Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΣΙΚΑΓΟ 1928. Ένας μελαγχολικός αστυνομικός ιταλικής καταγωγής μαθαίνει ότι η γυναίκα του, που έχει φύγει από καιρό χωρίς ν' αφήσει διεύθυνση, βρέθηκε νεκρή στη λίμνη, πιθανώς μετά από μια υπερβολική δόση. Θα μάθει πολλά άλλα, μέσω ενός παλιού συμμαθητή του που πήρε τον στραβό δρόμο: Οι αστυνόμοι, οι πολιτικοί που αγοράζουν κι εξαγοράζονται, οι διεφθαρμένοι δικηγόροι, η αναδιοργάνωση των πορνείων, ο υπόκοσμος των Ιταλών, Ιρλανδών και Πολωνών, οι χαμένοι γκάνγκστερ - ενώ μια απλή βεντέτα καταλήγει σε μια πραγματική νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Το μυθιστόρημα αναπτύσσεται...

"Συνήθως αυτά τα πορνοκείμενα γράφονται μια και καλή. Θέλω να πω, αρκετή φρίκη τραβάω γράφοντάς τα, όχι και να διαβάζω από πάνω. Κι έτσι προχωράω, δεκαπέντε σελίδες τη μέρα, δέκα μέρες για κάθε βιβλίο, όλα μια κι έξω, όλα βεβιασμένα όσο δεν παίρνει, ό,τι μου έρχεται στο κεφάλι, που σχεδόν κατά κανόνα είναι κάτι πολύ κοινότοπο και μπανάλ και αναμενόμενο και συνηθισμένο, μια αποτίμηση χιλιάδων βιβλίων που προηγήθηκαν του δικού μου, και όλα αυτά στάζουν σαν συναχωμένη μύτη πάνω στο χαρτί. [...] Το θέμα είναι ότι μπορεί σε τούτη τη σελίδα να δείχνω ήρεμος και λογικός, αλλά στην...

Το τελευταίο και έσχατο μυθιστόρημα του W. G. Sebald, ενός από τους πιο ιδιαίτερους συγγραφείς της εποχής μας, αφηγείται την Ιστορία του Ζακ Άουστερλιτς, ενός άντρα πού όταν ήταν παιδί στερήθηκε πατρίδα, γλώσσα και όνομα, και που τώρα δεν μπορεί να αισθανθεί οικεία πουθενά στον κόσμο και αναζητά απεγνωσμένα την ταυτότητα της καταγωγής του. Μέσα στη σκοτεινή αίθουσα του σιδηροδρομικού σταθμού της Αμβέρσας, έτσι αρχίζει τη διήγηση ο αφηγητής, στεκόταν ένας άντρας: με όψη νεανική, ξανθός, με βαριές αρβύλες πεζοπορίας, μπλε εργατικό παντελόνι κι ένα παλιό σακίδιο, απορροφημένο...

Η αριστουργηματική νουβέλα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη πρωτοδημοσιεύτηκε στον "Νουμά" το 1904 και κυκλοφόρησε σε βιβλίο μόνο το 1973, από τις εκδόσεις "Κείμενα". Ο συγγραφέας παρουσιάζει τον μύθο του μεγάλου ζωγράφου της αρχαιότητας Απελλή, που ζωγράφισε και ερωτεύτηκε την Καμπάσπη, την ερωμένη του Μεγαλέξαντρου. Ο Θεοτόκης αντλεί τις πληροφορίες του από τα βιβλία του Πλίνιου και του Σενέκα και συνθέτει το υλικό του. Ένα πρωτόλειο διήγημά του, "Ο δούλος του Παράσιου", του 1895, που αργότερα το παραλάσσει και το ενσωματώνει στον "Απελλή", δημοσιεύεται στο επίμετρο της παρούσας...

Ο ψυχαναλυτής και δάσκαλος Πιερ Φεντιντά στο δοκίμιο "Από πού αρχίζει το ανθρώπινο σώμα;" μας ξεναγεί στις απαρχές της ψυχανάλυσης και μας ταξιδεύει στον χώρο της, μέσα από γόνιμες συναντήσεις και διαλόγους με συναδέλφους και ανθρώπους της τέχνης, της φιλοσοφίας και της λογοτεχνίας. "Το "κτηνώδες" όργανο των "σπαραχτικών κραυγών" και της ξέφρενης απόλαυσης, τέτοιο είναι το ανθρώπινο στόμα... Πίσω από τον ξαπλωμένο ασθενή, το άνοιγμα του στόματος του λόγου είναι άνοιγμα στην καταγωγή του σώματος, για το οποίο δεν θα είναι, οριστικά πλέον, εφικτό να ειπωθεί από πού αρχίζει"....

