Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στιγμές, εικόνες, μνήμες, πρόσωπα αγαπημένα, ένα βλέμμα ξεχωριστό, μια πρόσκληση, μια πρόκληση! Και συναισθήματα μοναδικά και δάκρυα και γέλια αυθόρμητα και χαρές και τραγικά συμβάντα! Κι άλλα πολλά! Κι αγγίγματα πολύχρωμα στο μέσα της ψυχής, στο ανάγλυφο της διψασμένης σάρκας και στο χείλος των αισθήσεων και των συναισθημάτων! Κι άλλα πολλά! Πάθη ανθρώπινα, οργή, γνώση, αισιοδοξία, απογοήτευση, πατρίδα, μάνα, εγκατάλειψη, σημαία, θυσία, οικογένεια, μίσος, φθόνος, δόξα, ενοχές, ήττες! Κι άλλα πολλά! Κι όλα αυτά, περιμένουν υπομονετικά ένα σύνθημα, ένα ερέθισμα, ένα...

Τέσσερις έφηβοι τη δεκαετία του ’50, τέσσερις ιστορίες: Ο Αναστάσης παίζει "μηχανάκια" για να ξεφύγει από τον κλοιό της οικογένειας, της γειτονιάς και της ασυνεννοησίας των φίλων· ο Χαράλαμπος στο "Λουτρό" γίνεται υποχείριο μιας αδηφάγας μητρικής στοργής· ο Κίτσος ανθίζει και μαραίνεται μέσα στο τέλμα της "Επαρχίας Λοκρίδος"· τέλος, ο Δημητρούλης, ασουλούπωτος φαντάρος στη "Δόξα του σκαπανέα", είναι το αιώνιο θύμα της στρατοκρατίας. Με τα "Μηχανάκια" ο Μένης Κουμανταρέας έκανε το 1962 την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική πεζογραφία.

Είχα αυτή τη συνήθεια, να θέλω στο τέρμα να διασχίζω το άδειο βαγόνι. Προσποιούμουν ότι καθυστερώ, τους άφηνα όλους να βγουν και στο τέλος περπατούσα στον έρημο διάδρομο μέχρι την πρώτη του πόρτα. Από εκεί έβγαινα· όταν ήξερα ότι δεν υπάρχει άλλη ψυχή μέσα, όταν τα φώτα μες στον συρμό χαμήλωναν και οι πόρτες του ξέμεναν ανοιχτές, λες και μόλις ήρθαν στην επιφάνεια ν' ανασάνουν. Ένας καλοντυμένος κύριος παραμιλά, κάποιος νεαρός στήνει χάρτινα πλάσματα στο βαγόνι, ένα ποδήλατο που δεν το χωρά ο τόπος, μια παρέα κοριτσιών διαμαρτύρεται στη βροχή, ο πιο απαιτητικός ανάπηρος...

Τέσσερις εποχές. Τέσσερις κατευθυντήριοι σταθμοί που σηματοδοτούν την αρχή μιας ιστορίας, της δικής μας ιστορίας. Στοίβες στιγμών και βουβές αναμνήσεις χαράσσονται στις καρδιές των ανθρώπων που φοβούνται να μιλήσουν. Στόματα ραμμένα. Μονάχα με το βλέμμα αφουγκράζονται και ερμηνεύουν πια. Τα πάθη μοιάζουν με θηρία έτοιμα να κατασπαράξουν αθώες ψυχές παρασέρνοντάς τες στου έρωτα τα πολυδαίδαλα μονοπάτια. Μανιασμένες θάλασσες και ένα μαβί δειλινό που πνίγουν γλυκά συναισθήματα ερωτευμένων. Λέξεις περνούν μέσα από τα κρινοδάχτυλα μικρών παιδιών και χάνονται στα χρόνια της νιότη...

Άνθρωποι αντιμέτωποι με την ανάγκη να σπάσουν τα δεσμά μιας μίζερης καθημερινότητας, να πραγματώσουν το όνειρο της ζωής τους. Άνθρωποι αντιμέτωποι με το συναίσθημα ενοχής και τρόμου μέσα σε έναν ανούσιο και αδιέξοδο κόσμο που τους μετασχηματίζει σε αριθμούς και που τους μηδενίζει. Άνθρωποι αντιμέτωποι με τις κοινωνικές συμβάσεις, με τα πάθη και τα λάθη τους. Άνθρωποι αντιμέτωποι με τη διαχείριση του ερωτικού πάθους, ή ακόμη και των εξαιρετικών προσόντων τους. Άνθρωποι αντιμέτωποι με την παραδοχή της ανατροπής των βεβαιοτήτων της ζωής τους... Η απάντησή τους σ...

