Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Αυτό που φλόγισε αμέσως την φαντασία μου είναι η ιδέα σου για ένα μυστικό συμβούλιο που θα το αποτελούν οι πιο καλοί και πιο έμπιστοι άνθρωποι μας, για να αναλάβει την παραπέρα ανάπτυξη της ψυχανάλυσης και να υπερασπίζεται την υπόθεση μας από πρόσωπα και πράγματα όταν δεν θα υπάρχω πια... Πρώτα από όλα, η επιτροπή αυτή θα πρέπει να είναι αυστηρά μυστική ως προς την ύπαρξη και τις ενέργειες της". Sigmund Freud

Ο Αντώνης ήταν πολύ σκάνταλος και πολύ άτακτος και κάθε λίγο έβρισκε τον μπελά του. Δεν περνούσε μέρα που να μην έτρωγε δυο τρεις κατσάδες, πότε από τη θεία του, πότε από τη μαγείρισσα, πότε από την Αγγλίδα δασκάλα και πότε από την τραπεζιέρα, και κάθε λίγο αναγκάζουνταν ν' ανακατώνεται ο θείος. Σαν έφθανε απέξω ο θείος και άκουε την καινούρια αταξία του Αντώνη, το αγαθό του πρόσωπο αγρίευε όσο μπορούσε, σούρωνε τ' άσπρα του φρύδια και, κουνώντας το σταχτί του κεφάλι, έλεγε αυστηρά: -Αντώνη, ακούω πάλι πως έκανες αταξίες! Φοβούμαι πως δε θα τα πάμε καλά!

Μαρτίριο: Έχουν πάρει από φόβο την μητέρα μας. Είναι η μόνη που γνωρίζει την ιστορία του πατέρα τους και την προέλευση των κτημάτων του. Κάθε φορά που έρχεται σ' εμάς η Αδελάιδα, η μητέρα τής βάζει το μαχαίρι στην πληγή. Ο πατέρας της σκότωσε στην Κούβα τον σύζυγο τής πρώτης του γυναίκας για να μπορέσει να την παντρευτεί, κ' έπειτα την παράτησε κ' έφυγε με μιάν άλλη, που είχε και μία κόρη, και μετά έμπλεξε με τούτη την γυναίκα, την μητέρα της Αδελάιδα, και την παντρεύτηκε αφού η δεύτερη γυναίκα του πέθανε τρελή. Αμέλια: Κι αυτός ο αισχρός γιατί δεν βρίσκεται στην φυλακ...

Υπάρχει ένα μίσος για τα ψέματα και την υποκρισία που ξεπηδάει από μια εύκολα προκαλούμενη αίσθηση αξιοπρέπειας. Υπάρχει κι ένα άλλο τέτοιο μίσος που ξεπηδάει από τη δειλία γιατί τα ψέματα απαγορεύονται από ένα θεϊκό νόμο . Πρέπει να είσαι πάρα πολύ δειλός για να πεις ψέματα.

Να μάθει κανείς να σκέφτεται: στα σχολεία μας κανείς δεν έχει πια την παραμικρή ιδέα αυτού του πράγματος. Ακόμη και στα πανεπιστήμια, ακόμη και στους πραγματικούς γνώστες της φιλοσοφίας, η λογική ως θεωρία, ως πρακτική, ως τέχνη αρχίζει να πεθαίνει. Αρκεί ένα απλό διάβασμα των γερμανικών βιβλίων: σ' αυτά δεν υπάρχει πια ούτε η πιο μακρινή ανάμνηση του γεγονότος ότι το σκέπτεσθαι απαιτεί μια τεχνική, έναν πρόγραμμα διδασκαλίας, μια θέληση για επικυριαρχία -ότι το σκέπτεσθαι θέλει να διδαχτεί, θέλει να διδαχτεί όπως διδάσκεται ο χορός, σαν ένα είδος χορού. Ποιος από τους Γερμ...

Αέρινη ύπαρξη σάστισα όταν βρέθηκα μπροστά σου Προσπαθώ να μετρήσω μέσα μου ως το δέκα μήπως και ηρεμήσω Τίποτα... στο δύο σταματώ Δυο τα μεγάλα καστανά μάτια σου Δυο τα όμορφα στήθια σου που κάποτε έμοιαζαν ελίτσες Δυο τα λεπτά δυνατά σου χεράκια Δυο τα κόκκινα λουστρίν παπούτσια σου Σε κοιτάζω στα μάτια και σε ρωτώ τρομαγμένος "Πού 'ναι τα κόκκινα παπούτσια του Νανά;" Ακριβό της ζήσης μου περιδέραιο...

"Έχουμε την υποχρέωση να εξετάσουμε την κατάστασή μας και ν' αναγνωρίσουμε ότι αποτελούμε αναπόσπαστο τμήμα τού Ελληνικού Πολιτισμικού Κύκλου και γι' αυτό ακριβώς, σ' αυτές τις συνθήκες, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να μελετήσουμε πολύ και καλώς την Ελληνική Γλώσσα." (Φ. Κ. Κρούτβιγκ Σαγρέδο)

Ο "Τίμαιος" είναι το μοναδικό "περί φύσεως" πλατωνικό έργο και η αρχαιότερη πηγή για τον μύθο της "χαμένης Ατλαντίδος". Η θεματολογία του παραπέμπει περισσότερο σε αριστοτελικό σύγγραμμα και σχετίζεται σαφώς με το αντικείμενο έρευνας των προσωκρατικών φυσικών φιλοσόφων. Η διαλογική μορφή του έργου, αμέσως μετά από την εκτενή διήγηση για την χώρα των Ατλάντων και τον πόλεμό τους εναντίων των Αθηναίων, παραχωρεί την θέση της σ' έναν εκτεταμένο μονόλογο, στον οποίο ο αστρονόμος Τίμαιος -από την φημισμένη για την ευνομία της πόλης των Λοκρών- διδάσκει την δημιουργία του κόσμου...