Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το έργο, με τη διπλή του υπόσταση, μουσική και ποιητική, υπήρξε μια δοκιμή μνήμης και φόρος τιμής στη Σπιναλόγκα, το μικρό νησί με το ενετικό φρούριο στον κόλπο του Μιραμπέλου, όπου, από το 1903 ώς το 1957, εκτοπίζονταν οι Έλληνες χανσενικοί : φόρος τιμής στον ανθρώπινο πόνο αλλά και στην ανθρώπινη αντοχή. Εικόνες και περιστατικά από το βίο και τα πάθη των λεπρών, κυρίως όπως μαρτυρούνται στην "Αυτοβιογραφία" του Επαμεινώνδα Ρεμουντάκη, με αρχετυπικό ανάλογό τους την εις Άδου κάθοδο, όπως την αφηγείται ο "Απόκοπος" του Μπεργαδή, εναλλάσσονται με χορικά, λυρικά μέρη και ιντε...

Ο Σιμενόν στήνει στο παρόν μυθιστόρημα μία από τις συγκλονιστικότερες και πιο λεπτές περιγραφές της συμπεριφοράς ενός σήριαλ κίλλερ στο Παρίσι του 1955. Πέντε νέες γυναίκες δολοφονούνται στο διάστημα ενός εξαμήνου, στην ίδια γειτονιά της Μονμάρτρης. Πραγματικός εφιάλτης για τον επιθεωρητή Μαιγκρέ και τους συνεργάτες του στο Εγκληματολογικό. Και ο κόσμος ζει αναστατωμένος, μέσα στον τρόμο, ανήσυχος με τα δημοσιεύματα και τις εικασίες του Τύπου. Ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία με τον Μαιγκρέ, Ο Μαιγκρέ στήνει παγίδα έγινε ταινία το 1958 από τον Jean Delannoy με τον Jean...

Κατά τη νοσηλεία της μετά από μια εγχείρηση, η Λούσυ Μπάρτον δέχεται την αναπάντεχη επίσκεψη της μητέρας της, με την οποία έχει χάσει κάθε επαφή εδώ και πολύ καιρό. Η μητέρα της, ενώ μένει μαζί της στο δωμάτιο του νοσοκομείου, αρχίζει να μιλάει για ανθρώπους από την πόλη τους, μια μικρή πόλη στο Ιλλινόι, και να διηγείται ιστορίες για τις οικογένειές τους. Έτσι όμως προσκαλούνται τα φαντάσματα του παρελθόντος και η Λούσυ βυθίζεται στις αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας: την ακραία, ντροπιαστική φτώχεια, τη σκληρότητα του πατέρα της και τέλος την αναχώρησή της για τη Νέα Υ...

Μετά από συστηματική μελέτη της βιβλιογραφίας σχετικά με την προσωπικότητα και την εποχή της δράσης και του κατατρεγμού του Οδυσσέα Ανδρούτσου, ενός από τους κορυφαίους στρατηγούς της Παλιγγενεσίας, ο συγγραφέας, εμπνευσμένος από την πιο συγκλονιστική εποχή του βίου του, τον παρουσιάζει σε μια φανταστική δημόσια εξομολόγηση, την τελευταία ώρα της ζωής του, στη φυλακή της Ακρόπολης. Οξυδερκής, με καλλιεργημένη σκέψη και υψηλή στρατηγική και διπλωματική διάνοια, γνώστης τεσσάρων γλωσσών, ο εμβληματικός για τον Αγώνα οπλαρχηγός μιλά σε απλή γλώσσα, ανάμεικτη με πολλά λόγια και...

Η φαρσοκωμωδία (βωντβίλ), εμβληματικό και δημοφιλές θεατρικό είδος στο Παρίσι, την "πρωτεύουσα του 19ου αιώνα", που τόσο αγαπούσε ο Walter Benjamin, γεμάτη ανατροπές και παρεξηγήσεις, φαινομενικά αστεία και ελαφριά, μας δίνει τη δυνατότητα, από τότε μέχρι και σήμερα, να "επικρίνουμε τα ήθη γελώντας", να πετάξουμε τη μάσκα του κομφορμισμού, των χρηστών ηθών και των φιλοδοξιών της αστικής τάξης, για να αποκαλύψουμε τις αδυναμίες, τις μικρότητες και τα αδιέξοδά της. Έτσι, κάτω από τη χαρωπή ελαφρότητα της φαρσοκωμωδίας, η σάτιρα καταφέρει τα χτυπήματά της, ένας καθρέφτης στήν...

