Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αν, όμως, ζει ο άλλος μέσα μας, τότε ο θάνατος είναι μεγάλος ψεύτης και η αρρώστια μεγάλο ψέμα. "Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε "περισσότερο", δεν είναι να αγαπάμε "λιγότερο", αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας, να μη μένουμε κολλημένοι σ' αυτό που δεν υπάρχει πια. Να χαιρόμαστε τη στιγμή, όσο διαρκεί, και να προσπαθούμε να την κάνουμε όσο γίνεται καλύτερη. Να ζούμε ρισκάροντας κάθε λεπτό της ζωής μας. Τέλος, να μη ζήσουμε αύριο με τη σκέψη στη σημερινή μέρα που ήταν τόσο ωραία, γιατί αύριο θα έχουμε την υποχρέωση ν...

[...] Το ποίημα ήταν ολοζώντανο, και οι λέξεις του έφερναν στον νου εικόνες μιας μοναδικής γυναίκας, που υπήρχε στ' αλήθεια, ξεπερνώντας την περιγραφή του απλού ιδανικού ή του κενού στερεότυπου. Γι' άλλη μια φορά, εκείνο το ταξίδι στην έρημο περιγραφόταν με τόση ομορφιά, που σχεδόν μπορούσες να την αγγίξεις με την άκρη των δαχτύλων. [...] Έμοιαζε αδύνατον να πετύχει κανείς περισσότερη ομορφιά απ' αυτήν που είχε πλάσει ο Χαμάντ με το ποίημά του. Όλοι όσοι βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή εκεί, ένιωσαν πως οι λέξεις, όταν χρησιμοποιούνται με συναίσθημα και πάθος, κατέχουν μια τέτ...

Ο Τόμας Λανγκ είναι ένας παλιός στρατιωτικός που φυτοζωεί στο Λονδίνο καταναλώνοντας ουίσκι και τριγυρνώντας με την αγαπημένη του μοτοσικλέτα. Για να κερδίσει τα προς το ζην, "εργάζεται" ως σωματοφύλακας και μισθοφόρος σε διάφορες αποστολές που του αναθέτουν οι παλιοί του γνώριμοι από το στρατό, μέχρι τη μέρα που κάποιος του προτείνει εκατό χιλιάδες δολάρια προκειμένου να δολοφονήσει τον εκατομμυριούχο κύριο Γουλφ. Ο Λανγκ όχι μόνο αρνείται, αλλά και επιχειρεί να προειδοποιήσει το υποψήφιο θύμα του για τον κίνδυνο που διατρέχει. Απερισκεψία; Ένδειξη καλής ανατροφής; Κεραυνο...

Συγκεντρωμένα σε έναν τόμο, στην οριστική τους έκδοση, δοκίμια τριάντα έξι ετών για ποιητές και συγγραφείς. Περιλαμβάνονται και αυτά που διάλεξε ο Οδυσσέας Ελύτης για να συνοδεύσουν το έργο του σε ανθολογίες, και εκείνο που πρωτοπαρουσίασε την Κική Δημουλά στο ελληνικό κοινό - και στο γαλλικό, είκοσι χρόνια αργότερα. Όποιος αγαπάει την καλή λογοτεχνία θα βρει εδώ έναν θησαυρό από σκέψεις, αναλύσεις, παρατηρήσεις, που φωτίζουν και επεξηγούν μεγάλα έργα της εποχής μας, αναλύσεις, παρατηρήσεις, που φωτίζουν και επεξηγούν μεγάλα έργα της εποχής μας.

"Της αρέσει η φωνή του στο τηλέφωνο, ο τρόπος του να "τραβάει" λίγο τις λέξεις, να επιβραδύνει το ρυθμό, την προβληματίζουν ο τρόπος του σαν να ψάχνει τα λόγια του, η αυτοσυγκέντρωσή του, οι δισταγμοί του. Της αρέσουν η χροιά της φωνής του, το τίμπρο της, οι εκφράσεις του που είναι σαν να τις έχει γραμμένες. Διακρίνει σ' αυτές μια ένταση, κι αυτή η ένταση τη διαπερνά, σ' αυτήν διαβάζει την ουσία της ζωής, κάτι που φέρει ο ίδιος, μέσα του, όχι κάτι που θα του το γεννήσει αυτή. Αυτός ο άνδρας δεν της οφείλει τίποτα. Δεν περίμενε εκείνην για να ζήσει, και το ανοίκειο ενός ανδρ...

