Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Θεός φαίνεται να έχει εγκαταλείψει τον Παράδεισο. Ένας ολόκληρος κόσμος που κινείται ασταμάτητα σ' ένα δραματικό ναπολιτάνικο παλκοσένικο του περασμένου αιώνα. Οι πρωταγωνιστές πολλοί: άνθρωποι, άγγελοι, δαίμονες, φαντάσματα... Mυθιστορηματική αναπαράσταση μιας άγνωστης πραγματικότητας του Ελληνισμού της Διασποράς από τη συγγραφέα των βιβλίων "Οι κόρες του νερού" και "Lacryma Christi - Το δάκρυ του Χριστού", το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας, με ηρωίδα την Αμαλία Κορωναίου, η οποία ξεκινάει ένα ταξίδι στη Νάπολη της Ιταλίας σε αναζήτηση της μητέρας της για να κατ...

[...] Πρόκειται άραγε για ιστορικό μυθιστόρημα, με θέμα τη σύγκρουση των Βενετών και Ελλήνων στο Αιγαίο; Ή μήπως για ένα "μυθιστόρημα με θέση", το οποίο υπερασπίζεται την Ελληνορθόδοξη Ανατολή κατά της Ρωμαιοκαθολικής Δύσης; Πρόκειται ουσιαστικά για μια οξυδερκή και διεισδυτική μελέτη του ερωτικού πάθους, της σαρκικής επιθυμίας, του πόθου. Η Αυγούστα εγκαταλείπει τον σύζυγό της Ιωάννη Μούχρα και ακολουθεί τον Βενετό Μάρκο Σανούτο, όχι επειδή δυστυχεί με τον πρώτο και θέλει να ευτυχήσει με τον δεύτερο, αλλά γιατί είναι αιχμάλωτη μια ακανανίκητης, κυριολεκτικά θανάσιμης ερωτι...

[...] Πρόκειται άραγε για ιστορικό μυθιστόρημα, με θέμα τη σύγκρουση των Βενετών και Ελλήνων στο Αιγαίο; Ή μήπως για ένα "μυθιστόρημα με θέση", το οποίο υπερασπίζεται την Ελληνορθόδοξη Ανατολή κατά της Ρωμαιοκαθολικής Δύσης; Πρόκειται ουσιαστικά για μια οξυδερκή και διεισδυτική μελέτη του ερωτικού πάθους, της σαρκικής επιθυμίας, του πόθου. Η Αυγούστα εγκαταλείπει τον σύζυγό της Ιωάννη Μούχρα και ακολουθεί τον Βενετό Μάρκο Σανούτο, όχι επειδή δυστυχεί με τον πρώτο και θέλει να ευτυχήσει με τον δεύτερο, αλλά γιατί είναι αιχμάλωτη μια ακανανίκητης, κυριολεκτικά θανάσιμης ερωτι...

Ήταν ένα γελαστό απόγεμα - ή τουλάχιστον έτσι έμοιαζε εκείνη την ώρα, γύρω στις πέντε, που η Νεφέλη και ο Αλέξης όρμησαν μέσα στο μικρό μπαρ της ανατολικής πτέρυγας του αεροδρομίου. Όρμησαν - είναι η σωστή λέξη. Εδώ και είκοσι λεπτά σεριάνιζαν στο αεροδρόμιο χωρίς ν' αποφασίζουν πού θ' αράξουν. Εκείνη με τα κόκκινα μακριά μαλλιά της, ξέπλεκα στους ώμους, και τα άσπρα γάντια της - παράξενο θέαμα μέσα στο αυγουστιάτικο απομεσήμερο. Εκείνος με ένα τζην κι ένα πουκάμισο. "Νιόπαντροι;" είχε ρωτήσει η συνοδός στις Αναχωρήσεις Εξωτερικού βλέποντας τα κόκκινα τριαντάφυλλα στην αγκα...

Τα " Έντεκα Λεπτά" αφηγούνται την ιστορία της Μαρίας, μιας νεαρής Βραζιλιάνας από την επαρχία, που οι πρώτες αθώες, φευγαλέες επαφές της με τον έρωτα της ραγίζουν την καρδιά. Σε τρυφερή ηλικία, είναι πλέον πεπεισμένη ότι δε θα βρει ποτέ την αληθινή αγάπη. Αντίθετα, είναι βέβαιη πως η αγάπη είναι κάτι τρομερό, που σε κάνει να υποφέρεις. Μια τυχαία συνάντηση με κάποιον στο Ρίο την οδηγεί στη Γενεύη να ονειρεύεται τη δόξα και τα πλούτη, καταλήγει όμως να γίνει πόρνη. Η πεποίθησή της ότι αγάπη σημαίνει απελπισία και σπαραγμός θα τεθεί σε αμφισβήτηση, όταν γνωρίσει ένα γοητευ...

