Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ Το πρωί κατέβηκα στο Μοναστηράκι. Είχε συννεφιά. Συννεφιασμένη Κυριακή. Αγόρασα ένα πράγμα που έμοιαζε με μπιστόλι. Μου είπαν πως παλιά πέταγε φωτοβολίδες. Ήταν από αλουμίνιο. Αργότερα κατεβήκαμε στην παραλία, στο κεντράκι που είχε τα υπόστεγα με τα καλάμια. Το αεροπλάνο της Panamerican το άκουγα που ερχόταν. Την ώρα που έβγαινε μέσα από τα καλάμια, το είδα και το σημάδεψα. Για μια στιγμή μου φάνηκε σα να σταμάτησε, μα δεν το πίστεψα. Μες στη συννεφιά φαινόνταν τώρα πολύ καθαρά τα παραθυράκια κόκκινα. Σε κοιτούσα στα μάτια να μην καταλάβει κανείς τίποτα. Σ...

Η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου επιστρέφει με νέες ιστορίες. Μυθοπλασίες που με φαντασία και μία σπάνια ζωντάνια γραφής ταξιδεύουν τον αναγνώστη στα βάθη του ανθρώπινου είναι ψυχογραφώντας στην ουσία την εποχή μας. Ο μύθος "βουτά" στο παρελθόν και το πρoσωπικό βίωμα αντλώντας τις πρώτες ύλες τις οποίες επεξεργάζεται η ακούραστη πένα της Μαυρουδή-Μούλιου. Ιστορίες απολαυστικές, αστυνομικές και κοινωνικές, μεταφέρουν το κοινό στον μαγικό κόσμο της φαντασίας και του έρωτα, του εξωλογικού και της μνήμης. Ήρωες γνωστοί από παλαιότερα βιβλία (όπως ο Μακρής) και θέματα που απασχόλησαν κα...

Στο βιβλίο αυτό θα διαβάσετε τις ιστορίες επτά ανθρώπων, βασισμένες σε αληθινά γεγονότα, τα οποία όμως έχουν αλλοιωθεί ώστε να προστατευτούν τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μεταξύ τους έναν κοινό άξονα περιστροφής, την υιοθεσία. Διαφορετικές πτυχές της τους οδηγούν όλους στο γραφείο της κοινωνικής λειτουργού η οποία συμμετέχει ενεργά στην εξέλιξη των ιστοριών τους. Ο Αριστοτέλης, ο ήρωας της πρώτης ιστορίας, έρχεται στα είκοσι δύο του χρόνια αντιμέτωπος με μια μεγάλη ανατροπή της ζωής. Ο Πάρης και η Ελένη ξαναβρίσκονται τυχαία μετά από είκοσι περίπ...

Περιέχει τα διηγήματα: "Ένοικος" (α' έκδοση: "Η λέξη", 1983), "Ανδρομέδα" (α' έκδοση: "Διηγήματα", Κέδρος, 1978), "Αλυπία" (Κέδρος, 1978), "Αποτομή" (Κέδρος, 1978), Λίνδος" (Κέδρος, 1978), "Το ηλιοτρόπιο" (Κέδρος, 1978), "Η μετάληψη" (Κέδρος, 1978), "Δωρεά" (α' έκδοση: "Παρά δήμον ονείρων", Καστανιώτης, 1991), "Ο Ευαγγελισμός" ("Η λέξη", 1984), "Ύλη δάσους", "Φόνοι σπανίων γεύσεων", "Για ώρα ανάγκης" (δημοσιεύονται εδώ για πρώτη φορά).

Ο συγγραφέας περιγράφοντας με παραφορά χαρακτηριστικά δείγματα του γυναικείου κόσμου, που έτυχε να ανταμώσει, δεν μπορεί να κρύψει κάποιον τρόμο, τώρα που διαβάζει το κείμενο εξαρχής και αναλογίζεται από τι ακριβώς γλίτωσε. Στόχος του είναι ο άοπλος σαρκασμός, ένα είδος λογοθεραπείας στο οποίο είναι πράγματι καλός. Ενίοτε η επιχείρηση του ξεφεύγει από τα χέρια, ιδίως όταν "εκείνη" είναι δίκαιη και λυπημένη, οπότε κλαίει μαζί με τις ηρωίδες του. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά "δεν ήθελαν εμένα, αλλά την διαχείριση του εμένα μου".