Μια ομάδα ανθρώπων που προέρχονται από διάφορα μέρη της Αφρικής έχουν συγκεντρωθεί στην Ταγγέρη και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να μπαρκάρουν μ’ έναν διακινητή και να διασχίσουν τη θάλασσα για το Γιβραλτάρ: ο Αζούζ, ο αφηγητής, και ο ξάδερφός του ο Ρεντά απ’ το Μαρακές, η Νουαρά, μια νέα γυναίκα με το μωρό της, ένας Αλγερινός που έχει σωθεί από μια σφαγή, ο Γιουσέφ και δύο άντρες απ’ το Μάλι. Όλοι ενωμένοι από την επίμονη δύναμη της ίδιας αναζήτησης : Να αποσπάσουν από τη μοίρα τους μια καινούργια ζωή, μια δεύτερη ευκαιρία. Η αναμονή τους είναι σημαδεμένη με μνήμες...

Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν συνιστά μια από τις πλέον χαρακτηριστικές και ταυτόχρονα ιδιαίτερες φυσιογνωμίες των χρόνων του Μεσοπολέμου. Το έργο του, με εύρος που εκτείνεται από τη θεωρία της λογοτεχνίας ώς τη φιλοσοφία και την κριτική του πολιτισμού, αντανακλά τις μεγάλες θεωρητικές και πολιτικές διενέξεις της εποχής. Στην περίοδο 1934-1940, από την οποία προέρχονται τα δοκίμια που συγκεντρώνει ο παρών τόμος, δεσπόζει η σύγκρουση με τον εθνικοσοσιαλισμό και τα πνευματικά του παράγωγα. Εξόριστος στο Παρίσι, ο Μπένγιαμιν θα προβεί σε μια ιδιότυπη σύνθεση των παραδόσεων του εβραϊκού...

Ένα από τα πιο αγαπημένα δημοτικά τραγούδια εξεικονίζει με τρόπο συναρπαστικό το ταχύτατο ταξίδι του φιλιού, του κόκκινου φιλιού, από τα χείλη που σμίγουν στην πλάση που φιλοξενεί τους ερωτευμένους και πανηγυρίζει μαζί τους: Κόκκιν’ αχείλι εφίλησα κι έβαψε το δικό μου, / και στο μαντίλι το ’συρα κι έβαψε το μαντίλι, / και στο ποτάμι το ’πλυνα κι έβαψε το ποτάμι, / κι έβαψε η άκρη του γιαλού κι η μέση του πελάγου. / Κατέβη ο αιτός να πιεί νερό κι έβαψε τα φτερά του, / κι έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο. Οι έξι στίχοι, που διασώθηκαν σε ποικίλες παραλλαγές, έχο...

Ο Τσάρλυ Τσάπλιν υπήρξε το πρώτο μεγάλο ίνδαλμα της κινηματογραφικής οθόνης. Εκατό και κάτι χρόνια από την πρώτη ταινία του, παραμένει μια από τις πιο διάσημες μορφές του Χόλλυγουντ. Ποιός είναι όμως ό άνθρωπος πίσω από το μικρό, τετραγωνισμένο μουστάκι; Η νέα βιογραφία του Πήτερ Ακρόυντ για έναν από τους μεγαλύτερους θρύλους του κινηματογράφου, που επηρέασε όσο λίγοι και εδραίωσε την έβδομη τέχνη, είναι ιδανική για τους αναγνώστες που θέλουν να μάθουν περισσότερα για τον μεγάλο σκηνοθέτη και ηθοποιό σε ένα σύντομο ανάγνωσμα. Αφηγείται τη ζωή και το έργο του, από το ταπε...

Με μια πρώτη ανάγνωση το μυθιστόρημα μας δίνει την εντύπωση ταξιδιωτικής περιγραφής· ο αφηγητής, ένας Αυστριακός που μόλις χώρισε απ’ τη γυναίκα του, διασχίζει την Αμερική κατά πλάτος. Με τις τσέπες του γεμάτες ταξιδιωτικές επιταγές (traveller's cheques), ξεκινά από την ανατολική ακτή, από το Πρόβιντενς, και, περνώντας από τη Νέα Υόρκη και τη Φιλαδέλφεια, φτάνει στη Δυτική Ακτή, στο Μπελ Αιρ του Λος Άντζελες. Η γυναίκα του ακολουθεί ξέχωρα την ίδια διαδρομή, για να συναντηθούν προς το τέλος στον Ειρηνικό - και η ένταση μεταξύ τους κορυφώνεται και καταλαγιάζει στις τελευταίε...