"Εκεί, δίπλα στη μεγάλη φραγκοσυκιά, πελέκησε και κάρφωσε στο χώμα εκείνο τον ξύλινο σταυρό. Κι όταν περνούσε από το μονοπάτι για να πάει στο χωράφι του ή όταν πήγαινε να κοιτάξει το μυλαύλακο -τώρα αυτός ήταν ο μυλωνάς-, άφηνε ένα ματσάκι αγριολούλουδα που τα μάζευε απ’ το δρόμο. Κάποτε, όταν πια οι μύλοι έπαψαν να δουλεύουν, γιατί είχαν γίνει εργοστάσια για το άλεσμα ή και γιατί δεν έσπερνε πια κανένας στάρια, ο Χρίστος ξενιτεύτηκε στην Αυστραλία. Οι άλλοι κάτοικοι του οικισμού δίπλα στο γεφύρι σιγά σιγά αραίωσαν μέχρι που δεν έμεινε κανένας. Άλλος πέθανε, άλλος ξε...

Στιγμές, εικόνες, μνήμες, πρόσωπα αγαπημένα, ένα βλέμμα ξεχωριστό, μια πρόσκληση, μια πρόκληση! Και συναισθήματα μοναδικά και δάκρυα και γέλια αυθόρμητα και χαρές και τραγικά συμβάντα! Κι άλλα πολλά! Κι αγγίγματα πολύχρωμα στο μέσα της ψυχής, στο ανάγλυφο της διψασμένης σάρκας και στο χείλος των αισθήσεων και των συναισθημάτων! Κι άλλα πολλά! Πάθη ανθρώπινα, οργή, γνώση, αισιοδοξία, απογοήτευση, πατρίδα, μάνα, εγκατάλειψη, σημαία, θυσία, οικογένεια, μίσος, φθόνος, δόξα, ενοχές, ήττες! Κι άλλα πολλά! Κι όλα αυτά, περιμένουν υπομονετικά ένα σύνθημα, ένα ερέθισμα, ένα...

Αυτό που ενώνει τις έντεκα ιστορίες είναι η σκιά που αφήνει η ανθρώπινη παρουσία, όταν από αυτήν απόμεινε -κάπου- λίγη μόνο σκόνη. Σε όλες υπάρχει η φευγαλέα παρουσία του συγγραφέα. Μια σκιά κι αυτή ανάμεσα στις άλλες.

Τρεις διαφορετικές ιστορίες, τρεις ανατροπές. Γιατί ανατροπές πάντα εμφανίζονται στη ζωή των ανθρώπων. Η δύναμη της πίστης και της θέλησης. Η περηφάνια μπροστά στο θάνατο. Τέλος, μια περιπλάνηση στις γειτονιές των Εξαρχείων.

Οι "Άγριες Τελετές" είναι μια συλλογή διηγημάτων, εμπνευσμένη από το έργο του Παυσανία, τον οποίο ακολουθεί στο ταξίδι του, αναζητώντας τις πηγές του. Κάθε διήγημα σχετίζεται με ένα έθιμο ή μια τελετή, δραματοποιώντας τα, χωρίς από την αφήγηση να απουσιάζει το φανταστικό στοιχείο. Ο φόβος για την αγριότητα που επικρατεί, πέρα από το πολιτισμένο περιβάλλον κάθε πόλης και χωριού, μας ταξιδεύει σε μια σκοτεινή εποχή, χωρίς κυρίαρχο ενιαίο κράτος, τότε που οι δρόμοι ήταν επικίνδυνοι. Οι "Άγριες Τελετές" είναι ένα ταξίδι στις απαρχές της Ιστορίας, από τη γέννηση του Δωδεκάθε...

10 αγαπημένες + 4 νέες ιστορίες για τη ζωή στη δεκαετία του '90, που συναρπάζουν! Απληστία, δίψα για χρήμα, εξουσία και κοινωνική άνοδο, φουσκωμένα egos και, χωρίς ντροπή, χειραγώγηση παρουσιάζονται στις σελίδες του βιβλίου αυτού, που εκφράζει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο το πνεύμα της δεκαετίας του ’90, αλλά είναι πάντα διαχρονικό. Ιστορίες για τον έρωτα, τη φιλία, την επιτυχία, την υποκρισία, την ελευθερία και την πίεση για την τέλεια εικόνα. Ιστορίες με ήρωες νέους, δυναμικούς, ματαιόδοξους, σε μια πόλη που φαίνεται λογική αλλά δεν είναι.

Τελειώνοντας την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, θα έχεις μάθει ανήκουστα πράγματα και αλήθειες που ως τώρα έμεναν κρυμμένες. Όπως ότι: Κανένας δεν περίμενε τον Οδυσσέα στην Ιθάκη. Όλα τα αριστουργήματα των Beatles ήταν διασκευές. Στην Άγρια Δύση θεωρούσαν παράλογη τη φιλοζωία. Ένα cd χρησιμεύει και ως όπλο αναίμακτης δολοφονίας. Κάποιοι τυχεροί άκουγαν ρέγκε από το 1821. Η μουσική του Robert Smith έγινε πιο φωτεινή μετά από θεϊκή παρέμβαση. Το διαζύγιο των Pink Floyd με τον πρώτο τραγουδιστή τους δεν ήταν τόσο βελούδινο. Πολλές από τις ιστορίες του ο Bob Dylan δεν τις επινόησε...

