Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η φύση πρώτα σε "αποδιοργανώνει" κι έπειτα σε "συγχωνεύει" μέσα της, σαν δικό της στοιχείο. (...) Αυτό συνέβη στα νιάτα μου, μια φορά που έζησα τρία χρόνια σ‘ ένα βοσκοτόπι στη Γη του Πυρός, κοντά στη λίμνη Φαγνάνο. Ήταν σαν να έπαψα να είμαι ο εαυτός μου. Έχασα τη συνήθεια του διαβάσματος. Τα θέματα των βιβλίων μού φαίνονταν μάταια, ασήμαντα, και προτιμούσα το θρόισμα ενός φύλλου από τη βαθιά σκέψη του Πλάτωνα. Ταυτόχρονα, έπαψα να συλλογίζομαι και σχεδόν να σκέφτομαι. Ήμουν εκμηδενισμένος. Ήταν σκληρό. Έπειτα κατάλαβα πως οι σκέψεις που είχαν απομακρυνθεί από το νου μου,...

"Από το παράθυρο του σαλονιού είδα έναν άντρα να τρέχει. έναν τύπο ψηλό, κάτισχνο, απίστευτα σβέλτο. Τρεις στρατιώτες τον κυνηγούσαν σε μικρή απόσταση. Πολίτες ξεχύνονταν σαν ποτάμι από τις γωνίες κι ενώνονταν με τους στρατιώτες. Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ένα πλήθος έπαιρνε τον φυγά στο κατόπι. Τον είδα να συγκρούεται μ’ ένα παιδί που βρέθηκε μπροστά του μ’ ένα ποδήλατο, και να κατρακυλά αβοήθητος στο χώμα. Ο όχλος πλησίαζε και βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής, όταν ο άντρας καβάλησε το ποδήλατο κι άρχισε ξανά να τρέχει σαν τρελός. Σ’ εκείνο το σημείο είχε ήδη σχηματιστεί μια...

Το βιβλίο, εκτός από άλμπουμ τέχνης, είναι μια συνοπτική, χιουμοριστική ιστορία των ανθρώπινων ψευδαισθήσεων. Από το συγγραφέα του Μαύρου Λεξικού, του Κάμα Τσούχτρα, του Αθωνικού Λεξικού και άλλων απρόβλεπτων βιβλίων.

Μετά το διεθνές (και ελληνικό) best seller "Να σου πω μια ιστορία" και το "Ιστορίες να σκεφτείς", οι εκδόσεις opera συνεχίζουν την έκδοση των έργων του ψυχιάτρου Χόρχε Μπουκάι με το "Βασίσου πάνω μου", ένα βιβλίο που αναλύει μοναδικά τις συνθήκες ζωής των σύγχρονων σαραντάρηδων που συνεχίζουν -παρά τις ανθεκτικές νευρώσεις τους- να αναζητούν την ισορροπία και την ευτυχία παλεύοντας με τις αντιξοότητες της καθημερινότητας. Πρωταγωνιστής, ο γνωστός από το "Να σου πω μια ιστορία" (πρώην φοιτητής) Ντέμιαν, που μπαίνει στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του φέροντας στους ώμους το...

Οι "Βαρβαρισμοί" αποτελούν ένα ετερόδοξο λεξικό, μια ηλεκτρισμένη συλλογή παρατηρήσεων και σατιρικών σχολιασμών για επιτακτικά ζητήματα του καιρού μας, με ιδιαίτερη έμφαση στη λογοτεχνία, την πολιτική ή τις σχέσεις, συνδυάζοντας τον αφορισμό με τη φαντασία της ποίησης. Η συλλογική μετάφραση είναι προϊόν εργαστηρίου λογοτεχνικής μετάφρασης που διοργάνωσε και διηύθυνε στο Abanico ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.