Στον τόμο παρουσιάζεται μια εκτενής επιλογή από τα ποιήματα του Συμεών μιας 20ετίας. Το 1999 είχε κυκλοφορήσει το τελευταίο ποιητικό του βιβλίο στα ελληνικά από την 'Άγρα' με τον τίτλο "Με ιμάτιον μέλαν, καθώς άνεμος απλώς φυσά". Πεταλούδα πώς Πέρασες και άφησες Άπειρη χαρά ; 11.3.01 Ανόι Σιγά νυχτώνει σε αναπολώ και κυματίζουν ήσυχα νερά 5.9.18 Κελλί Τιμίου Σταυρού Τρυφερή πέτρα όπως εσύ και αυτή διαφυλάσσει πολλά 23.9.13 Εσπέρα στην Καππαδοκία

Γνωρίζει πάντα περισσότερα από τη μητρόπολη. Μιλάει μια νόθα γλώσσα. Οι διηγήσεις της είναι πόλεμος. "Όπως στην αποικία πίσω από τη γνωστική μας πλάτη έτσι βυθίζεται το σκάφος αναίμακτα από τη θάλασσα βγαίνουμε στεγνοί και δια παντός αθώοι από θεό". (Σαίξπηρ, "Τρικυμία")

Το έργο, με τη διπλή του υπόσταση, μουσική και ποιητική, υπήρξε μια δοκιμή μνήμης και φόρος τιμής στη Σπιναλόγκα, το μικρό νησί με το ενετικό φρούριο στον κόλπο του Μιραμπέλου, όπου, από το 1903 ώς το 1957, εκτοπίζονταν οι Έλληνες χανσενικοί : φόρος τιμής στον ανθρώπινο πόνο αλλά και στην ανθρώπινη αντοχή. Εικόνες και περιστατικά από το βίο και τα πάθη των λεπρών, κυρίως όπως μαρτυρούνται στην "Αυτοβιογραφία" του Επαμεινώνδα Ρεμουντάκη, με αρχετυπικό ανάλογό τους την εις Άδου κάθοδο, όπως την αφηγείται ο "Απόκοπος" του Μπεργαδή, εναλλάσσονται με χορικά, λυρικά μέρη και ιντε...

Οι "Απόκρυφες ιστορίες" καταγράφουν και παρουσιάζουν ορισμένες ξεχασμένες, αποσιωπημένες, περίεργες ή, απλώς, ακατανόητες αφηγήσεις που σχετίζονται με τον πρώιμο χριστιανισμό. Για τη συγγραφή τους ο Δημήτρης Κυρτάτας κάνει συστηματική χρήση των λεγόμενων απόκρυφων ευαγγελίων, πράξεων και αποκαλύψεων. Πολλές από τις πληροφορίες που προσκομίζει τις αντλεί πάντως από την επίσημη χριστιανική παράδοση, από συγγράμματα των εκκλησιαστικών πατέρων και, κυρίως, από την "Εκκλησιαστική ιστορία" του Ευσέβιου. Ακόμα και όταν προέρχονται από έγκυρες πηγές, οι αφηγήσεις που επιλέγει έχουν...

Επανοκυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Άγρα τα Απομνημονεύματα του μεγάλου καραγκιοζοπαίχτη Σωτήρη Σπαθάρη, πατέρα του Ευγένιου Σπαθάρη. Tο 1950 περίπου ο Καραγκιοζοπαίχτης Σωτήρης Σπαθάρης (1892-1973) άρχισε, με την προτροπή φίλων του, να γράφει τ' Απομνημονεύματά του, πού εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1960. Ό "Άγγελος Σικελιανός θεωρεί το κείμενο αυτό μνημείο λόγου, στη σειρά των Απομνημονευμάτων του Μακρυγιάννη. Η παρούσα νέα έκδοση συμπληρώνεται με ένα κείμενο του Γιάννη Τσαρούχη για τούς Σπαθάρηδες και πολλές ανέκδοτες έγχρωμες και μαυρόασπρες φωτογραφίες πού παραχώρησε ει...

Εάν τη στιγμή που ο/η φιλόσοφος αναρωτιέται «Τί είναι τέχνη;», η τέχνη έχει ήδη μετακινηθεί ώστε να διαφύγει από τον πιθανό ορισμό, αυτός δεν είναι λόγος να σωπαίνει η φιλοσοφία αλλά, αντίθετα, λόγος διαμόρφωσης ενός πεδίου αμφίδρομης αναζήτησης και διάδρασης, ενός συνεχούς διαλόγου μεταξύ καλλιτεχνών και θεωρητικών, ενός ανοιχτού δημιουργικού χώρου και για τις δυο πλευρές. [...] Το σημείο εκκίνησης είναι ο συσχετισμός μιας καλλιτεχνικής έκφανσης με ένα κεντρικό πρόβλημα της φιλοσοφίας εν γένει, όπως το ζήτημα της ταυτότητας και της ετερότητας, η διάκριση των αισθήσεων και...

Καθώς οδηγεί στην εθνική οδό με τη σύζυγό του Σοφία, ο Πατρίκ Μαρτέν καταδιώκεται από δύο νέους Βορειοαφρικανούς με Μερσεντές, με τους οποίους διαπληκτίστηκαν σε ένα χώρο ανάπαυσης λίγα λεπτά νωρίτερα. Ένας ξερός κρότος. Το λάστιχο σκάει και το αυτοκίνητο εκτρέπεται. Η Σοφία χάνει τη ζωή της, ενώ ο Πατρίκ βγαίνει αναζητώντας βοήθεια. Η Γαλλία φοβάται, βρυχάται από θυμό, και μια αίσθηση ακραίας ανασφάλειας εξαπλώνεται λόγω ενός άγνωστου σκοπευτή που πυροβολεί αυτοκίνητα με οδηγούς Μαύρους και Άραβες. Εδώ όμως ο εξωγενής ένοχος φαίνεται ο πλέον κατάλληλος για τη δουλειά. Ο Π...