Στο "Αθήνα-Δελχί-Αθήνα", το πρώτο μυθιστόρημα της διηγηματογράφου και θεατρικής συγγραφέως Έλενας Πέγκα, η αφήγηση ακολουθεί τρία πρόσωπα που κάνουν μαζί ένα σύντομο ταξίδι στη βόρεια Ινδία, ξεκινώντας από την Αθήνα και επιστρέφοντας σε αυτή. Ταυτόχρονα όμως συμβαίνει και ένα παράλληλο, διπλό ταξίδι, στη ζωή της κεντρικής αφηγήτριας, της Ελληνίδας που ταξιδεύει. Πρόσωπα, εικόνες και μέρη που συναντά θέτουν ερωτήματα γύρω από την ταυτότητά της, τη σχέση της με τη Δύση και την Ανατολή. Είναι το παρελθόν της προσωπικό ή συλλογικό; Τί προσέχει καθώς ταξιδεύει, όποιος και αν είν...

Τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα η νουβέλα του Ζιονό ήταν πλέον μια κλασική μινιατούρα, ένα από τα κείμενα-κλειδιά της άρτι γεννηθείσας πράσινης συνείδησης, σύμφωνα με τα πιστεύω της οποίας η εμπνευσμένη ανθρώπινη δράση και η δύναμη της φύσης μπορούν μαζί να φέρουν ένα είδος σωτηρίας, ακόμα και σ' έναν κόσμο πληγωμένο και κατεστραμμένο. Η όμορφη, αλληγορική ιστορία του Ζαν Ζιονό έχει τη δική της θρυλική ιστορία. Γραμμένη τη δεκαετία του 1950, προπορεύεται της εποχής της, εμπνέοντας τους αναγνώστες να ανακαλύψουν ξανά τις αρμονίες της φύσης και να προλάβουν την αυθαίρετη κατα...

Η Σιττ Μαρι-Ροζ πιάνεται στο δίχτυ του λιβανέζικου εμφύλιου πολέμου. Διευθύνει ένα σχολείο για κωφάλαλα παιδιά. Αγωνίζεται για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη γυναικεία απελευθέρωση στον αραβικό κόσμο. Πληρώνει με τη ζωή της μια κατάσταση όπου τα όπλα έχουν πάρει τη θέση του διαλόγου, σε μια από τις πιο τραγικές παρεξηγήσεις της σύγχρονης ιστορίας. Ε.Α. Το πεζογράφημα πρωτοδημοσιεύθηκε στις γαλλικές πρωτοποριακές Εκδόσεις των Γυναικών το 1977, μετά τους εμφύλιους πολέμους του Λιβάνου, και απέκτησε αμέσως εμβληματικές διαστάσεις.

Οι Ρομαντικοί κηρύσσουν την πρωτοκαθεδρία της τέχνης απέναντι σε κάθε άλλη έκφανση του πνευματικού η κοινωνικού βίου, την ορίζουν ως το χώρο της απόλυτης ελευθερίας του ατόμου. Ωστόσο, ο γερμανικός Ρομαντισμός δεν νοείται μόνο ως λογοτεχνικό η καλλιτεχνικό κίνημα, αλλά αυτοπροσδιορίζεται ως καινοτόμος τρόπος ζωής, σκέψης και δημιουργίας. Ο εκρομαντισμός του κόσμου, στον οποίο καλούν οι Γερμανοί ρομαντικοί, είναι μια επανάσταση του πνεύματος, που αφορά όλες τις πτυχές της διανόησης και δημιουργίας. Οι ρομαντικοί διαπλάθουν τον κόσμο όχι αλλάζοντάς τον, αλλά προσκαλώντας σε μ...