"Έχω φανταστεί ένα βιβλίο-μουσείο της καθημερινής γραμματείας, όπου θα καταχωρίζονται χειρόγραφα μηνύματα αγνώστων, ταξινομημένα ανά κατηγορίες: αγγελίες για χαμένα ζώα, δικαιολογίες σε παρμπρίζ για να μην πέσει πρόστιμο από την τροχαία, απεγνωσμένες κλήσεις αυτοπτών μαρτύρων, αναγγελίες αλλαγής ιδιοκτησίας, μηνύματα γραφείου, μηνύματα οικιακά, μηνύματα που στέλνεις στον εαυτό σου. Ακούγοντας έναν γέρο να μου διηγείται τη ζωή του, σκέφτηκα: "Αυτός ο άνθρωπος είναι μουσείο του εαυτού του". Ακούγοντας να μιλάει ο γιος ενός μαύρου αμερικανού ακτιβιστή και μιας γαλλίδας κοινωνι...

"Της αρέσει η φωνή του στο τηλέφωνο, ο τρόπος του να "τραβάει" λίγο τις λέξεις, να επιβραδύνει το ρυθμό, την προβληματίζουν ο τρόπος του σαν να ψάχνει τα λόγια του, η αυτοσυγκέντρωσή του, οι δισταγμοί του. Της αρέσουν η χροιά της φωνής του, το τίμπρο της, οι εκφράσεις του που είναι σαν να τις έχει γραμμένες. Διακρίνει σ' αυτές μια ένταση, κι αυτή η ένταση τη διαπερνά, σ' αυτήν διαβάζει την ουσία της ζωής, κάτι που φέρει ο ίδιος, μέσα του, όχι κάτι που θα του το γεννήσει αυτή. Αυτός ο άνδρας δεν της οφείλει τίποτα. Δεν περίμενε εκείνην για να ζήσει, και το ανοίκειο ενός ανδρ...

Η λέξη ανθέλλην στον τίτλο γράφεται χωρίς εισαγωγικά. Ο συγγραφέας θεωρεί ότι η επωνυμία αυτή που κέρδισε στην πενταετία 1991-1996 με τις θέσεις του στα "εθνικά θέματα" αποτελεί τίτλο τιμής. Υποστηρίζει πως οι ονομαζόμενοι ανθέλληνες είναι ίσως οι πιο σωστοί και χρήσιμοι Έλληνες...

"Όποιος λέει ότι αγαπάει πολύ τους άλλους και λίγο τον εαυτό του, απλώς λέει ψέματα σ' ένα από τα δύο: ή στο ότι αγαπάει πολύ τους άλλους, ή στο ότι δεν αγαπάει πολύ τον εαυτό του." "Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω την πραγματική αξία της βοήθειας και την αξία που έχει το να είσαι εγωιστής. Από τότε, λέω: "Είμαι τόσο, μα τόσο εγωιστής, που θα επιχειρήσω να βοηθήσω μόνο και μόνο επειδή μου δίνει χαρά. Θα το κάνω γιατί το θέλω εγώ και γιατί με ευχαριστεί. Θα το κάνω για μένα, όχι για σένα, οπότε δεν μου χρωστάς τίποτα"". Μια τυχαία συνάντηση τ...

"Εγώ είµαι εξαγωγέας αγκαθιών, κι όλη µου η δουλειά περιγράφεται ως εξής: Έχεις ένα αγκάθι στο πόδι σου, φέρνω µια βελόνα (που, το δίχως άλλο, µοιάζει κι αυτή µε αγκάθι) και προσπαθώ µ' αυτήν να βγάλω το αγκάθι που σου πληγώνει το πόδι. Το πρώτο αγκάθι, αυτό που πληγώνει, και το δεύτερο, που πάει να βγάλει το πρώτο, µοιάζουν: είναι και τα δύο αγκάθια. Όταν µε τη βοήθεια του δεύτερου βγάλουµε το πρώτο, πρέπει να τα πετάξουµε και τα δυο." Αυτή είναι η ιστορία ενός φανταστικού ταξιδιού από την άγνοια, απ' όπου όλοι ξεκινάμε, προς τη σοφία, όπου δε φτάνουμε ποτ...