Από τότε που ήμουν μικρός είχα μια απορία: Πώς γίνεται ένα ζώο τόσο δυνατό όσο ο ελέφαντας του τσίρκου να κάθεται αλυσοδεμένος σ' ένα τόσο δα ξυλαράκι, καρφωμένο στην άμμο; Ο "Αλυσοδεμένος Ελέφαντας" είναι μία από τις δημοφιλέστερες ιστορίες του Χόρχε Μπουκάι, όπου ο διάσημος αργεντινός ψυχίατρος εξηγεί -για πρώτη φορά στα πολύ μικρά παιδιά- το λόγο για τον οποίο ζούμε όπως ζούμε και τη δυνατότητά μας να αλλάξουμε, φτάνει να το θελήσουμε... Όπως ο ελέφαντας της ιστορίας, έτσι και όλοι εμείς παραμένουμε υποσυνείδητα δεμένοι με τις ψυχολογικές μας αλυσίδες από την πιο...

"Δεν πιστεύω πως υπάρχει ένας µόνο δρόµος για την ευτυχία. Κι αν υπάρχει, εγώ δεν τον ξέρω. Αλλά και να τον ήξερα, δεν νοµίζω πως θα µπορούσα να τον περιγράψω σ' ένα βιβλίο." "Σε προσωπικό επίπεδο, πάντα ήθελα να είμαι ευτυχισμένος. Θυμάμαι, όμως, ότι κάποτε επέκρινα τον εαυτό μου γιατί σ' ένα ρεπορτάζ είχα παραδεχτεί αυτή μου την επιθυμία. Για μένα (και για όλον τον κόσμο, ίσως), το να λες: "Θέλω να είμαι ευτυχισμένος" ισοδυναμεί με το να διεκδικείς δίπλωμα βλακείας και αφέλειας." Η αυτονομία, ο έρωτας, ο πόνος, η ευτυχία και η πνευματικότητα είναι οι πέντε δρόμοι...

Ιστορίες για τη μνήμη και τη λήθη, για τη γενναιοψυχία και την εκδίκηση, για τη συνεύρεση και την απώλεια, για ληστείες και τρένα και παγόβουνα και τούρτες. Ιστορίες με αεί παίδες γέροντες και παιδιά γερασμένα, με ήρωες, θεοπάλαβους και μυαλωμένους, με ινδιάνους, μεγιστάνες, γκάουτσο, αντάρτες, βασιλιάδες, με ήρωες και πολλούς σκύλους, με τον Αγιέντε, τον Ολίβιε και τον Ντομένικο Μοντούνιο. Ιστορίες από τη Χιχόν και το Αμβούργο, το Παρίσι και τη Γη του Πυρός, τη Μόσχα, το Σαντιάγο και τη ζούγκλα της Αμαζονίας. Ιστορίες από δω. Κι από κει.

Σε όλες τις εποχές, σε διάφορες χώρες, πάνω στη Γη, στους βυθούς των θαλασσών, σε άλλους πλανήτες, σε κάθε Γαλαξία, στο παρελθόν, στο παρόν, στο μέλλον, υπήρξαν, υπάρχουν, θα υπάρχουν Κοκκινοσκουφίτσες. Κάποιες απ' αυτές φαγώθηκαν, καταβροχθίζονται ή θα καταβροχθιστούν από λύκους ή από άλλες βουλιμίες. Κάποιες άλλες νίκησαν, νικούν ή θα νικήσουν στη μάχη τους με το λύκο. Άλλες, πάλι, δε συνάντησαν, ούτε συναντούν, ούτε θα συναντήσουν κανένα λύκο. Σε κάποιες ιστορίες με Κοκκινοσκουφίτσα παρεμβαίνουν μία ή περισσότερες γιαγιάδες, ένα ή περισσότερα δάση, μία ή περισσότερες πίτ...

"Εγώ είµαι εξαγωγέας αγκαθιών, κι όλη µου η δουλειά περιγράφεται ως εξής: Έχεις ένα αγκάθι στο πόδι σου, φέρνω µια βελόνα (που, το δίχως άλλο, µοιάζει κι αυτή µε αγκάθι) και προσπαθώ µ' αυτήν να βγάλω το αγκάθι που σου πληγώνει το πόδι. Το πρώτο αγκάθι, αυτό που πληγώνει, και το δεύτερο, που πάει να βγάλει το πρώτο, µοιάζουν: είναι και τα δύο αγκάθια. Όταν µε τη βοήθεια του δεύτερου βγάλουµε το πρώτο, πρέπει να τα πετάξουµε και τα δυο." Αυτή είναι η ιστορία ενός φανταστικού ταξιδιού από την άγνοια, απ' όπου όλοι ξεκινάμε, προς τη σοφία, όπου δε φτάνουμε ποτ...

