Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα χιώτικα παραμύθια γεννήθηκαν σαν όλα τα παραμύθια του κόσμου για να μας ταξιδεύουν. Έτσι, σε τούτο το καράβι μπαρκάρει κόσμος και κοσμάκης. Απ' το φοβερό Δράκο Εληά, την παμπόνηρη Αλεπού, το Πετειναράκι που έχει όλες τις απαντήσεις και τα πεντάμορφα παιδιά τον Ήλιο και το Φεγγάρι. Βάζουν όμως και οι διαβόλοι την ουρά τους, όμως για καλό κι' όλα τελειώνουν πάντα μ' ένα γάμο που τη χαρά του διαλαλούν τα Όργκανα και τα Τούμπανα.

Μια ματιά στα ιατρικά πράγματα της Χίου κατά τη χρονική περίοδο 1900-1950. Μπορεί όμως, μια ματιά στη σκηνή να αποτυπώσει την ατμόσφαιρα μέσα στην οποία διαδραματίζεται το έργο: Αυτή η πρόκληση αποτελεί και το ζητούμενο αυτής της έκδοσης. Μικρές ή μεγάλες ιστορίες, σκηνές όμως του ίδιου του έργου που λέγεται "η ιατρική στη Χίο". Το σκηνικό διαφορετικό κάθε χρονική στιγμή. Τα χωριά, η χώρα, το νοσοκομείο, οι κλινικές, το μαιευτήριο, χώροι όπου η θεϊκή σχέση ανάμεσα στον ασθενή και τον ιατρό του, ξετύλιξε δράματα, αλλά και καμιά φορά φαρσοκωμωδίες. Σε πρωταγωνιστικό ρόλο οι Χ...

The exciting adventures that begun, with "Island of the winds" and "Windswept", continue, as Helena is finally reunited with her exiled son Joseph. The former janissary now searches for his own lost son, born of his illicit affair with Selina, sultan Mahmud's concubine. "Follow the wind" takes us on a journey to Chios, Syros, Athens, London and Constantinople from 1838, a transition period for the new Greek nation, to 1858, when it was still struggling to become truly democratic. [...]

...It is about the island of Chios and the definitive role of mastic in its historical route... ...It is about the unique privilege of the "Chian land" to produce this blessed product...

Η Χίος ονομάζεται "Μυροβόλος" από το λεπτό άρωμα των ανθέων των εσπεριδοειδών, την άνοιξη. Ακόμη και σήμερα τα περιβόλια του Κάμπου και των Λειβαδίων, σκορπούν την μυρωδιά τους, που αναμειγνύεται με το άρωμα του χιώτικου γιασεμιού. Στους λόφους και τα βουνά του νησιού φύεται μεγάλος αριθμός αρωματικών φυτών, όπως η ρίγανη, το θυμάρι, το θρούμπι, το τσάι του βουνού, η φρασκομηλιά και η μέντα. Στο φωτογραφικό λεύκωμα του Παντελή Αδ. Σαλιάρη, απεικονίζονται τα περισσότερα είδη της χιακής χλωρίδας και πανίδας, καθώς και εκείνα των Οινουσσών και Ψαρών. Αφορούν στα πιο χαρακτη...

Αρώματα από μνήμες και στη μέση το Αιγαίο. Αγάπες, έρωτες, που ξοδεύτηκαν στου χρόνου το Παζάρι. Ο Άγγελος, η Ελβίρα, ο Μανούσος, η Αϊσέ και μία χούφτα όνειρα βαπτισμένα στους αφρούς των κυμάτων. Αθήνα, Χίος, Τσεσμές, ένα τσιγάρο δρόμος η ζωή και οι καρδιές... δυο δάκρυα και κάτι. Τις νύχτες ο θαλασσινός αγέρας φέρνει φωνές, λόγια πρωτάκουστα, και μουσικές απ' τα παλιά. Κι αρχίζουν οι ψυχές να ξεπορτίζουν, αναζητώντας απαντήσεις σε ερωτήματα που κρύβονται στη Λήθη: "Πώς ορίζεται ο απέναντι;" "Στα πόσα μίλια βγαίνουν λαθραίες οι πεθυμιές;" "Πού αρχίζουν άραγε, οι...

Οι περιπέτειες που ξεκίνησαν στο "Νησί των ανέμων" και τον "Ανεμοδαρμένο" συνεχίζονται με την Έλενα να ξανασμίγει με τον εξόριστο γιο της Ιωσήφ. Ο πρώην γενίτσαρος αναζητά τώρα το χαμένο γιο του, που γεννήθηκε από την παράνομη σχέση του με τη Σελίνα, την οδαλίσκη του σουλτάνου Μαχμούτ. Το "Ακολουθώντας τον άνεμο" μας ταξιδεύει στη Χίο, τη Σύρο, την Αθήνα, το Λονδίνο και την Κωνσταντινούπολη από το 1838, μια μεταβατική περίοδο για το ελληνικό έθνος, έως το 1858, όταν ακόμα το ελληνικό κράτος αγωνιζόταν για να γίνει μια πραγματική δημοκρατία. [...]