Η κυρία Τέμπρικ στη διάρκεια ενός κυνηγιού μεταμορφώνεται σε αλεπού. Παρακολουθούμε λοιπόν ένα ερωτικό πάθος στο οποίο το θηλυκό είναι μια αλεπού. Όμως κάθε πάθος δεν είναι μια γέφυρα πάνω στο χάσμα υπέροχων διαφορών; Ή μήπως διαβάζουμε τον έρωτα ενός άνδρα με μια αλεπού, που ζηλεύει τη ζωώδη υπόστασή της και μισεί καθετί το ανθρώπινο που τον απομακρύνει από αυτήν;

Πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς τις καθημερινές συγκρούσεις που αποτελούν χαρακτηριστικό της σύγχρονης ζωής; Πώς μπορεί ο σημερινός άνθρωπος να αναμετρηθεί με μεγέθη που θεωρεί ότι τον ξεπερνούν; Πώς είναι δυνατόν να προσπαθήσει για δεύτερη φορά να υπερβεί ένα (φαινομενικά ανυπέρβλητο) εμπόδιο που του έφραξε το δρόμο; Συχνά, η επίλυση του προβλήματος εξαρτάται από τη γωνία στην οποία έχουμε επιλέξει να σταθούμε. Αλλάζοντας θέση είναι πιθανό -έως βέβαιο- ότι θα βρεθούμε να κοιτάζουμε έκπληκτοι μια διέξοδο η οποία, το μόνο που περίμενε από εμάς, ήταν να την αντιληφθούμ...

"Κάτσε στο σκέπασμα της τουαλέτας. Αν θέλεις. Δε σε πιέζω. Αλλά μου φαίνεται πως θα ’σαι πιο άνετα καθισμένος στο σκέπασμα της τουαλέτας. Παίρνω κι εγώ μια καρέκλα και τη βάζω μπροστά στην πόρτα. Θα σου αφηγηθώ κάτι. Μη κλαψουρίζεις. Δε θα σου κάνει καλό, ούτε θα κερδίσεις τίποτα. Άσε που κινδυνεύεις να σου ανέβει η πίεση. Σ’ τ’ ορκίζομαι. Εμένα μου ’χει συμβεί. Θα σου αφηγηθώ κάτι που θέλω πολύ να σ’ το αφηγηθώ. Σε παρακαλώ. Μη μου το χαλάς τώρα. Σταμάτα να μιλάς, ηρέμησε, μη βαράς την πόρτα σαν χαζός κι άκουσέ με ήσυχα ήσυχα - δε θα πάθεις τίποτα αν μ’ ακούσεις...

Άνθρωποι της δράσης σαν τον Κοντρέρας και τον Μακρυγιάννη αποτελούν σπάνια φαινόμενα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ο Αλόνσο ντε Κοντρέρας αφηγείται τις μάχες των κουρσάρων στη Μεσόγειο του 16ου αιώνα. Μια μαρτυρία για τη δράση των πειρατών στα ελληνικά παράλια.

Στην Κούβα, οι Χινετέρας είναι νεαρές κοπέλες που κυνηγάνε τον πλούσιο τουρίστα με την ελπίδα να τις συντηρήσει για κάποιο χρονικό διάστημα ή, αν έχουν μεγάλη τύχη, να τους προτείνει γάμο. Η Αλίσια εφαρμόζει μία εντελώς δική της μέθοδο που συνίσταται στο να φορά ένα πολύ μελετημένο σορτς και να βγαίνει στους δρόμους πάνω στο ποδήλατό της... Με τον τρόπο αυτό πετυχαίνει να αλιεύσει έναν κάποιο Χουανίτο που δείχνει να είναι -εκτός από νέος, ωραίος και έξυπνος-, πολυεκατομμυριούχος. Αρχίζει να ζει σ’ ένα ονειρεμένο περιβάλλον με όλες τις επίγειες ανέσεις, μέχρις ότου αντιλ...