Ποιος είναι ο εχθρός που τροµάζει τον πανίσχυρο βασιλιά; Γιατί όλοι στο παλάτι λένε πως υπάρχει µια δύναµη που ποτέ του δεν θ' αποκτήσει; Και ποιος την κατέχει; Ήταν μια φορά ένας βασιλιάς που ήθελε να γίνει ο πιο ισχυρός άνθρωπος του κόσμου, αλλά η δημοφιλία ενός μάγου που ζούσε στο βασίλειό του και μπορούσε να μαντέψει το μέλλον, τον έφερνε δεύτερο στις προτιμήσεις των υπηκόων του. Μια μέρα, ο ζηλιάρης βασιλάς σκαρφίστηκε ένα τέχνασμα που θα αποδείκνυε ότι ο μάγος δεν μπορούσε να μαντέψει το μέλλον: θα τον ρωτούσε μπροστά σε όλον τον κόσμο την ημερομηνία του ίδιου του...

Ο μοναχός πρόσθεσε: "Θέλω να κάνετε την ακόλουθη άσκηση μέχρι να ξαναβρεθούμε: κάθε μέρα, κατά προτίμηση την ίδια ώρα, θα παίρνετε μια μεγάλη κλεψύδρα που διαρκεί πολύ, θα κάθεστε σ' ένα μέρος άνετο όπου δε θα σας ενοχλεί κανείς, θα παίρνετε μολύβι και χαρτί, και όση ώρα η άμμος πέφτει θα μένετε μόνη στο δωμάτιο, προσπαθώντας να επαναφέρετε στη μνήμη σας όλες τις σκέψεις που κάνατε γύρω από την παχυσαρκία σας. Πρέπει να θυμηθείτε όλες τις δυσάρεστες σκέψεις και να τις καταγράψετε. να σκεφτείτε τους χειρότερους φόβους σας σχετικά με το σώμα σας και τον τρόμο που σας προ...

Όχι σαν τον προηγούμενο, μεταξύ των Εθνικιστών του Φράνκο και των Δημοκρατικών, αλλά σε έναν μοντέρνο εμφύλιο, γλωσσολογικής φύσης και αφορμής. Καταλανοί εναντίον Καστιλιάνων, Βάσκοι εναντίον Καταλανών, Καστιλιάνοι εναντίον Καταλανών, Ανδαλουσιανοί εναντίον Βαλενθιανών, ΕΤΑ εναντίον εξουσιαστών, βασίλισσα εναντίον σοσιαλιστών και βασιλιά, υπουργοί εναντίον άλλων υπουργών... και τρεις γελαστοί νεκροί στην Κόστα Μπράβα. Το ανεξήγητο φαινόμενο δεν δείχνει να προβληματίζει τον ενωμοτάρχη της χωροφυλακής Ραφαέλ Κοράλες ("Θα τους τσίμπησαν τίποτα μέδουσες..."), όμως ο γιαπωνέζ...

Δύο φίλοι, ο χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα και ο αργεντινός φωτογράφος Ντανιέλ Μορτζίνσκι ξεκινούν ένα οδοιπορικό στον κοινό νότο των χωρών τους, τη μυθική, αραιοκατοικημένη και ακόμη παρθένα γη της Παταγονίας. Από καπηλειό σε νεκροταφείο, από υποστατικό σε αγρόκτημα κι από ερημιά σε κατσάβραχο, απ' το σκονισμένο Renault τους στις ράγες του παμπάλαιου "Patagonia Express" κι από κει σ' ένα αβέβαιο αεροπλανάκι, οι δύο άντρες ξαναγνωρίζουν τον τόπο που εγκατέλειψαν στα νιάτα τους κυνηγημένοι από αμείλικτες δικτατορίες, ξαναμετρούν εαυτούς και αλλήλους, συνομιλούν, θυμού...

"Πάντα με προβλημάτιζε η παρακάτω υπόθεση: η κοπελίτσα από το χωριό που είναι τρελά ερωτευμένη με τον πιο επικίνδυνο εγκληματία της μεγαλούπολης, τελικά γνωρίζεται μαζί του τυχαία και καταφέρνει να τον κάνει να την ερωτευτεί. Το κορίτσι είναι τυχερό ή άτυχο;" "Η τύχη υπήρξε ανέκαθεν παρούσα στα λεγόμενα, τις εικόνες και τις ιστορίες των ανθρώπων. Με διαφορετικό προσανατολισμό και υπό τον ίσκιο ποικίλων θέσεων και ιδεολογιών, έκανε αισθητή την παρουσία της μέσα από τις προφορικές, τις εικαστικές και τις γραπτές εκδηλώσεις του πολιτισμού, αφήνοντας τα ίχνη της τόσο στην ατ...