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια επιλογή αφηγηματικών κειμένων -διηγημάτων στην πλειονότητά τους- που έχουν γραφεί, συνειδητά ή ασύνειδα, κάτω από το θεόρατο, όσο μια χώρα, πλατάνι που φύτεψε κι ανάθρεψε ο παμμέγιστος Σκιαθίτης διηγηματογράφος. Θα αρκούσε η αθάνατη ρήση του Γιάννη Τσαρούχη για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, πως με δυο τρία θρησκόληπτα και αγράμματα γραΐδια του νησιού του αχρηστεύει τον Φρόυντ, για να διατηρείται ολοζώντανη μέσα μας η φλόγα για μια μορφή των Γραμμάτων μας που λειτουργεί ως σωσίβιο σε, εθνικά και παγκόσμια, χαλεπέστατους καιρούς. Ένα κεράκι στη μνήμη...

Τα κείμενα αυτά δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Περιοδικό" από τον Αύγουστο 1990 έως το Δεκέμβριο 1991, όπου με το γενικό τίτλο "Παραφράζοντας" χρησιμοποιούσα τίτλους γνωστών κινηματογραφικών ταινιών. Απ' όπου και να βρισκόμουν, φρόντιζα να τα στέλνω πάντα με Fax στην υπεύθυνη του περιοδικού και πάντα με την υποσημείωση "Υπ' όψιν της Λίτσας". Όταν χρειάστηκε να βρω έναν τίτλο γι' αυτό το βιβλίο, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι τον τίτλο που έψαχνα τον χρησιμοποιούσα εδώ και πολλούς μήνες και συγκεκριμένα όσο έστελνα τα κείμενα στην παραλήπτριά τους. Τα πάντα μπορούν να συμβο...

Τα κείμενα αυτά δημοσιεύτηκαν στο "Περιοδικό" από τον Αύγουστο 1990 έως το Δεκέμβριο 1991, όπου με το γενικό τίτλο "Παραφράζοντας" χρησιμοποιούσα τίτλους γνωστών κινηματογραφικών ταινιών. Απ' όπου και να βρισκόμουν, φρόντιζα να τα στέλνω πάντα με Fax στην υπεύθυνη του περιοδικού και πάντα με την υποσημείωση "Υπ' όψιν της Λίτσας". Όταν χρειάστηκε να βρω έναν τίτλο γι' αυτό το βιβλίο, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι τον τίτλο που έψαχνα τον χρησιμοποιούσα εδώ και πολλούς μήνες και συγκεκριμένα όσο έστελνα τα κείμενα στην παραλήπτριά τους. Τα πάντα μπορούν να συμβούν, ακόμα...

17 αληθινά και θαυμαστά περιστατικά· ένα ελάχιστο δείγμα από τις αναρίθμητες επισκέψεις του Θεού στη ζωή μας, από την αθέατη και μυστική ιστορία του κόσμου, που εκτυλίσσεται στα βάθη των ανθρώπινων καρδιών. Εκεί όπου ο Ουρανός συναντά και μεταμορφώνει τη γη χαρίζοντας συνάμα βέβαιη την πρόγευση της μακαριότητας της Βασιλείας των Ουρανών.

Το ερώτημα που με απασχολούσε πάντα μετά την ενηλικίωση μου ήταν τι καθορίζει τις σχέσεις των δύο φύλλων. Ζητούσα απαντήσεις στα προβλήματα που δημιουργούνται κάθε φορά. Με συνέπαιρνε ο παράγοντας της τύχης στον έρωτα. Κατέγραψα λοιπόν σε μια σειρά διηγημάτων περιπτώσεις σχέσεων με συνηθισμένο ή απρόβλεπτο τέλος. Θεωρούσα πάντα ότι η ποιότητα μιας σχέσης καθορίζει και την ποιότητα ζωής των εμπλεκομένων σ’ αυτήν. Σε μια κοινωνία απρόσωπη όπου οι σχέσεις των ανθρώπων είναι δύσκολες, την στιγμή που πολλοί άνθρωποι ζουν μόνοι, αποξενωμένοι, θα ήθελα να στείλω μια νότα αισιοδοξί...

Όλα ξεκίνησαν από ένα ορειχάλκινο κεφάλι ελληνιστικό που παριστάνει το θεό Ύπνο και βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Σ' αυτό το απόμακρο σύμβολο θέλησε να δώσει σημερινή υπόσταση η Ευφροσύνη Δοξιάδη με τη ζωγραφική της, δημιουργώντας, με αφορμή γνωστά κλασικά ή ρωμαϊκά αγάλματα, εννέα απεικονίσεις του Ύπνου σε σύγχρονα φυσικά περιβάλλοντα αλλά με μια ακόμα αναφορά στην αρχαιότητα: τη χρήση της τετραχρωμίας όπως την αντιλαμβάνονταν τότε, με το μαύρο, το άσπρο, την ώχρα και το χοντροκόκκινο να γεννούν άπειρα άλλα χρώματα ταιριαστά με το ανθρώπινο σώμα και το μεσογειακό τοπίο....

