Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα δοκίμια αυτά, που επανεκδίδονται σήμερα 20 χρόνια μετά την πρώτη τους συγκεντρωτική δημοσίευση, είχαν, μέσ’ από τη φαινομενικά ετερόκλητη θεματολογία τους, μία κεντρική πρόθεση: να ιχνηλατήσουν, μέσα στις σύγχρονες περιπέτειες του στοχασμού και της τέχνης, εκείνο το νήμα που συνέδεε πάντα την εξέγερση με τη γιορτή, το κρυφό περιεχόμενο κάθε λαϊκής ανταρσίας, κάθε μεσσιανικής προσδοκίας και κάθε επαναστατικής εξαγγελίας στην ιστορία - στοιχείο σταθερά αρνημένο ή απωθημένο σε όλη την διαδρομή τής δυτικής νεωτερικότητας, του οποίου η επιστροφή αναγγέλθηκε με πολλούς τρόπους...

"Για ποιον λόγο να επιβιώνει κανείς αν δεν είναι να επιβιώνει για αυτούς οι οποίοι δεν έχουν επιβιώσει;", αναρωτιέται ο Β. Σερζ στις "Αναμνήσεις ενός επαναστάτη". Έπρεπε να καταγράψει, λοιπόν, κάποιος εκείνους τους καιρούς, έπρεπε να μιλήσουν οι νεκροί, να διασωθεί η μνήμη τους, τα έργα τους, οι ελπίδες τους, οι αγωνίες τους, τα μαρτύριά τους, ώστε να μη χαθούν στο ζοφερό βάραθρο της λησμονιάς. Αυτό κάνει ο Μαξίμοφ με το ανά χείρας βιβλίο. Προσπαθεί να διασώσει το παρελθόν της Οκτωβριανής Επανάστασης όπως το έζησε ο ίδιος και οι Αναρχικοί σύντροφοί του. Η Οκτωβριανή Επανά...

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου που περιλαμβάνει όλες οι προηγούμενες συλλογές και αδημοσίευτο υλικό.

Ο "Μελωδικός καταδότης" φτερουγίζει και κατρακυλάει μέσα απ’ το κελάηδισμα ενός φλεγόμενου αηδονιού· είναι η μιλιά του καμένου χωριού, η απεγνωσμένη προσπάθεια απόδρασης του επαίσχυντου δημοδιδάσκαλου. Η υπνωτική, πεπαλαιωμένη διατύπωσή του, παρασύρει τον αναγνώστη προς την αίσθηση ενός κειμένου ιστορικής αξίας, απελευθερώνοντας την αφήγηση, που γεμάτη παράλογη ελπίδα ξεγλιστράει, γραπώνεται και σκαρφαλώνει προς μια αγωνιώδη κορύφωση πέρα μακριά από το ρεαλισμό, για να βουτήξει μετά μέσα στο μακάβριο φως της αποτέφρωσης του ελληνικού εμφυλίου πολέμου.

Το "παράξενο" αυτό βιβλίο, ένα υβριδικό μείγμα μαρτυρίας, μυθιστορίας, βιογραφίας και άλλων ειδών, επικεντρώνεται στις δύο τελευταίες ώρες της ζωής του αργεντινού δασκάλου Φρανσίσκο Ισάουρο Αρανσίμπια, ιστορικού συνδικαλιστή ηγέτη ενός από τα πιο μαχητικά, μαζικά και δραστήρια σωματεία δασκάλων της Αργεντινής στις ταραγμένες και ταραχώδεις δεκαετίες 1950-1970. Οι δύο, βέβαια, τελευταίες ώρες της ζωής του δασκάλου συμπίπτουν με τις πρώτες ώρες της 24ης Μαρτίου του 1976, τις ώρες ακριβώς που αρχίζει να εκδιπλώνεται το πραξικόπημα του στρατηγού Βιντέλα, το οποίο θα εγκαθιδρύσε...

Ο ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ αφού αγαπάς μια γυναίκα από χαρτί είσαι κι εσύ ένας χάρτινος άνθρωπος Δε πα να τρέχουνε τα αστέρια· εδώ κάτω, μασήσαμε πολλά σπασμένα πιο μέσα από το στόμα που λέγονται χρόνια ή αναμνήσεις που βράζουν στον πυρετό: παρανάλωμα είναι εκείνες οι μέρες που σε θυμάμαι κουβαλάω στην τσέπη ένα χαμόγελο μάλλινο περασμένης πρωτομαγιάς, είναι που δεν καταλαβαίνω τίποτα κι όλο λέω θα σε ξ...