- Εγώ χτίζω για το Θεό. Είναι λάτρεμα. Ύστερα από χρόνια, θα γεννηθούνε άλλοι κι ο Θεός θα τους αξιώσει να φτιάξουν πιο όμορφες εκκλησιές. Εγώ θα παίζω. Όσο κρατήσει η δουλειά μου. Ώσαμε πεντακόσια χρόνια δίνω εγγύηση. - Αφορεσμένε... - Αφού φτάσατε στην αλήθεια, προσκύνα την. Πολεμάς την ομορφιά που της γεννήθηκες υπηρέτης. Με κυνήγησες σα νάμουνα λωβιασμένος. Ήσουνα μάστορας μεγάλος και κατάντησες απ' τη σκληράδα σου στείρος. Δημιουργείς και μας ξεγράφεις όλους. Πιο χειρότερα. Διαγράφεις κάθε άλλη γενιά που θα πλάσει κάτι πιο όμορφο. Τι 'σαι λοιπόν; Θεός για να ορίσεις...

Τ' απόγευμα ήτανε γλυκό. Ο πατέρας μου καθόταν σε μια παγκέτα και τρόχιζε το κλαδευτήρι του. Δόντι-δόντι το τρόχιζε. Κι ύστερα δοκίμαζε με το μεγάλο δάχτυλο τα δόντια. -Μπαμπά, ήρθα. Δε μίλησε. Μπήκε μέσα και στο κατόπι του εγώ με το μωρό. Σούρωσε το πετσί στο πρόσωπό του κι ανεβοκατέβασε το καρύδι του λαιμού του. Μια κοίταξε εμένα και μια το κλαδευτήρι, που κρατούσε στο δεξί του χέρι. -Το βρήκα σ' ένα χαλασμένο κάρο. Κάποια το γέννησε και το παράτησε εκεί. Δεν άντεξε η ψυχή μου. Το πήρα. Θα βρούμε κάπου να το δώσουμε, είπα. -Το παιδί σου μωρή σκρόφα!.. Κάτι είχα ψυλλια...

"Μικροί μου φίλοι, οι ιστορίες που θα διαβάσετε είναι παραδοσιακά χιώτικα παραμύθια. Ταξίδεψαν μέσα στους αιώνες κι άντεξαν στο χρόνο για να φτάσουν σαν δώρα σε μας, τους σύγχρονους 'Ελληνες. Είναι μέρος της εθνικής μας κληρονομιάς και της παράδοσής μας, της αστείρευτης..."

Με ενδιαφέρον αλλά και συγκίνηση παρακολουθώ τα πνευματικά ανοδικά βήματα του παλιού μου μαθητή και σήμερα καθηγητή Χριστοφόρου Γ. Γατανά. Στη συγγραφική του προσπάθεια συνδυάζει και συνταιριάζει την ιστορική ακρίβεια με την αγάπη προς την ιδιαίτερή του πατρίδα. Στο πόνημα αυτό με τον σε ποιητική απόδοση τίτλο "Επέρασεν ο Όμηρος απέ της Χιός τα μέρη", φιλόπονα συγκεντρώνει γραπτές πηγές και παραδόσεις για το πέρασμα απ' το νησί του μεγάλου των αιώνων ποιητή, Ομήρου. [...] Μηνάς Ν. Καλούδης, Γυμνασιάρχης Ιδιωτικού Γυμνασίου Χίου "Ο Όμηρος" (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Στο μυθιστόρημα αυτό που είναι βιογραφία και λαογραφία μαζί, ο αναγνώστης παρακολουθεί την πορεία, τη μαχητικότητα, το δυναμισμό και την περιπλάνηση μια πρωτόγνωρης ασυμβίβαστης γυναίκας, που με τις τολμηρές αποφάσεις της να πάει κόντρα στα σωστά και τα "πρέποντα" του στενού περιβάλλοντος και του κατεστημένου της εποχής της. Ένα αδάμαστο, ανυπότακτο, στερημένο και καταπιεσμένο πλάσμα που από φυσική δύναμη αυτοπροστασίας, κατορθώνει με την πονηράδα, την τόλμη, τη διαβολιά, το θάρρος και την παλικαριά του -καίτοι αγράμματο- να διακριθεί, να επιβληθεί, να καταξιωθεί και τελικ...