Σ έναν όρμο μπροστά μικρή ομάς παραθεριστών δέκα δεκαπέντε άνθρωποι με ελαφρά αισθήματα καλοκαιρινά κοιτάζουν στ' ανοιχτά του πελάγους ένα πλοίο να στέκει... Το μέρος σπουδαίο δεν είναι, το κύμα δεν είναι μεγάλο. Τρεις ποδηλάτες χαιρετούν δυό ψάθινα καπέλα που κολυμπάνε στο νερό. Ένα ελαφρύ αεράκι σπρώχνει τα κρανία των ναυαγών στις ξύλινες καρίνες των πλοίων νταπ ντουπ... νταπ ντουπ.. νταπ... ντουπ... Η μάνα μου με πέταξε στη θάλασσα. Όλες οι μάνες έτσι έκαναν τότε.

Πρώτος οργανωμένος χώρος διακοσμητικού πρασίνου της Νεότερης Ελλάδας, επίσημα χαρακτηρισμένος ως ιστορικός τόπος. Ένα "μάτι του κυκλώνα" στο κέντρο της Αθήνας: Αυτό το σημείο νηνεμίας που τριγυρίζεται από τη μνήμη, την ιστορία, την ένταση της πόλης και των ανθρώπων της. Εκεί όπου η ζωή ησυχάζει, χωρίς να ησυχάζει ποτέ. Γύρω απ' τα σιντριβάνια, τις τουαλέτες, τα μονοπάτια και τους θάμνους, ποιητές και περιπατητές, κατατρεγμένοι και ερωτευμένοι, φυγαδευμένοι βουλευτές, τουρίστες, άστεγοι, αθλούμενοι, παιδιά, κρυφές ματιές και συναλλαγές. Εθνικός, Κρατικός / Δημόσιος, Βασιλικ...

Η "Μηλιά μου αμίλητη" είναι η ποιητική αναψηλάφηση ενός συνταρακτικού συμβάντος που έλαβε χώρα σε κάποιο χωριό της Μάνης, πριν από ενάμιση αιώνα. Την ιστορία μου την αφηγήθηκε η μουσικός Δήμητρα Τρυπάνη, ζητώντας μου να ετοιμάσω ένα κείμενο, με το οποίο θα συλλειτουργούσε η μουσική της, στην "παράσταση ήχου" που σχεδίαζε. Δοκίμασα να σκεφτώ και να νιώσω όπως (ενδεχομένως) σκέφτηκαν και ένιωσαν όλα τα πρόσωπα που ενεπλάκησαν στο δράμα του 19ου αιώνα, τόσο μακρινό αλλά και τόσο οικείο : η κοπελιά που τόλμησε να αγαπήσει έναν ξενομερίτη, εκτός γάμου, ο πατέρας, η μάνα, τα α...

Το κρίσιμο ερώτημα, το μεγάλο διακύβευμα του σήμερα στον χώρο της ψυχικής υγείας είναι το πώς η ψυχιατρική, που, κάτω από την άμεση ή έμμεση χειραγώγηση της από το φαρμακοβιομηχανικό σύμπλεγμα, έχει βουλιάξει στον βιολογικό αναγωγισμό, στις διαγνωστικές ετικέτες, στον μονόδρομο του ψυχοφάρμακου, στη διαχείριση και στην καταστολή αντί για την απάντηση στις ανάγκες των υποκειμένων, θα μπορέσει ν' ανοιχτεί σε άλλους, ριζικά εναλλακτικούς και χειραφετητικούς ορίζοντες. Σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής κρίσης διεθνώς, με έναν διαρκώς εντεινόμενο ρατ...

"Ο Θοδωρής Νικολάου τ’ αγαπάει τα Βαλκάνια. Το βλέμμα του πάνω τους παραμένει θωπευτικό ακόμα κι όταν το οξύνει η δίκαιη αυστηρότητα η το παράπονο για τη μοίρα τους, καλά συγκρατημένο πάντως, εσωτερικό, όχι φλύαρο. Τα μελετάει σαν ενιαίο τόπο, όχι σαν κερματισμένο χώρο. Σαν τόπο αισθημάτων και στάσεων δοκιμασμένο, ταλανισμένο, φτωχό, αλλά ικανό ακόμα να νιώθει τον απέραντο πλούτο ενός χαμόγελου η ενός παιδικού παιχνιδιού. Η κούνια, το τραμπολίνο, το καρουζέλ, τα παιδιά που παίζουν, αρθρώνουν ένα μοτίβο απαντοχής και προσδοκίας ακριβώς επειδή το παιχνίδι ξετυλίγει την παραμυ...