Ο Όμηρος, η Σαπφώ, το "λέγειν" του αγγέλου στην τραγωδία, η παράνοια της εκταφής στην ορθόδοξη χριστιανοσύνη, τα fake news πολύ πριν γίνουν κοινότοπη αναφορά, οι μορφές της αμφιβολίας και η θολή Αρχαία Ελλάδα γένους θηλυκού δεν είναι διόλου θέματα ετερόκλητα: ανήκουν στο πελώριο τώρα μιας σκέψης ακατάτακτης που "εμπεριέχει", κατά τον Jean-Pierre Vernant, "μια διάσταση ποιητικής ευφυΐας". Η Αδριανή "έφυγε", αφήνοντάς με μόνη να τιθασεύσω, όπως της υποσχέθηκα, το υλικό που επιλέξαμε μαζί. Έχω πολλές αμφιβολίες για το αν θα ενέκρινε τις μονομερείς, εκ των πραγμάτων, αποφάσεις...

"Πόσοι είσαστε; - Λίγο περισσότεροι από τον πυρήνα που ξεκίνησε το αντάρτικο στη Σιέρα Μαέστρα, αλλά με λιγότερα όπλα. Κάπως λιγότεροι από τους αντιπροσώπους που βρέθηκαν στο Λονδίνο το 1864 για να ιδρύσουν τη Διεθνή Ένωση Εργαζομένων, αλλά με πιο συνεκτικό πρόγραμμα. Εξίσου συμπαγείς με τους Έλληνες των Θερμοπυλών (''Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις...''), αλλά με πιο όμορφο μέλλον" (Internationale Situationniste, 9, Αύγουστος 1964) Γκυ Ντεμπόρ, Ραούλ Βανεγκέμ, Άσγκερ Γιόρν, οι πιο γνωστοί "καταστασιακοί", προσωπικότητες σημαντικές, ωστόσο η Καταστασιακή Διεθνής ήταν αρκε...

Τριάντα πέντε ποιητές κάτω των τριανταπέντε σαράντα ποιήτριες κάτω των σαράντα ενενήντα έξι ποιητές σε εξήντα εννέα ποιητικές στάσεις ποιήτριες με διπλό επώνυμο και οικιακή βοηθό ποιητές με πισίνα και μεζονέτα στα βόρεια της πρωτεύουσας ποιήτριες με δυο μεταπτυχιακά κι ένα διδακτορικό ποιητές με εξοχικό και θέα στο απόλυτο γαλάζιο του αιγαίου ποιητές της κυβέρνησης ποιήτριες της αντιπολίτευσης εξωκοινοβουλευτικοί ποιητές εκπρόσωποι τύπου στο υπουργείο πολιτισμού στην εταιρεία συγγραφέων στην εθνική βιβλιοθήκη δίχως βιβλία απαγγέλλουν στην κατάφωτη σάλα σ...

Όταν γράφεις δεν ανήκεις πουθενά, δεν πιστεύεις σε τίποτα. Καρφώνεις του φέρετρού σου τις σανίδες. Η καταστροφή είναι η μόνη βιώσιμη καριέρα. Τα υπόλοιπα είναι λίπασμα. Νέοι καλλιτέχνες και διανοητές ευδοκιμούν. Μυρωδιά απορρυπαντικού μπαίνει απ’ το παράθυρο, πράκτορες καθαρίζουν τα όπλα τους, μητέρες νταντεύουν τα παιδιά τους. Το άνοιγμα των ανθών. Στο ασβεστωμένο νεκροταφείο του Λαράς οι άνεμοι από τον Ατλαντικό λυσσομανάνε με τα καρφιά και τις τσιμπίδες των οιωνών που πέρασαν σε αχρησία. Η μόνη αλήθεια είναι η καταστροφή και το τέλος η μόνη συμπόνια γι’ αυτήν.