Η μαζική εισροή μεταναστών στη χώρα μας κατά τις τελευταίες δεκαετίες, όπως ήταν φυσικό, αναθέρμανε και ανατροφοδότησε τον κοινωνικό και επιστημονικό προβληματισμό γύρω από τη μετανάστευση σε μια χώρα, που κατά κανόνα βρέθηκε απροετοίμαστη στην προοπτική μιας σχετικά βίαιης πολυπολιτισμικής αναδιάρθρωσης. Οι έντονοι προβληματισμοί ξεκινούσαν από τις προβλέψεις ότι οι νέοι μετακινούμενοι πληθυσμοί θα επέφεραν "διάσπαση του ενιαίου εθνοκοινωνικού ιστού", ενώ παράλληλα θα μετέβαλλαν καθοριστικά τις ήδη εύθραυστες ισορροπίες σε κάθε μορφή καθημερινής κοινωνικής πραγματικότητ...

Η παρούσα έκδοση παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του Σ. Γ. Βίου, τις σημαντικότερες ημερομηνίες της ζωής του συγγραφέα, ενώ ταυτόχρονα καταγράφονται γεγονότα της τοπικής και ελληνικής ιστορίας. Γίνεται μια σύντομη ιστορική αναδρομή από το 1304 μέχρι και τις σφαγές του 1822. Επίσης περιέχει το έργο του Σ. Γ. Βίου "Η σφαγή της Χίου εις το στόμα του χιακού λαού" όπως τυπώθηκε το 1922 με έξοδα του Δήμου Χίου από τον ίδιο το συγγραφέα.

Ο Κάμπος περικλείει στον κόρφο του το Γυμνάσιό μας, "φιλοξενώντας" τη δράση του. Μας εμπνέει στη δουλειά μας και μας προκαλεί να μάθουμε τα μυστικά του, σκαλίζοντας τα χνάρια τους στο χρόνο. Το σχολείο μας ανταποκρίθηκε θετικά στην πρόκληση αυτή και, παράγοντας γνώση (με την κυριολεκτική του όρου έννοια), αποτύπωσε στον τόμο ετούτο τις προσπάθειές του. Πριν από τρία χρόνια, το σχολικό έτος 1991-92, άρχισε τη μελέτη των ιστορικών μνημείων του Κάμπου με τη μορφή της περιδιάβασης μιας ομάδας μαθητών του σχολείου μας στην περιοχή, στα πλαίσια του προγράμματος της Περιβαλλοντικ...

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι η επίσημη Ιστορία δεν θα ήταν δυνατόν να γραφεί σωστά χωρίς τη γνώση και της "μικρής", αυτής δηλαδή που αναφέρεται σε επί μέρους ή και σε φαινομενικά ασήμαντα γεγονότα, πρόσωπα και τόπους. Από την άποψη αυτή το πόνημα της κυρίας Ευαγγελίας Παπαζή αποκτά το δικό του ειδικό βάρος τόσο για τα Καρδάμυλα, καθ' εαυτά, όσο και για τη χιώτικη ναυτοσύνη γενικότερα. Το μικρό χωριό που ξεκίνησε από κτηνοτρόφους για να εξελιχθεί σε ναυτική δύναμη, δικαιώνει άλλη μια φορά τον Θουκυδίδη "μέγα το της θαλάσσης κράτος". Στη θάλασσα στήριξαν οι αρχαίο...

Δείγμα γραφής: ΛΑΚΩΝΙΚΟ Αγκαθωτό λουλούδι η ανάμνηση, ριγμένο σε παθιασμένα κόκκινο βελούδο που σκεπάζει τη φωτογραφία σου, τη μόνη περίπτωση που μ' απεμεινε να συναντήσω το βλέμμα σου, έστω και παγερα αποθανατισμένο...

"Στην ταβέρνα «Λαχανόκηπος» στην εξοχή επικρατούσε σήμερα μεγάλη ταραχή. Ξεσηκώθηκαν τα ωμά λαχανικά στο μαγειρίο, ενάντια στα κρέατα και στα πουλερικά, με αποτέλεσμα να γίνει ο μάγειρας θηρίο..." και να πετάει καπάκια, κατσαρολικά

Όλα άλλαζαν, μόνο η ζωή της έμενε ίδια. Άχαρη, πικρή, πιο πικρή και από τα δάκρυά της. Μόνο η επαφή με τη γη την παρηγορούσε. Η δικιά της γη την καλούσε κοντά της με μυστικό κάλεσμα και τη νανούριζε με πρωτάκουστα νανουρίσματα, γλυκά σαν ώριμα σύκα. Την τύλιγε η οσμή της, που, ανακατεμένη με άλλες μυρωδιές, της έφερνε στο νου οσμή σβησμένης πυρκαγιάς. Οι ακτίνες του ήλιου διαπερνούσαν το παχύ φύλλωμα και την ανακάλυπταν. Εκείνες τις ώρες γινόταν διάφανη όπως η σκόνη που αιωρείται μέσα στο φως. Γινόταν δυνατή, μακάρια, ήρεμη. Βυθιζόταν σε αβύσσους εικονικής ευτυχίας που της...