Είκοσι επτά διηγήματα γραμμένα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ζωής του Λουίς Σεπούλβεδα, που συνδυάζουν στοιχεία που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλα τα μυθιστορήματά του: "Ο τελευτραίος φακίρης", "Rolandbar", "Αν δεν έχεις πού να κλάψεις", "Σχετικά με κάτι που έχασα σ' ένα τρένο", "Αλλαγή πορείας", "Ένα σπίτι στο Σαντιάγο", "Αυτόματος τηλεφωνητής", "My Favorite Things", "Σχετικά με τη χτεσινή εφημερίδα", "Ένας άνθρωπος που πουλούσε γλυκά στο πάρκο", "Ένα αμάξι έχει σταθεί μέσα στη νύχτα", "Περί εθνικών επετείων", "Ακριβής ασυνέπεια", "Μικρό βιογραφικό ενός μεγάλου", "Τό...

Μια φορά με σταμάτησαν τα απόκρημνα βράχια που έπεφταν κάθετα στην άβυσσο του ωκεανού. Ακόμη, με εμπόδιζαν να προχωρήσω δυο-τρεις θεόρατοι σκελετοί φάλαινας, λευκασμένοι από τον ήλιο. Δεν μπόρεσα να κάνω το τρομαγμένο άλογό μου να βαδίσει ανάμεσα στα πλευρά τους, που έμοιαζαν με πλοίο υπό κατασκευή, γερμένο πλάι σε κάμποσα κουφάρια από φώκιες, δελφίνια, θαλάσσιους ελέφαντες και άλλα ζωντανά της θάλασσας. Όμως, αυτό που με καθήλωνε ήταν η τρομακτική σιωπή, αυτή η αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην άκρη του κόσμου ή έξω, σε μια ακρογιαλιά όπου ο ωκεανός έχει παραλύσει, είναι στάσιμος...

"Αγαπητέ Θεέ, Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο. Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω· γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους."

Τι σχέση έχει το πουλί του Σκόμπι με τη Μόνικα Λιουίνσκι ή η αφίσα του Τσε με τον Ρωχάμη; Πώς συνδέεται ο Dino Radja με το σύστημα υγείας; Υπάρχει ερμηνεία για το νεοελληνικό Γερούνδιον στο Ελληνοβουλγαρικό Λεξικό; Γιατί ο Αρχιεπίσκοπος υπόσχεται Λαγούς με Πετραχήλια και πώς σκοράρει ο Κώστας Φρατζέσκος; Ποιοι είναι οι Δέκα Αριστεροί Ομοφυλόφιλοι Νέγροι και τι γνωρίζετε για τη θεά Δήμητρα; Ποιοι είναι οι Παπαράτσι των Ανωνύμων και τι βλέπουν μέσα από Φεγγίτες και Παράθυρα; Πρόθεση του συγγραφέα ήταν να εισχωρήσει στην Κοινωνία του Θεάματος και στα χαρακτηριστικά των Μ...

Ο νεαρός ποδοσφαιριστής Κιντίνο, μετά από μια φλογερή νύχτα στην αγκαλιά της αγαπημένης του αδυνατεί να αποδώσει τα αναμενόμενα στο γήπεδο. Λαχανιασμένος, πέφτει πάνω στη γραμμή του πλάγιου άουτ και, άθελά του, εισπνέει την άσπρη σκόνη. Ανακτά τις δυνάμεις του και χαρίζει τη νίκη στην ομάδα του. Μα τι σκόνη ήταν αυτή; Ο Κακούτσι υπήρξε η τελευταία ανακάλυψη του Φελίνι.