν τα προηγούμενα γραφτά της. Τα μικρά και μεγάλα καθημερινά πράματα των απλών ανθρώπων με τους οποίους η συγγραφέας έζησε μαζί τα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου και ως σήμερα, δίνονται απλά, απέριττα, ειλικρινά, έτσι που το βιβλίο της να αποτελεί ένα πραγματικό ντοκουμέντο της καθημερινότητας των λαϊκών ανθρώπων της υπαίθρου και συνάμα έ...

[...]Όλοι σπρώχνονται στο διάδρομο. Τρίζουν τα κόκκαλά τους, βρωμούν, είναι αδύνατον να πάρει κανείς ανάσα. Τους είχα συνηθίσει εκεί στις φωτογραφίες τους, στις επίχρυσες κορνίζες τους, με τα τυπικά τους χαμόγελα, ένα πλήθος ανθρώπους, που ήταν πολύ σωστά και πολύ αποφασιστικά πεθαμένοι, γιατί, βέβαια, πρέπει και κάποτε να πεθαίνουν οι άνθρωποι και κάνουν πολύ καλά που πεθαίνουν -και να που βρίσκονται και πάλι αντίκρυ μου, με τη θλιβερή τους ζωντάνια. Ανοίγουν την πόρτα, νιώθω τη μπόχα να με σκεπάζει ολάκερο, πασκίζω απελπισμένα να σωθώ αλλά δεν το καταφέρνω. Οι άνθρωποι αυ...

Τα σημειωματάριά μου, είναι τα αγαπημένα μπλοκάκια, που με συνοδεύουν παντού, σε μετακινήσεις κοντινές ή μακρινές, στα ταξίδια ή στις εκδρομές κι ακόμα στην "Αίγλη" του Ζαππείου, όπου πίνουμε το καφεδάκι μας τα ηλιόλουστα χειμωνιάτικα πρωϊνά ή στην Καστέλλα, στο "Πανόραμα", τ' απογέματα με το ηλιοβασίλεμα, κι είναι οι καλοί φίλοι που τους εμπιστεύομαι τις σκέψεις μου, τις πίκρες και τις χαρές, τις συγκινήσεις μου από παλιά ή καινούρια ερεθίσματα. Τ' αγαπώ τα σημειωματάριά μου. Και πολλές φορές τα ξεφυλλίζω, διαβάζω μερικές αράδες, μερικές σελίδες, και ξαναζώ γεγονότα και σ...

Κάποτε πριν λίγα χρόνια ένας καθηγητής και έγκριτος ερευνητής της λογοτεχνίας μας, μου είπε: -"Γράφετε και πεζά. Γιατί δεν τα συγκεντρώνετε σε βιβλίο; -"Δεν ξέρω", του απάντησα, "τα βρίσκω αλλοτινά". -"Τα γραπτά", μου είπε τότε, "δεν είναι ρούχα για να περνά η μόδα τους". Αυτά τα λόγια, τα σκεφτόμουν συχνά. Ωστόσο, τα διηγήματα που νέος είχα γράψει και που μερικά τους είχα δημοσιεύσει τότε σε περιοδικά, παράμεναν στο συρτάρι μου, εκτός απ' τις σπάνιες φορές που τα 'βγαζα για να τα βελτιώσω. Έβλεπα σ΄αυτά τις απόπειρές μου να "ντυθώ" αλλότριες προσωπικότητες (όπως λ.χ. του...