Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο; Και αν ναι, θα ισχύουν οι πιστωτικές κάρτες; Αρχέγονα ερωτήματα που ο Αρκάς αναλαμβάνει να απαντήσει στην καινούργια του σειρά "Η ζωή μετά". Ο ήρωάς του πεθαίνει νέος, όπως όλοι οι καλοί, και, βέβαια, όπως όλοι οι καλοί, πηγαίνει στον παράδεισο. Όμως η ζωή εκεί δεν είναι παραδεισένια. Οι άλλοι τρόφιμοι είναι περίεργοι και ο υπεύθυνος Άγγελος έχει πολύ σατανικό χιούμορ. Και σαν να μην έφταναν αυτά, ένας χαμηλόβαθμος Διάβολος έρχεται συχνά και του ταράζει τη μεταθανάτια γαλήνη. Τι κάνει, λοιπόν; Ο Άγγελος συμβουλεύει υπομονή,...

Η Λευκή, αθώο θύμα οικογενειακών γονιδίων, ζει χωρίς τη στοργή του πατέρα της, ώσπου ένα απόγευμα μαθαίνει τυχαία μια τρομερή αλήθεια. Συγκλονισμένη, εγκαταλείπει το μικρό χωριό και την ασφάλεια του σπιτιού της προσπαθώντας να ξεφύγει από τη μοίρα της. Το δωδεκάχρονο κορίτσι αποφασίζει να τελειώσει τη ζωή του στα νερά της θάλασσας. Σώζεται από ένα ζευγάρι τουριστών και η ζωή του πια αλλάζει ολοκληρωτικά. Χρόνια αργότερα, επιτυχημένη στη ζωή και με τη λαχτάρα της ευτυχίας στην καρδιά, ξαναβρίσκεται στην Ελλάδα. Οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας ξυπνούν έντονες κι απο...

Η Κλαρίσα Ντάλογουεη, μια κοσμική κυρία του Λονδίνου, ετοιμάζει μια πολύ σημαντική δεξίωση. Από τις σκέψεις εκείνης της μέρας κι από τις αναμνήσεις του παρελθόντος, αναδύεται ανάγλυφη η προσωπικότητά της, και μαζί μ' αυτήν και όλοι οι άνθρωποι που άγγιξαν τη ζωή της, με την αγάπη, το μίσος τις μικρές τους τραγωδίες και κωμωδίες. Η κυρία Ντάλογουεη είναι το τέταρτο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ, που σημαδεύει μια αποφασιστική στροφή στην εξέλιξή της, καθώς σπάζει το φράγμα του παραδοσιακού αγγλικού μυθιστορήματος, και την καθιερώνει ως συγγραφική μεγαλοφυΐα.

Ο Ζοζέ Αντόνιο Μαρία Βαζ βρίσκει ένα βράδυ, πάνω στην έρημη σκηνή ενός θεάτρου, το πληγωμένο κορμάκι ενός δεκάχρονου παιδιού, του Νέλιο. Τον κρατάει κοντά του και τον φροντίζει. Κάθε νύχτα ξαγρυπνάει δίπλα του και ο Νέλιο του μιλάει για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Του μιλάει για μια γη καυτή και βασανισμένη που θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε στον κόσμο, για ένα λαό που θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε πάνω στη γη. Αυτή είναι η ιστορία του Νέλιο, όπως τη διηγήθηκε στον Ζοζέ Αντόνιο τις εννέα νύχτες που έμεινε μαζί του.