Αποσυσκευάζω τη βιβλιοθήκη μου. Μάλιστα. Άρα δεν είναι ακόμη στα ράφια, δεν την περιβάλλει η αθόρυβη ανία της ταξιθέτησης. Ούτε μπορώ να βηματίσω κατά μήκος των ζυγών της, για να τους επιθεωρήσω ενώπιον αγαπητών και φιλήκοων προσώπων. Τίποτε από όλα αυτά δεν έχετε να φοβηθείτε. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας ζητήσω να μεταφερθείτε μαζί μου στην αταξία των διαρρηγμένων κιβωτίων, σε μιαν ατμόσφαιρα κορεσμένη από τη σκόνη του ξύλου, σ' ένα πάτωμα στρωμένο με σκισμένα χαρτιά, ανάμεσα σε σωρούς βιβλία που αποστέλλονται πάλι στο φως της ημέρας ακριβώς μετά δύο έτη σκότους...

Οι "Αποφάσεις για όταν είμαι γέρος" γράφτηκαν το 1699, όταν ο Σουίφτ ήταν τριανταδύο ετών, δηλαδή νέος ή, ακόμη, και πολύ νέος. Διαβάζοντας, θαυμάζει κανείς την πρώιμη σοφία του νέου και ίσως να ζηλεύει, γέρος ο ίδιος, που δεν είχε την πρόνοια να σκεφτεί σαν τον νεαρό Σουίφτ. Όπως και να έχει το πράγμα, ο Σουίφτ δεν μοιάζει με άνθρωπο που αγνοούσε ότι πολύ συχνά παίρνουμε αποφάσεις για να μην τις τηρήσουμε. Ο επιστήμων Robert Boyle συγκέντρωσε τους στοχασμούς του σε ένα βιβλίο που δημοσιεύτηκε το 1664 με τον τίτλο "Συγκυριακές σκέψεις πάνω σε πολλά θέματα". Ξεκινώντας α...

"Η ιδέα που έχω για την αρίθμηση φτιάχνεται ως εξής: προσθέτω μονάδες στον ίδιο χώρο. Η αρίθμηση δηλαδή οργανώνεται με την εικόνα ενός δωματίου στο οποίο εισέρχονται σταδιακά, ένα ένα, διαφορετικά πρόσωπα. Το δωμάτιο αυτό, που σχηματίζεται στο μυαλό μου την ώρα που επιχειρώ να μιλήσω για τους "Αριθμούς", είναι ίσως ο εργαστηριακός χώρος όπου σχεδίασα κάποιο πείραμα. Η αρίθμηση προχωρά ενώ ο μοναχικός ήρωας δοκιμάζεται στη συνύπαρξή του με άλλους ανθρώπους: συναντά τον θεό και εαυτό του στο πρώτο βιβλίο, τον αδελφό του στο δεύτερο, δύο όμοιους αδελφούς στο τρίτο, δύο " άλλου...

Σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ο Theophile Gautier υπηρέτησε το λογοτεχνικό είδος του φανταστικού. Έγραψε ο ίδιος φανταστικές νουβέλες και διηγήματα, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εισαγωγή συγγραφέων όπως ο Hoffmann και ο Achim d' Arnim στη Γαλλία, συμμετείχε ενεργά στο διάλογο με τους συγγραφείς της εποχής του. Η λογοτεχνική του επικράτεια βρίσκεται στο σημείο συνάντησης του ρομαντισμού και του αισθητισμού, σ' έναν κόσμο που ακροβατεί στα σύνορα του πραγματικού και του εξωπραγματικού.[...] Τα διηγήματα αυτού του τόμου συστήνουν με τον καλύτερο τρόπο ένα συγγρ...

Για ποιο λόγο φιλοτεχνούνταν οι Κόρες στην αρχαία Ελλάδα και πώς ερμηνεύονται αυτές οι μαρμάρινες κορασίδες; Ποιο ήταν το μήνυμα που έστελναν; Ποιες παριστάνουν; Η συγγραφέας του βιβλίου απαντά στα ερωτήματα αυτά, βασιζόμενη στις εκτενείς έρευνές της. Οι εξαιρετικής τέχνης, σμιλευμένες σε μάρμαρο Κόρες ήταν ευρέως διαδεδομένες από τα μέσα του 7ου ώς τον 5ο αι. π.Χ. σε όλο τον τότε ελληνικό κόσμο. Αφιερώνονταν ως αναθήματα σε διάφορα ιερά, αλλά τοποθετούνταν και ως επιτύμβια μνημεία σε τάφους νεαρών κοριτσιών. Το γεγονός της ανακάλυψης ενός εντυπωσιακά μεγάλου αριθμο...