"Όποιος λέει ότι αγαπάει πολύ τους άλλους και λίγο τον εαυτό του, απλώς λέει ψέματα σ' ένα από τα δύο: ή στο ότι αγαπάει πολύ τους άλλους, ή στο ότι δεν αγαπάει πολύ τον εαυτό του." "Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω την πραγματική αξία της βοήθειας και την αξία που έχει το να είσαι εγωιστής. Από τότε, λέω: "Είμαι τόσο, μα τόσο εγωιστής, που θα επιχειρήσω να βοηθήσω μόνο και μόνο επειδή μου δίνει χαρά. Θα το κάνω γιατί το θέλω εγώ και γιατί με ευχαριστεί. Θα το κάνω για μένα, όχι για σένα, οπότε δεν μου χρωστάς τίποτα"". Μια τυχαία συνάντηση τ...

Στη Νήσο Ταϊρόα, κάθε Μεγάλη Παρασκευή, οι εκχριστιανισμένοι κανίβαλοι τρώνε μόνο θαλασσινούς. (ιστορία 410) Μόνο Πορτογάλο δε θα τον έκανες αυτόν τον σχετικά άγνωστο (ακόμα και στην πατρίδα του), αλλά τόσο χαρισματικό συγγραφέα, οι ιδιοφυείς "Υδατώδεις ιστορίες" του οποίου ανακαλύφθηκαν απ' τον Ερβέ Λε Τελιέ, περιώνυμο λογοδίφη και διδάκτορα της παραδοξολογίας, και σαν πολύτιμα κτερίσματα μιας τέχνης ταπεινής και ξεχασμένης κατέκτησαν ένα εμβρόντητο γαλλικό κοινό, πριν εκπορθήσουν, με την ίδια στρατηγική του αιφνιδιασμού, και τη συμπαγή αισθητική του ελληνικού. Και πώς...

Όταν ο ποντικός βολεύτηκε στο σβέρκο του γάτου, με τα χεράκια του γαντζωμένα στις τρίχες κάτω από τ' αφτιά του, ο Μιξ κούνησε την ουρά με δύναμη, άφησε να τον κυριεύσει ένας πρωτόγνωρος πυρετός, σερνάμενος σχεδόν έφτασε στο όριο ανάμεσα στη στέγη και το κενό, με αργές κινήσεις μάζεψε το κορμί του πάνω στα πισινά του ποδάρια, περίμενε να τον κατακλύσει όλη εκείνη η δύναμη η συγγενική με τα μεγάλα αιλουροειδή, τον τίγρη, το λιοντάρι, τον ιαγουάρο, κι ύστερα πήδηξε, τεντώνοντας το σώμα σαν σαΐτα. "Μ' αρέσουν οι γάτοι γιατί είναι μυστηριώδεις, αξιοπρεπέστατοι και ανεξάρτητοι...

"Θέλω να γίνω, άµα µεγαλώσω, πρώτα νοσοκόµα και µετά ''περσόνα νον ντάντα''. Εµείς, ντανταϊστές γεννηθήκαµε και ντανταϊστές θα πεθάνουµε. Η νταντά της παιδικής µου φαντασίωσης ήτανε αφράτη και στρουµπουλή, µου έφτιαχνε την αγαπηµένη µου τούρτα µε φράουλες και αίµα και µου τραγούδαγε τη φθινοπωρινή σονάτα, όταν ακουµπούσα το κεφαλάκι µου στα µαξιλαρένια βυζιά της. Αυτή µου έµαθε την απλή µέθοδο των τριών ιεραρχιών που κουβαλάνε οι τρεις µάγισσες µε τα δώρα: το χρόνο, την τέχνη και το θάνατο. Με δίδαξε τη µεταβατική ιδιότητα της αγάπης που δεν την κρατάς για πάρτη σου, τη µοι...

- "Κουκουβάγια, θέλω να σου κάνω μια ερώτηση." - "Τι ερώτηση θες να μου κάνεις;" - "Θέλω να μάθω γιατί είμαι τόσο αργό." Η κουκουβάγια άνοιξε τα τεράστια μάτια της, περιεργάστηκε το σαλιγκάρι, και μετά τα ξανάκλεισε. - "Είσαι ένα νεαρό σαλιγκάρι, κι όλα όσα έχεις δει, όλα όσα έχεις δοκιμάσει, το πικρό και το γλυκό, η βροχή κι ο ήλιος, η παγωνιά και η νύχτα, όλα αυτά πάνε μαζί σου, σε βαραίνουν, κι όπως είσαι τόσο δα, γίνεσαι αργό απ' το βάρος." - "Και τι κερδίζω που είμαι τόσο αργό;" ψιθύρισε το σαλιγκάρι. - "Α, σ' αυτό δεν έχω απάντηση. Να την βρεις μόνο σου" είπε η...