"Η πρώτη αγάπη είναι πάντα η τελευταία. Κι η τελευταία είναι πάντα αυτή που ονειρευόμαστε. Απ' αυτή δεν ξέρω παρά μόνο τη φωνή της. Ένα άκουσμα τυραννισμένο, ταραγμένο, ζεστό. Η φωνή που έρχεται σε μένα μέσα σ' ένα γέλιο, ένα στεναγμό ή ένα μουρμουρητό μού επιτρέπει να μαντέψω τους γοφούς και τα στήθη. Έχω μάθει να είμαι προσεκτικός στη διαδρομή της φωνής. Ένας τυφλός μού είπε μια μέρα τι πληροφορίες πρέπει να σου δώσει μια φωνή. Έτσι απ' αυτή τη φωνή αγγίζω τούτο το κορμί, κλείνοντας τα μάτια, ανακαλύπτω σιγά σιγά τις στιγμές και τις κινήσεις της ζωής του".

Ο Βασίλης Σερέτης -αυτός που αργότερα ονόμασαν Μπίλ - φεύγει μια ζωή κυνηγημένος από τη μια πόλη στην άλλη, αφήνοντας πίσω του ομάδες και προπονητές. Ατίθασος, άπιστος, εγωιστής. Τις μέρες αλωνίζει τα γήπεδα και τα βράδια, όταν δεν κουρνιάζει στα μπαρ, στρώνει πασιέντσες. Ένας άνθρωπος μέσα στο πλήθος και γι' αυτό μοναχικός. Γήπεδα, ξενοδοχεία, δρόμοι, ξετυλίγονται με φόντο τη Θεσσαλονίκη το Βόλο και την Αθήνα. Σε καθεμιά από αυτές και μια γυναίκα. Ποδοσφαιριστές, φυσιοθεραπευτές, παράγοντες, βετεράνοι εναλλάσσονται με μπαρόβιους, ιπποδρομιάκηδες και αθλητικούς ρεπόρτερ. Πο...

Στη "Φάρμα των ζώων" ο Όργουελ σατιρίζει τη ρωσική επανάσταση και τη Ρωσία των μετεπαναστατικών χρόνων, κατ' επέκταση όμως και κάθε επανάσταση. Στο αγρόκτημα του κυρίου Τζόουνς τα ζώα με επικεφαλής τα γουρούνια, επαναστατούν εναντίον των ανθρώπων και τους διώχνουν. Τα γουρούνια όμως, και ο αρχηγός τους, ο Ναπολέων, δεν αργούν να διαφθαρούν από την εξουσία και μια νέα τυραννία παίρνει τη θέση της παλιάς. Το τελικό σύνθημα είναι "Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα".

"Η βιολογία του έρωτα είναι να μην ανανεωθούν τα κύτταρα. Γιατί τα νέα που θα 'ρθουν δεν θα ξέρουν το άγγιγμα του χεριού σου. Γι' αυτό δεν θα τους λείπεις. Και δεν θέλω να μην τους λείπεις. Δεν θέλω να είμαι δίχως σου. Αντιστέκομαι στο λωτοφάγο καιρό, απελπισμένα, κρατιέμαι από κλωστές θύμησης που άλλοτε φτιάχναν το ζεστό πουλόβερ της αγάπης, όπως όταν τυλιγόμασταν σ' ένα μακρύ δικό σου φουλάρι, κρυώνοντας, και τα δύο σώματά μας γίνονταν ένα, όπως σε κάτι γλυπτά του Μουρ, η μονοκόμματη πέτρα, με μια τρύπα στη μέση, σχηματίζει δυο σώματα που αγκαλιάζονται".

Κάποιο μεσημέρι που έτρωγα μόνος μου στον Δημόκριτο, ένα εστιατόριο κοντά στο διαμέρισμά μου στην Αθήνα, εμφανίστηκες στην είσοδο του μαγαζιού και έριξες μια προσεκτική ματιά γύρω σου. Είχα τελειώσει το φαγητό μου και διάβαζα την εφημερίδα. Το βλέμμα σου με προσπέρασε όπως προσπέρασε και τους άλλους θαμώνες. Προσπάθησα να μετριάσω την απογοήτευσή μου. Συλλογίστηκα ότι είχαμε δώδεκα χρόνια να ιδωθούμε. Αναλογίστηκα όλες τις αλλαγές που είχε υποστεί στο διάστημα αυτό το πρόσωπό μου... Ατένισες για δεύτερη φορά την πελατεία. Με κοίταξες ξανά, πίστεψα ότι ήσουν έτοιμη να στραφ...

Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ (1870;-1934) γεννημένος στη Βαρειά της Λέσβου και μεγαλωμένος στη Σμύρνη, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του ζωγραφίζοντας για ένα κομμάτι ψωμί στο Βόλο και στα χωριά του Πηλίου κι αργότερα (από το 1927 και εξής) ξανά στην πατρίδα του. Ζωγράφισε τοίχους σε σπίτια και αρχοντικά της εποχής, σε καφενεία, μπακάλικα και μύλους, πάνω σε τενεκέδες, σε ξύλα και πανιά, σε δίσκους, σε κάρα, ακόμα και πάνω σε ναυτικούς σάκους. Απεικόνισε σκηνές από την ελληνική ιστορία, τον Ερωτόκριτο, από το βίο των λαϊκών ηρώων, εξωτικά κυνήγια και τόπους, καθημερ...

Η έκδοση αυτή του λευκώματος είναι μια προσφορά αγάπης των μελών του Φεστιβάλ Ικαρίας προς την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Το Φεστιβάλ Ικαρίας είναι αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία καταστατικά ταγμένη στην υπηρεσία του πολιτισμού γενικότερα και του πολιτισμού της Ικαρίας ειδικότερα. Από τη δημιουργία του στοχεύει στην μελέτη-καταγραφή και προβολή της πολιτισμίκης κληρονομιάς της Ικαρίας, στην ανάδειξη του τρόπου ζωής και της γενικότερης Ικαριώτικης κουλτούρας και τη σύνδεση της με τη σύγχρονη ζωή. Στη μέλετη και προβολή της ιστορίας της, αρχαίας και σύγχρονης, στη διερεύνηση...

Η Ικαρία δεν είναι ένα από τα πολλά νησιά του Αιγαίου· είναι ένας τόπος μοναδικός, που τα θέλγητρά του δεν περιορίζονται μόνο στις ιαματικές πηγές, γνωστές ήδη από την αρχαιότητα. Αρκεί να ανηφορίσετε για λίγο τις κορδέλες του δρόμου πάνω από τον Άγιο Κήρυκο, και από εκεί ψηλά να ατενίσετε το τοπίο, για να γίνει αμέσως αντιληπτή η ιδιαιτερότητα του νησιού. Τότε θα δείτε μπροστά σας κάποιο γραφικό χωριουδάκι, πνιγμένο στο πράσινο. Οι στέγες των σπιτιών του, όλες με πλάκες, σαν τις πηλιορείτικες και ακόμα πιο όμορφες. Το βουνό κατάφυτο με μια άγρια βλάστηση, πρωτόγονη, και πέ...

Ο όρος "ελληνιστική" περίοδος είναι αποκύημα ενός Γερμανού λόγιου του 19ου αιώνα, του Gustav Droysen. Κατασκεύασε τη λέξη "ελληνιστικός" για να αποδώσει τη φάση εκείνη του ελληνικού πολιτισμού κατά την οποία τα χαρακτηριστικά και η (σχετική πάντα) ισορροπία της κλασικής εποχής αντικαταστάθηκε από ένα πρωτοφανή δυναμισμό, κληροδότημα της προς ανατολάς ορμητικής επέκτασης των Ελλήνων, και μεταλλάχθηκαν εξαιτίας της επαφής τους με τους ανατολικούς πολιτισμούς. [...] Λίγες ιστορικές περίοδοι έχουν εξάψει τη φαντασία αλλά και την ερευνητική δίψα των ιστορικών όσο η ελληνιστική....

Περιέχονται τα μικρά πεζά: "Εγκεφαλικό σάουντρακ", "Η Γκρούσενκα της Μάρκου Ευγενικού", "Γένεση" και "Μαύρη Θάλασσα".