Η "Εντολή" της Διδώς Σωτηρίου είναι ένα βιβλίο πολιτικής λογοτεχνίας με καυτά βιώματα. Ζωντανεύει μυθιστορηματικά τις περιπέτειες της μεταπελευθερωτικής Ελλάδας (1944-1952), που δεν έπαψε να 'χει τη μοίρα του Σίσυφου. Με πλαίσιο το χρονικό της σύλληψης, της δίκης και της εκτέλεσης του Κωστή, ενός παλικαριού που δεν αργούμε να μάθουμε πως είναι ο Νίκος Μπελογιάννης, παρακολουθούμε με σφιγμένη ανάσα να γκρεμίζονται στο χάος οι προσδοκίες, τα όνειρα και οι θυσίες του ελληνικού λαού για να στεριώσει το δρόμο του ο ιμπεριαλισμός στην Ανατολική Μεσόγειο. Εφιαλτικές πλεκτάνες ξένω...

"Ονομάζομαι 'Εκτορας Μενελάου, επάγγελμα λογιστής... τουλάχιστον μέχρι τότε που γνώρισα εκείνη. Γιατί μετά μπήκα στη δίνη της μοίρας που έσερνε μαζί της και χάθηκα στους πολύπλοκους λαβύρινθους που μου επιφύλασσε το πεπρωμένο πλάι της. 'Οταν βρισκόμουν κοντά της, ηρεμούσα. Κι όταν την έχανα, προσπαθούσα να την αναπλάσω με τη φαντασία μου, για να ηρεμήσω. 'Ετσι την είχα πάντα μαζί μου. "'Οπως ίσως καταλάβατε, η Εύα δεν ήταν μια συνηθισμένη γυναίκα. Εμφανίστηκε στη ζωή μου συμπτωματικά, στο "πεζό" λεωφορείο της αστικής γραμμής. Και την ερωτεύτηκα τρελά. Χωρίς όρια. Τόσο πολύ...

Οι είκοσι ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες και φωτογράφοι που παρουσιάζονται στη σειρά "Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί" της εφημερίδας "Τα Νέα" διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Πράγματι, η επιλογή είναι ακριβής και αυστηρή, πράγμα σπάνιο για τέτοιου είδους εγχειρήματα. Επιπλέον, από την άποψη της πληροφόρησης ενός φιλότεχνου, αλλά δίχως εξειδικευμένες γνώσεις, κοινού η σειρά καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα δημιουργίας, από τη γενιά του ΄30 ως την πρωτοπορία της δεκαετίας του 1970. Ανάμεσά τους θα συναντήσει κανείς και ορισμένους καλλιτέχνες της διασποράς, οι οποίοι εντάσσονται...

...Πλοία απ' το βοριά, που δεν αφήσατε ούτε την ηχώ απ' το πέρασμά σας, φωτιές που κάψατε δίχως στάχτη, κι εσύ, σπίτι μου, ζεστασιά μου, εσύ που μου έδινες καινούρια πίστη στη ζωή, πόδια μου, κολόνες που σήκωναν το σύμπαν, τώρα, εσύ, χέρια από φως, μάτια δίχως την εικόνα μου, γιατί, γιατί έτσι να φύγεις, με τόσο πόνο, με τόση αγωνία, με τέτοια κούραση, σταματημένο ρολόι του ουρανού, να που όλο ψηλώνω, χωρίς να το θέλω, όπως κατεβαίνεις εσύ, χωρίς να το θέλεις, δεν υπάρχει πια καμιά ελπίδα να σε ξαναβρώ, το ξέρω πως δεν υπάρχει και δεν θέλω να φύγω, θέλω να μείνω τουλάχιστο...

