Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το κατά σειρά τέταρτο βιβλίο του Διοδώρου - η "Τέταρτη Βίβλος" - είναι ένα πανόραμα της ελληνικής μυθολογίας. Στις σελίδες του συναντούμε τον Διόνυσο, τον Πρίαπο, τον Ερμαφρόδιτο και τις Μούσες, επίσης διαβάζουμε για τον Ηρακλή και τους άθλους του, μαθαίνουμε για τους Αργοναύτες, τους Επτά επί Θήβας, τους Κενταύρους και τις θυγατέρες τού Ασωπού, επιπλέον πληροφορούμαστε για την δράση τού Θησέα, του Πέλοπα, του Ταντάλου, του Δαρδάνου και της Νιόβης, ενώ γνωρίζουμε τον Αρισταίο, τον Ωρίωνα, τον Μίνωα και τον Μινώταυρο. Σημαντικός κρίνεται ο πρόλογος του έργου, στον οπο...

Το παρόν φιλοσοφικό - θεολογικό σύγγραμμα είναι μια εκτενής επιστολή και ανήκει στην τριλογία των "Πυθικών Διαλόγων (ή Πυθικών Λόγων)" οι οποίοι -με την σειρά τους- είναι τμήμα των Ηθικών του Πλούταρχου. Στις σελίδες αυτού του έργου του, ο συγγραφέας -ο οποίος υπήρξε ισόβιος ιερέας του Μαντείου των Δελφών, από το 95μ.Χ. και έπειτα- μας παρουσιάζει ορισμένες λίαν αξιόλογες πτυχές της περίφημης "Δελφικής Θεολογίας" του, με αφορμή το σύμβολο "Ε" ή "Ει", το οποίο κοσμούσε τον ναό του Θεού Απόλλωνα.

Εγώ τουλάχιστον δεν έχω την απαίτηση να είναι οι γονείς άγριοι και σκληροί στη συμπεριφορά τους, αλλά συχνά πυκνά να συγχωρούν τα λάθη κάποιου νεότερου και να θυμούνται πως και οι ίδιοι υπήρξαν νέοι. Κι όπως οι γιατροί ανακτώντας τα πικρά φάρμακα με γλυκούς χυμούς, βρήκαν την ευχαρίστηση ως δρόμο για την βελτίωση της υγείας του αρρώστου, έτσι και οι γονείς πρέπει να συνδυάζουν της σκληρές παρατηρήσεις με την πραότητα. Κι άλλοτε να υποχωρούν στις επιθυμίες των παιδιών τους και να χαλαρώνουν τα χαλινάρια άλλοτε πάλι να τα τεντώνουν· και προπαντός πρέπει να υπομένουν τα λάθη τ...

Τεμπελιά Δεν έχω κέφι για δουλειά, πάλι με δέρνει τεμπελιά και κάθομαι στο στρώμα... βρίσκω το σώμα μου βαρύ και όλ' η γη δε με χωρεί κι ο ουρανός ακόμα. Κακά νομίζω τα καλά και βλέπω μια στα χαμηλά και μια κοιτώ απάνω... Σ' αυτόν τον κόσμο τον χαζό ας ημπορούσα να μη ζω, μα... δίχως ν' αποθάνω

Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε Της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι, Σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε Τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη· Και από κει κινημένο αργοφυσούσε Τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι, Που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα: Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

"Μα τι να σου πω για την Ποίηση; Τι να σου γι' πω αυτά τα σύννεφα, γι' αυτό τον ουρανό; Να τα κοιτάζω, να τα κοιτάζω, να τα κοιτάζω και τίποτ' άλλο. Καταλαβαίνεις πως ένας ποιητής δεν μπορεί να πει τίποτα για την Ποίηση· ας τ' αφήσουμε αυτά στους κριτικούς και τους δασκάλους. Μα ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανένας ποιητής, δεν ξέρουμε τι είναι Ποίηση. Είναι εκεί! κοίταξε. Έχω τη φωτιά μέσα στα χέρια μου, το ξέρω και δουλεύω τέλεια μαζί της, μα δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτή χωρίς να κάνω φιλολογία. Καταλαβαίνω όλες τις ποιητικές τέχνες. Θα μπορούσα να μιλήσω γι' αυτές, αν δεν άλ...

"Για το μεγάλο φιλόσοφο της ελληνικής αρχαιότητας, τον Σωκράτη, έχουν γραφεί πάρα πολλά βιβλία και έχουν διατυπωθεί απόψεις ποικίλες για την προσωπικότητά του, καθώς και ενδιαφέρουσες αναλύσεις των φιλοσοφικών του θέσεων. Για τις ανάγκες της παρούσας έκδοσης της Απολογίας εκείνο που έχει σημασία, φυσικά, δεν είναι να προηγηθεί μια εκτενής εισαγωγή. Αρκεί μια σύντομη αναφορά στον άνθρωπο Σωκράτη, στη φιλοσοφία του και στη στάση του ενώπιον των δικαστών στο δικαστήριο της Ηλιαίας".