ΠΑΤΡΑ Θα είναι πάντα απόγευμα γωνία Αράτου και πλατεία Όλγας τρένα που βγήκαν απ΄τις γραμμές πλοία που σαλπάρανε στα μπαλκόνια κι εγώ κρεμασμένη στα κάγκελα Σαρανταπόρου, Φαβιέρου παλιό σκυλί η μνήμη Τραμ και Καζάρμα αυτός ο στίχος θα ΄ναι πάντα της Πάτρας Ρήγα Φεραίου κρεμασμένα νυφικά ήδη σε ξέχασα, Μαιζώνος Καρόλου μεσάνυχτα, σονάτες μαχαίρια του Τροχού τα βιβλία και μάγισσα Νέλλη Αυτό το ποίημα δεν είναι δοξαστικό τρώει τις σάρκες του σαν το σκυλί στην ερημιά του Σαχτούρη πόσα σκαλιά ανέβηκα για να σε δω απο ψηλά να καίγεσαι πόσα λεωφορεία πήρα γι...

"Η ποίηση έπαιζε πάντα μεγάλο ρόλο στη ζωή μου", εξομολογήθηκε κάποτε η Χάννα Άρεντ. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται μια μάλλον άγνωστη πτυχή της συγγραφικής της δραστηριότητας: τα ποιήματα που η ίδια έγραψε, μολονότι ουδέποτε δημοσίευσε. Συγκεντρωμένα και σχολιασμένα από την Karin Biro, τα ποιήματα της Άρεντ συμπληρώνουν την εικόνα που έχουμε για τη σημαντική αυτή φιλόσοφο, αποδεικνύοντας ότι ποίηση και στοχασμός μπορούν να συμβαδίζουν. Όπως έγραφε και η ίδια: "Οι ποιητές βρίσκουν ή σμιλεύουν τις λέξεις με τις οποίες ζούμε" και η φιλοσοφία της είναι μια φιλοσοφία που...

Τα κείμενα αυτού του βιβλίου γράφτηκαν την περίοδο που συμπίπτει με την κορύφωση του ελληνικού δράματος - και την τελική πτώση. Καθώς παρακολουθούν την επικαιρότητα σχολιάζοντας κρίσιμα πολιτικά συμβάντα, ή δημοσιεύσεις αναφορικά με τέτοια συμβάντα, μπορεί να διαβάσει κάποιος στο φόντο τους το δραματικό χρονικό αυτής της περιόδου με όλες τις ιλιγγιώδεις μεταστροφές του. Ήταν η δυναμική που έφερε την Ελλάδα στο προσκήνιο των παγκόσμιων εξελίξεων την περίοδο 2010-15, περίοδο όπου, ειδικά στο κορύφωμά της, όλα τα βλέμματα έμοιαζαν να είναι στραμμένα πάνω της. Η Ελλάδα απέτ...

Είναι η Δικαιοσύνη ταξική; Είναι ένας ανεξάρτητος θεσμός ή υπηρετεί την εκάστοτε πολιτική εξουσία; Έχει ο λαός το δικαίωμα να κρίνει την Δικαιοσύνη; Η "προλεταριακή δικαιοσύνη", όπως εφαρμόστηκε στη Σοβιετική Ένωση συνιστούσε πρόοδο ή οπισθοχώρηση σε σχέση με το αστικό δίκαιο; Σε όλα αυτά προσπαθεί να απαντήσει το ανά χείρας βιβλίο, με λεπτομερή νομική και ιστορική τεκμηρίωση, παίρνοντας θέση υπέρ μιας κοινωνίας όπου Δίκαιο και Δικαιοσύνη θα ταυτίζονται, υπέρ της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης, για μια κοινωνία απαλλαγμένη από κάθε μορφή καταπίεσης και ανελευθερ...

Εκτός από ποιητής, συγγραφέας του εμβληματικού "Κιβωτίου" και αξεπέραστος μεταφραστής της ρώσικης λογοτεχνίας, ποιος ήταν ο άνθρωπος Άρης Αλεξάνδρου; Σε τι συνίσταται η ανυποχώρητη ηθική του στάση και τι συγκρότησε την μοναχική, αναρχική πολιτική του θέση; Ποια ήταν τα υπόγεια νήματα που συνδέουν τα βιβλία και τη ζωή του, ώστε έργο και πρόσωπο να είναι ένα; Σε όλα αυτά προσπαθεί να απαντήσει το βιβλίο, φωτίζοντας αποσιωπημένες πλευρές της ζωής και του έργου του.