Μια παλιομοδίτικη ιστορία που ξετυλίγεται σαν μαγευτικό παραμύθι, χάρη στην ομορφιά και τη λαχτάρα των νεαρών ηρωίδων που αντιστέκονται στον αμείλικτο χρόνο, περιμένοντας καρτερικά την προσγείωση του μεγάλου έρωτα. Γιατί υπήρχε μια εποχή που η αγάπη αργούσε να 'ρθει. Αντίθετα με τη νεαρή ηρωίδα που, έρμαιο του παρορμητικού της ενστίκτου, παραδίδεται σ' έναν άγγελο που την περιμένει στο υπόγειο του σπιτιού της. Και τολμά να ζήσει συναρπαστικές περιπέτειες για να εξελιχθεί εν αγνοία της σε κατακτήτρια της πιο ουσιαστικής ελευθερίας. Γιατί η ελευθερία και τότε, πριν πενήντα...

Ο άρχοντας του Λάγγεναου γράφει ένα γράμμα, βυθισμένος σε σκέψη. Αργά-αργά ζωγραφίζει μεγάλα, σοβαρά, όρθια γράμματα: Καλή μου Μητέρα, να είσαι περήφανη: Βαστώ τη σημαία, μην ανησυχείς: Βαστώ τη σημαία, να μ' αγαπάς: Βαστώ τη σημαία - Ύστερα κρύβει το γράμμα κάτω από τη στολή του, στο πιο κρυφό μέρος, κοντά στο ροδόφυλλο. Και συλλογίζεται: "Σε λίγο θα μοσκοβολήσει κι αυτό". Και συλλογίζεται: "Ίσως το βρει καμιά φορά κανένας...". Και συλλογίζεται... "γιατί ο εχθρός είναι κοντά".

Ν' αγαπάς και να σ'αγαπάνε. Να μην ξεχνάς ποτέ πόσο ασήμαντος είσαι. Να μη συνηθίσεις ποτέ την ανείπωτη βία και τη χυδαία ανισότητα της ζωής γύρω σου. Ν' αναζητάς τη χαρά στα πιο θλιβερά μέρη. Να κυνηγάς την ομορφιά μέσα στη φωλιά της. Να μην απλοποιείς ποτέ ό,τι είναι περίπλοκο και να μην περιπλέκεις ό,τι είναι απλό. Πάνω απ'όλα να παρακολουθείς τι συμβαίνει γύρω σου και να προσπαθείς να καταλάβεις. Να μη γυρίζεις ποτέ αλλού το βλέμμα σου. Και ποτέ μα ποτέ, να μην ξεχνάς. Αυτή είναι η Αρουντάτι Ρόι. Αυτή είναι η ουσία της ψυχής της, το μεγαλείο και το πάθος της.

Η Καλλιόπη Αδάμ γεννιέται στη Λέσβο στις αρχές του ταραγμένου 20ού αιώνα. Κόρη του διευθυντή του σχολείου στο Μόλυβο, μορφώνεται με τη βοήθεια του πατέρα της κόντρα στις κοινωνικές συμβάσεις της εποχής και γίνεται δασκάλα, προκαλώντας τα πικρόχολα σχόλια των συγχωριανών της και των συναδέλφων της για τις εκπαιδευτικές μεθόδους της. Ο πόλεμος του '40, η γερμανική Κατοχή, ο Εμφύλιος και η ανελέητη δικτατορία θα την παρασύρουν στη δίνη τους και θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στη ζωή της. Ο πρώτος έρωτας, ενσαρκωμένος στο πρόσωπο ενός ωραίου Γερμανού αξιωματικού, θα τη σημαδέψει αν...

Η Βερόνικα ζει με τα ίδια όνειρα και τις ίδιες επιθυμίες που έχει ο κάθε νέος σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Κάνει μια καλούτσικη δουλειά και μένει σ' ένα μικρό διαμέρισμα που της παρέχει την ευχαρίστηση του ιδιωτικού της χώρου. Συχνάζει σε μπαρ με κίνηση. Συναντά όμορφα αγόρια και βγαίνει με μερικά. Παρ’ όλα αυτά, η Βερόνικα δεν είναι ευτυχισμένη. Κάτι της λείπει στη ζωή. Γι’ αυτό, το πρωί της 11ης Νοεμβρίου 1997, η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει. Φαντασία και όνειρα. Έρωτας και τρέλα. Επιθυμία και θάνατος. Οδεύοντας προς το θάνατο, η Βερόνικα διαπιστώνει ότι κάθε στιγμ...