Οι ήρωες αυτού του βιβλίου -κυνικοί, ονειροπόλοι, απελπισμένοι, γαλήνιοι- επιπλέουν χωρίς να ταξιδεύουν, εναλλάσσοντας διαρκώς προσωπεία. Οι τροχιές τους καθορίζονται από όρια συμφωνημένα με βάση τις μικρότερες δυνατές απώλειες και τη μεγαλύτερη δυνατή κανονικότητα. Ώσπου φτάνει ένα σημείο όπου η ισορροπία ανατρέπεται, γίνεται δυσβάσταχτη ή αμφισβητείται. Τι θα επιλέξουν είναι τελικά το διακύβευμα: έναν νέο συμβιβασμό, να ανακατέψουν εντελώς την τράπουλα ή να τα τινάξουν όλα στον αέρα;

Ένα μωσαϊκό της δεκαετίας του 1970, των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης. Παλαίμαχοι ρεμπέτες, η φυλή των Μπάο Μπάο, ένα παλιό μπαούλο με προσωπικά αντικείμενα, οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, μια καταπιεσμένη νοικοκυρά που ζητάει σεξουαλική ανακούφιση, η άρνηση ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά να στρατευτεί, ένας άντρας που αναπολεί τη χαμένη του αγάπη μέσα από ένα κολάζ φωτογραφιών από τον χώρο της πολιτικής, της τέχνης και του αθλητισμού, ένας οικολόγος φιλοβασιλικός, Μολούκοι τρομοκράτες που δίνουν ζωή σε έναν απόκληρο, ένας καταξιωμένος αριστερός συνδικαλιστής, το απωθημένο ενός α...

Η Βέτα, που προσπαθεί να αποτελειώσει τον γάμο της με νεκρούς καρπούς, η Μαρία, που σκάει τα τόπια των παιδιών για να εκδικηθεί, ο Μηνάς, που μπαίνει στη Βίλα Αμαλία για να βγει από τη ζωή του αστυνομικού έστω και για λίγο, ο Nίκος, που βιάστηκε να φτύσει το χρήμα κι όταν αυτό έπεσε στα χέρια του ήταν πολύ σκληρό για να το τσακίσει, η Εύα, που δάγκωσε το μήλο για να βγει από τον νεκρό γάμο της ξανά στη ζωή. Ανθρώπινες, απρόσμενες σε πρώτη ανάγνωση διαδρομές που χαράζονται υπογείως, όσο οι σπόροι προηγούμενων γεγονότων και επιλογών, καλά κρυμμένοι στο χώμα, φυτρώνουν και...

Η συλλογή είναι αφιερωμένη στον Πέτρο Αποστολίδη, γνωστό ως Παύλο Νιρβάνα (1866-1937). Υπήρξε μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου που είχε ως κύριο σκοπό τη διάδοση του εκπαιδευτικού δημοτικισμού. Συνεργάστηκε στη συγγραφή σχολικών βιβλίων στη δημοτική κατά τη γλωσσοεκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1917. Ο ίδιος δηλώνει ότι είναι ευνόητο πως παραμύθι γραμμένο σε γλώσσα άλλη από τη δημοτική, δεν μπορεί να είναι παραμύθι. Από τα τέλη του 19ου αιώνα εντοπίζονται κείμενά του Π. Νιρβάνα γραμμένα στη δημοτική δημοσιευμένα σε διάφορα έντυπα, με τον τίτλο "παραμύθια". Το 1906, ο ίδιος ο...

Ανοίγοντας λογαριασμό στη δική του μαθηματικότητα, γεννήθηκε. Η πρώτη ανάσα του βρέφους σηματοδότησε και επίσημα πια τη γέννηση του κρανιακού του ιππόκαμπου, που άρχισε να καλπάζει μεταφέροντας πληροφορίες από τη βραχυπρόθεσμη μνήμη στη μακροπρόθεσμη, αλλά και για την πλοήγησή του στον χώρο. Από τον αμνιακό σάκο, τώρα αυτός κοιμόταν γλυκά αμέριμνος στο ζεστό κρεβατάκι του νοσοκομείου. Η ηρωική έξοδος, όπως αναμφίβολα μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη διαδικασία τοκετού για κάθε νεογέννητο βρέφος, σημειώθηκε ακριβώς μεσάνυχτα, γεγονός που προβλημάτισε τους γύρω του από τη...