Μια συνηθισμένη γυναίκα παρατηρεί την καθημερινότητά της. Αναλύει την κάθε λεπτομέρεια απ' όσα συμβαίνουν γύρω της. Με διεισδυτική ματιά ψηλαφίζει τον έρωτα, το θάνατο, τη γέννηση, τη διασκέδαση. Βρίσκεται σε μέρη που έχει βρεθεί ο καθένας μας. Όμως, αποτελούν για κείνη αφορμή για μία βαθιά κατάδυση στο "εγώ" και στο σώμα της. Μια βόλτα με το τρένο, μια θεατρική παράσταση, ένα νησί το καλοκαίρι, φαγητό με φίλους σε ένα ταβερνάκι και μια υπαίθρια μιλόγκα βρίσκονται εκεί, προκειμένου να καταφέρει να παρατηρήσει τον εαυτό της σε σχέση με ό,τι την περιβάλλει. Στιγμές μικρ...

"Η εμπειρία που επιθυμώ να μεταφέρω είναι ότι δεν άφησα τα χειρόγραφα του βιβλίου πριν τα διαβάσω όλα. Με τράβηξαν σαν ισχυρός μαγνήτης τα πεζά αυτά κομμάτια που τα χαρακτηρίζει ο ανθρωπισμός, ο σαρκασμός, η ανάλυση των χαρακτήρων, το υποβλητικό και επιβλητικό λεκτικό και, το σπουδαιότερο, ο πρωτότυπος μύθος με το απρόσμενο τέλος..." (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Το παράξενο χόμπι ενός συνταξιούχου πρώην υπαλλήλου που κρύβει στην ψυχή του ένα φοβερό "μυστικό". Η απόδραση ενός οικογενειάρχη με προβλήματα από την κόλαση της μεγαλούπολης και την καταστροφική μανία των διαδηλωτών-κουκουλοφόρων. Ένας άντρας, που βιώνει το άγχος της απόλυτης μοναξιάς του στις γιορτές, γίνεται ο μοναδικός "άσος της νύχτας". Μια όμορφη οικιακή βοηθός από την ανατολική Ευρώπη, που θεωρεί ότι έχει ξεπέσει κοινωνικά στη χώρα που τώρα εργάζεται. Ένας πρόσφυγας, δυνάμει παλαιστής, χαραμίζεται σ’ ένα επάγγελμα που δεν του αξίζει. Η απελπισία ενός π...

Είδε τον επαίτη, ανάμεσα σε δύο υπεύθυνους του σταθμού. Πλησίασε περισσότερο. "Η επαιτεία απαγορεύεται", ενημέρωσε τον επαίτη ο υπεύθυνος. "Κι' εσύ επαιτούσες", συμπλήρωσε με αυστηρό ύφος. "Εγώ, εγώ δεν, δεν απαντούσα". "Ζητιάνευες", του φώναξε στη γλώσσα του ο άλλος υπεύθυνος. "Έλεγα τον πόνο μου και τα βάσανά μου", δικαιολογήθηκε. "Λοιπόν, φύγε αμέσως, διαφορετικά θα καλέσουμε την αστυνομία". Το τρένο συνέχισε τη διαδρομή του. Κοίταξε τα πρόσωπα των επιβατών. Πόσοι άραγε από αυτούς, ήσαν επαίτες χωρίς να το γνωρίζουν οι υπεύθυνοι και το σπουδαιότερο, να το αγνοούν ακόμη κ...

Οι ιστορίες του βιβλίου αυτού είναι ιστορίες προσώπων και ιδεών της Επιστήμης. Ιστορίες του κόσμου και των ανθρώπων που νοιάζονται για αυτά που έγιναν ή θα μπορούσαν να γίνουν. Η σχέση τους με την αλήθεια είναι ακριβώς η σχέση που έχει η ζωή με την αλήθεια. Την περιέχουν αλλά αδυνατούν ...ή δεν επιθυμούν... να την εκφράσουν με αποκλειστικό τρόπο. Τα ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα που περιγράφονται δανείζουν και δανείζονται εκδοχές της πραγματικότητας που επιλέγουμε ή αγνοούμε. Έντεκα ιστορίες όπου όλα είναι τόσο αληθινά όσο εμείς και οι εναλλακτικές εκδοχές του εαυτού μας κα...